ေမတၱာေတး….

အဲဒီေန႔က ကမၻာေပၚမွာ ရွိသမွ် ေမတၱာပန္းေတြ အကုန္ပြင့္လန္းၾကတယ္လို႔ ထင္ပါတယ္။

အဲဒီေန႔မွာ ဆယ္ေက်ာ္သက္အရြယ္စကတည္းက အေမနဲ႔ အတူေနခြင့္မရတဲ့ သားတေယာက္က..အေမနဲ႔ ခဏတာ ရက္ပိုင္းေလး အတူေတြ႔ခြင့္ရတဲ့ေန႔…။

ရင္ကျဖစ္တဲ့ သားကို အရိပ္တၾကည့္ၾကည့္ရွိရမယ့္အရြယ္မွာ ေက်ာခိုင္းျပီး တိုင္းျပည္နဲ႔လူမ်ိဳးဘက္ မ်က္ႏွာလွည့္ခဲ့ရတဲ့ အေမတေယာက္က သားကို ေထြးပိုက္ဖို႔ ေစာင့္လင့္ေနတဲ့ ေန႔ေပါ့..။

အေမ့ခမ်ာ သားေလးကိုမ်ား အားနာ သနားေနရွာမလား..။
သားေလးကေရာ.. သားတို႔နဲ႔အေ၀းမွာ ဒုကၡေပါင္းစံုကို ရင္စီး ခုခံေနတဲ့ အေမကို ျပန္အေတြ႔မွာ ကရုဏာအလြမ္းနဲ႔ နာက်င္ေနရွာမလား…။

ဒါေပမဲ့ အဲဒီေန႔ကေလးမွာ..
အေမက.. သားကို လိႈက္လိႈက္လွဲလွဲ ျပံဳးၾကည့္ေနခဲ့တယ္။ အေမ့အျပံဳးဟာ သားနဲ႔ အေ၀းၾကီးေနခဲ့ရတဲ့ အေမတေယာက္ရဲ႕အျပံဳး မဟုတ္ခဲ့။ အျမဲ သားနဲ႔ နီးကပ္ေနတဲ့ အေမတေယာက္ရဲ႕ အျပံဳး..။ သားေလးကို ၾကိဳတင္ခြင့္လႊတ္ထားတဲ့အျပံဳး..။ သားကို ေသေသခ်ာခ်ာ နားလည္တဲ့အျပံဳး..။ သားကို အားကိုးႏွစ္လိုတဲ့အျပံဳးးး


သားကလည္း ျပံဳးလို႔..။ သားကို ေက်ာခိုင္းထားခဲ့တဲ့ အေမ့ကို စိတ္မကြက္တဲ့အျပင္ အေမ့လုပ္ရပ္ေတြကို အားေပးဖို႔ အေမ့ကို ေထာက္ခံတဲ့ အမွတ္တံဆိပ္ကို လက္ေမာင္းမွာ မင္နဲ႔ ေရးလို႔..။


အေမနဲ႔ ေတြ႔ခ်ိန္မွာေတာ့ ကေလးေတြရဲ႕ အေဖျဖစ္ေနတဲ့ သားက အေမ့ေရွ႕မွာေတာ့ ပီဘိသားတေယာက္သာပါပဲ..။

အဲဒီေန႔မွာ … အဲဒီအေမနဲ႔သားကို ဒီလိုပဲ မခြဲအတူ ရွိေနတာကို တသက္လံုး ျမင္ခ်င္လိုက္တာလို႔ ျမင္ေတြ႔သူတိုင္းက ခံစားၾကရတယ္…. ဒါဟာ ေမတၱာေတြ စီးေမ်ာ ဆင့္ပြားတာပဲေပါ့..။ အဲဒီအခါ ျမင္သူတိုင္း မ်က္ရည္၀ိုင္းလို႔..။
ပီတိနဲ႔ ယွဥ္တဲ့ ခ်ိဳေသာမ်က္ရည္ေႏြးေတြ…။
အဲလိုနဲ႔ ကမၻာတ၀ွမ္း ပီတိပန္းေတြ ေ၀ခဲ့တာေပါ့.. အဲဒီေန႔မွာ…။



+++++++

အန္တီစုနဲ႔ သားေလးကိုထိန္လင္းတို႔ ၁၀ႏွစ္လံုးလံုး ခြဲေနခဲ့ရျပီး ျပန္ေတြ႔ရတဲ့ အဲဒီေန႔မွာ တကယ္ပဲ ကမၻာတ၀ွမ္းက က်မ သိသိသမွ် ဗမာေတြ.. ကိုယ္ခ်င္းစာ ခံစားတတ္သူေတြဟာ အန္တီနဲ႔ကိုထိန္လင္းတို႔ကို ၾကည့္ျပီး မ်က္ရည္ က်ၾကရပါတယ္။ က်မတို႔ ေတြးမိၾကတာက… အန္တီတို႔သားအမိေနရာမွာ.. ကိုယ္တိုင္သာဆိုရင္.. ဘယ္လိုေနမလဲဆိုတာကိုေပါ့…။ ဒါဟာ မိဘနဲ႔ သားသမီး ေမတၱာတရားဆက္ႏြယ္မႈကို နားလည္တဲ့ လူသားပီသသူတိုင္း ခံစားၾကရ.. ေတြးမိၾကရတာပဲ မဟုတ္ပါလား..။

++++

က်မသားၾကီး ခု အသက္ ၁၉ႏွစ္ေရာက္တဲ့အထိ.. သားကို ႏွစ္ရွည္လမ်ားခြဲထားဖို႔ က်မတခါမွ မေတြးရဲခဲ့ဖူးပါ..။ ဒါေၾကာင့္ပဲ သားၾကီးတသက္ က်မ ဘယ္သြားသြား.. ဘယ္ေနရာ ေျပာင္း ေျပာင္း.. သားကို အပါေခၚခဲ့တာ..။ သားၾကီးကိုလည္း သားၾကီးမို႔.. သမီးက်ေတာ့လည္း တေယာက္တည္းမို႔.. သားငယ္ေလးက်ေတာ့လည္း အငယ္ဆံုးမို႔..။ က်မက အင္မတန္ အတၱမ်ားတဲ့ မိခင္ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္..။ အဲဒီအခါ အတၱကို ဖယ္ခြာျပီး ပရအတြက္ စိတ္ ရင့္မာေသာ မိခင္ျဖစ္တဲ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို ရဲရဲမၾကည့္၀ံ့ ျဖစ္ရေတာ့တာပါပဲ။ ျပီးေတာ့ အန္တီစုကို သတိရတဲ့အခါတိုင္း မိခင္တေယာက္ရဲ႕ အလြမ္းကို သတိတရျဖင့္နင့္နင့္သီးသီး ခံစားရစျမဲပါ။

+++++

သားတို႔ကို အန္တီစု ေက်ာခိုင္းရစဥ္တုန္းက ၁၉၈၉.. သားငယ္ေလး အသက္က ၁၁ႏွစ္ ေက်ာ္ေက်ာ္။ အေမ ထမင္းခူးေပးမွ စားတတ္တဲ့အရြယ္သာ ရွိေသးတာ။ ျပီးေတာ့ အေမ အိမ္စာလုပ္ေပးဖို႔..။ သားကေလး လိမ္မာေအာင္ သြန္သင္ဖို႔.. အေမက အနားမွာ ထပ္ခ်ပ္မကြာ ရွိရမယ့္ အရြယ္ေပါ့။ သားၾကီးထက္ အေမ့နား ပိုကပ္တဲ့ အရြယ္မို႔ေရာ.. အေမနဲ႔ ရုပ္ခ်င္း ပိုတူတဲ့ သားမို႔လို႔ေရာ.. အေမက ပိုပိုသာသာ တြယ္မယ့္အရြယ္လည္း ျဖစ္မွာ..။ ဒါေပမဲ့ သားတို႔ခမ်ာ အေမေ၀း သားေတြအျဖစ္ ဆယ္ေက်ာ္သက္အရြယ္ကို ျဖတ္သန္းခဲ့ရရွာပါတယ္။ အေဖခမ်ာ.. ပညာရွင္ ေက်ာင္းဆရာ အလုပ္တဘက္.. သားတို႔ကို ထိန္းေက်ာင္းျပဳစုဖို႔ တာ၀န္ကတဘက္.. လစ္ဟာေနတဲ့ အေမ့ေနရာကို ကူျဖည့္ရတာ တဘက္.. အိမ္သူသက္ထား အလိမ္မာဇနီးမယားကို လြမ္းဆြတ္ပူပန္ရတာတဘက္ ၾကားမွာ… သားတို႔အေပၚ ေသေသခ်ာခ်ာဖိဖိစီးစီးေရာ တာ၀န္ေက်ႏိုင္ခဲ့ပါ့မလား..။ တာ၀န္ေက်ႏိုင္ခဲ့ေပမဲ့ ေမေမ့ ရင္ေငြ႔ကိုေတာ့ျဖင့္ ဘယ္လိုမွ မျဖည့္စြမ္းသာခဲ့မွာ ေသခ်ာပါတယ္..။


ဒီလိုနဲ႔ အေဖနဲ႔ သားတို႔ ေအးခဲတဲ့ အဂၤလန္ရဲ႕ ေဆာင္းညေတြ.. ေျခာက္ေသြ႔တဲ့ ေန႔တာေတြနဲ႔ လပ္ဟာေနတဲ့ အိမ္ေဂဟာကို တိတ္တဆိတ္သာ ျဖတ္ေက်ာ္ခဲ့ရေပလိမ့္မယ္..။ အဲဒီအခါ သားငယ္ေလးရဲ႕ ညည အိပ္မက္ေတြထဲ.. ဒါမွမဟုတ္.. ေအးစက္တဲ့ ထမင္း၀ိုင္းထဲ ေျခာက္အိပ္မက္ေတြ.. ၀မ္းနည္းဆို႔နင့္မႈေတြ ၾကီးစိုးခဲ့ႏိုင္ပါတယ္..။ သားေလးခမ်ာ ကေလးသာသာ အရြယ္ေလးကိုး။
ဒီလို ရက္စက္တဲ့ ကာလကို သားေလး ဘယ္လိုမ်ား ရင္ဆိုင္ျဖတ္ေက်ာ္ခဲ့ပါလိမ့္…။


+++++

အေမကေတာ့ အဖိုးနဲ႔အဖြားရဲ႕ ပံုရိပ္ေတြ ၾကီးစိုးရာ အိမ္အိုၾကီးထဲ… ျမင့္ျမတ္တဲ့ ျမတ္ႏိုးဖြယ္ ခင္ပြန္းနဲ႔ အရြယ္ေရာက္စ သားၾကီး… ကေလးဘ၀ မကုန္ခ်င္ေသးတဲ့ သားငယ္ေလးတို႔ကို လြမ္းဆြတ္ရင္း.. တဘက္ကလည္း အက်ဥ္းက်ေနတဲ့ တိုင္းျပည္နဲ႔ လူမ်ိဳး လြတ္ေျမာက္ေရး အတြက္ ၾကီးမားလွတဲ့ တာ၀န္ကို ထမ္းပိုးလို႔…။ အထိီးက်န္ေန႔ရက္ေတြကို ျဖတ္သန္းေနခဲ့ရတာေပါ့။

အခ်ိန္ေတြကို တန္ဖိုးရွိရွိ ကုန္ဆံုးေစဖို႔ အေမ အားထုတ္ေနခဲ့ခ်ိန္မွာ… သားတို႔ဘက္ကလည္း အေမ့ကို နားလည္ေစခ်င္ ေနမိတာေတာ့ အမွန္ပါ။ ခ်စ္ခင္ျမတ္ႏိုးရတဲ့ ခင္ပြန္းသည္ကို ႏႈတ္ဆက္ခြင့္ေတာင္ မရလိုက္ဘဲ ဘ၀ထဲကေန အျပီးတိုင္ ဆံုးရႈံးလိုက္ရခ်ိန္မွာေတာင္ အေမဟာ အံကို တင္းတင္းက်ိတ္လို႔ ရင္ဆိုင္ခဲ့ရပါတယ္။ အေမ့ကို အားကိုးတဲ့ ျပည္သူေတြေရွ႕မွာ ခိုင္ခိုင္ၾကည္ၾကည္နဲ႔ ရပ္တည္ရတဲ့အေမဟာ.. မ်က္ရည္နဲ႔အတူ ကိုယ္ပိုင္ခံစားခ်က္ေတြကိုပါ သိမ္းထုပ္ထားခဲ့ရေပလိမ့္မယ္..။ အဲဒါဟာ ဘယ္ေလာက္ ပင္ပန္းတဲ့ တည္ေဆာက္ျခင္းလည္းဆိုတာကိုေတာ့ ကိုယ္ခ်င္းစာ ခံစားတတ္သူေတြမွသာ နားလည္ေပလိမ့္မယ္..။ အေမဟာ ခိုင္မာျမဲျမံျခင္း တည္ၾကည္ရင့္က်က္ျခင္းေတြရဲ႕ ျပယုဂ္အျဖစ္ အေမ့ကို အားကိုးသူေတြရဲ႕ ေရွ႕ကေန မားမားမတ္မတ္ ရပ္ေနရေပလိမ့္မယ္..။ အေမ ရင္ဆိုင္ေနရတဲ့ ရန္သူဟာ.. အင္မတန္ ေကာက္က်စ္စဥ္းလဲျပီး ႏု႔ံနဲ႔လွတာမို႔ အေမဟာ ရက္စက္ၾကမ္းၾကဳတ္မႈဒဏ္ကို ခါးစည္းခံေနခဲ့ရပါတယ္။

+++++++

ဒီလိုနဲ႔ ရက္ လ ႏွစ္ေတြ တေရြ႕ေရြ႕ ေျပာင္းလဲခဲ့။ အေမဟာ အိမ္အိုၾကီးထဲ အထီးက်န္ ေနရသလို… သားတို႔ခမ်ာလည္း မိဘနဲ႔အတူ ၾကီးျပင္းခြင့္မရတဲ့ ဆယ္ေက်ာ္သက္အရြယ္ကို ပင္ပင္ပန္းပန္းနဲ႔ ရင္ဆိုင္ျဖတ္ေက်ာ္ေနခဲ့ရေပလိမ့္မယ္။ အေဖ ဆံုးပါးခ်ိန္မွာ သားငယ္ေလးက အသက္ ၂၃ ႏွစ္ေက်ာ္ေက်ာ္..။ သူကိုယ္တိုင္ အိမ္ေထာင္က်.. မိဘ ဘ၀ေရာက္ေပမဲ့ သားဟာ.. အေမ့ေရွ႕မွာေတာ့ သားတစ္ေယာက္ပါပဲ..။ တခါတေလမွာ ဘ၀ရဲ႕ ေလာကဓံ အထုအေထာင္းထဲ သားငယ္ေလး စိတ္ပင္ပန္းတဲ့အခါ…. အေမ့ကို တမ္းတခဲ့ရွာလိမ့္မယ္..။ တခါတခါ လူငယ္ပီပီ.. သူတို႔ကို ေက်ာခိုင္းရက္ေလတယ္လို႔ မခ်င့္မရဲနဲ႔မ်ား.. အေမ့ကို စိတ္ကြက္ဖူးေလမလား..။
တကယ္ေတာ့ အဲဒီအေတြးဟာ အေမတိုင္း ေတြးမိမယ့္အေတြး.. ျပီးေတာ့ ရင္ထဲ တဆစ္ဆစ္နာရင္း ရင္ထဲ အလိုလို ၀င္လာတတ္တဲ့ ခံစားခ်က္ေတြလည္း ျဖစ္ပါတယ္။

+++++++

ခုေတာ့ အေမနဲ႔သား… ဆယ္ႏွစ္ေက်ာ္လံုးလံုး ခြဲေနခဲ့ရရာက ျပန္ေတြ႔ခြင့္ရျပီ။ ခဏေလး ရက္သတၱႏွစ္ပတ္ကေလး ဆိုေပမဲ့ သားနဲ႔ အေမကေတာ့ ေက်နပ္ရပါတယ္။ ငယ္ငယ္က အေမ့နားမွာ အေမ့ကို ေမာ့ေမွ်ာ္ၾကည့္ရင္း အေမ့တြဲလက္ကို ဆုပ္ခဲ့ရတဲ့သားက ခုေတာ့ အေမ့ကို ငံု႔မိုးၾကည့္လို႔..။ သား မ်က္လံုးေတြက အေမ့ကို အျပည့္အ၀ နားလည္တဲ့ ခ်စ္ျခင္း ေမတၱာေတြနဲ႔ ျပည့္လို႔..။ အေမ့မ်က္လံုးေတြကက်ေတာ့ သားငယ္ေလးရဲ႕ ေမတၱာကို ခံစားရင္း ေက်းဇူးတင္ႏွစ္လိုေနတဲ့ အရိပ္ေတြ အေရာင္ေတြနဲ႔ လင္းပလို႔…။ သားငယ္ေလးရဲ႕ လက္ဖ်ားကို ဆုပ္ကိုင္ရင္း အားအင္ကို ခံစားလို႔..။ အားလံုးကို ျဖတ္ေက်ာ္ႏိုင္ခဲ့ျပီ။



အေမနဲ႔ သား ဘယ္လိုမွ မေ၀းကြာခဲ့ၾကတာကို ဒီသားနဲ႔ အေမရဲ႕ ျပန္ေတြ႔ရတဲ့ အခ်ိန္ေလးမွာ အထင္အရွား ျမင္ေနရတာ…။ ဒါဟာ အခ်ိန္ကာလေတြ.. ေနရာ ေဒသေတြ.. ထုထည္ျဒဗ္ထုေတြကို ေက်ာ္ျဖတ္သြားႏိုင္တဲ့ ေမတၱာေတးရဲ႕ ကူးလူးဆက္သြယ္မႈအာနိသင္ပဲ မဟုတ္လား….။

+++++

ေသခ်ာပါတယ္..။
ေမေမနဲ႔ သား… ေနာက္ထပ္ ဘယ္ေတာ့မွ ဘယ္ေတာ့မွ မေ၀းေတာ့ျပီ..။
ဘယ္ေလာက္ ေရေျမျခားျခား..
ဘယ္ေလာက္ အခ်ိန္ေတြ ကြဲျပား ကြဲျပား..
ဘယ္လို အေႏွာင္အဖြဲ႔ေတြနဲ႔ တားထား တားထား…။
ေမေမနဲ႔ သား.. ဘယ္ေတာ့မွ မေ၀းခဲ့တာ.. မေ၀းေတာ့တာ.. ေသခ်ာျပီ။

(ခ်စ္ေသာ အန္တီစု နဲ႔ သားငယ္ ကိုထိန္လင္းတို႔ ျပန္ဆံုခြင့္ရတဲ့ ကာလကို အမွတ္တရ ခံစားပါတယ္)