ေျပာမဆံုးေပါင္...

တေန႔တုန္းက FaceBook ေပၚမွာ စာလံုးေပါင္း သတ္ပံုကိစၥ ေျပာထားၾကတာေလး ဒီတေလာစိတ္ေရာက္ေနပါတယ္။ က်မ ျပည္ပေရာက္ကာစ.. ဘေလာ့စေရးေတာ့ ဘေလာ့တခုမွာ စာလံုးေပါင္းကိစၥအေခ်အတင္ေျပာေနၾကတာ ေတြ႔ရဖူးပါတယ္။ ေတြ႔ေပမဲ့လည္း က်မက ၀င္ေျပာေလ့မရွိတာေၾကာင့္ ဒီတိုင္းေနေနတုန္းမွာ အဲဒီတုန္းက ျပႆနာျဖစ္ေနတဲ့ အမ်ိဳးသမီးဘေလာ့ဂါကအစ္မ ၀င္ေျပာပါဦး ဆိုတာနဲ႔.. က်မကလည္း အမွန္ကို ျဖစ္ေစခ်င္တာနဲ႔... Comment မွာ၀င္ေရးလိုက္ပါတယ္။ က်မ မွတ္မိ ပါတယ္.. ဒီစာလံုးေပါင္းအမွန္က ဒီလိုပါရွင္...ဒီအဓိပၸါယ္မို႔ ဒီလိုေပါင္းတာပါရွင္ေပါ့...။ က်မစိတ္ထဲငါတတ္ႏိုင္တာေလး၀င္လုပ္ေပးလိုက္တယ္ေပါ့..။ ဒါေပမဲ့ မဟုတ္ပါဘူး။ က်မရဲ႕ Commentေအာက္ကေန က်မကို သေရာ္ေမာ္ကားေျပာတာေတြ.. ဟားတာေတြ.. ရိတာေတြ.. ေနာက္ဆံုးက်ေတာ့ အဲဒီ ဘေလာ့ဂါေကာင္ေလးကပဲ ဒီလိုေရးလည္းရတာပဲဆိုျပီး တမင္ကို အမွားေတြေပါင္းထားတဲ့ စာလံုးေပါင္းေတြနဲ႔ post တခုေရးတဲ့အထိပါပဲ...။ က်မကေတာ့ ျပံဳးေနလိုက္ပါေတာ့တယ္။ က်မက မမွားခ်င္ဘဲမွားမွန္းမသိဘူးထင္လို႔ ျပင္ေပးမိတာကိုး..။ တကယ္က သူတို႔က အမွားကို လက္သင့္ခံသူေတြအမွားနဲ႔ ေနသားက်သူေတြ.. တလြဲမာနနဲ႔ ေနေပ်ာ္သူေတြပဲ...။ ဒါနဲ႔ပဲ အဲဒီကတည္းကစလို႔က်မ ျမန္မာစာကိစၥ.. စာလံုးေပါင္းကိစၥကို ေမးလာရင္ေတာင္မွ ႏွစ္ကိုယ္ၾကားသာ ေျဖျပီးအြန္လိုင္းေလာကမွာ ႏႈတ္ဆိတ္ေနလာလိုက္တာ.. ဒီေန႔ထိပဲ ဆိုပါေတာ့။

ခုေတာ့ အြန္လိုင္းမွာလည္း ေနပါး၀လာျပီ။ အသက္ၾကီးလာေတာ့ အင္း မွန္တာေလးေတာ့ လုပ္မွျဖစ္မွာ ပါေလလို႔လည္း ပိုမိုက္ရဲလာျပီ။ ကုိယ့္ထမင္းကိုယ္စားျပီး ၾကီးေတာ္ႏြားေက်ာင္းရတာ တယ္ကုသိုလ္ရတာပဲ လို႔လည္း ပိုပိုျပီး ခံစားလာတတ္ျပီ.. ဒါ့ထက္ပိုတဲ့ အေျခေနကေတာ့ အေရထူတဲ့ေနရာမွာ တိုးတက္လာတာ ပါပဲ။ ဆိုေတာ့ ခုေတာ့ က်မ မေနႏိုင္မထိုင္ႏိုင္ေလာက္ေအာင္ စိတ္ကသိကေအာက္ျဖစ္ရတဲ့ သတ္ပံုကိစၥ ေျပာပါေတာ့မယ္။


တခ်ိဳ႕စာလံုးေပါင္းေတြဆို က်မစိတ္ထဲ ဒီေလာက္ေလးေတာ့ မမွားသင့္ဘူးလို႔ ထင္မိတာေတြ အမ်ားၾကီး ပါ။ ဒါေပမဲ့ ျပႆနာက ျမန္မာစာအဖြဲ႔က ျပဳစုထားတဲ့ စာလံုးေပါင္းသတ္ပံုက်မ္းမွာကို က်မ သေဘာ မတူႏိုင္တာေတြ အမ်ားၾကီးပါ။ ဒါေပမဲ့ စာလံုးေပါင္းမမွန္လို႔ အဓိပၸါယ္ေျပာင္းမသြားရင္ေတာ့ ကိစၥမရွိပါဘူး။ ဥပမာ... ခၽြတ္ျခံဳက်တာကို ျခြတ္ခ်ဳံက်တယ္ ေပါင္းလည္း ျမင္ရတာသာ တမ်ိဳးၾကီးျဖစ္ေနတာ အဓိပၸါယ္ ကေတာ့ လြဲမသြားဘူးကိုးလို႔ စိတ္ေလွ်ာ့ေပးလို႔ ရပါတယ္။ ဒီလိုပဲ ျခိဳးျခံ လား ခ်ိဳးခ်န္လား.. ျခိဳးခ်န္ လား ဆိုတာေတြ..။ ထားလိုက္လို႔ ရပါတယ္။ က်မစိတ္ထဲ သိပ္သည္းမခံႏိုင္တဲ့အမွားေတြကေတာ့ မွားမွန္း သိဖို႔ ေကာင္းလ်က္နဲ႔ မသိၾကတာကို စိတ္ညစ္တာပါပဲ။ အမ်ားစုမွားၾကတဲ့စကားလံုးေတြ သတိရသေလာက္ ေရးျပရရင္... ေရွ႕စာလံုးေပါင္းေတြက အမွန္ေတြပါ.. ေနာက္စာလံုးေတြက မွားေရးေလ့ရွိတဲ့ စာလံုးေတြနဲ႔ မသဲကြဲတတ္တဲ့ စကားလံုးေတြပါ။
...
ရႈတ္ခ် ကို ရႈံ႕ခ် လို႔ ေရးတာ......
ပတ္သက္ ကို ပတ္သတ္
တပ္မက္ ကို တက္မက္
လုပ္တတ္တာ ကို လုပ္တက္တယ္
သူတို႔အခ်င္းခ်င္း ကို သူတို႔ အျခင္းျခင္း
လံုးခ်င္း၀တၳဳ ကို လံုးျခင္း၀တၳဳ
ေမတၱာဘြဲ႔ ကဗ်ာ ကို ေမတၱာဖြဲ႔ကဗ်ာ
စြပ္စြဲ တာကို စြပ္ဆြဲ
ပ်က္စီးတာကို ပ်က္ဆီး
လြယ္အိတ္ ကို လြယ္အိပ္
ရပ္စဲ တာကို ရပ္ဆဲ
အေႏွာက္အယွက္ ကို အေႏွာင့္အယွက္
ျပန္ခ်င္ တာကို ျပန္ျခင္တာ...
အေခ်အတင္ ကို အေျခအတင္
လုပ္ႏိုင္ေျခ ျဖစ္ႏိုင္ေျခ ကို လုပ္ႏိုင္ေခ် ျဖစ္ႏိုင္ေခ်
၀ါသနာ ကို ၀ါတနာ
ဉာဏ္ ကို ညာဏ္
ဉာဥ္ ကို ညာဥ္ …
ဉ လား ဥ လားမကြဲတာေတြ..။ (လံုးခ်င္းဗ်ည္းအေနနဲ႔ ေရးရင္ ဉ .. ပါ။ အသတ္အေနနဲ႔ဆိုရင္ ဥ ကို ညေလးအေနနဲ႔ သံုးပါတယ္)
ရုတ္ခ်ည္းလား.. ရုတ္ခ်ဥ္းလား..
ခ်ဥ္းကပ္လား.. ခ်ည္းကပ္လား...
ဖြံ႔ျဖိဳးလား.. ဖြင့္ျဖိဳးလား..
ရဲ၀ံ့ လား.. ရဲ၀င့္လား...
မုန္႔ဖိုး လား.. မု႔ံဘိုး လား...
ဖုန္ထူ လား.. ဖံုထူလား..
ျဖစ္ေနက် အျဖစ္အပ်က္လား.. ျဖစ္ေနၾက အျဖစ္အပ်က္လား..
သီတင္းတပတ္လား.. သတင္းတပတ္လား...
စုေဆာင္း လား.. စုေစာင္း လား...
ေယာက္်ား လား.. ေယာကၤ်ားလား..
သက္ေသလား .. သတ္ေသလား..
လြင့္စင္ လား.. လြင့္စဥ္လား..
အဆင္ေျပ လား.. အစဥ္ေျပ လား..
အသည္းကြဲ လား.. အသဲကြဲ လား...
ခ်က္ခ်င္း လား.. ခ်က္ျခင္း လား
ဆန္းစစ္လား.. စမ္းစစ္လား...
ခမ္းနား လား ခန္းနား လား..
လန္းဆန္း လား.. လန္းဆမ္း လား..
လတ္ဆတ္ လား.. လန္းဆတ္လား..
စာအုပ္စင္ လား.. စာအုပ္စဥ္ လား...
တေယာက္တည္းလား.. တေယာက္ထဲ လား...
အခ်ိန္မီ လား.. အခ်ိန္မွီ လား..
အလုပ္ျဖစ္ရံု လား.. အလုပ္ျဖစ္ယံုလား..
အခ်ိန္မီရံုပဲ လား... အခ်ိန္မွီယံုဘဲ လား...
ျပင္းပ် လား.. ပ်င္းပ် လား.. ပ်င္းျပ လား...
ေဖ်ာ္ေျဖ လား.. ေျဖာ္ေျဖ လား..
ပရိသတ္ လား.. ပရိႆတ္ လား..
ျပႆနာ လား.. ျပသနာ လား..
ဗာဒံပင္လား.. ဗံဒါပင္လား..
ပေဟဠိ လား.. ပေဟဌိ လား..
ပါဠိ လား.. ပါဌိ လား...
ေျပာထားလ်က္နဲ႔ လား.. ေျပာထားရက္နဲ႔... ေျပာထားရဲ႔နဲ႔လား... …
သိတယ္မို႔လား လား.. သိတယ္ မဟုတ္လား လား...သိတယ္မႈတ္လား.. လား
ႏွလံုးသည္းပြတ္ လား... ႏွစ္လံုးသဲပြတ္လား.. (တေနရာမွာဆို ႏွစ္လံုးသား လို႔ ေရးတာေတာင္ ေတြ႔ပါတယ္)။


ဒါ facebook နဲ႔ blog တခ်ိဳ႔မွာ လက္လွမ္းမီေတြ႔ရာေလးေတြပဲ ေရးေသးတာပါ။
ေျပာရရင္ေတာ့ အမ်ားၾကီးမွ အမ်ားၾကီး..
ဖူး ကို ဘယ္မွာ သံုးျပီး ဘူး ကို ဘယ္လိုသံုးတယ္ဆိုတာ.. ဖက္ နဲ႔ ဘက္.. ပဲ နဲ႔ ဘဲ ... အဲဒါေတြေတာ့ အပ္ေၾကာင္းထပ္ေနျပီမို႔ မေျပာေတာ့ပါဘူး။
ေျပာရရင္ ျမန္မာစာေပါင္းထံုးေတြက သူ႔အဓိပၸါယ္နဲ႔သူ ခ်ိတ္တြဲထားၾကတာခ်ည္းပါ။
အသံထြက္မွားတာေတြကိုေတာ့ ေမာရံုမို႔ မေျပာေတာ့ပါဘူးေလ..။
က်မက တမင္တကာ မွားေနၾကတယ္လို႔ေတာ့ မထင္ပါဘူး.
မသိလို႔မွားတယ္လို႔ပဲ ထင္ပါတယ္။ တမင္တကာမွားတဲ့သူေတြအတြက္ဆိုရင္ေတာ့ က်မ ခုလိုေရးလည္း သူတို႔က ဒါမ်ိဳးေတြ ၀င္ဖတ္တာမွ မဟုတ္တာေလ။


သူမွားေနပါလားလို႔ ေထာက္ျပတာ လြယ္တယ္လို႔ ထင္တတ္ၾကပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ အဲလို ေထာက္ျပဖို႔ကလည္း အမွား ကို အမွားမွန္းေတာ့ သိဦးမွ မဟုတ္လား ေနာ္..။
မွား အစဥ္ ျပင္ခဏ ဆိ္ုေပမဲ့ မွားမွန္းကလည္း သိဦးမွပါလားဆိုတာကိုေပါ့...။
(တခ်ိဳ႔စကားလံုးအသံုးေတြက သတ္ပံုက်မ္းမွာေတာင္ မပါလို႔ တခ်ိဳ႔ က်မမွားေနတာ အေထာက္အထားနဲ႔ အမွန္ေတြ႔ရင္ ၀င္ျပင္ေပးပါဦးေနာ္)


+++++


ဒီတခါ ဆရာမၾကီး လုပ္တယ္လို႔ အေျပာခံရရင္ေတာ့ ျပန္ေျပာလိုက္မွာပဲ... ဆရာမၾကီးမို႔ ဆရာမၾကီးလုပ္တာေပါ့လို႔ :P