Jan 22, 2011

မစိမ္းလန္းႏိုင္တဲ့ ရာသီခြင္



အမွန္တရားဘက္ကပါ.. တဲ့
ျပီးေတာ့ျဖင့္
အမွားတရာကို က်က်နန သိမ္းထုပ္လို႔။
ဒီတေလာ.. ရယ္စရာေတြ မ်ား မ်ား မ်ား
ကိုယ္ပိုင္ ရယ္စရာရွိသူေတြကလည္း
ဟိုမွာ ဒီမွာ ရယ္စရာေတြခ်ည္းဆိုပဲ..
ကိုယ့္ရယ္ရသကြာ.. ။
တေလာကလံုး ရယ္စရာေတြနဲ႔ ဖံုးလို႔။

ဖာတလံုးေခါင္းက်ားကေတာ့
အို.. အသင္ေလာက… တဲ့။
ေလာကၾကီးက မတရားပါဘူးရွင္.. လို႔
ျပည္႔တန္ဆာ မခ်ိဳက “မြန္းတည့္ခ်ိန္တြင္ ေန၀င္သည္”.. မွာ ေျပာတယ္
ဆိုက္ကားဆရာ ကိုေက်ာ္ကေတာ့ ေလာကၾကီးက သူ႔ဘာသူေနတာ အျပစ္မရွိဘူး..
အျပစ္ရွိတဲ့လူေတြကသာ ေလာကၾကီးကို လႊဲလႊဲခ်ေနတာ..တဲ့။

အပင္ေတြ မစိမ္းလန္း
ပန္းေတြ မပြင့္
စမ္းေရလည္း မစီးႏိုင္ေတာ့တဲ့
ခုလို ေအးခဲခဲ ေဆာင္းရာသီဆို
အလိုလို ငိုခ်င္တာပဲ.. စိတ္က်။

အေရးထဲမွာ..
၀န္းက်င္တခိုဆိုတာကလည္း
ျပိဳမလို မိႈင္းရီ…
အို...အသင္ေလာကဆိုတာၾကီးကလည္း
ၾကယ္ျမင္ လျမင္..။

မမ ျပံဳးတာ အားရ ပါးရ.. တဲ့။
တကယ္က
အမုန္းေတြကို လွတ ပတ ျခယ္သထားတာ..။
ဒီလိုကာလၾကီးထဲ..
ဘယ္လိုမ်ား လန္းႏိုင္မလဲကြယ္..။

၂၂ ဇန္န၀ါရီ ၂၀၁၁။


Jan 13, 2011

မေရးခ်င္တဲ့ စာ

(ပန္းခ်ီ ျမင့္ေမာင္ေက်ာ္)

ျဖစ္ႏိုင္ရင္.. ေသျခင္းဆီ ကိုယ္တိုင္လည္း သြားခ်င္ပါတယ္။
ဒါဟာ ထြက္ေပါက္တခုေတာ့ မဟုတ္ပါ။ ဒါေပမဲ့ လတ္တေလာ ဒုကၡေတြရဲ႕ ျငိမ္းရာ ခ်ဳပ္ရာလို႔ ယူဆတဲ့အခါ သြားႏွင့္သူေတြကို ႏွေမ်ာတဲ့ၾကားကပဲ သူတို႔ကေတာ့ ေအးႏွင့္ျပီလို႔ ခံစားမိပါတယ္။ ခုလည္း ကို၀ဏၰ ေအးႏွင့္ျပီ။

++++++

ကို၀ဏၰ က က်မထက္ အသက္ ၁၆ ႏွစ္ေလာက္ပိုၾကီးေပမဲ့ ကို၀ဏၰရဲ႕ အႏုပညာေတြက ႏုပ်ိဳလတ္ဆတ္သလို သူကိုယ္တိုင္ကလည္း ႏူးႏူးညံ့ညံ့ ညင္ညင္သာသာ ေျပာဆို ေနထိုင္ တတ္သူမို႔ ထင္ပါရဲ႕။ က်မက သူ႔ကို ကို၀ဏၰလို႔သာ ေခၚျဖစ္ပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ ကို၀ဏၰနဲ႔ က်မက သူ ေလထန္ကုန္းမွာ လာထိုင္တဲ့ တခါတေလမွသာ သူရွိတဲ့ စကား၀ိုင္းေတြမွာ က်မရွိေနတတ္တာမ်ိဳးနဲ႔ ၾကံဳဆံုျပီး စကားေတြ ေျပာဖူးခဲ့ရတာပါ။ က်မက ငယ္ငယ္ေလးကတည္းက ကို၀ဏၰကို က်မအေဖ ေျပာေျပာေနတာေတြေၾကာင့္ ေကာင္းေကာင္းသိခဲ့ရတာဆိုေတာ့ ကို၀ဏၰနဲ႔ ဆံုခ်ိန္မွာ က်မက ကို၀ဏၰကို ေတာ္ေတာ္ ရင္းရင္းႏွီးႏွီး သိျပီးသားျဖစ္ေနျပီ။ ဒီေတာ့ ကို၀ဏၰနဲ႔ဆံုခ်ိန္မွာ က်မက ေျပာစရာစကားေတြ အဆင္သင့္ ရွိျပီးသား..။ ကို၀ဏၰက စကားေျပာတဲ့အခါမွာလည္း အင္မတန္ သိမ္ေမြ႔ေအးခ်မ္းသူ..။

က်မ အေဖက ကို၀ဏၰတို႔ သားအဖ ညီအကိုေတြရဲ႕ သဘာ၀အုပ္စုကို ေတာ္ေတာ္ ႏွစ္ျခိဳက္သူ။ ဦးသာဓု ကစလို႔ ကိုမင္းလူ အထိေပါ့။ နာမည္ဘယ္ေလာက္မွ မၾကီးဘူးလို႔ လူေတြ ထင္တဲ့ ကိုရူပ ေတာင္ က်မတို႔ သားအဖက သိပ္ၾကိဳက္ၾကတာပါ။ ျပိဳမွာေလလားမိုးရဲ႕..ထဲက ကိုရူပ ကို ဘယ္ေတာ့မွ မေမ့။ အဲသလိုပဲ ေမာင္၀ဏၰဆိုရင္လည္း “ကတၱီပါ ဘိနပ္စီး ေရႊထီးေဆာင္း”က စလို႔ “ရင္ထဲက ေဆာင္းရာသီ” အထိ..။ ကို၀ဏၰ ဖန္တီးသမွ် က်မ မၾကိဳက္တဲ့ ကား.. မၾကည့္လိုက္ရတဲ့ ကား မရွိ။

“ကတၱီပါဘိနပ္စီး ေရႊထီးေဆာင္း” ၾကည့္တုန္းကဆိုရင္ က်မ သိပ္ကို ငယ္လြန္းေသးတာမို႔ ေကာင္းေကာင္း မမွတ္မိခ်င္။ ဒါေပမဲ့ ျမတ္မြန္ သိပ္လွတာ.. ရိုက္ကြက္ေတြ ပန္းခ်ီဆန္တာ.. ခုထိ မွတ္မိတုန္း။ အဲဒီကားထဲက ေတာင္သမန္အင္းထဲက မယ္ဇယ္ပင္တန္းမွာ ေရေတြ တက္ေနတုန္း အဲဒီထဲက အိမ္ေလးတအိမ္ထဲ ျမတ္မြန္ စိတ္ေဖာက္သြားတဲ့ အခန္းကို ခုထိ မွတ္မိတုန္း။ ေနာက္ေကာင္းေကာင္းမွတ္မိတာ ဇာခန္းစီးေနာက္ကြယ္မွာ..။ အဲဒီထဲက ျမတ္မြန္ဆိုတဲ့ ဇာတ္၀င္သီခ်င္း (မူရင္းဆိုတဲ့သူ မမွတ္မိေတာ့) “ဘာလိုလိုရယ္.. အို… သူ႔အေပၚမွာကြယ္.. စိတ္၀င္စား.. အေတြးမ်ား ခ်ာလည္.. ရိုးရိုးလား.. ဆန္းဆန္းလား .. ကြဲကြဲျပားျပား မသိျပီကြယ္” ဆိုတဲ့ သီခ်င္းကိုေတာင္ ခုထိ မွတ္မိေနပါေသးတယ္..။ ေျခဖ၀ါးေတာ္ႏုႏု ဆိုလည္း ဒီလိုပဲ.. အရင္က အၾကိဳက္ၾကီးမဟုတ္လွတဲ့ ရႈမ၀စန္းစန္းေအး နဲ႔ ေဇာ္လြင္ကို က်မ ခ်စ္သြားခဲ့ရတဲ့ ရုပ္ရွင္ေပါ့။ အဲဒီထဲက က်မသိပ္ၾကိဳက္တဲ့ သီခ်င္းကိုလည္း ခုေတာင္ လြမ္းလာပါတယ္..။ “ခရီးသြားရင္း သီခ်င္းဆိုမယ္.. ငွက္ကေလးမ်ားလိုကြယ္.. ေတာင္ပံခတ္သံ စည္း၀ါးသဖြယ္.. ေလခ်ိဳေအးသံ ကာရန္ႏွယ္.. တြန္က်ဴးသံက သီခ်င္းသားကြယ္..” အဲဒီသီခ်င္းေလး နဲ႔ လယ္ကြင္းေတြ ျမစ္ျပင္ေတြ ပ်ံလႊားငွက္ေတြနဲ႔ က်မတို႔ ျမန္မာေျမရဲ႕အလွေတြကို ျပသြားတာ.. ခုေတာင္ ျမင္ေယာင္လာေသး။

ပန္းေတြနဲ႔ ေ၀.. ကေတာ့ ခုထိ အစြဲလန္းဆံုး ရုပ္ရွင္ေတြထဲမွာ ထိပ္ဆံုးက ရွိေနတာပါ။ ေအာင္လတ္ နဲ႔ ေ၀့ကို စြဲစိတ္ထဲမွာ တကၠသိုလ္ဟာ ကဗ်ာတပုဒ္လို လွခဲ့တာ..။ ပန္းေတြနဲ႔ ေ၀ ဟာ ၀တၳဳလွသလို ရုပ္ရွင္လည္း လွခဲ့တဲ့ အႏုပညာ..။ ေနာက္ေတာ့ ေႏွာင္းတေျမ့ေျမ့..။ ခ်စ္တဲ့သူငယ္ေလ…၊ ေမာင္စိန္ေသာင္း မႏွင္းရည္..၊ ခုနစ္အိမ္တန္းက မဂ်မ္းဘံု.. ခုနစ္စဥ္အလြမ္း..၊ ရင္ထဲက ေဆာင္းရာသီ…။ တကားမွ က်မ မေမ့။ ပန္းခ်ီဆန္လွတဲ့ ရိုက္ကြက္ေတြ..။ တကယ့္ကိုမွ အႏုပညာ..။ ကို၀ဏၰရဲ႕ ၀တၳဳေတြ လွသလို ရုပ္ရွင္ကိုပါ လွေအာင္ ရိုက္ခဲ့တာ..။ သူ႔ရုပ္ရွင္ေတြကို က်မ ပန္းခ်ီကားစြဲသလို မ်က္စိထဲ စြဲေနခဲ့တာ။ တကယ္ေတာ့ ကို၀ဏၰ ဟာ သူကိုယ္တိုင္ကိုက အႏုပညာ..။

++++

ကို၀ဏၰ ေနမေကာင္းဘူးလို႔ ၾကားကတည္းက ဒီလိုေန႔ကို မသိမသာ ေစာင့္ၾကည့္ေနခဲ့ရတာပါ။ က်မတို႔ ျပန္မရႏိုင္တဲ့ ဆံုးရံႈးမႈေတြက မ်ားလွျပီေလ..။ ဆံုးရံႈးသမွ်ကလည္း တကယ့္ အစားထိုးမရတဲ့ တန္ဖိုးေတြခ်ည္းေလ..။ ဒါကိုက သဘာ၀တရားရဲ႕ လုပ္ၾကံမႈပဲလား..။ တန္ဖိုးရွိေလ.. ႏွေမ်ာတသရေအာင္ လုပ္ေလ… ထင္ပါရဲ႕။

ေနာက္ထပ္ ေမာင္၀ဏၰရဲ႕ အႏုပညာေျမာက္ ရုပ္ရွင္ေတြ က်မ ဘယ္ေတာ့မွ မၾကည့္ရေတာ့မွာ ေသခ်ာျပီ။ စိတ္ေအးလက္သာ ဖတ္ရတတ္တဲ့ ေမာင္၀ဏၰရဲ႕ စာေတြလည္း ဘယ္ေတာ့မွ မဖတ္ရေတာ့ျပီ။ ဒါဟာ က်မတို႔က်န္ရစ္ရသူေတြအတြက္ ႏွေမ်ာတသစရာေကာင္းလွတဲ့ ဆံုးရႈံးမႈဆိုေပမဲ့… သြားႏွင့္သူ စာေရးဆရာ ဒါရိုက္တာေမာင္၀ဏၰ အတြက္ကေတာ့ ေအးခ်မ္းရာကို ရသြားတာပါ။ သူဟာ ေလာကၾကီးအတြက္ အႏုအလွေတြ ထားခဲ့ျပီး တာ၀န္ေက်ေက်နဲ႔ ထြက္သြားခဲ့တာပါ..။

အဲဒါေၾကာင့္ ႏွေမ်ာတသ စိတ္ထိခိုက္ရေပမဲ့လည္း ေက်နပ္ဂုဏ္ယူပါတယ္ ကို၀ဏၰေရ..။ ေရာက္ရာဘ၀မွာလည္း ခုလိုပဲ လွပတဲ့ အႏုသုခုမေတြ ဖန္တီးႏိုင္တဲ့ အႏုပညာရွင္ပဲ ျဖစ္ပါေစ လို႔ က်မ ေလာဘၾကီးၾကီးနဲ႔ ဆုေတာင္းေနမိပါတယ္ရွင္။

++++++

Jan 1, 2011

ႏွစ္သစ္အတြက္ ဘာဆုေတာင္းပါလိမ့္…



၂၀၁၀ ဟာ ေတးသံသာေတြ ၾကိမ္ေရမ်ားမ်ား လြင့္ပ်ံ႕ခြင့္ရခဲ့တယ္လို႔ ဆိုႏိုင္ပါရဲ႕..။
မဂၤလာရွိေသာ ေန႔ရက္မ်ား… မဂၤလာရွိေသာ အေပါင္းအပါတခ်ိဳ႕နဲ႔.. မဂၤလာရွိေသာ အမႈအခင္းေတြ ရင္ဆိုင္ခဲ့။ ဆြတ္ပ်ံ႕ဖြယ္ပါပဲေလ..။ တခ်ိဳ႕ေသာ အမဂၤလာမ်ားကိုေတာ့ ရယ္ေမာျဖတ္ေက်ာ္ႏိုင္ဖို႔ ၾကိဳးစားခဲ့ရ..။ အမွန္တရားဘက္မွာ ကိုယ္ရပ္ခဲ့တယ္လို႔ ေသခ်ာတာ တခုနဲ႔ပဲ ျဖတ္သန္းခဲ့ရေလတယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္.. ျမိန္ယွက္ဖြယ္..။
၂၀၁၁..
“ကိုယ္ေမးမယ္.. ဘာေတြျဖစ္ဦးမလဲ”ဆိုတဲ့ သီခ်င္းကို ေအာ္ဆိုရင္း အခါမ်ားစြာကလို ေပါ့ေပါ့ပါးပါး ျဖတ္သြားႏိုင္ပါဦးမလား..။ ဘ၀ရွင္သန္ေရးမွာ ဂုဏ္သိကၡာနဲ႔ အမည္နာမက ေငြေၾကးထက္ အေရးၾကီးတယ္လို႔ ခံယူသူတေယာက္အတြက္ ေရွ႔လာမယ့္ ၂၀၁၁မွာ အခိုင္အမာ ဆံုးျဖတ္ရမွာေတြက ေစာင့္ၾကိဳလို႔..။
ေသခ်ာမွ ျဖစ္မယ္….
မွန္ကန္မွ ျဖစ္မယ္..
တရားမွ်တမွ ျဖစ္မယ္..။
ခုေလာေလာဆယ္ေတာ့ က်မက လမ္းဆံုမွာ…။
(အင္း လူဆိုတာကိုက လမ္းဆံုမွာ မၾကာခဏ ရပ္ရသူေတြ ထင္ပါရဲ႕။)

၂၀၁၀ မွာ… ကိုယ့္ဘာသာ ေသခ်ာတာကေတာ့ အမွန္မ်ားမ်ား အမွားနည္းနည္း…၊ ေမတၱာတရား မ်ားမ်ား.. အမုန္းစိတ္ နည္းနည္း…၊ အတၱ မ်ားမ်ား ပရ နည္းနည္း..၊ ေစတနာ မ်ားမ်ား.. နာလိုခံခက္ နည္းနည္း…။
၂၀၁၁ မွာေတာ့ ျဖစ္ႏိုင္ရင္.. စာေတြဖတ္.. စာေတြေရး..။ မိသားစုကို ခ်က္ျပဳတ္ေကၽြး၊ အပင္ေတြစိုက္..။ စိတ္ပ်က္စရာေတြ မတရားတာေတြ မွားေနတာေတြကို ေက်ာခိုင္း..၊ ကိုယ့္ဘာသာပဲ ျငိမ္းခ်မ္းေအာင္ တည္ေဆာက္…၊ ဘာခံစားခ်က္ကိုမွ ေမြးျမဴမထားဘဲ… ျပံဳးရယ္ျပီးေတာ့သာ ေနႏိုင္ခ်င္တယ္…။

+++++

10-9-8-7-6-5-4-3-2-1 Happy New Year!!!!!!!!!!!

Cheers!! လို႔ ရွန္ပိန္ေသာက္ ဆုေတာင္းၾကတယ္..
ဆုေတာင္းေလ့မရွိတဲ့ က်မအတြက္ေတာ့ ဒီတၾကိမ္မွာ တကယ့္ကို လိုလိုခ်င္ခ်င္ ဆုေတာင္းခ်င္ေနမိတာ အမွန္ပါပဲ။
က်မ ဘာဆုေတာင္းခ်င္ပါလိမ့္…။
၂၀၁၁ အတြင္းမွာ ဘ၀အတြက္ မွန္ေသာ လမ္းကိုသာ ေရြးခ်ယ္ႏိုင္ပါေစ… တဲ့။
ဟုတ္တယ္.. က်မ အဲလို ဆုေတာင္းလိုက္မိပါတယ္..။

၁ ဇန္န၀ါရီ ၂၀၁၁ တနဂၤေႏြ။