Oct 15, 2009

အလြမ္းေျပ... (၁၉၉၅)





12 comments:

မဆုမြန္ said...

တီခ်ယ္ေရ ငယ္ငယ္ကလဲ ေတာ္ေတာ္ေလးက်က္သေရရွိတဲ့ အလွပဲ

အခုထိလည္း လွတုန္းပဲ ဟီးဟီး

အင္တာဗ်ဴးေလးကို ေသခ်ာဖတ္သြားတယ္

ကံအက်ိဳးေပးရတဲ့အထဲ သူအပ်င္းကလဲ ၾကီးေသး ကို ျပံဳးသြားတယ္

ခ်ိဳခ်ိဳ said...

ဆရာမေရ ေလးစားျမဲေလးစားလ်ွက္ပါ။
ရပ္တည္ခ်က္ခိုင္ခိုင္မာမာနဲ႕ တာ၀န္ယူခ်င္ ယူတတ္တဲ့ စိတ္ကေလးကို ခ်စ္မိတယ္။

ခ်ိဳခ်ိဳ said...

ဆရာမေရ ေလးစားျမဲေလးစားလ်ွက္ပါ။
ရပ္တည္ခ်က္ခိုင္ခိုင္မာမာနဲ႕ တာ၀န္ယူခ်င္ ယူတတ္တဲ့ စိတ္ကေလးကို ခ်စ္မိတယ္။

ရႊန္းလဲ့ said...

ၾကိဳက္တယ္ဆရာမ။:) :)

အိမ့္ခ်မ္းေျမ့ said...

အစ္မ...
ေကာင္းလိုက္တာ..
ေ၀မွ်တဲ႔တြက္ ေက်းဇူး..

အိမ့္ခ်မ္းေျမ့ said...

"ေမျငိမ္းေခတ္" နဲ႔ပတ္သက္ၿပီးေမးထားတာကို အစ္မေျဖပုံကို ေတာ္ေတာ္ေလးနွစ္သက္တယ္။

Nge Naing said...

ဆရာမေရ
လာဖတ္သြားပါတယ္။ ရသစာေတြ ဆက္ေရးဖို႔ အားေပးပါတယ္။ အဲဒါ ဘယ္ခုႏွစ္က အင္တာဗ်ဴးလဲမသိဘူး။

အိမ္ေတာ္ရာ said...

အင္း ယူသင့္တာ အကုန္ယူသြားတယ္။ www.newmawkun.blogspot.com

ေမျငိမ္း said...

ဆုမြန္မ.. ဒါေတာင္ အကင္းပဲရွိေသး.. ဟဲဟဲ..။
ခ်ိဳ.. ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ရွင္..။
Space.. တခါတေလ.. ျမန္မာျပည္က ကိုယ့္ဘ၀ေလးကို လြမ္းတဲ့အခါ အလြမ္းေျပလိုေျပျငား ျပန္ျပီး တူးေဖာ္မိတာပါ..။
မေလးေရ.. အမလည္း ေက်းဇူးတင္ပါတယ္..။ ကိုယ္ယံုၾကည္တဲ့အတိုင္းေျပာတာကို အသိအမွတ္ျပဳတဲ့အတြက္...။
မငယ္ေရ.. ၁၉၉၅ ေလကြယ္..။
ျပန္ရွာေတြ႕တာေလးေတြထဲက ကိုယ္တိုင္သေဘာက်တာေလးေတြကို ျပန္တင္ေပးလိုက္တာပါ.... :)

မယ္႔ကိုး said...

ဆရာမရဲ႔ အင္တာဗ်ဴးေလး မွ်ေဝေပးလို႔ ေက်းဇူးပါ။
ဆရာမရဲ႕ အင္တာဗ်ဴးေတြထဲမွာ ဆရာဟိန္းလတ္နဲ႔ အင္တာဗ်ဴးကိုေတာ့ လံုးဝမေမ႔ဘူး။
ႀကိဳက္တယ္...

သက္ပိုင္သူ said...

အမကေတာ့ ၉၅ကတည္းက ဒက္ကတည္း ေျပာရဲတယ္...
ဘာတဲ့.. ႏွစ္ဖက္မိဘကေကၽြးတဲ့ ထမင္းစားပီး စာသင္ေပးႏိုင္တုန္းပဲတဲ့...
ဟီးဟီး.. ေတြးရင္း သေဘာက်သြားတယ္

okn said...

ဒီအင္တာဗ်ဴး ဖတ္ဖူးတယ္။ ဒီေလာက္ ၾကည့္ေကာင္းတဲ့ ပုံေတြ ပါမပါ မမွတ္မိဘူး။ ဒီေလာက္ ၾကည့္ေကာင္းမွန္သိရင္ ရုပ္ရွင္ေတာင္ ရုိတ္ေစခ်င္တယ္။ တကယ္ပါ။