Nov 5, 2016

ေၾကြခ်ိန္


အဲလို ေခြေခြေခါက္ေခါက္နဲ႔
အဲဒီေထာင့္ခ်ိဳးေလးထဲမွာ
ပိတ္မိေနတာလား
ပိတ္ထားေနတာလား
ဆံုျခင္းဆိုတာက အဲလို ေၾကးၾကီးသလား
ခ်စ္ျခင္းေတြအမ်ားၾကီး ေပးရံုနဲ႔ မလံုေလာက္ဘူးလား
ျငိတြယ္ျခင္းေတြနဲ႔ တံတားထိုးရံုနဲ႔လည္း မေရာက္ႏိုင္ဘူးလား..
အျမဲလို…. ၾကည္ရႊင္ သာယာျခင္းေတြနဲ႔ ေဝးလံသီေခါင္ရ
ဒုကၡသစၥာအေၾကာင္း ေကာင္းေကာင္းသိပါၿပီဆိုလည္း သက္သာရာမရ
ေနာင္တမွာ ေနာက္မက်ခဲ့လည္း
ကံတရားရဲ႕ေနာက္က်မႈထဲ အဖန္ဖန္
ဘယ္ေလာက္မွမလိုပါဘူး..
လွပေသာ ရြက္ေၾကြရာသီထဲ
လြမ္းဆြတ္ျခင္းဘာဝနာကို ေအးေအးျမျမ မွတ္ႏိုင္ရံု…

၅ ႏိုဝင္ဘာ ၂၀၁၆

ဒီေန႔ ပိုလြမ္းတယ္ ဂၽြန္ ...



ဘယ္သူဟာ ေသျခင္းအတြက္ အဆင္သင့္ျဖစ္လဲ စဥ္းစားရင္ ပထမဆံုး သတိရတာ.. ခင္ဗ်ားပါပဲ ဂၽြန္.. Elvis လို ေသျခင္းကို ကုိယ့္ဘာသာ မေရြးခ်ယ္ခဲ့ေပမဲ့ အႏုပညာနဲ႔ လူသားျဖစ္တည္မႈကို ခန္႔ညားေလးစားတဲ့ ခင္ဗ်ားဟာ ေသျခင္းအတြက္ အဆင္သင့္ရွိေနခဲ့ၿပီးသားလို႔ ယံုတယ္..
ျငိမ္းခ်မ္းေရးကို ခ်စ္တာဟာ လူသားျဖစ္တည္မႈ ကို ခ်စ္တာပဲဆိုတာ.. ခင္ဗ်ားၿပလို႔ ေတြ႔ခဲ့တာ သိလား။
ဘာအေရးၾကီးလဲ စဥ္းစားေတာ့ ဒီကေန႔ ကို တည့္တည့္ရင္ဆိုင္ဖို႔သာ အေရးၾကီးတာလို႔ က်န္ရစ္သူ ယုိကိုဆီက က်မ ရတယ္.. ။
ဟုတ္လား.. မိန္းမ တစ္ေယာက္ေၾကာင့္ ဂီတ အျမဳေတတစ္ခု ၿပိဳကြဲခဲ့တယ္တဲ့လား..
ဒါဆို ေရာ့ခ္ဘုရင္ ၄ပါး ရဲ႕ ဂုဏ္သိကၡာ နဲ႔ ခ်စ္ျခင္းတရားရဲ႕နက္ရိႈင္းမႈကို ထိခိုက္ပါ့မယ္… ။
အခ်စ္ဆိုတာရယ္.. အႏုပညာ ရယ္ဟာ တူတူပဲ.. တခါတေလမွာ နားလည္ရ ခက္ေလာက္ေအာင္ လ်ိဳ႕ဝွက္တယ္ .. မဟုတ္လား..။
ေလာကထဲ ေနရထိုင္ရ ခက္လာရင္လည္း ခင္ဗ်ားကိုပဲ သတိရတာပဲ ဂၽြန္ .. ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ခင္ဗ်ားနဲ႔ ယုိကို ရင္ဆိုင္ႏိုင္ခဲ့ၾကတယ္။ ခင္ဗ်ား ေယာဂကိုလည္း ေတြ႔ခဲ့တယ္.. ေယာဂီကိုလည္း ၾကံဳခဲ့တယ္..။ ေၾကကြဲ နာက်င္ ရတာေတြ ေၾကမြ ေပ်ာက္ရွရတာေတြ .. ကိုယ့္ကိုယ္ကိုအတြက္ လုပ္ခ်င္တာလုပ္တာေတြ.. လူသားေတြ အေပၚ ထားတဲ့ ခင္ဗ်ားရဲ႕ အခ်စ္ေတြ.. ။
ခင္ဗ်ားဟာ အႏုပညာပါပဲ ဂၽြန္.. ။
ဒါနဲ႔ .. ခင္ဗ်ား သစၥာေရာ မဲ့ခဲ့ဖူး သလား..။ သစၥာမဲ့ ခံခဲ့ရဖူး မွာေတာ့ ေသခ်ာသေလာက္ပဲ … ။
အႏုပညာသမားမွန္ရင္၊ တစံုတေယာက္.. ဒါမွမဟုတ္.. ဒါ့ထက္မကရဲ႕ သစၥာေဖာက္မႈကို ခံခဲ့ၾကရတာ ေလာကနိယာမ တစ္ခုလိုပါပဲ။
ဂၽြန္ရယ္.. ခုထိေတာ့ က်မ ႏွလံုးသားမွာ ဘယ္အရာကမွ ခင္ဗ်ားရဲ႕ Imagine ကို မေက်ာ္ႏိုင္ေသး..
ယိုကိုဆီက ျမစ္ဖ်ားခံလာတာပါဆိုတဲ့ Imagine က က်မကို ခုထိ တျမည့္ျမည့္ နာက်င္ေနေစဆဲ…။
အို.. လူအမ်ားၾကီးကို.. ဒါမွမဟုတ္.. လူတိုင္းကို နာက်င္ေနေစဆဲလည္း ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္..။
ခင္ဗ်ားေျပာတဲ့ I'm not the only one … I hope someday you'll join us .. ဆိုသလို။
ဒီေန႔ သိပ္လြမ္းတာပဲ ဂၽြန္ ..
ဒီေန႔ .. ေသျခင္းအေၾကာင္း စဥ္းစားမိတယ္..
ဒီေန႔ .. တာရာမင္းေဝ ေျပာဖူးတဲ့ ‘ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ေလနဲ႔ မႈတ္ၿပီး ျငိွမ္းပစ္လိုက္ခ်င္တယ္’ ဆိုတာကို
သတိရတယ္ ..
ဒီေန႔ … သမီးတစ္ေယာက္ရဲ႕ စာတိုေလးတစ္စကေန အေတြးရၿပီး သစ္ပင္ေတြၾကားထဲ ..
ဒါမွမဟုတ္ ပင္လယ္လိႈင္းသံေတြၾကားထဲပဲ ေနရေတာ့ရင္ ေကာင္းမွာပဲလို႔ ခံစားရတယ္..
ဒါနဲ႔ ခင္ဗ်ားကို ပိုသတိရေတာ့တာပဲ ဂၽြန္ .. ေကာင္းကင္ဘံုမွာ ေနလို႔ ေပ်ာ္လား ဂၽြန္…

 ၁၅ စက္တင္ဘာ ၂၀၁၆

Aug 21, 2016

“ရသစာေပဆုိတာ ယဥ္ေက်းမႈကို ထိန္းေက်ာင္းတယ္”

ဧရာဝတီ အင္တာဗ်ဴး
Hits:1,597
1   | |
 ေမၿငိမ္း

စာေရးဆရာမ ေမၿငိမ္းဟာ ကဗ်ာအေရးေကာင္းသလိုု ၀တၳဳတုိေတြ၊ လံုုးခ်င္း ၀တၳဳေတြမွာလည္း ကိုုယ္ပိုုင္ဟန္နဲ႔ ဖန္တီးႏိုုင္ပါတယ္။ စာေရးဆရာမ ေမၿငိမ္းဟာ ျမန္မာျပည္နဲ႔ ကင္းကြာၿပီးေနာက္ ၁၀ ႏွစ္အၾကာမွာ “အေရာင္ဆြံ႕ လိပ္ျပာ” စာအုုပ္ကိုု ထုုတ္ေဝလိုုက္ပါတယ္။ ဆရာမ ေမၿငိမ္း ဟာ ဒီေန႔အထိ လံုးခ်င္း၀တၳဳ ၁၃ အုပ္ထြက္ရွိထားပါတယ္။ ၁၉၈၉ ခုႏွစ္မွာ “သီခ်င္းႏွင္းဆီ” ၀တၳဳ စတင္ ထြက္ရွိခဲ့ပါတယ္။ အဆုိေတာ္ ေဇာ္၀င္းထြဋ္အေၾကာင္း ရသဟန္နဲ႔ေရးသားထားတဲ့ “အသံသစ္ ျပတုိက္” က ဒုတိယ အႀကိမ္ထိ ထုတ္ေ၀ခဲ့ၿပီးပါၿပီ။ ၁၉၈၆ ခုႏွစ္ မတ္လမွာ “ေပဖူးလႊာ” မဂၢဇင္းမွာ “ျပည္စံုျခင္း” ဆုိတဲ့ ကဗ်ာနဲ႔ စာေပေလာကတြင္းကိုု ေရာက္ရွိခ့ဲတဲ့ ဆရာမ ေမၿငိမ္းနဲ႔ စာေပေရးရာေတြ ေမးျမန္းျဖစ္ပါတယ္။
ေမး။    ။  ဆရာမ ျမန္မာျပည္က ထြက္မသြားခင္တုန္းက မဂၢဇင္းေတြမွာ ၀တၳဳေတြ အမ်ားႀကီး ေဖာ္ျပ ၾက တယ္။ ဖတ္ရတဲ့သူအတြက္လည္း အရသာရွိလုိက္တာ၊ ေသြးတို႔ဆုိရင္ “ရႈမ၀” ၊ “ေပဖူးလႊာ” “ကလ်ာ”ေပါ့ ေနာ္။ မဂၢဇင္းေတြမွာ ၀တၳဳတုိေတြဖတ္ရတာ မ၀ဘူး။ အခု ဆရာမျမန္မာျပည္ျပန္လာတဲ့အခါ ဘယ္လုိကြဲျပား ျခားနားမႈ ေတြ ျမင္မိလဲ။ မဂၢဇင္းေတြက ကြာလတီလုိ႔ေတာ့ ေျပာၾကပါရဲ႕၊ ကိုင္လုိက္ရင္ ထူၿပီး ေၾကာ္ျငာ ေတြမ်ားေနတယ္၊ ၀တၳဳတုိ ဆိုရင္လည္း၂ ပုဒ္ ၊ ၃ ပုဒ္ထက္ ပိုမပါဘူး။ အဲ့ဒီ့အေပၚ အျမင္ေလးေျပာပါဦး။
ေျဖ။    ။  ျမန္မာျပည္ကေန ႏုိင္ငံျခားထြက္သြားတာ ၁၁ ႏွစ္ေလာက္ရိွၿပီ၊ ႏုိင္ငံျခားမထြက္ခင္ထိ အစ္မက ဒဂံု တကၠသိုလ္မွာျမန္မာစာ ကထိကတာ၀န္ထမ္းေဆာင္ခဲ့တာေလ၊ က်မတို႔ စာစေရးတုန္းက “ရႈမ၀” မဂၢဇင္း ကေန စင္တင္ ကေလာင္ဆိုရင္ အထင္ႀကီးတယ္။ ရႈမ၀ကုိ စာမူေတြပို႔ခဲ့ေပမယ့္ အပယ္ခံခဲ့ရတယ္၊ မေရြးခဲ့ဘူး ေလ၊ စာေတြျပန္ေရးျဖစ္ေတာ့ ပထမဆံုးေဖာ္ျပခံရတဲ့ ကဗ်ာေလးက “ေပဖူးလႊာ” မွာ ပါလာတာ။ ေနာက္ေက်းဇူး တင္ရမွာက “ေရႊအျမဳေတ” မဂၢဇင္းက ဆရာဦး၀င္းၿငိမ္းေပါ့။ သူက ပုိ႔တဲ့ ၀တၳဳေတြကုိ သံုးေပးတယ္။
“စံပယ္ျဖဴ” မွာ “ခ်စ္သူဘြဲ႕” ဆိုတဲ့ ၀တၳဳေလးပါတယ္။ ခပ္ေၾကာင္ေၾကာင္ရည္စား တေယာက္အေၾကာင္းေပါ့။ အယ္ဒီတာက ေဒၚခင္ေဆြဦးေလ။ အဲ့ဒီမွာ ကိုခင္၀မ္းက ေဒၚခင္ေဆြဦးသမီးရဲ႕ သမက္ရဲ႕ သူငယ္ခ်င္းေပါ့။ သူက အစ္မရဲ႕ စာမူေလးကုိ ေကာက္ဖတ္ၿပီး သရုပ္ေဖာ္ပံုဆြဲေပးခ်င္တယ္ေပါ့။ အဲ့ဒီ၀တၳဳေလးပါလာ ေတာ့ေပ်ာ္တာ ေပါ့ေနာ္၊ ၀တၳဳပါတာက တေၾကာင္း၊ ကုိခင္၀မ္းဆြဲေပးတဲ့ သရုပ္ေဖာ္ပံုမို႔ ဂုဏ္ယူတာက တေၾကာင္းေပါ့ေလ။
အခုက်ေတာ့ မဂြင္းဇင္းေတြမွာ ေၾကာ္ျငာေတြကမ်ားေနတယ္ ကုိယ့္၀တၳဳေလးပါရင္ေတာင္ စာကိုအဓိကထားတဲ့ မဂၢဇင္းက နည္းေနတယ္။ ဘယ္မဂၢဇင္းကုိ ေပးရမလဲဆုိတာကုိပါ စဥ္းစားေနရၿပီေပါ့။
ေမး။    ။ ေနာက္တခုကေလ လူငယ္ေတြ စာသိပ္မဖတ္ၾကဘူး၊ ရသစာေပအားနည္းလာေနတယ္လုိ႔ ေျပာၾက တယ္၊ အဲ့ဒါကေရာ ဘာအေၾကာင္းေၾကာင့္လို႔ ထင္လဲ။ အုပ္ေရတေထာင္ေတာင္ကုန္ဖို႔မလြယ္ေတာ့ေလ။
ေျဖ။    ။ စာသိပ္မဖတ္ၾကဘူးဆုိတာ စား၀တ္ေနေရးနဲ႔ ဆုိင္တယ္။ ႏုိင္ငံေရးအရ ဖိစီးထားတာေတြပါတယ္။ အစ္မတို႔ ကေလးေတြမွာ စာဖတ္တာကလြဲလို႔ ေပ်ာ္စရာေတြမ်ားတယ္။ မူးယစ္ေဆး၀ါး သံုးစြဲတာ ေတြမ်ား လာတယ္။ နည္း ပညာတိုးတက္လာတယ္ဆုိေပမယ့္ စာဖတ္တာနည္းလာတယ္။ အေမရိကန္မွာ လူငယ္ေတြ facebook သံုးဖို႔ အတြက္ အခ်ိန္မေပးႏိုင္ၾကဘူး။
ဘာလုိ႔ဆိုေတာ့ သူတို႔မွာ တျခား Activities ေတြ မ်ားတယ္။ အစ္မသမီးဆုိ ၁၁ တန္းမွာ High School Senior ေပ့ါ။ အထက္တန္းပညာေရးမွာ အခမဲ့၊ စာလုိက္ႏိုင္ရင္ Advance Course ေတြယူလို႔ရတယ္။ တကၠသိုလ္မွာ ပညာသင္ စရိတ္က မ်ားတာကုိး။ အဲ့ဒီေတာ့ သမီးက Advance Course ယူထားတယ္။ ဘာသာပုိေတြယူ တယ္ေပါ့ေနာ္။
ကေလးေတြက ေက်ာင္းကေန Homework  ေတြလုပ္ရတယ္၊  Project ေတြလုပ္ရတယ္။ အစ္မသမီးဆို Project က “Woman and Environment ”။ စာအုပ္အဖံုးမွာ သံုးထားတာ သူဆြဲတဲ့ ပန္းခ်ီပဲ လြတ္လြတ္ လပ္လပ္ ဆြဲလုိ႔ရတယ္။ သစ္ပင္ႀကီးနဲ႔ အမ်ဳိးသမီးပံုေရးတယ္၊ တကယ္ေတာ့ အမ်ဳိးသမီးနဲ႔ သစ္ပင္ဟာ ထိန္း သိမ္း ဖို႔ အေရးႀကီးရာမွာ အတူတူပဲဆုိတာ ေျပာခ်င္တာ။ သူ Grade A ရတယ္။ အဲ့ဒီေတာ့ နည္းပညာ ေတြတုိး တက္ေနေပမယ့္ Facebook သံုးဖုိ႔အခ်ိန္မေပးႏိုင္ဘူး စာဖတ္ၾကရတယ္။
ေမး။    ။ အမရဲ႕ “အေရာင္ဆြံ႕လိပ္ျပာ”၀တၳဳေရးျဖစ္ခဲ့ပံုေလးကုိပါ ေျပာျပေပးပါလား။
ေျဖ။    ။  အိမ္ေထာင္ေရးေဖာက္ျပန္မႈေတြရွိတယ္ေပါ့။ အစ္မက အမ်ဳိးသမီးတေယာက္ဆုိေတာ့ အမ်ဳိးသမီး ဘက္က ေရးတာ။ လူေတြကေျပာၾကတယ္ေလ “အိမ္တြင္းအၾကမ္းဖက္မႈ” ဆို ေယာက်ာ္းက မိန္းမကို ရုိက္တာ၊ ႏွက္တာေပါ့။
ဒါပေမယ့္ အမ်ဳိးသမီးေတြရဲ႕ စိတ္ကုိအနာတရျဖစ္ေအာင္ လုပ္တာကလည္း Mental Abuse လို႔ ထင္တယ္။ အမ်ဳိးသားဘက္ကေဖာ္ျပန္မႈမဟုတ္ဘူး၊ အမ်ဳိးသားဘက္မွာနဂုိရွိရင္းစြဲရွိေနတဲ့ အမ်ဳိးသမီးအေပၚ ကန္႔သတ္ ခ်င္တဲ့စိတ္ေၾကာင့္ျဖစ္ရတဲ့ စိတ္ပုိင္းဆုိင္ရာ အႏုိင္က်င့္မႈကိုေရးတာ။ စိတ္ပုိင္းဆုိင္ရာအႏိုင္က်င့္မႈ ေၾကာင့္လည္း လင္မယားေတြ ကြဲႏုိင္တယ္ဆုိတာ “အေရာင္ဆြံ႕လိပ္ျပာ” မွာေရးျဖစ္တာပါ။
ေမး။    ။ စာေရးဆရာမတေယာက္အေနနဲ႔ ကမၻာ့စာေပနဲ႔ထိေတြ႕ဖို႔စာမ်ားမ်ားဖတ္ဖို႔ လုိမယ္ထင္ပါတယ္။ ဆရာမ ေဆြးေႏြးေပးပါဦး။
ေျဖ။    ။  စာေရးဆရာဆုိတာ အၿမဲတမ္းဘာစာကုိမဆုိ ဖတ္ရမွာပဲ၊ အနည္းဆံုးေတာ့ ကိုယ္နဲ႔ လမ္းေၾကာင္း တူတဲ့ စာမ်ဳိးကုိ  ဖတ္ရမယ္။ အစ္မက ရုိမန္တစ္ဇင္ဘက္ကို အားသန္ေတာ့ အေမရိကန္ စာေရးဆရာမ ေတြး တာ ဖတ္ျဖစ္တာမ်ားတယ္။ ဒါေပမယ့္ သိပ္စြဲလမ္းတာမ်ဳိးေတာ့ မရွိဘူး။ အဂၤလိပ္စာကုိ ေလ့လာတဲ့ အေနနဲ႔ လည္း ဖတ္တယ္။
ေမး။    ။ “က်မနဲ႔ ျမန္မာစာ” ကုိဖတ္ရေတာ့ စဥ္းစားမိတာေလးရွိလာတယ္။ ျမန္မာစာမွာ မမွားသင့္တဲ့ အမွား ေတြကုိ စာေရးဆရာေတြ၊ သတင္းဌာနေတြကအစ မွားေနတာေပါ့ေနာ္၊ အဲ့ဒီအေပၚ ျမန္မာစာသင္ေနတဲ့ ဆရာမ တေယာက္အေနနဲ႔ေရာ စာေရးဆရာမတေယာက္အေနနဲ႔ေရာ ဆရာမသေဘာထားက ဘယ္လုိရွိလဲ။
ေျဖ။    ။ အဓိက က မေလ့လာႏိုင္ၾကတာ၊ ျမန္မာစာအဖြဲ႕က လူေတြဖတ္ခ်င္ေအာင္ကာတြန္းေလးေတြနဲ႔ ထုတ္ ထား တာေတာင္ရွိတယ္၊ စိတ္ရွိရင္ မွတ္မိဖို႔လည္းလြယ္တယ္၊  Positive ဆို “ပဲ” Negative ဆုိ “ဘဲ” ေပါ့ ပဲနဲ႔ ဘဲကုိသံုးတာေျပာပါတယ္။ ဒီထက္ပုိဆုိတာ ရွိေသးတယ္ “သူကဘာေျပာလုိက္သလဲ”၊ ေနာက္ပစ္နဲ႔ “လဲ”ရမွာ ကို “လည္း”တယ္။ “လည္း” က  Also ေလ။ လြယ္လြယ္ေလးေတြကိုေတာ့ မမွားသင့္ပါဘူး။
ေမး။    ။ အခုလက္ရွိျမန္မာစာေပရဲ႕အေနအထားကုိ ဆရာမဘယ္လုိသံုးသပ္မိလဲ။ ေနာက္ၿပီး ျမန္မာစာေပ ဒီထက္ ဖြံ႕ၿဖိဳးလာဖုိ႔၊ ရသစာေပဖြံ႕ၿဖိဳးလာဖုိ႔၊ လူေတြစာဖတ္လာဖို႔ ဘာေတြလုပ္သင့္တယ္လုိ႔ ျမင္မိလဲ။
ေျဖ။    ။ လူေတြရဲ႕ စား၊ ၀တ္၊ ေနေရး ေခ်ာေခ်ာေမြ႕ေမြ႕ျဖစ္မွ ရသစာေပဘက္လွည့္မယ္။ ရသစာေပရိွတာ၊ မရွိ တာက သိပ္ကြာတယ္။ ရသစာေပကုိမသိတဲ့သူက ယဥ္ေက်းမႈကို မသိဘူး၊ မခံစားႏိုင္ဘူး၊ “ရသစာေပ ဆုိတာ ယဥ္ေက်းမႈကို ထိန္းေက်ာင္းတယ္ေလ”။ ရသစာေပထုိးက်သြားတာနဲ႔ ရာဇ၀တ္မႈေတြ ထူေျပာလာ တာနဲ႔လည္း ဆက္စပ္ေနတယ္။ ဒီမွာ စာအုပ္ေတြထုတ္ရင္ စာမူခရတာလည္း နည္းတယ္။ ထုတ္ေ၀သူ လည္း ရံႈးတယ္၊ ဘာျဖစ္ လို႔လဲဆုိေတာ့ အုပ္ေရနည္းလုိ႔။
            အေမရိကန္မွာ စာေရးဆရာ တေယာက္က စာေရးတာတခုတည္းနဲ႔ ရပ္တည္လို႔ရတယ္။ စာေရးဆရာတေယာက္ ရဲ႕ စာအုပ္ထြက္လာရင္ စာၾကည့္ တုိက္ေတြ မ၀ယ္မေနရ၀ယ္ရတယ္၊ အေမရိကန္ ရဲ႕ ျပည္နယ္ ၅၀ မွာ စာၾကည့္တုိက္ ေပါင္း အနည္းဆံုး တေသာင္းခြဲရွိတယ္။ ေက်ာင္းေတြမပါေသးဘူးေနာ္၊ စာအုပ္တအုပ္ထြက္လို႔ စာၾကည့္တုိက္မွာ အဲ့ဒီ စာအုပ္ မရွိရင္ ဂုဏ္သိကၡာမရွိဘူးဆုိၿပီး ရွက္တယ္၊ ရပ္ကြက္တုိင္းမွာ စာၾကည့္တုိက္ေတြရွိ တယ္။ ေက်ာင္းေတြမွာ Reading အခ်ိန္ပါလို႔ကေလးတုိင္း တစ္ႏွစ္ မွာ စာအုပ္ ၇ အုပ္ကေန ၁၀ အုပ္အထိ ဖတ္ရ တယ္၊ အဲ့ဒီစာအုပ္ေတြဖတ္ၿပီးရင္ Presentation ေတြ လုပ္ရတယ္။ Presentation  ကို နားေထာင္ၿပီး ရင္ ေမးခြန္းေတြ ထုတ္ရတယ္။ အေမရိကားမွာ ေမးခြန္း မထုတ္ႏုိင္တဲ့ ကေလးဟာ သိပ္ရွက္စရာေကာင္း တယ္။ 
           ေႏြရာသီေက်ာင္းပိတ္ရက္မွာ ကေလးတေယာက္ဟာ အနည္းဆံုးစာအုပ္ ၇ အုပ္ကေန ၁၀ အုပ္ အထိဖတ္ၿပီး သားျဖစ္ရမယ္။ ကိုယ္ႀကိဳက္တဲ့စာအုပ္ဖတ္လုိ႔ရတယ္။ အဲ့ဒီစာအုပ္ေတြအားလံုးကုိ အက်ဥ္း ခ်ဳံးေရးရတယ္။ ၿပီးရင္း Reading အခ်ိန္မွာ Presentation လုပ္ရတယ္။ ကိုယ္ဖတ္တဲ့စာအုပ္ေတြရဲ႕ List ကို ဆရာေတြဆီ တင္ရ တယ္။ အဲ့ဒီေတာ့ သူတို႔ဆီမွာရသစာေပထြန္းကားတာေပါ့။
           ျမန္မာျပည္မွာ ရသစာေပထြန္းကားခ်င္ရင္၊ ကေလးေတြကိုဆင္ျခင္တံုတရားရွိေစခ်င္ရင္ ေက်ာင္း ပညာေရး ထဲမွာ ရသစာေပဖတ္တဲ့အခ်ိန္ထည့္ကိုထည့္ရမယ္၊ အဲ့ဒီအတြက္ ပညာေရး၀န္ႀကီးကပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ အစုိးရက ပဲျဖစ္ျဖစ္ တာ၀န္ယူၿပီးလုပ္ကိုလုပ္ရမယ္။ အဲ့ဒါကုိ အခုကတည္းက ကၽြဲကူးေရပါတပါတည္း လုပ္သြားရမယ္။ စီးပြားေရးေတြ၊ ႏိုင္ငံေရးေတြလုပ္မယ္၊ ဒီ ဥစၥာေနာက္မွလုပ္မယ္လို႔ မရဘူး၊ အားလံုး တၿပိဳင္ တည္း လုပ္သြား ရမယ္ လို႔ ထင္ပါတယ္။

Jul 31, 2016

စာအုပ္ ႏွစ္အုပ္


ဒီ အေရာင္ဆြံ႔လိပ္ျပာ စာအုပ္ေလး ၿပီးခဲ့တဲ့ ဇြန္လကုန္ရက္မွာ ရန္ကုန္မွာ စျဖန္႔ပါတယ္။ ထြက္ခဲ့သမွ် လံုးခ်င္း ၁၄ အုပ္ (ဝတၳဳတို / ဝတၳဳလတ္ေပါင္းခ်ဳပ္ေတြအပါအဝင္) ထဲမွာ ေတာ္ေတာ္ စိတ္တိုင္းက်တဲ့ စာအုပ္ေလးပါပဲ။ ေမျငိမ္း ဝတၳဳတို မ်ား စာအုပ္ ကံ့ေကာ္ဝတ္ရည္က ၂၀၁၂ မွာ ထြက္တုန္းကလည္း စိတ္တိုင္းက်ခဲ့ရပါတယ္။ အဲဒီအတြက္ ထုတ္ေဝသူေတြကို ေက်းဇူးတင္ရပါတယ္။

ဒီဝတၳဳေလးက်ေတာ့ ေရးရတာလည္း စိတ္တိုင္းက်တာမို႔ စိတ္ထဲ အေတာ္ ခ်မ္းသာတာပါ။ စာအုပ္အတြက္ အဖံုးကို စဥ္းစားေတာ့ ကိုယ့္ဇာတ္လမ္းနဲ႔ လိုက္တဲ့ပန္းခ်ီပံုကို မထင္မွတ္ဘဲ ရလိုက္တာ။ သမီး မိက်ဲလိုင္ရဲ႕ School project ပံုေလးပါ။ Project ရဲ႕ ေခါင္းစဥ္ကေတာ့ Women and Environment ပါပဲ .. အဲဒီေခါင္းစဥ္ ကို ကိုယ့္ Idea နဲ႔ကိုယ္ စိတ္ၾကိဳက္ဆြဲၾကရတာပါ။ သမီး ေျပာတာ ကေတာ့  သူ႔ပန္းခ်ီကား ရဲ႕ Theme က အမ်ိဳးသမီးအခြင့္အေရး ဟာ သဘာဝပတ္ဝန္းက်င္ကို ထိန္းသိမ္းေရး နဲ႔ တန္းတူအေရးၾကီး တယ္ ဆိုတာကို ေျပာတာပါတဲ့။

 

ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ အမ်ိဳးသမီးေတြရဲ႕ ခံစားခ်က္ေတြ အေရးၾကီးေၾကာင္း ေျပာခ်င္တာ မွာ တူတယ္ ရယ္ လို႔ သံုးခ်င္လာတာပါ။ ဒါနဲ႔ က်မလည္း သိပ္သေဘာက်ၿပီး သမီးပန္းခ်ီေလးနဲ႔ လိုက္ႏိုင္တဲ့ ပန္းခ်ီ ကိုဘေဌးၾကည္ ကို အပ္မယ္ဆိုေတာ့ က်မ ရဲ႕ ထုတ္ေဝသူ ပင္ဝါးရံု ေအာင္စိုးမိုး+ေအးေအးျပံဳး တို႔က က်မ စိတ္ၾကိဳက္ အားလံုး။ ထုတ္ေဝသူ ကိုေအာင္စိုးမိုး ခမ်ာ စာအုပ္အတြက္ Font ျပင္တာကအစ.. စာလံုးေပါင္း.. စာသား အက် အေပါက္အဆံုး အကုန္ စစ္ရတာ အျပန္ျပန္..။ သူ႔မေဟသီ ေအးျပံဳး နဲ႔ သမီးၾကီး လည္း မေနရ။ ဒါနဲ႔ မ်က္ႏွာဖံုး လွလွေလးလည္း ရလာျပန္ေတာ့ .. ဒီစာအုပ္ေလးဟာ က်မ အင္မတန္ တန္ဖိုးထားတဲ့ စာအုပ္ေလး ျဖစ္ လာ တာ ပါပဲ။

အဲလိုနဲ႔ ဇူလိုင္လ ၂ရက္ (စေနေန႔) စာအုပ္ မိတ္ဆက္ပြဲေလး လုပ္မယ္ဆိုျပန္ေတာ့ ျမန္မာျပည္နဲ႔ ၁၂ႏွစ္ နီးပါး ကြဲေနခဲ့တဲ့ က်မ ဘာမွ မသိ.. မလုပ္တတ္ မကိုင္တတ္။ အမ်ိဳးလို ခ်စ္ခင္ရတဲ့ ကိုစိုး နဲ႔ မိကြန္ခ်မ္း တို႕ရဲ႕ ေမာနင္းစတားဆိုင္မွာ လုပ္မယ္ ဆိုေတာ့.. ပြဲေလး အဆင္ေျပဖို႔ ဘာမွ စိတ္ပူစရာမလို။ ပြဲအတြက္ ဖိတ္စာ .. ဗီႏိုင္းက အစ.. ဖိတ္စာ ေတြ ေဝတာ .. လူၾကီးေတြကို လိုက္ ဖိတ္တာေတြအတြက္က်ေတာ့ အလုပ္ေတြ မအားတဲ့ ၾကားက စိတ္ေရာကိုယ္ပါ ကူၾက လုပ္ၾကရသူေတြက က်မနဲ႔အတူတူ စာအုပ္ မိတ္ဆက္မယ့္ ညီမ ျမေသြးနီ နဲ႔ သူ႔ခ်စ္ခင္ပြန္း ကဗ်ာဆရာ ညိဳရင့္ တို႔ ေမာင္ႏွံ။ ဒီေတာ့ ပြဲေလး စည္ကားဖို႔ လည္း သိပ္မပူရျပန္။ ဒီလိုနဲ႔ ပြဲေန႔ေရာက္ခဲ့။


စေနမနက္ မိုးတရြာရြာ.. ကားလမ္းပိတ္လွတဲ့ ရန္ကုန္မွာ.. ကားရပ္ဖို႔ေနရာ ရွာရခက္တဲ့ ျမိဳ႕လယ္ေခါင္ မွာ... ေမာနင္းစတားရဲ႕ ေန႔လယ္ ၂နာရီနဲ႔ ၄နာရီၾကားမွာ က်မ .. ျမေသြးနီနဲ႔ ပင္ဝါးရံုစာေပ ကို ခ်စ္ၾကသူမ်ား နဲ႔ ေမာနင္းစတားဟာ ျပည့္လွ်ံ စည္ကားသြားခဲ့။ ပြဲေတြ သိပ္မသြားေတာ့တဲ့ ဆရာအစ္ကို ဦးဝင္းျငိမ္း နဲ႔ ေမာင္ႏွမေတြလို ျဖစ္ေနတဲ့ ပန္းခ်ီဆရာ ျမင့္ေမာင္ေက်ာ္ က စာေရးဆရာမ ႏွစ္ေယာက္လံုးအတြက္ အမွတ္တရ စကားေတြ ရင္းရင္းႏွီးႏွီး ေျပာေပးခဲ့ၾကတာလည္း တကယ့္ အမွတ္တရ..။ လာေရာက္ အားေပးခ်ီးျမွင့္ၾကတဲ့ စာခ်စ္သူေတြ.. စာေပ ေမာင္ႏွမသားခ်င္းေတြ.. ဆရာသမားေတြ တစ္ေယာက္ခ်င္းစီ နာမည္တပ္ ေက်းဇူးတင္ဖို႔ေတာင္ အခ်ိန္ မေလာက္ႏိုင္တာေၾကာင့္ က်မျဖင့္ မ်က္ရည္တလည္လည္နဲ႔ ၾကည္ႏူးမိ..။ ထင္မွတ္ မထားတဲ့ စာေရးဆရာေတြ စာေရးဆရာမေတြ အမ်ားၾကီး။ က်မ လူေစ့ကို တာဝန္ေက်ေက် ႏႈတ္မဆက္ႏိုင္ ခဲ့။ ဒါကို ဒီေနရာကေနပဲ တလက္စတည္း ေတာင္းပန္ပါရေစ..။ က်မရဲ႕ အေရာင္ဆြံ႕လိပ္ျပာ ကိုလည္း တလက္စတည္း ေဝဖန္အၾကံေပးၾကဖို႔လည္း ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္...။ အဲဒီေန႔ မွာ လာေရာက္ ကူညီ အားေပးခဲ့ၾကတဲ့ ခ်စ္သူအေပါင္းကို ေျပာမျပ တတ္ေလာက္ေအာင္ ေက်းဇူး တင္ေၾကာင္း...။

 

++++++


အသံသစ္ျပတိုက္ကေတာ့ ၁၉၉၆ မွာ ထြက္ခဲ့ဖူးၿပီးသားပါ။ အႏွစ္ ၂၀ ၾကာၿပီးတဲ့ေနာက္ ဒီေခတ္ စာအုပ္ အျပင္အဆင္နဲ႔ ကိုယ္ေရးခဲ့တဲ့အထဲက တခ်ိဳ႕အပိုင္းေတြ ျပင္ဆင္တည္းျဖတ္ျဖည့္စြက္ခ်င္တာလည္း ရွိတာ မို႔  စာေရးဆရာ ေဝမႉးသြင္ က ျပန္ထုတ္ခ်င္တယ္လို႔ ေျပာလာတဲ့အခ်ိန္မွာ အံကိုက္ျဖစ္သြားခဲ့ပါတယ္။ ဒါနဲ႔ပဲ ျပန္ထုတ္ၾကမယ္လို႔ စီစဥ္ပါေရာ။ ကိုညီထြဋ္ ကိုေျပာေတာ့ အျမဲတမ္း သူတပါးကို ကူညီ လိုက္ေလ်ာေနက် ထံုးစံအတိုင္း တခ်က္မွ မျငင္းတဲ့အျပင္ FM Bagan ကို ဦးစီးေနရတဲ့ အလုပ္တဘက္နဲ႔ မအားတဲ့ၾကား ကေန ဓာတ္ပံုေတြ ကူရွာေပးရ.. အခ်ိန္ေပး ေဆြးေႏြးရလည္း လုပ္ရတာပါ။ မ်က္ႏွာဖံုး ဒီဇိုင္း ကို ကိုညီထြဋ္ အၾကိဳက္ အံ့ဘြယ္ဇင္ .. ကို ေရြးအပ္တာလည္း တကယ့္ အမွန္အကန္ပါပဲ။ က်မတို႔ အားလံုး စိတ္ၾကိဳက္ ဒီဇိုင္းေလး ထြက္လာ ကတည္း က က်မ အေတာ္ ေက်နပ္ေနၿပီ။ စာအုပ္အတြင္းသား စာစီ စာရိုက္ အျပင္အဆင္ေတြကိုေတာ့ ကဗ်ာဆရာေလး ေမာေႏြ က အျမန္ဆံုး ႏႈန္းနဲ႔ တပင္တပန္း လုပ္ေပးခဲ့ရ တာပါ။

 

 ဒီလိုနဲ႔ တြန္းတြန္း တိုက္တိုက္ ေျပးေျပး လႊားလႊား နဲ႔ပဲ ေနာက္ထပ္ ခ်စ္စရာ ေကာင္းတဲ့ စာအုပ္ေလး တစ္အုပ္ ထပ္ျဖစ္လာျပန္ ပါတယ္။ ဒီစာအုပ္အတြက္ မိတ္ဆက္ လက္မွတ္ထိုးပြဲေလးလုပ္ျဖစ္တာက ဇူလိုင္ ၃ ရက္၊ တနဂၤေႏြေန႔။ ေႏြးေႏြးေထြးေထြး လက္မွတ္ ထိုးပြဲေလး Pansodan Scene Gallery မွာ လုပ္ေတာ့ လည္း ကိုညီထြဋ္ နဲ႔ ရင္းႏွီးေသာ သူခ်စ္ေသာ မိတ္ေဆြ ေတးေရးဆရာ ေတြ နဲ႔ Rock ခ်စ္သူ သူ႔ ပရိသတ္ေတြ နဲ႔ ေတြ႔ၾက ဆံုၾက.. ေပ်ာ္စရာ ေကာင္းတဲ့ ညေန ျဖစ္ခဲ့။ ကိုမင္းခ်စ္သူ.. ကိုေစာခူဆဲ.. ကိုျမင့္မိုးေအာင္.. ပန္းခ်ီျမင့္ေမာင္ေက်ာ္.. ကိုဟိန္းလတ္ .. ကိုေအာင္စိုးသူ တို႔ အမွတ္တရ စကားေတြ ေျပာ ၿပီး ကူညီ အားျဖည့္ ၾက။  ဒါေၾကာင့္ ခ်စ္ခင္သူမ်ား နဲ႔ ေပ်ာ္ရေသာ တကယ့္ အမွတ္တရ ပြဲေလး ျဖစ္ ခဲ့ေၾကာင္း။


ဒီလို ေက်းဇူးတင္စာစုေလး ေရးခ်င္ေနခဲ့တာ.. ရန္ကုန္မွာကတည္းကပါ။ အဲဒီမွာ အခ်ိန္မရတာနဲ႔ ဒီဘက္ ကို ျပန္ေရာက္ျပန္ေတာ့လည္း အခ်ိန္အားမရတာနဲ႔ ခုမွပဲ အခ်ိန္ေသခ်ာယူၿပီးေရးျဖစ္ပါတယ္။ ခ်စ္ေသာသူ မ်ား အားလံုး နားလည္ေပးမယ္လို႔လည္း တပါတည္း ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္ ရွင္။

ဇူလိုင္ ၂ ရက္ ၊ ၃ ရက္ ေန႔မ်ားအတြက္ အမွတ္တရ ေက်းဇူးတင္စာ...






Apr 10, 2016

Unplayed Piano


 VOA ရဲ႕ ရသစာအုပ္စင္ အစီအစဥ္မွာပဲ ၂၀၀၉ ခုႏွစ္ ဇြန္လထဲမွာ အသံလႊင့္ခဲ့တာပါ။ ခုမွ ျဖတ္ညွပ္ကပ္ Video Clip ေလးလုပ္ျဖစ္ပါတယ္။ အမွတ္တရ.. ျဖစ္ေစခ်င္တာပါပဲ။

Mar 31, 2016

၅၄ တကၠသိုလ္ရိပ္သာလမ္း ရန္ကုန္ (ကဗ်ာ-ဖုန္းဆိုး)



၂၀၀၇ ခုႏွစ္တုန္းက ေရးခဲ့တဲ့ ကဗ်ာဆရာဖုန္းဆိုးရဲ႕ ကဗ်ာကို VOA ရသစာအုပ္စင္ အစီအစဥ္မွာ က်မ အသံလႊင့္ခဲ့ပါတယ္။ ခု အဲဒီကဗ်ာကို ျဖတ္ညွပ္ကပ္ၿပီး Movie ေလး လုပ္လိုက္တာပါ..။ အမွတ္တရေပါ့။