Sep 15, 2010

ေၾကာင္



ေၾကာင္

ကိုယ့္ေခ်ာင္ေထာင့္ေကြးေလးထဲ
မီးအိမ္ေလးထြန္းေပးမလို႔..တဲ့…။
ဒါေပမဲ့ မိုးေလၾကမ္းလြန္း..
မီးဇာကုန္ ဆီခမ္းလြန္း…
တခါတခါက်ေတာ့လည္း ေလလံုျငိမ္သက္လြန္းသတဲ့..။
ဒါနဲ႔ပဲ.. ျငိမ္ျငိမ္ေလး ကုပ္ေကြးေနရ..
ဒီေခ်ာင္ကိုလည္း မခြာရက္ႏိုင္ဘူးတဲ့ေလ.. သူက။

က်မကေတာ့ အေမွာင္ေၾကာက္သူ..။
ဒါေပမဲ့ အေမွာင္ထုထဲမွာပါပဲ
ေျခသံလံုေအာင္ တိုးဖြဖြလွမ္းေနရ..
လက္သည္းခၽြန္ျမေတြကိုေတာ့
မသိမသာ ကုပ္ေသြးထားမိပါတယ္..
ဒီလိုနဲ႔ပဲ
မိုးေလၾကမ္းကို ခုခံရဲခဲ့…
ေမွာင္ထဲမွာ မ်က္လံုးေတြ လက္ပသူ က်မက
ေခ်ာင္ထဲက အပူကိုေတာ့ မုန္းတယ္..။

အဲဒီအခါ...
အပူေခ်ာင္ကို စြန္႔ခြာ
ေမွာင္တ၀က္အလင္းမွာ ေပ်ာ္သေယာင္။
(၀၉-၁၄-၁၀)

10 comments:

အိမ့္ခ်မ္းေျမ့ said...

ကဗ်ာခံစားသြားပါတယ္ အစ္မ။

စႏၵကူး said...

ကဗ်ာေလးက ေၾကာင္ဆိုတဲ့နာမည္ေလးနဲ႔ စာသားသံုးသြားတာအရမ္းကို လွတယ္.. လာဖတ္သြားပါတယ္မမေမျငိမ္း

သက္ေဝ said...

ဆရာမလက္ရာ ကဗ်ာေလးေတြ မဖတ္ရတာၾကာၿပီ...

ေၾကာင္ေလးေတြဟာ လက္သည္းေတြကိုပဲ ဝွက္ထားလို႕ရမယ္... သူတို႕ရဲ႕ ေတာက္ပတဲ့ မ်က္လံုးေလးေတြကေတာ့ ေမွာင္လာေလေလ ပိုၿပီး ေတာက္ပေလေလ... း))

tin min htet said...

တီခ်ယ္ႀကီး ေၾကာင္လက္သည္း၀ွက္သလို ကဗ်ာေတြကို ၀ွက္ထားသလား၊ မေတြ႔တာၾကာေပါ႔။

Moe Cho Thinn said...

ဆိုင္ မဆိုင္ မသိ။ ဆရာမ သတင္းစကားနဲ႔အတူ ကဗ်ာကို ေရာခံစားပစ္လိုက္ၿပီ။

သိဂၤါေက်ာ္ said...

ကဗ်ာေလးက ေတြးရင္ ေတြးသလို အဓိပၸါယ္ေတြ ျပည့္ဝေနသလိုပဲ..

sirimingala said...

ကဗ်ာကေတာ့ ႐ွယ္ပဲ။ နက္နဲတယ္ေနာ္။ေတြးစရာေတြအမ်ားသား။

မင္းတာရာ said...

ကုတ္ျခစ္ဖုိ ့အတြက္
လက္သဲေတြ
အဆင္သင့္ျဖစ္ထားတာ
မမွားပါဘူး
အသံုးလူးဆိုရင္ေတာ္ ဆူေတြေဖါက္ထုတ္လုိ ့ရတာါေပါ့။
ကဗ်ာေကာင္းကို၊ေကာင္းေကာင္းႀကီးခံစားသြားပါတယ္။
က်န္မာပါေစ။ဖို ့တ္၀ိန္းေျမကိုလဲ
တေခါက္ေနာက္ထပ္လာလည္ပါအံုး။

ညီလင္းသစ္ said...

ေၾကာင္ရဲ႕ မ်က္လံုးေတြထဲမွာ အရိပ္ေတြ အမ်ားႀကီး ေတြ႔လိုက္မိ သလိုပဲ အမ...၊

ဘယ္လို အျမင့္ကေန ဘယ္ႏွခါပဲက်က်, ေၾကာင္က ေတာ့ လွလွပပပဲ ေျခနဲ႔က်မွာပါ၊ Cats have nine lives ဆိုတဲ့ စကားလည္း ႐ွိသားပဲ မဟုတ္လား အမေရ...။

အမတို႔ မိသားစု အစစ, အဆင္ေျပပါေစဗ်ာ..။

MANORHARY said...

ေပ်ာက္ေနတယ္မွတ္တာ
အမက ပုန္းေနတာကိုး
လက္သည္းေတြေတာ့ ခၽြန္ေနေသးတယ္ မဟုတ္လား ..