၁၉၉၂ ခုႏွစ္ ႏို၀င္ဘာလထုတ္ ရင္ခုန္ပြင့္ မဂၢဇင္းထဲက ၀တၳဳရွည္ စ-ဆံုး ပါ။
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
-
ကိုယ့္အလုပ္ေတြနဲ႔ ကိုယ္ရႈပ္… ျပီးေတာ့ ေတာ္ရံုဆို ၀င္မေျပာခ်င္.. လို႔ ထားထားလိုက္တာ။ ခုေတာ့ နည္းနည္းလည္း အားျပီ။ ျပီးေတာ့ ေျပာခ်င္ စိတ္ လည္...
-
ဘယ္သူဟာ ေသျခင္းအတြက္ အဆင္သင့္ျဖစ္လဲ စဥ္းစားရင္ ပထမဆံုး သတိရတာ.. ခင္ဗ်ားပါပဲ ဂၽြန္.. Elvis လို ေသျခင္းကို ကုိယ့္ဘာသာ မေရြးခ်ယ္ခဲ့ေပ...
-
ေဆာင္းတြင္းကို ျဖတ္သန္းခ်ိန္မွာ ရာသီဥတုက ခ်မ္း .. ေလေတြမ်ား တိုက္လိုက္လို႔ တုန္ခိုက္ သြားၿပီဆိုရင္ အျမဲတမ္း ပထမဆံုး သတိရတာက...
6 comments:
ေႏွာင္ၾကိဳးဆိုတာ ၿဖည္ခ်ရအခက္ဆံုးအရာ
ကိုယ္မသိလိုက္ခင္မွာၿငိတြယ္ၿပီးေနတတ္ၿပီး
ကုန္စင္ေအာင္ၿဖည္ခ်ဖို႔က်ခက္လုိက္တာ ..
ဇာတ္ေကာင္နဲ႔ ထပ္တူ ခံစားသြားပါတယ္ ဆရာမေရ..
လာဖတ္သြားတယ္ မမေရ...။ အဲဒီ အမ်ိဳးသမီးလို အခ်စ္က တျခားလူ လက္ထဲေျပာင္းသြားတဲ့ထိ ရင္ဆိုင္ရဲရင္ ့ၾကည့္ခ်င္တယ္၊ ကိုယ့္ဘက္က ဘာမွ မေပးႏိူင္ေတာ့တဲ့ အေျခအေနမ်ိဳး ေရာက္ခဲ့ရင္ေပါ့...။ ဒါေပမဲ့ သူကေတာ့ ရယူ ေပးဆပ္ တာေတြနဲ႔ မဆိုင္ပါဘူးတဲ့ ခ်စ္ေနမွာတဲ့ေလ...၊ အဲဒီေခတ္က တလ အသံုးစရိတ္ ၃၀၀၀ တဲ့လား မမေရ...။
ဆရာမရဲ့ ေႏွာင္ၾကိဳးအျဖည္ကုိ ခံစားသြားပါတယ္။ အရင္က မမန္႔ျဖစ္ေပမယ့္ မၾကာမၾကာလာလည္ပါတယ္။ မႀကီးေနာ္ဘေလာ့သြားလည္ရင္း ဆရာမေမြးေန႔သိလုိက္ရတယ္။ :) သမီးေမြးေန႔နဲ႔နီးနီးေလးပဲ။ ဒါဆုိ ဆရာမနဲ႔လခ်င္းလည္းတူတယ္။ ရာသီခြင္လည္းတူတယ္။ ဘာရယ္မဟုတ္ေပမယ့္ ၀မ္းသာသြားတယ္။ :)
ငယ္ငယ္က ဖတ္ဖူးခဲ့တဲ့ ဝတၳဳေလးပဲ...
သူ႕လို စိတ္ထားႏိုင္ဖို႕ မလြယ္လွဘူး ထင္မိတယ္...
ဝမ္းနည္းစရာ...
အဲဒီလို ဇာတ္ေကာင္အမ်ိဳးသမီးေနရာကို ၀င္ၾကည့္ရင္း အေတာ္ခံစားရတယ္ အမရယ္၊
Post a Comment