Apr 16, 2012

အေမရိကန္ေရာက္ သၾကၤန္ပြဲ နဲ႔ သေျပညိဳ

ဒီႏွစ္ သၾကၤန္ဟာ သေျပညိဳ ေက်ာင္းအေနနဲ႔ ပထမဆံုးၾကံဳရတဲ့ သၾကၤန္ပါ။ ေျပာခ်င္တာက စာသင္ခန္းထဲမွာ ကေလးေတြကို သၾကၤန္ဆိုတာ ဘယ္လို ပြဲေတာ္လဲ.. ဘာအထိမ္းအမွတ္နဲ႔ လုပ္တဲ့ ပြဲလဲ.. ဘယ္လို ဆင္ႏႊဲၾကတဲ့ ပြဲလဲ.. ဘယ္လို ဆင္ႏႊဲသင့္ တဲ့ ပြဲလဲဆိုတဲ့ ဗမာမႈေတြကို သင္ခြင့္ရဖို႔ ပထမဆံုးအၾကိမ္ျဖစ္တယ္လို႔ ေျပာျပခ်င္တာပါ။ သေျပညိဳ ေက်ာင္းစဖြင့္တာက မႏွစ္က ဇြန္လ.. အေမရိကန္ျပည္ရဲ႕ ေႏြရာသီ ေက်ာင္း ရက္ရွည္ ပိတ္ရက္ထဲမွာမို႔ ဗမာျပည္က သၾကၤန္ခ်ိန္နဲ႔ု မၾကံဳလိုက္ရပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ဒီႏွစ္ ၾကံဳၾကိဳက္မွပဲ သၾကၤန္နဲ႔ ပတ္သက္သမွ်ကို စာသင္ခန္းမွာ ေျပာျပရပါေတာ့မယ္။

သၾကၤန္ဆိုတာ ျမန္မာ့ယဥ္ေက်းမႈ အေမြအႏွစ္ျဖစ္တဲ့အေၾကာင္း၊ ေႏြကာလ ပူပူ ေလာေလာ ရာသီ မွာ ေအးျမေစလိုစိ္တ္နဲ႔ ေရေလာင္းၾကတဲ့အေၾကာင္း၊ ေအာင္အတိတ္ ေအာင္နိမိတ္ ေဆာင္ျပီး ေအးခ်မ္းေမႊး ပ်ံ႕ေစ လိုတဲ့ ေစတနာ ပါ ပါလာတဲ့အခါ၊ သေျပခက္နဲ႔ နံံ႔သာရည္ကို ပက္ျဖန္းၾကတဲ့ အေၾကာင္း၊ ေနာက္ဆက္ တြဲမွာ ျမန္မာ ႏွစ္ေဟာင္း ကုန္ျပီး ႏွစ္သစ္ေျပာင္းခ်ိန္မို႔ မေကာင္းတဲ့ စိတ္.. မေကာင္းတဲ့ အေဟာင္း၊ မေကာင္းတဲ့ အညစ္အေၾကးေတြကို ေဆးေၾကာတယ္လို႔လည္း မွတ္ယူေၾကာင္း ေတြ ေလာက္ ေျပာျပရင္ သူတို႔ နားလည္ပါျပီ။ ျပီးရင္ေတာ့ အင္တာနက္ ထဲက သၾကၤန္ပံုေတြ ရွာျပီး Projector နဲ႔ ျပမယ္။ ဟိုး ပုဂံေခတ္တုန္းက သၾကၤန္ကို နံရံေဆးေရးနဲ႔ သရုပ္ေဖာ္ ထားတဲ့ ပံုေတြ ျပႏိုင္တယ္။ အဲဒီကမွ တျဖည္းျဖည္းခ်င္း ေခတ္အလိုက္ ေရြ႕ေလ်ာ ေျပာင္းလဲ လာတာေတြကို ျပမယ္။ အားလံုးေျပာျပအျပီး သူတို႔ေတြ အမ်ိဳးမ်ိဳး ျပန္ေမး လာၾကမယ့္ ေမးခြန္းေတြ ကို ေျဖျပီး ေျပာျပျပီးရင္ေတာ့ သၾကၤန္ပြဲမွာ ဓေလ့ ထံုးစံေတြ.. ဝတ္စားဆင္ယင္မႈေတြ ဘယ္လို ရွိသင့္တယ္ထင္သလဲဆိုတာကို က်မ သူတို႔ေလး ေတြ ကို ျပန္ေမးမယ္လို႔ စိတ္ကူးထားပါတယ္။

အဲဒီလို သၾကၤန္ပြဲနဲ႔ပတ္သက္တဲ့ ပို႔ခ်ခ်ိန္ လံုေလာက္ျပီဆိုရင္ေတာ့ ထံုးစံအတိုင္း ဒီ အေၾကာင္းအရာအေပၚ သူတို႔ ဘယ္ေလာက္ နားလည္ၾကသလဲ ဆိုတာကို ျပန္ အကဲျဖတ္ ရပါမယ္။ တကယ္လို႔ စာေကာင္းေကာင္း ေရးႏိုင္တဲ့ အရြယ္ ဆိုရင္ေတာ့ သူတို႔ကို မွတ္စု ျပန္ေရးခိုင္းရံုပါပဲ။ ခုကေတာ့ စာေကာင္းေကာင္း မေရးႏိုင္ေသးတာမို႔ သရုပ္ေဖာ္ပံု ဆြဲခိုင္းရမွာပါ။ သၾကၤန္ကို သူတို႔ ဘယ္လို နားလည္လဲ.. ဘယ္ေလာက္ နားလည္လဲ.. ဘယ္လို ခံစားသလဲဆိုတာ.. သူတို႔ကိုယ္ပိုင္ သရုပ္ေဖာ္တဲ့ ပန္းခ်ီပံုေတြ မွာ ေတြ႔ရပါလိမ့္မယ္။

တနည္းအားျဖင့္ေတာ့ ဒါဟာ ကေလးေတြရဲ႕ သိမႈဆိုင္ရာစြမ္းရည္ IQ ((Intelligent Quotient) ကိုသာမက ခံစားနားလည္ႏိုင္္မႈစြမ္းရည္ EI (Emotional Intelligence) ကိုပါ ျမင့္တက္ လာေအာင္ ေလ့က်င့္ေပးရာ လည္း ေရာက္ပါတယ္။ ျပီးေတာ့ ဒါဟာ ျပ႒ာန္းခ်က္ေတြထဲက မဟုတ္ဘဲ၊ စာသင္သားေတြကို ေျပာျပ သင္ျပဖို႔ လိုအပ္တဲ့ ပတ္၀န္းက်င္ဆိုင္ရာ သင္ခန္းစာလည္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလို သင္ခန္းစာေတြကို ပံုမွန္ေက်ာင္းပညာေရး Formal Education ထဲမွာ ထည့္သံုး ေျပာျပရမွာက ဆရာ ဆရာမ ေတြရဲ႕ တာ၀န္လည္း ျဖစ္ပါတယ္။

+++++

 ကမၻာေပၚမွာေတာ့ ၁၉၂၀ ေလာက္ကတည္းက ကေလးေတြအတြက္ IQ ထက္ပိုျပီး EI ကို ပို လိုအပ္တယ္ လို႔ ေတြ႔ရွိခဲ့ၾကျပီး ျဖစ္ပါတယ္။ ၁၉၂၀မွာ စိတ္ပညာရွင္ Edward L. Thorndike (1879-1949) က ကေလးေတြ အတြက္ ပညာေရးထဲမွာ လူမႈဆက္ဆံေရး စြမ္းရည္ (Social Intelligence) ကိုပါ ထည့္သြင္းသင့္တယ္ဆိုတဲ့ သူ႔ရဲ႕ အယူအဆကို တင္ျပ ခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီ အယူအဆရဲ႕ ေနာက္မွာမွ ကေလးေတြ အတြက္ လူမႈ ဆက္ဆံေရး စြမ္းရည္ နဲ႔ ခံစား ဆင္ျခင္ႏိုင္မႈ စြမ္းရည္ (Inter and Intra Intelligence) က အေရးပါေၾကာင္းကို ပညာရွင္ေတြ ျဖစ္တဲ့ Abraham Maslow က ၁၉၅၄ မွာ ၊ Carl Rogers က ၁၉၆၉မွာ၊ Howard Gardner က ၁၉၈၃ မွာ … သုေတသန လုပ္ျပီး တင္ျပ လာခဲ့ၾက ပါတယ္။ အဲဒီ ေတြ႔ရွိခ်က္ အယူအဆေပၚမွာ မူတည္ျပီး ပညာရွင္ေတြက အမ်ဳိးမ်ဳိး ေဆြးေႏြး အေျဖရွာ ခဲ့ၾကပါတယ္။

 ၁၉၉၀ ေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ အဲဒီ အယူအဆေတြအရ EI က IQ ထက္ပိုျပီး ဘ၀ကို ေအာင္ေအာင္ ျမင္ျမင္ ျဖတ္သန္း ႏိုင္စြမ္း ရွိတယ္လို႔ လက္ခံလာၾကပါတယ္။ အဲဒီ ေနာက္မွာ ေတာ့ EI အရ စိတ္ခံစားခ်က္က စဥ္းစား ေတြးေခၚျခင္းကို ပို ထက္ျမက ေစျပီး ခံစားခ်က္ ေတြကို အသိဥာဏ္ နဲ႔ ယွဥ္ျပီး ေ၀ဖန္ ပိုင္းျခား စဥ္းစားႏိုင္တယ္ ဆိုတဲ့ ယူဆခ်က္ကို ကေလးေတြအတြက္ လိုအပ္တဲ့ စြမ္းရည္အျဖစ္ ေထာက္ျပလာၾကပါ တယ္။ တကယ္ေတာ့ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ လြတ္လပ္ေရး ဗိသုကာၾကီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းကလည္း “ပညာတတ္သူသည္ ေလာကရွိ အရာရာ ကို အခြင့္အလမ္းအလိုက္ ဆင္ျခင္ သံုးသပ္ ႏိုင္စြမ္းေသာ ဥာဏ္အားကိုလည္းေကာင္း၊ မိမိ ဥာဏ္အျမင္ အရ စိတ္ေန စိတ္ထား စိတ္ဓါတ္ (Emotion of the Education) တို႔ကိုလည္းေကာင္း၊ ျပဳျပင္ ျပဳစု စီမံထားခဲ့ သူသာလွ်င္ ျဖစ္သည္” လို႔ ေျပာခဲ့ဖူးပါတယ္။ ဒါဟာ ပညာေရးစနစ္ထဲမွာ EI (Emotional Intelligence) က အေရးပါ လွတာကို ေထာက္ျပခဲ့တာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒီေနရာမွာ စကားစပ္လို႔ ဥပမာေလးတခု ေျပာျပပါရေစ။ က်မတို႔ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာတုန္းက က်မသားၾကီးက ကမာရြတ္ ပညာေရး တကၠသိုလ္ ေလ့က်င့္ေရးေက်ာင္း (TTC) မွာ ေက်ာင္း တက္ပါတယ္။ သားၾကီး ၈တန္းေက်ာင္းသားအရြယ္မွာ ျမန္မာစာသင္ရိုးထဲက ကဗ်ာတပုဒ္ကို လပတ္စစ္ စာေမးပြဲမွာ ဆရာမေပးထားတဲ့ မွတ္စု အတိုင္း ၏-သည္-မလြဲ မေျဖဘဲ သူနားလည္သလို ေျဖတာမွာ ဆရာမက ၁၀မွတ္ေပးဖို႔ သတ္မွတ္ထား တာမွာ ၂ မွတ္ပဲ ေပးခဲ့ပါတယ္။ သားရဲ႕ အေျဖစာရြက္ အိမ္ကို ပါလာလို႔ က်မ ျပန္စစ္ ၾကည့္ေတာ့ အခ်က္အလက္ေတြအားလံုး အမွန္ပဲ ျဖစ္ျပီး စာလံုးေပါင္း သတ္ပံု တစ္လံုးစ ႏွစ္လံုးစေလာက္ပဲ မွားတာေတြ႔ပါတယ္။ က်မကိုယ္တိုင္လည္း ျမန္မာစာ ဆရာမ မို႔ ဒီလို အေျဖမ်ိဳးကို အမွတ္ေပးစည္းမ်ဥ္းအရ အနည္းဆံုး ၆မွတ္ ေပးဖို႔ ေဘာင္၀င္တာကို ေတြ႔ပါတယ္။ ဒါနဲ႔ပဲ သားရဲ႕ ျမန္မာစာဆရာမကို အက်ိဳးအေၾကာင္း ေမးၾကည့္ခ်င္တာနဲ႔ က်မ သားရဲ႕ အဲဒီ ျမန္မာစာ ဆရာမကို လိုက္ေတြ႔ေတာ့ သူေပးတဲ့ မွတ္စုအတိုင္း မဟုတ္လို႔လို႔ က်မကို အေျဖေပးပါတယ္။

ဒါဟာ ကေလးရဲ႕ EI အရ ေျဖဆိုတာကို အသိအမွတ္ မျပဳတဲ့ ျပႆနာပါပဲ။ ျပီးေတာ့ အဲဒါဟာ ျမန္မာႏိုင္ငံ ရဲ႕ ေက်ာင္းေတြမွာ ေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ား ေတြ႔ေနရတဲ့ ျပႆနာလည္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါနဲ႔ပဲ ကေလးေတြဟာ ပံုစံသြင္းထား တဲ့ အေနအထားမ်ိဳးနဲ႔ သူတို႔ရဲ႕ ကိုယ္ပိုင္စိတ္ကူးဉာဏ္ေတြကို ရိုက္ခ်ိဳး ခံရျပီး အရြယ္ ေရာက္ လာၾကရတာမို႔ ဒါဟာ လက္ေတြ႔ဘ၀ကိုပါ ရိုက္ခတ္ လာေတာ့ တာပါပဲ။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ အနာဂတ္ဘဝ တိုးတက္ ဖြံ႔ျဖိဳးဖို႔ ဆိုရင္ ကေလးေတြ အေနနဲ႔ လက္ေတြ႔ ပစၥဳပၸန္ ဘ၀ထဲမွာလည္း အရာရာကို ကိုယ့္ စိတ္ကူး စိတ္သန္းနဲ႔ ကိုယ္ ေတြးေတာၾကံဆ ဆင္ျခင္သံုးသပ္ျပီး ေအာင္ေအာင္ျမင္ျမင္ ရင္ဆိုင္ ေက်ာ္ျဖတ္ႏိုင္ဖို႔ လို တာေၾကာင့္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါဟာ EI ကို အသံုးခ်ခြင့္လည္း ျဖစ္ပါတယ္။

 +++++++

ဆက္စပ္ျပီးေတာ့ ျပန္ေကာက္ေျပာရရင္ ခု အေမရိကမွာေတာ့ ကေလးေတြဟာ သၾကၤန္ ဆိုရင္ တိုင္းတပါးႏိုင္ငံမွာမို႔ သၾကၤန္က်စရာေနရာက ဘုန္းၾကီးေက်ာင္း၀င္းပဲ ရွိပါတယ္။ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စု ရဲ႕ ျမန္မာမ်ားတဲ့ ျမိဳ႕ေတြမွာ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္း အနည္းဆံုး တေက်ာင္း ေတာ့ ရွိပါတယ္။ အဲဒီ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္း မွာ သၾကၤန္အထိမ္းအမွတ္ပြဲေတြ လုပ္တဲ့အခါ ျမန္မာႏြယ္ဖြား အမ်ားစုက ျမန္မာ့ရိုးရာ ၀တ္စံုေတြ ၀တ္ၾကပါတယ္။ ျပီးေတာ့ မ႑ပ္ေတြထိုး၊ စတုဒီသာ ေကၽြး၊ ရန္ပံုေငြေစ်းေရာင္းပြဲေတြ လုပ္၊ သီခ်င္းေတြ ဆိုၾက၊ သၾကၤန္ကေတြ ကၾက။ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္း၀င္းတ၀င္းလံုး ျမနႏၵာသံေတြ.. တူးပို႔သံ ေတြ ညံလို႔။ တခါတေလ ရာသီဥတုက ေကာင္းေကာင္းမေႏြးေသးရင္ သေျပခက္နဲ႔ ေရပက္တာပါ။ ကေလးေတြ ကေတာ့ ျမန္မာျပည္မွာလိုပဲ ေရျပြတ္ေတြနဲ႔ ဖလားေတြ နဲ႔ ေပါ့။ သက္ၾကီးပူေဇာ္ပြဲေတြလည္း လုပ္ပါတယ္။ သိပ္ကို ျမန္မာဆန္တဲ့ သၾကၤန္စစ္စစ္လို က်င္းပၾကပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္ပါလဲ…


 က်မစိတ္ထင္ေတာ့ ဒါဟာ အမ်ိဳးသားေရးစိတ္ပါပဲ။ ကိုယ့္ဇာတိေျမကို စြန္႔ခဲ့ရ ေပ မဲ့ ကိုယ့္လူမ်ိဳး၊ ကိုယ့္ယဥ္ေက်းမႈ ကိုယ့္ထံုးတမ္း အစဥ္အလာ၊ ကိုယ့္ရိုးရာဓေလ့၊ ကိုယ့္သရုပ္သကန္ကို ေမ့မသြားေအာင္ ထိန္းခ်င္တာ၊ ေဖာ္ထုတ္ခ်င္တာပဲလို႔ ျမင္ပါတယ္။ အဲဒီလို ထိန္းတာကပဲ က်မတို႔ရဲ႕ ကေလးေတြကို ကုိယ့္လူမ်ိဳး ကိုယ့္တိုင္းျပည္ကို သိေအာင္ ေျပာျပ သင္ျပရာေရာက္တယ္လို႔ ထင္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အေမရိကန္ျပည္က သၾကၤန္ပြဲကေလးဟာလည္း က်မတို႔ သေျပညိဳ ျမန္မာစာ ေက်ာင္းေလး အတြက္ေတာ့ သင္ၾကားမႈ အေထာက္အကူျပဳ နယ္ပယ္ေလးတခုပဲ ျဖစ္ပါတယ္ရွင္။ သၾကၤန္အခါသမယ ႏွစ္ေဟာင္းအကုန္ ႏွစ္သစ္အကူးမွာ ျမန္မာျပည္က မိဘျပည္သူေတြ ကေလးေတြ လူငယ္ေတြ အားလံုး စိတ္ခ်မ္းသာ ကိုယ္က်န္းမာ ရွိၾကပါေစလို႔ ဆႏၵျပဳပါ တယ္ရွင္။

 ၁၁ ဧျပီ ၂၀၁၂။

Venus News Journal ပါ ေဆာင္းပါး အမွတ္- ၆။

1 comment:

ညီလင္းသစ္ said...

ေက်ာင္းသားက သူ႔အရည္အခ်င္းကို အားကိုးၿပီး သူနားလည္သလို ျပန္ေရးျပတာကို အားေပးရမယ့္ အစား ဆရာသင္ျပထားသလို မဟုတ္လို႔ အမွတ္မေပး ႏိုင္ဘူး ဆိုတာကေတာ့ ဆိုးပါတယ္ အမရာ..၊ အင္းေလ က်ေနာ္လည္း အခုမွသာ ေျပာတာပါ၊ ဟုိမွာတုန္းကေတာ့ စာေမးပြဲေျဖရင္ ဆရာေရးေပး ထားတာနဲ႔ မတူမွာစိုးလို႔ အတိအက် လိုက္မွတ္ေနရ တာနဲ႔ပဲ စာပါ အေၾကာင္းအရာကို ဘာမွန္းေတာင္ ေသေသခ်ာခ်ာ မသိ၊ မေတြးျဖစ္ခဲ့တာ ခ်ည္းပါပဲဗ်ာ၊ အမတို႔ရဲ႕ ေက်ာင္းကေလးက ေနေပ်ာ္စရာ ေကာင္းလိုက္မယ့္ ျဖစ္ျခင္း..။