၁၉၉၀ႏွစ္ထဲ... အိမ္ေထာင္သက္ ၃ႏွစ္ၾကာခဲ့ေပမဲ့ ရင္ေသြးယူဖို႔ စိတ္မကူးရဲေသးဘဲ ရွိေနခဲ့တာ..။ ဒီလိုနဲ႔ တခ်ိန္မ်ား ရင္ေသြးယူမယ္လို႔ စဥ္းစားခ်ိန္က်... ရမွ ရပါ့မလားလို႔ ေတြးမိတုန္း ေရးျဖစ္တဲ့ ၀တၳဳပါ။ ကလ်ာမဂၢဇင္းကို ေပးေတာ့ မမ၀င္း(ကလ်ာ- ၀ိဇၹာ သိပၸံ)က သေဘာက်လို႔ဆိုျပီး ပန္းခ်ီ စံတိုးကို Illustration အပ္ေပးတာ။ သရုပ္ေဖာ္ပံုက ၀တၳဳထက္ပိုေကာင္းတယ္ ထင္တာပဲ..။ အဲဒီပံုေလး ၾကိဳက္လြန္းလို႔ ေသခ်ာသိမ္းထားတဲ့ ၾကားကပဲ ေပ်ာက္သြားခဲ့ပါတယ္။ ၀တၳဳေလး ပါခဲ့တာက ၁၉၉၀ ဇြန္လထုတ္ ကလ်ာ မဂၢဇင္းမွာပါ..။
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
-
ကိုယ့္အလုပ္ေတြနဲ႔ ကိုယ္ရႈပ္… ျပီးေတာ့ ေတာ္ရံုဆို ၀င္မေျပာခ်င္.. လို႔ ထားထားလိုက္တာ။ ခုေတာ့ နည္းနည္းလည္း အားျပီ။ ျပီးေတာ့ ေျပာခ်င္ စိတ္ လည္...
-
ဘယ္သူဟာ ေသျခင္းအတြက္ အဆင္သင့္ျဖစ္လဲ စဥ္းစားရင္ ပထမဆံုး သတိရတာ.. ခင္ဗ်ားပါပဲ ဂၽြန္.. Elvis လို ေသျခင္းကို ကုိယ့္ဘာသာ မေရြးခ်ယ္ခဲ့ေပ...
-
ေဆာင္းတြင္းကို ျဖတ္သန္းခ်ိန္မွာ ရာသီဥတုက ခ်မ္း .. ေလေတြမ်ား တိုက္လိုက္လို႔ တုန္ခိုက္ သြားၿပီဆိုရင္ အျမဲတမ္း ပထမဆံုး သတိရတာက...
9 comments:
အေျခအေနနဲ႔ အခ်ိန္အခါ...
း(
တူတူပဲ မြန္
ျပန္ဖတ္မိျပီး.. တမ်ိဳးေတြးမိသြားတယ္။
2001 က ေမာ္လျမိဳင္တကသိုလ္မွာဆရာမတပည္႔ျဖစ္ခဲ႔ပါတယ္။Eco အေ၀းသင္ကပါအမည္က z n h .သတိရေအာက္ေမ့ျခင္းမ်ားစြာျဖင့္
ဖတ္ေကာင္းလိုက္တာ။ ဒီ၀တၳဳ ေရးတုန္းက ၁၉၉၀ဆိုေတာ႔ သားကိုေမြးျပီထင္တာပဲ။ မိခင္တစ္ေယာက္ရဲ႕ မျမင္ေတြ႔ဖူးေသး၊ မေမွ်ာ္လင့္ရဲေသးတဲ႔ သားတစ္ေယာက္ကို ခ်စ္တဲ႕ ေမတၱာအစစ္ေတြကို ေတြ႔လိုက္တယ္။ ဒါပဲေလ မိဘဆိုတာ။
း(
Dear Sayama,
I sent you a comment but I don't know how to send it. your blog is very nice for Burmese people especially who lives away from mother land.
Best Wishes,
Hla Shwe
စကင္ဖတ္ျပီးတင္ထားေတာ႔ ဖတ္ရတာမ်က္ေစ႔ေညာင္းလုိက္တာအမရယ္ ....
ဆရာမေရ....
မၾကာမၾကာေရာက္ျဖစ္ပါတယ္။ ဆရာမစာေတြ ဖတ္ေနရရင္းက အခုေတာ့ ဆရာမအသံလည္း ၾကားေနရပီဆိုေတာ့ ေကာင္းပါတယ္ဗ်ာ..
အဆင္ေျပပါေစဆရာမ..........
Post a Comment