May Nyane: ဂၽြန္ ေရ...

Oct 10, 2014

ဂၽြန္ ေရ...

ဒီေန႔ေတာ့ သူ႔ကို သတိအရဆံုးေပါ့..။

သူ႔ကို က်မစသိတာက က်မအရြယ္နဲ႔ဆိုရင္ အေတာ္ေစာတယ္ ေျပာရ မယ္၊ ထံုးစံအတိုင္း က်မအေဖဆီက စရေတာ့မွာပဲ။

က်မနဲ႔အေဖက အသက္ ၂၀ပဲ ကြာတာမို႔ တခါတေလ သူငယ္ခ်င္းလိုပဲ..။ က်မ တို႔ေခတ္မွာ ၈တန္းက အစိုးရ စစ္။ အဲဒီမွာ က်မ အဆင့္ေကာင္းေကာင္းနဲ႔ ေအာင္လို႔ ဆိုျပီး အေဖက က်မ ပူဆာထားတဲ့ ဂစ္တာ ၀ယ္ေပး တယ္။ မွတ္မိ ေသးတယ္။ လိုက္၀ယ္ေပးတာက ေဖေဖ့ဌာနမွာ အလုပ္ လုပ္တဲ့ အဆိုေတာ္ စႏၵယား ကြန္းေဇာ္…။ အဲဒီေခတ္ က အင္မတန္ နာမည္ၾကီးတဲ့ က်င္စု အိုး ကိုမွ ၀ယ္ေပးတာ။ ဆိုေတာ့ ဂစ္တာ စသင္တာ စႏၵယား ကြန္းေဇာ္ နဲ႔။ ေနာက္ေတာ့ စာအုပ္ၾကည့္တီးလိုက္.. အစ္ကိုေတြ တီးတာ ၾကည့္ လိုက္ေပါ့။ ဒီၾကားထဲ တခ်ိဳ႕သီခ်င္းေတြ အတီး သင္ေပးတာက ခု တူေဒးစာအုပ္တိုက္ပိုင္ရွင္ ေဒါက္တာ သာထြန္းဦး..။ သူတို႔မိသားစု နဲ႔ က်မတို႔မိသားစုက အေပၚထပ္ ေအာက္ထပ္.. ေဆြမ်ိဳး လို ေန ခဲ့ၾကတာ။ ဆိုပါေတာ့ စိုင္းထီးဆိုင္သီခ်င္းေတြ စတီးေတာ့ သဘာ၀ သီခ်င္းတို႔.. ခိုင္ထူးရဲ႔ စိုးစံစားေစ တို႔ ေပါ့။ ဒီၾကားထဲ ဂစ္တာ လုလုတီးတာက အေဖပါ။ သူက ဂစ္တာအတီး ေကာင္း မဟုတ္ေပမဲ့ အဆိုးၾကီးေတာ့လည္း မဟုတ္ ပါဘူး။ အဲဒီအခ်ိန္ သူတီးတဲ့သီခ်င္းေတြက Linda Ronstadt ရဲ႕ Blue Bayou တုိ႔ .. Beatles ရဲ႕ Yesterday တို႔ဗ်..။ တခါတခါ ဆိုခ်င္လြန္းလို႔ မတီးတတ္ တီးတတ္နဲ႔ တီးတာကေတာ့ ဒီ Imagine ေပါ့။ က်မကေတာ့ အားေပးတယ္.. ေဖေဖ့ Imagine ကလည္း ကင္းတဲက သံေခ်ာင္းေခါက္တာ က်ေနတာပဲလို႔..။

တကယ္ေတာ့ အဲဒီအခ်ိန္မွာ က်မကို အိမ္စာလုပ္ခိုင္းျပီး ဂစ္တာကို အေဖက ယူတီးေနလို႔ေလ…။

ေျပာခ်င္တာက အဲဒီတုန္းကတည္းက က်မကိုယ္တိုင္လည္း အိမ္စာလုပ္ရင္း သခ်ၤာတြက္ရင္း အေဖဆိုေနက် သီခ်င္းေတြကို နားရည္၀ျပီး ၾကိဳက္တတ္ခဲ့တာ..။ အေဖက John Lennon ကို သိပ္ၾကိဳက္တာ။ သူ ျငိမ္းခ်မ္းေရး ကိစၥလုပ္တာေတြဆို သိပ္သေဘာက်တာေပါ့။ ယိုကိုအိုႏို နဲ႔ ႏွစ္ေယာက္ ဗီယက္နမ္စစ္ ရပ္စဲေရး ဆႏၵျပၾကတဲ့ ပံုေတြကို Time တို႔ Newsweek တို႔ မဂၢဇင္းေတြထဲကေနျဖတ္ျပီး ပိုစတာေတြလို ပန္းခ်ီကားေတြလို လုပ္သိမ္း တယ္၊ John Lennon က တကယ့္ Artist လို႔ ခဏခဏေျပာတယ္။ ဒီေတာ့ အေဖက ယိုကိုအိုႏို ကိုလည္း သိပ္ၾကိဳက္ ေတာ့တာေပါ့။ က်မကိုလည္း အဂၤလိပ္သီခ်င္းေတြ နားေထာင္တဲ့အခါ တခါတည္း နားလည္ေအာင္ ၾကိဳးစားဖို႔ အျမဲေျပာတာမို႔ က်မခမ်ာ သီခ်င္းေတြကို ေသေသခ်ာခ်ာ နားေထာင္ရေတာ့တယ္။ အေဖက သီခ်င္းစာအုပ္ေတြ လည္း ၀ယ္လာေပးတာမို႔ အဲဒီကတည္းက သီခ်င္းေတြ က်က္ခဲ့တာ။ Imagine ကို ၾကိဳက္ခ်ိန္မွာ Blue Bayou ကို ၾကိဳက္တဲ့ က်မက Country road,Take me home ကိုလည္း ၾကိဳက္တတ္ျပီ။ အဲဒီအခ်ိန္ေတြတုန္းက Grammy Award ရတဲ့ You light up my life .. သီခ်င္းကိုေတာင္ ခံစားတတ္ေနတာမို႔ အသက္ ၁၅ ႏွစ္မွာ ေကာင္းေကာင္း ရင္ခုန္တတ္ေနျပီဆိုပါေတာ့။

အဲဒီတုန္းကေတာ့ Beatles ေတြ ရဲ႕ သီခ်င္းေတြ အေတာ္ မ်ားမ်ားကို ၾကိဳက္တာ မွတ္မိတယ္။ ေနာက္ ABBA, Boney M , Bee Gees က်မေခတ္လိုလို အေဖ့ေခတ္ လိုလို နဲ႔ပဲ က်မက အဲလို သီခ်င္းေတြနဲ႔ ေနခဲ့တာ။ ၁၉၈၀ ဒီဇင္ဘာလဆန္းထဲ… က်မ ေကာလိပ္ ပထမ ႏွစ္ တက္ျပီ..။ အဲဒီေန႔က ဒီဇင္ဘာ ၈ရက္ေန႔ ည.. အေဖက တကယ္ၾကီးကို စိတ္ထိထိခိုက္ခိုက္နဲ႔ ေျပာတယ္။ John Lennon အသတ္ခံရတယ္ တဲ့။ အဲဒီည .. အေဖက အိမ္မွာ ကက္ဆက္ေလးနဲ႔ Beatles သီခ်င္းေတြ ဖြင့္တယ္။ က်မ မွတ္မိေနတယ္.. ။ အေဖ အဲလို စိတ္မေကာင္း ျဖစ္တာ အဆိုေတာ္ စိန္လြင္ ေလယာဥ္ပ်က္က်လို႔ ဆံုးတုန္းက တခါ..။ က်မအေဖက အဲလို ခံစားသူ..။

က်မ ကေတာ့ ဂၽြန္မရွိေတာ့တာကို အေဖ့ထက္ ႏွစ္ ၃၀ေလာက္ ေနာက္က်ျပီးမွ ပို စိတ္ထိခိုက္တတ္ လာခဲ့ တာပါ၊

ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ ဂၽြန္႔ကို သတိရလြမ္းဆြတ္ရေလာက္ေအာင္ ဂၽြန္ မုန္းခဲ့တဲ့ စစ္ေတြက က်မတို႔ ၀န္းက်င္မွာ ပိုပိုျပီး ထူေျပာလာတာမို႔ပါပဲ။

ျပီးေတာ့ အဲဒီ စစ္ေတြကို က်မကလည္း သိပ္မုန္းတယ္ေလ.. ဂၽြန္။

ဂၽြန္ကေတာ့ စစ္ေတြကုိ မလိုလားေၾကာင္း ၁၉၇၀ ႏွစ္ေတြကတည္းက ေျပာခဲ့တာပါေလ..။

Imagine there's no heaven

It's easy if you try

No hell below us

Above us only sky

Imagine all the people

Living for today...

+++++++

ဂၽြန္ စိတ္ကူးယဥ္သလို ဘာတိုင္းျပည္.. ဘာနယ္နိမိတ္.. ဘာလူမ်ိဳး.. ဘာ ဘာသာေရးအစြဲမွ မရွိတဲ့ ကမၻာ ဆိုရင္ သိပ္ေနလို႔ ေကာင္းမွာပဲလို႔..။ ဒါေပမဲ့ ျငိမ္းခ်မ္းတဲ့ တရားကိုယ္ သေဘာေတာ့ ရွိဖို႔ လိုမွာေပါ့ ေနာ္။ ဒါမွပဲ လူတိုင္းက ဘာကိုမွ မမက္ေမာ.. မလုယက္.. မဖ်က္ဆီး .. မသတ္ျဖတ္ဘဲ ျငိမ္းခ်မ္းျခင္းထဲ ေမြ႔ေလ်ာ္လို႔ အႏုပညာ ေတြသာ ဖန္တီးၾကမယ္.. မေကာင္းဘူးလား..။ အႏုပညာသမားစစ္ရင္ေတာ့ ျငိမ္းခ်မ္းေရးကို ခ်စ္မွာပဲ လို႔လည္း ယံုတယ္..။ ဟုတ္တယ္မို႔လား ဂၽြန္ …။

Imagine there's no country

It isn't hard to do

Nothing to kill or die for

And no religion too

Imagine all the people

Living life in peace...

++++++++

အတူတူပါပဲ ဂၽြန္ရယ္.. က်မကိုလည္း ခပ္ေၾကာင္ေၾကာင္ ခပ္ေပ်ာ့ေပ်ာ့ေကာင္လို႔ ေျပာၾကတာပါပဲ..။ ဥပမာ ကိုယ့္ကို ထိပါးရမ္းကားထားသူေတြကိုလည္း အလြယ္ ခြင့္လႊတ္ျပံဳးျပႏိုင္သတဲ့။ ဘယ္လို ဥစၥာ ပစၥည္းမွလည္း မမက္ေမာဘူး တဲ့။ တကယ္ေတာ့ အဲလို ေနႏိုင္ဖို႔ ဘယ္ေလာက္အတိုင္းအတာထိ ရင္းထားခဲ့ရဖူးသလဲ.. နာက်င္ခံခက္ခဲ့ရျပီလဲဆိုတာကို သူတို႔ေတြ နားမလည္ႏိုင္ၾကတာပါ..။ တကယ္လို႔ သူတို႔သာ နားလည္ျပီ ဆိုရင္ေတာ့ က်မတို႔အားလံုး သီခ်င္းတပုဒ္ကို အတူဆိုၾကဖို႔သာ..။

You may say I'm a dreamer

But I'm not the only one

I hope someday you'll join us

And the world will be as one

+++++++

ဒါေပမဲ့ ဂၽြန္ေရ… ခု ကမၻာၾကီးကေတာ့ျဖင့္ ၾကာေလေလ.. ပိုဆိုးေလေလ..။ ျငိမ္းခ်မ္းမႈဟာ ေနရာအႏွံ႔မွာ အျခိမ္းေျခာက္ ခံေနရတယ္ … ။ ေမတၱာတရားက အေစာ္ကား ခံေနရ တယ္..။ ဂုဏ္သိကၡာေတြက အေလွာင္ ေျပာင္ ခံေနရတယ္…။ နည္းပညာေအာက္မွာ အသိပညာေတြက မွိန္ေဖ်ာ့..။ လက္နက္မ်ိဳးစံုေအာက္မွာ လူ႔အသက္တာ ဆိုတာေတြ က စမ္းသပ္ပစ္ကြင္းေတြျဖစ္လာ..။ တန္ဖိုးဆိုတာကလည္း အဖိုးတန္မႈ မဟုတ္ ေတာ့။ အခ်စ္ဆိုတာက အသက္ရႉသံျပင္းျပင္းနဲ႔ ေလာဘ.. လို႔ အဓိပၸါယ္ ထြက္လာျပီ။ ပိုဆိုးတာက တခ်ိဳ႕ အႏုပညာေတြကို ဟားစရာ ရႈတ္ခ်စရာလို႔ သတ္မွတ္လာၾကတဲ့ ကိစၥပဲ.. ။ ေျပာၾကတာေတာ့ ကမၻာၾကီးက ရြာၾကီးျဖစ္လာျပီဆိုပဲ ဂၽြန္ရယ္..။ အင္း က်မျမင္တာေတာ့ ကမၻာၾကီးက ရြာေလာက္သာသာ နီးစပ္လာခ်ိန္မွာ အမုန္မီးေတြ အလြယ္တကူ ကူးစက္လာတာသာ ရွိတာပဲ ျမင္ပါတယ္။ ေမတၱာတရား ကေတာ့ျဖင့္ ကူးစက္ခဲ ေလျခင္း ဂၽြန္ေရ…။ အဲဒီအခါ က်မမွာ ဂၽြန္႔ကို လြမ္းဆြတ္မိတာကလြဲလို႔ ေျဖ ေျပစရာမရွိ…။

Imagine no possessions

I wonder if you can

No need for greed or hunger

A brotherhood of man

Imagine all the people

Sharing all the world...

+++++

က်မတို႔ရဲ႕ ဗုဒၶကေတာ့ ေျပာထားတယ္ ဂၽြန္.. ကိုယ္တစ္ဦးခ်င္း ေကာင္းဖို႔ အဓိက လုပ္ပါ တဲ့။ ဟုတ္တာေပါ့ ေနာ္.. အဲလို လူအမ်ားၾကီးက တစ္ဦးခ်င္းေကာင္းဖို႔ လုပ္လာရင္ လူေကာင္းေတြ အမ်ားၾကီး အမ်ားၾကီး ရွိလာ မွာ…။ အဲလိုနည္းနဲ႔ပဲ တစက္တေပါက္ခ်င္းစုရာက ေအးျမတဲ့ ေရျပင္ၾကီး.. သဲတစ္ပြင့္ခ်င္း စုရာက သာယာ ျပန္႔ပ်ဴးတဲ့ သဲေသာင္ျပင္ၾကီးလို… ေပ်ာ္စရာ ကမၻာၾကီး ျဖစ္လာမွာေပါ့ေနာ္..။

အင္း.. ေျပာႏိုင္ပါတယ္..။ က်မတို႔ စိတ္ကူးယဥ္ အိပ္မက္ မက္ေနတယ္.. လို႔။

ဒါေပမဲ့ ဒီလို ျငိမ္းခ်မ္းေရး စိတ္ကူးယဥ္ အိပ္မက္ မ်ိဳးေတာ့ လူတိုင္း လူတိုင္း လူတိုင္း ကိုေတာင္ မက္ေစခ်င္တာပါေနာ္.. ဂၽြန္ရယ္….