ျဖစ္ႏိုင္ရင္… နေဘးက သစ္ပင္ေလးေတြ ေနပူျပင္းျပင္းေအာက္မွာ ေခါင္းေထာင္ေၾကာ့ေနတာ ေလးေတြကိုပဲ ၾကည္ႏူးစိတ္နဲ႔ ေရးခ်င္တယ္..။ ျပီးေတာ့ အပြင့္ေရာင္စံုဆန္းဆန္းေတြ ပြင့္တတ္ေပမဲ့ ရနံ႔ေတာ့ မသင္းတဲ့ အမ်ိဳးအမည္မသိတဲ့ ပန္းပြင့္ေတြကို သနားစိတ္နဲ႔ ေရးခ်င္တယ္..။ အိမ္ျခံ၀င္းထဲ ၀င္၀င္လာတတ္တဲ့ ယုန္ညိဳေလးႏွစ္ေကာင္ကို ၾကည့္ျပီး လြတ္လပ္လိုက္တာ.. ေဘးကင္းလိုက္တာလို႔ ခံစားရတဲ့ စိတ္ခ်မ္းသာမႈကို ေရးခ်င္တယ္။ အိမ္၀င္းထဲက အပင္ေတြဆီ လာလာနားတတ္တဲ့ ခ်စ္စရာ ငွက္မ်ိဳးစံုကို ေတြ႔တဲ့အခါ ခံစားရတဲ့ ခ်စ္စိတ္ကို ေရးခ်င္တယ္။
ပင္လယ္လိႈင္းစီးေနတဲ့ စင္ေရာ္ေတြကို ထိုင္ေငးရင္း ဘ၀မွာ သဘာ၀ သက္သက္ကိုပဲ ခံစားရင္းေနလို႔ ရရင္ေကာင္းမွာဆိုတဲ့ တမ္းမက္စိတ္ကို ေရးခ်င္တယ္..။ ဒီေခတ္ၾကီးထဲ တေျမစီေ၀းေနရေပမဲ့ .. အဆင္မေျပမႈေတြရွိတဲ့ၾကားထဲကပဲ တေယာက္နဲ႔ တေယာက္ သစၥာရွိရွိခ်စ္ေနၾကတဲ့ ငယ္ကၽြမ္းေဆြ ႏွစ္ေယာက္ (က်မ ခ်စ္တဲ့ ကေလးေတြေပါ့)အတြက္ ခံစားရတဲ့ ကိုယ္ခ်င္းစာ အလြမ္းကိုလည္း ေရးခ်င္တယ္။ မျဖစ္ႏိုင္တဲ့ အခ်စ္ကို ထိေတြ႔မိလို႔ ခံစားေနရတဲ့ အရြယ္လြန္ မိန္းမတေယာက္ရဲ႕ တျပည္တရြာမွာ ေၾကြကြဲနာက်င္ အထီးက်န္ ေနရတာမ်ိဳးကိုလည္း စာနာစိတ္နဲ႔ ေရးခ်င္တယ္။ အိမ္ေရွ႔ ပန္းအိုးထဲက သေျပပင္ေလး အညြန္႔ေတြ ေ၀ေနတာကို ၾကည့္ျပီး ဆရာမင္းသု၀ဏ္ရဲ႕ သေျပညိဳကို လြမ္းဆြတ္သတိရေၾကာင္း.. ေရးခ်င္တယ္။
အပြင့္ေတြ ေ၀တဲ့ စပယ္ပင္ကို ေတြ႔ေတာ့လည္း စပယ္ျဖဴေတြေတာင္ ပြင့္ျပီကြယ္ကို လြမ္းေၾကာင္းေပါ့။
ည ည.. အိမ္ေရွ႔ျမက္ခင္းျပင္ကေန ညေကာင္းကင္ကို ေမွ်ာ္ၾကည့္တဲ့အခါ ၾကယ္ေတြအမ်ားၾကီးကို ေတြ႔ျပန္ေတာ့ ကိုငွက္ရဲ႕ ၾကယ္ေတြစံုတဲ့ညကို တမ္းတတဲ့အေၾကာင္း ေရးခ်င္တယ္..။ ဒီလိုပဲ… သဘာ၀က်က် လြမ္းမိတဲ့ စိတ္အစံုကို ေရးခ်င္လွပါတယ္။
+++++
တကယ္ပါ…။ တခ်ိန္ကလို.. လံုးခ်င္းတအုပ္ေရးအျပီးမွာ အေက်နပ္ၾကီးေက်နပ္ျပီး ေစ်းကြက္အရ ေပါက္မေပါက္ဆိုတာကို မစဥ္းစားဘဲ.. ကိုယ့္စာအုပ္ဖံုးေလးလွဖို႔အေရး.. ကိုယ့္စာအုပ္ေလး သပ္ယပ္ဖို႔အေရး.. ထုတ္ေ၀သူနဲ႔ ျငင္းရ ခုန္ရ..။ စာအုပ္ေလးထြက္လာရင္ အၾကိမ္ၾကိမ္ျပန္ဖတ္ရင္း.. ဒီေနရာမွာ ဒီလိုေလး ေရးလိုက္ရေကာင္းသားလို႔ ျပန္ျပန္ေတြးေနရတဲ့ ခံစားခ်က္အလြမ္းကိုလည္း မခ်ိတင္ကဲ ေရးခ်င္ပါေသး။
မဂၢဇင္းထြက္လို႔မ်ား ကိုယ့္၀တၳဳတို ပါျပီဆို သရုပ္ေဖာ္ပံုကိုၾကည့္ျပီး သေဘာက်ေက်နပ္ရတဲ့ ခံစားခ်က္ကိုလည္း တသသ လြမ္းမိတာ ဒီရက္ေတြထဲမွာ…။ ျပီးေတာ့ စာသင္ခန္းထဲက က်မကို ေမာ့ၾကည့္ေနၾကတဲ့ မ်က္လံုးေလးေတြ………………… ဘယ္ေတာ့မွ မေတြ႔ႏိုင္ ျပန္မရႏိုင္ေတာ့တဲ့ အေနအထား….။
++++++
တကယ္ေတာ့ လက္ရွိဘ၀က အပူပင္နည္းနည္း.. အလုပ္မ်ားမ်ား..၊ ေသာကနည္းနည္း .. ေပ်ာ္စရာမ်ားမ်ား….၊ အမုန္းနည္းနည္း.. အခ်စ္မ်ားမ်ားပါ..။ ဒါေပမဲ့ က်မရဲ႕ စိတ္ႏွလံုးထဲမွာေတာ့ မေျပႏိုင္တဲ့ အလြမ္းေတြက အျမဳေတလို တည္ေနျပီ။
+++++
ေန႔တိုင္း ေန႔တိုင္း "ရသစာအုပ္စင္"တာ၀န္အတြက္ေရာ.. ကိုယ့္ စိတ္အဆာအတြက္ေရာ… ၀တၳဳအပုဒ္ေပါင္း မ်ားစြာ.. မဂၢဇင္းေပါင္းမ်ားစြာ ဖတ္ေနရင္းသားကပဲ.. ကိုယ္တိုင္ ၀တၳဳမေရးႏိုင္တဲ့ အတြက္ ေၾကေၾကကြဲကြဲ။ အဲဒီအခါ ကိုယ့္ႏွလံုးထဲ ကိုယ္ျပန္စိမ္၀င္ၾကည့္ေတာ့ ……… က်မက ခ်စ္ျခင္းတရားကို လြမ္းေနတာပါလားရယ္လို႔ ေတြ႔ပါတယ္။
+++++
က်မ.. အလြမ္းေျပဖို႔အတြက္ တခုခု လုပ္မွျဖစ္ေတာ့မယ္လို႔ စဥ္းစားေတာ့… ေလာေလာဆယ္မွာေတာ့ “က်မရဲ႕ ခ်စ္ျခင္းမ်ား..” ဆိုတဲ့ ေခါင္းစဥ္နဲ႔ ခ်စ္ခဲ့ဖူးသမွ်ေတြအေၾကာင္း ေရးမယ္လို႔ အေျဖထြက္ပါေရာရွင္…။
+++++
1 comment:
ဆရာမေရ စာသင္ခန္းထဲမွာ ကိုယ့္ကိုေမာ့ၾကည့္ေနၾကတဲ့သူေတြမရွိၾကေတာ့ ေပမယ့္ ေရဒီယိုကိုင္ျပီး ဆရာမအသံကိုနားစြင့္ ေနသူေတြေတာ့ ရွိမွာပါဗ်ာ။
ခင္မင္လွ်က္
ကိုကိုးအိမ္
Post a Comment