ေပါ့ေပါ့ပါးပါး ကၾကီး.. ကေန အ.. အထိ။

စိတ္ဆင္းရဲစရာေတြ သိပ္မ်ားေနတဲ့ ခုလိုအခ်ိန္မ်ိဳးမွာ ေပါ့ေပါ့ပါးပါးေလးေတြ ေတြးစရာရွိရင္ နည္းနည္း သက္သာမယ္ထင္လို႔။ သိပၸံသမား မေနာ္က A to Z ဆိုေတာ့ ျမန္မာစာသမား က်မက “က” ၾကီး ကေန “အ”..အထိ ေပါ့၊ ကိုယ္ကစလို႔ တခါမွ် tag မလုပ္ဖူး..။ ခု လုပ္ျပီ။ (အရင္ကလည္း အဲလို တေယာက္ Tag ဖူးလား မသိ၊ မမွတ္မိေတာ့ပါ)

ကၾကီး… လို႔ ဆိုလိုက္ရင္ ေတြးစရာေတြ တသီတတန္းၾကီး ရလာတာပဲ။
ငယ္ငယ္က ကၾကီးေရးဖို႔ စသင္တဲ့ ဆရာမက သူငယ္တန္း အတန္းပိုင္ဆရာမ ေဒၚျဖဴျဖဴရွိန္တဲ့။ တကယ့္ ျဖဴျဖဴႏုႏု.. ႏူးႏူးညံ့ညံ့ေလး။။ ဆရာမကို သိပ္ခ်စ္တာ မွတ္မိတယ္။
ေနာက္ေတာ့ .. မူလတန္းကတည္းက ေက်ာင္းကပြဲေတြမွာ ကဗ်ာလြတ္နဲ႔ စတက္တဲ့ မင္းသမီး..။ အသက္ ၁၅ႏွစ္ထိ ေတာက္ေလွ်ာက္ က ခဲ့တာ။ ေနာက္ေတာ့ မကျဖစ္ေတာ့။ ကကြက္ေတြလည္း ေမ့ကုန္ေရာ..။ ခု သမီးကို အက ကူသင္ေပးရင္း နည္းနည္းေတာ့ ျပန္ကတတ္လာသား  ။ ဒါေပမဲ့ ေခါင္း ခါး ေျခ လက္မွာ ခါးက ေပ်ာက္ေတာက္ေတာက္ ဆိုေတာ့ ဟီဟိ..။ ေနာက္ေတာ့ ကဗ်ာ……….

ခေကြး…
ခက္.. က်မရဲ႕ နာမည္အရင္းထဲက ေနာက္စာလံုး .. ငယ္ငယ္က လူေတြေခၚတာ ခက္ခက္..။ က်မကလည္း စကားေျပာရင္ ခက္ကေလ.. လို႔ေျပာခဲ့တာ။ ေနာက္ ေမျငိမ္းလို႔လည္း ျဖစ္ေရာ.. အမ်ားက မျငိမ္းလို႔ အေခၚမ်ားတာနဲ႔ ကိုယ္တိုင္လည္း စကားေျပာရင္ မျငိမ္းကလို႔ ျဖစ္သြားတာ..။ ဒါမဲ့ အမွန္ေျပာရင္ေတာ့ “မယိမ္း”လို႔ အသံထြက္မိတာ မ်ားတယ္။ “ခက္ကေလ”.. လို႔ ေျပာခဲ့ရတာကိုေတာ့ လြမ္းတုန္းပဲ..။ (ေနာက္တေၾကာင္းကေတာ့ ခ်စ္ျခင္းတရား.. ေပါ့ေလ။ အဲဒီ ခ်စ္ျခင္းတရားေၾကာင့္ပဲ စာေရးဆရာျဖစ္လာတယ္ ထင္တာပဲ)။

ဂငယ္..
ဂႏၱ၀င္ … သီခ်င္း.. ရုပ္ရွင္.. ပန္းခ်ီကား .. စာေပေတြဆိုရင္ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို ၾကိဳက္ပါတယ္။

ဃ ၾကီး…
ဃၾကီးလို႔ စဥ္းစားလိုက္ေတာ့ က်မ သတိရသြားတာက သူငယ္ခ်င္း ဟယ္ရီလင္း(Rocker) ကိုပဲ။ သူ႔ကို က်မတို႔က “ဃၾကီး” လို႔ေခၚတယ္။ လူၾကည့္ေတာ့ သူက လမ္းသူရဲလိုလို ဘာလိုလိုနဲ႔ တကယ္တမ္းက်ေတာ့ ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္းနဲ႔ စိတ္ေကာင္း ရွိတဲ့သူ..။ သူနဲ႔ က်မ ေလထန္ကုန္းမွာ အတူတူ ထိုင္ေနရင္ သူငယ္ခ်င္းတခ်ိဳ႕က ေျပာတယ္..။ သူနဲ႔ က်မ ေမာင္ႏွမလိုပဲ ရုပ္ခ်င္းဆင္တယ္တဲ့။ ေနာက္တေယာက္လည္း ရွိေသးတယ္.. က်မနဲ႔ ရုပ္တူတယ္လို႔ အေျပာခံရတာ.. အဆိုေတာ္ပဲ.. Rocker ပဲ၊ ဘယ္သူျဖစ္မယ္ထင္လဲ..။ ပေဟဠိ အေျဖညွိရေအာင္.. :P။ (အေၾကာင္းသိေတြ ၀င္မေျဖေၾကး)



င …
“င” ဆိုရင္ေတာ့ သတိရတာ.. ငုပဲ..။ ငုပန္းရဲ႕ အ၀ါေတာက္ပံုနဲ႔ ေႏြထဲ ရဲရဲ ၀ါတာကို သိပ္သေဘာက်တာ..။ ငုေတြရဲ႕ အ၀ါကို ငယ္ငယ္ကတည္းက ပန္းခ်ီဆြဲဖူးတယ္။ ျပီးေတာ့ ဘာမွမဆိုင္ပဲ ငု၀ါေတြ ျမင္ရင္ Van Gogh ကို သတိရမိတတ္တယ္။

စလံုး …
စာေပေပါ့ကြယ္..။ ငယ္ငယ္ကတည္းက ဘယ္ေတာ့မွအခ်ိန္အၾကာၾကီး မခြဲႏိုင္တဲ့အေဖာ္..။ ကစားတဲ့ အရြယ္မွာေတာင္ ကစားတာနဲ႔ စာဖတ္တာကို လဲခဲ့လို႔ ခ်ဴခ်ာတဲ့ ကေလး ျဖစ္ခဲ့တာ..။ ခုထိ သူသာ အေဖာ္မြန္စစ္လို႔ ထင္ပါတယ္။

ဆလိမ္..။
ဆရာမဘ၀..။ အေမြ႔ေလ်ာ္မိဆံုး အလုပ္..။ ေနထိုင္မေကာင္းျဖစ္ေနခ်ိန္မွာေတာင္ စာသင္ခန္းထဲ စာသင္ေပးေနရခ်ိန္ခဏမွာ ေနမေကာင္းတာေတြ ေပ်ာက္ေနတဲ့အထိ.. ဆရာမအလုပ္.. ဆရာမဘ၀ထဲမွာ ေပ်ာ္ပိုက္ခဲ့ပါတယ္။ ခုထိ ျပန္မေတြးခ်င္ဆံုး အလြမ္းေတြကလည္း ဆရာမဘ၀ကိုပါပဲ။

ဇကြဲ…။
ဇာတိေျမ..။ ဇာတ္သဘင္..။

စ် မ်ဥ္းဆြဲ…။
ေစ်း၀ယ္တဲ့ ကိစၥ (Shopping) ေပါ့..။ ေတာ္ေတာ္ ၀ါသနာပါပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ အိမ္သံုးပစၥည္း ပရိေဘာဂလို.. မီးဖိုေခ်ာင္သံုးပစၥည္းေတြ ၀ယ္ရတာ ၀ါသနာပါပါတယ္။ အ၀တ္အစား ၀ယ္ရင္ေတာ့ ကိုယ့္အတြက္ေရာ ကိုယ္ခ်စ္တဲ့သူေတြနဲ႔ လိုက္မယ္ ထင္တာ ေတြ႔ရင္ ဆြဲ၀ယ္ထားတတ္တဲ့ အက်င့္ ရွိပါ၏..။

ည… ။
ည ေတြကို ၾကိဳက္တယ္.. လသာတာ.. ၾကယ္ေတြကို ျမင္ရတာ.. ေလေအးေလး တိုက္ေနတတ္တဲ့ ည.. ဟာ၊ က်မအတြက္ စာဖတ္ စာေရးလုပ္လို႔ စိတ္ကူးယဥ္လို႔ အင္မတန္ ေကာင္းတဲ့အခ်ိန္ပါ။ ျပီးေတာ့ မ်ားေသာအားျဖင့္ ရာသီဥတုကလည္း ေအးေနတတ္တာ မို႔လည္း ည..ကို သေဘာက်တာ ပါပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ျခြင္းခ်က္က က်မက အေမွာင္ကိုက်ေတာ့ ေၾကာက္တတ္သူပါ။

ဋသံလ်င္းခ်ိတ္… ၊
ဋီကာ .. ေတြဟာ မ်ားေသာအားျဖင့္ သမိုင္းေၾကာင္းေတြ ေနာက္ခံမို႔ ဖတ္ရမွာကို စိတ္၀င္စားပါတယ္။ စြဲလန္းတယ္ဆိုတဲ့ အထဲေတာ့ မပါပါ။ ဒါေပမဲ့ ကိုယ္တိုင္ကေတာ့ စာေရးဆရာမို႔ ဘာေလးကိုမဆို ဋီကာခ်ဲ႕ ေတြးရ ေရးရတာပါပဲေလ..။

ဌ၀မ္းဘဲ..။
ဌ.. ဆိုရင္ေတာ့ ကုိယ္နဲ႔ အင္မတန္ ကံဆံုတာက “ဌာန” ဆိုတာပဲ ..။ အသက္ ၂၁ႏွစ္ ေက်ာ္ေက်ာ္မွာ ေက်ာင္းဆရာမ စျဖစ္ေတာ့ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္၊ ျမန္မာစာ ဌာန တဲ့။ အဲသမွာ က်င္လည္လိုက္တာ ႏွစ္ ၂၀နီးပါး။ ေနာက္ေတာ့ ျပည္ပေရာက္.. ။ ေရာက္ျပန္ေတာ့လည္း အလုပ္လုပ္ရသမွ်က အသံလႊင့္ ဌာနေတြ။ ခုလည္း Voice Of America ရဲ႕ ျမန္မာဌာန မွာ…။ အသက္ေတာင္ ၄၅ႏွစ္ ျပည့္ေတာ့မယ္..။ ခုထိေတာ့ ဌာနဆိုတဲ့ ေနရာသတ္မွတ္ခ်က္တခုထဲ တ၀ဲ၀ဲလည္္..။

ဍ ရင္ေကာက္..။
က်မၾကိဳက္တဲ့ တို႔စရာေတြထဲ ဍရင္ေကာက္ညႊန္႔ ေလးေတြ ပါပါတယ္။ ငပိရည္ေဖ်ာ္.. တမာညြန္႔ျပဳတ္၊ သရက္သီးကင္းေလးေတြနဲ႔ ဍရင္ေကာက္ညႊန္႔ တြဲျပီး တို႔စားရင္ အလြန္လိုက္။ ေၾကာ္စားလည္း ၾကိဳက္တာပဲ..။ ေျပာရင္းနဲ႔ ခုေတာင္ လြမ္းလာျပီ။ အေမရိကမွာ ျမန္မာအစာ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ရေပမဲ့ ဍ ရင္ေကာက္ညႊန္႔ ေတာ့ မရေသးပါ.. 

ဎ ေရမႈတ္..။
တခါတေလ အေျခခံ အကၡရာေတြထဲမွာ မထည့္သင့္တဲ့ အကၡရာေတြ ရွိတယ္လို႔ စဥ္းစားမိတဲ့အထဲမွာ ဎ ေရမႈတ္ က ေရွ႕ဆံုးက ပါတယ္။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ ျမန္မာစာနဲ႔ သံုးရတဲ့ လက္ေတြ႔ဘ၀ နယ္ပယ္ထဲ အသံုးမွ မတည့္လွတာ။ က်မ သတိရသေလာက္ ေတြ႔ဖူးသေလာက္ထဲ ဎ ေရမႈတ္ကို သံုးျပီး “ယသ၀ဎုန” သူေဌးသား နာမည္ ေပါင္းတာ..ဒါေတာင္ အဲဒါ အမွန္မဟုတ္ေသး.. တကယ့္အေပါင္းက ဎ ေရမႈတ္ အထဲထဲမွာ ဍရင္ေကာက္ကို ခ်ိတ္ျပီး ႏွစ္လံုးပါဋ္ဆင့္နဲ႔ ေပါင္းတာ (စာရိုက္မရလို႔)။ အသံထြက္ေတာ့ “ယာ့သာ့၀တ္ဓန” လို႔ ထြက္တာ။ ျပႆနာက ပါဠိက လာလို႔သာ အဓိပၸါယ္မွန္ရေအာင္ အဲလိုၾကီးေပါင္းရတာကိုး..။ တကယ္ေတာ့ တခ်ိဳ႕ စာလံုးအကၡရာေတြကို ဗမာအကၡရာနဲ႔ ဖလွယ္ရင္ ပိုလြယ္မယ္ထင္တာပဲ။ (ဒီေနရာမွာ စကားစပ္ေျပာခ်င္တာက စာလံုးေပါင္းသတ္ပံု ဘာလို႔ အေရးၾကီးတာလဲဆိုတာကို ေျပာခ်င္ပါတယ္။ အဓိပၸါယ္မွန္ဖို႔အတြက္ သတ္ပံုက အေရးၾကီးတာပါရွင္)

ဏၾကီး…။
သူလည္း တူတူပဲ..။ နငယ္နဲ႔ ေပါင္းလို႔ ရသားနဲ႔ ဘာလို႔ ဏၾကီးနဲ႔ ေပါင္းမလဲေနာ္..။ ဂ်ာမနီ.. ဂ်ာမဏီ..။ ဒါေပမဲ့ တခ်ိဳ႕ ေနရာက်ေတာ့လည္း အဓိပၸါယ္ကို ျပ႒ာန္းေနျပန္ေရာ.. ဇာမနီငွက္.. ဇာမဏီငွက္။ အဆိုေတာ္တေယာက္ကေတာ့ ဏာဏီး ဆိုပဲ..။

တ၀မ္းပူ...။
ေတးဂီတ ပါပဲ..။ တခုခု အထူးသျဖင့္ေျပာဆိုရင္ေတာ့ တေယာသံ….။

ထဆင္ထူး…။
ေထရ၀ါဒ.. တကယ့္ စိတ္ျငိမ္းရာ အမွန္ လို႔ လိႈက္လိႈက္လွဲလွဲ ယံုပါတယ္။

ဒေဒြး…။
ေဒါနပန္းေတြ ဘာလို႔ ရွားပါးသြားသလဲလို႔ မၾကာခဏ သတိရတယ္..။ က်မစိတ္ထင္ေတာ့ ေဒါနပန္းက ဗမာျပည္မွာသာ ရွိတယ္ထင္တာပဲ..။ ေနာက္တခုက က်မနဲ႔ အင္မတန္ ရင္းႏွီးကၽြမ္း၀င္ျပီး သူ မရွိရင္ ပိုေကာင္းမွာလို႔လည္း သိတဲ့ ေဒါသေပါ့..။ က်မရဲ႕ အားနည္းခ်က္က ေဒါသၾကီးတာ..။ ဒါနျပဳတာကိုေတာ့လည္း ေကာင္းမွန္းသိပါတယ္ရွင္..:D ။

ဓေအာက္ခ်ိဳက္..။
Chemistry အရ.. တေယာက္နဲ႔တေယာက္ ခ်စ္မိၾကသတဲ့..။ တကယ္ပဲ အခ်စ္ဆိုတာက စိတ္၀င္စားစရာေကာင္းတဲ့ ဆန္းၾကယ္တဲ့ ဓာတ္သေဘာကိစၥပဲ မဟုတ္လား..။ က်မကေတာ့ ကိုယ့္ဆီမွာ ခ်စ္တတ္တဲ့ သဘာ၀ေလးပါလာတာကို သိပ္သေဘာက်တာပဲ 

နငယ္…။
နားလည္မႈ…။ လူမႈေလာကထဲမွာ အေရးၾကီးဆံုး လိုအပ္ခ်က္လို႔ ထင္တာပဲ။ အဲဒီတခု ရွိရင္ကို ေတာ္ေတာ္ ျငိမ္းခ်မ္းျပီ။ (ျပီးေတာ့ ေနေရာင္ျခည္..)

ပေစာက္…။
ပုဂံျမိဳ႕ေဟာင္း၊ ပုထိုးေတြ..၊ ပုတီးေတြ..၊ ပု၀ါေတြ..၊ ပန္းေရာင္ပစၥည္းေတြ..၊ ပန္းေရာင္စံုေတြ…၊ ပန္းခ်ီ..၊ ပင္လယ္ျပင္ နဲ႔ ပါရမီဖက္ (ဟဲဟဲ ဘာရမလဲ.. ငါကြ)



ဖဦးထုပ္…။
ေဖေဖ………..

ဗထက္ခိ်ဳက္…။
ဗုဒၶတရားေတာ္မ်ားမွတပါး.. အျခားမရွိ။

ဘကံုး…။
ဘ၀ျဖစ္တည္မႈ.. (ဗုဒၶအဆိုအမိန္႔ေတြကို လက္သင့္ခံေသာ္ျငားလည္း… “က်မခ်စ္ျမဲ သံသာ၀ဲမွ ခြဲထြက္ခ်င္ဘူး တပ္မက္ဦးမည္..”)

မ…။
ေမေမ…..

ယပက္လက္…။
ယဥ္ေက်းမႈေတြနဲ႔ ယက္ထည္ဖ်င္စ..ျပီးေတာ့ ယာေတာ…။

ရေကာက္…။
ရတုကဗ်ာ.. နဲ႔ ရာသီသဘာ၀ …

လ…။
လျပည့္၀ိုင္း၀ိုင္းၾကီး ျမင္ရတိုင္း စိတ္ထဲ ေအးခ်မ္းတယ္..။

၀…။
၀က္သားတုတ္ထိုး (ဟီဟိ.. တကယ္ေျပာတာ။ ခုထိ အိမ္မွာ တလ ၂ခါေလာက္ လုပ္စား တယ္)

သ…။
သား.. သမီး.. သဘာ၀၀န္းက်င္..



ဟ…။
ဟီရိၾသတၱပ..။ မေကာင္းမႈျပဳရန္ ရွက္ျခင္း/ေၾကာက္ျခင္း

ဠၾကီး..။
သနားတဲ့ ငွက္ထဲ ဠင္းတ ထိပ္ဆံုးက..။ သူ႔ခမ်ာ.. ရုပ္ကလည္း ဆိုးရွာေသး.. ၊ အညွီအပုပ္ စားလို႔မို႔ လူေတြ ရြံရွာစက္ဆုပ္တာလည္း ခံရေသး။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္.. ဒါ သူ႔သဘာ၀ပဲ မဟုတ္ဘူးလား..။ သူတို႔ကို အရာသြင္းတာဆိုလို႔ တိဗက္လူမ်ိဳးေတြပဲ ရွိမယ္ထင္ပါရဲ႕။ က်မကိုယ္တိုင္ေရာ.. အင္း… ဠင္းတေတြနားေတာ့ မေနခ်င္တာ.. မေနႏိုင္တာ အမွန္ပါေလ။ (အံ့ၾသစရာေကာင္းတာတခုက သူ႔နာမည္ကို ဠ ၾကီးနဲ႔ ေပါင္းတာ သူ႔ပံုစံအတိုင္း ျမင္ရသလိုရွိေနတာပဲ.. ေနာ္။)

အ…။
အႏုပညာ…။
(တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္.. ကၾကီးကေန အထိ ေရးဖို႔ စိတ္ကူးရသြားတာက ၾဆာဂ်ီး အတၱေက်ာ္ ေၾကာင့္ :P)