Sep 19, 2010

ပြင့္တူရြက္တူ

ဒီရာသီ Fall မွာက ညေနခင္းေတြက ေရႊေရာင္ ေအးျမျမ..။ ကိုယ့္တိုင္းျပည္က ေမျမိဳ႕ရဲ႕ ညေနခင္းေတြကို သတိရစရာ။ ပန္းေရာင္စံုေတြ ေ၀တဲ့ ရာသီ။ အဲဒီလိုကာလမွာမွ က်မတက္ရတဲ့ ေကာလိပ္ေလးက က်မကို လြမ္းေအာင္ပဲ ဖန္ေလသလား.. အလြမ္းေျပလို႔ပဲ ေျပာရမလား မသိ..။ ေက်ာင္းေလးက က်မဘ၀ထဲက အေရးပါလွတဲ့ လိႈင္ေကာလိပ္ေလးနဲ႔ တူလြန္းတာပါပဲ။ ေရႊအိုေရာင္ အုတ္ကြက္ေတြနဲ႔ ေဆာက္ထားတဲ့ ေက်ာင္းေဆာင္ေတြ..။ ျပီးေတာ့ ခပ္နိမ့္နိမ့္ ခပ္ျပားျပား အထပ္အေဆာက္အဦးေတြ…။ နိမ့္ေလွ်ာ ကုန္းျမင့္ လမ္းေတြ ရွိတာ..။ ျပီးေတာ့ အတြင္းထဲမွာ မ်က္စိလည္စရာ ေလွကားေလးေတြနဲ႔ အေပၚထပ္ေတြကို တက္ရတာ..။


ဟိုးလြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္၃၀တုန္းက ေက်ာင္းသူလိုျဖတ္သန္းခဲ့.. ျပီးေတာ့ လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ ၂၀ေက်ာ္မွာက်ေတာ့ ဆရာမလို ျဖတ္သန္းခဲ့ရတဲ့… က်မ အသည္းႏွလံုးထဲ အေတာ္စြဲျမဲေနရာယူခဲ့တဲ့ ေက်ာင္းဟာ ခု က်မအနား ျပန္ေရာက္လာသလို..။

ေက်ာင္း၀င္းထဲ.. ဆူဆူညံညံစားေသာက္တန္းေလးေတြ မရွိတာ..။ ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့ ရယ္ေမာသံေတြနဲ႔ ဗမာသီခ်င္းသံ လြင့္လြင့္ပ်ံ႔ပ်ံ႔ မရွိတာေတြေတာ့ ကြာသေပါ့ေလ..။ ဒီမွာေတာ့ ေက်ာင္း၀င္းက တိတ္တိတ္ဆိတ္ဆိတ္ ႏိုင္လွတယ္။ ေပ်ာ္ရႊင္ရယ္ေမာသံေတြကို တခါတေလမွသာ ၾကားရတယ္။ က်မက တပတ္ ၂ရက္ .. တရက္ ၂နာရီခြဲသာ တက္ရတာမို႔ေရာ.. က်မရဲ႕ ေက်ာင္းခ်ိန္ေတြက ညေနေစာင္းေတြ ျဖစ္တာေၾကာင့္ေရာ ထင္ပါရဲ႕။ ေက်ာင္းပရိ၀ုဏ္က ျငိမ္ဆိမ္ေနေလ့ရွိတာ..။


ျပီးေတာ့ က်မတို႔ရဲ႕ စာသင္ခန္းကလည္း က်ဥ္းက်ဥ္းေလးရယ္..။ အတန္းထဲ လူ ၂၀သာ လက္ခံတာမို႔ က်မစိတ္ထဲေတာ့ ပ်င္းစရာ..။ ဒါေပမဲ့ တကယ္တမ္း စာသင္ရျပီဆိုေတာ့လည္း ကိုယ္ သိပ္သင္ခ်င္ေနတဲ့အျပင္ ကိုယ္စိတ္၀င္စားတဲ့ အေၾကာင္းအရာေတြ ၾကားရ သိရလို႔ ထင္ပါရဲ႕... စာသင္ခ်ိန္ ၂နာရီခြဲဆိုတဲ့ စိတ္ေညာင္းစရာ အခ်ိန္အတိုင္းအတာက က်မအတြက္ေတာ့ ဘယ္လို ကုန္သြားမွန္းမသိ..။ ဆရာမ စာသင္ေနခ်ိန္တေလွ်ာက္ က်မဟာ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ေက်ာင္းဆရာမ တေယာက္ ျဖစ္ခဲ့ဖူးတယ္ဆိုတာကို ေမ့ေနတယ္..။ ကိုယ့္မိသားစုကိစၥေတြကို ေမ့ေနတယ္..။ ကိုယ့္အလုပ္ခြင္ကို ေမ့ေနတယ္..။ ဆရာမနဲ႔အတူ စာေတြေဆြးေႏြးရင္း ဖတ္စရာေတြ ေလာဘတၾကီး ဖတ္ရင္း.. နားေထာင္စရာေတြ ေလာဘတၾကီး နားေထာင္ရင္း.. က်မက ဟိုး ႏွစ္ ၃၀တုန္းက ေက်ာင္းသူ ျငိမ္းခက္ခက္ ျပန္ျဖစ္သြားတယ္။ ကိုယ့္အသက္အရြယ္ကိုလည္း ေမ့သြားတယ္။ က်မစိတ္ထဲ ေက်ာင္းစာလုပ္ေနရတယ္လို႔ မထင္ဘဲ က်မသိခ်င္တာေတြကို ဆရာမက ေျပာျပေနတယ္လို႔ပဲ ခံစားရတယ္။ က်မဟာ သိလိုစိတ္ေတြမ်ားတဲ့ ေက်ာင္းသူေလး ျပန္ျဖစ္သြားတယ္။ ေရွ႔တပတ္က်ရင္ စာေမးပြဲတဲ့….။ က်မ စိတ္လႈပ္တရွားပဲ ျပင္ဆင္ေနမိတယ္။ က်မမွာ ဟိုတုန္းကလို စြမ္းရည္ေတြ.. အင္အားေတြ က်န္ေနေသးသလားဆိုတာ သိခ်င္ေနမိတာ ထင္ပါရဲ႕။

+++++

အတန္းက ၅နာရီမွာ စ..။ ညေန ၇နာရီခြဲမွာ ျပီးတာမို႔ က်မအတန္းျပီးခ်ိန္ဆို ေမွာင္စပ်ိဳးျပီ။

(အိမ္ျပန္ခ်ိန္ ေမွာင္ရီပ်ိဳး)

အတန္းအျပင္ကို ထြက္လိုက္ရင္ေတာ့ ေက်ာင္း၀င္းရဲ႕ ေနညိဳခ်ိန္ေအာက္မွာ က်မက လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ ၂၀ေက်ာ္ကို ျပန္ေရာက္သြားတယ္။ မနက္အေစာၾကီးတုန္းက ရံုးအလုပ္ေတြနဲ႔ ပင္ပန္းထား.. ေန႔လယ္ခင္း တခ်က္နားျပီး အတန္းတက္ဖို႔အေရး သင္ခန္းစာ ၾကိဳဖတ္ျပီး ေက်ာင္းလာတက္။ ဆိုေတာ့ အတန္းျပီးခ်ိန္မွာေတာ့ ခႏၶာကိုယ္က တကယ္ပင္ပန္းေနျပီ..။ ဒီေတာ့မွ အတန္း ၅ခ်ိန္ေလာက္ စာေအာ္ဟစ္သင္ခဲ့ရလို႔ ပင္ပန္းျပီး အိမ္ျပန္ခ်င္ေနတဲ့ ဆရာမဘ၀ရဲ႕ ညေနခ်ိန္ေတြထဲ ျပန္ေရာက္သြားတယ္။ ေဟာ.. အိမ္မွာ မိသားစုက က်မကို ထမင္းစားဖို႔ ေစာင့္ေနေလာက္ျပီ။သားနဲ႔ သမီးကို အိမ္စာ ကူလုပ္ရဦးမွာ ထင္ပါရဲ႕။ ကေလးေတြအေဖလည္း ဒီေန႔ က်မ မအားတာမို႔ ဟင္းခ်က္ ဂ်ဴတီ၀င္ရျပီ။ မနက္လည္း အေစာၾကီးထျပီး အလုပ္ခြင္၀င္ရဦးမွာ..။ အင္း ဘာသတင္းေတြမ်ား ထူးမွာပါလိမ့္။ ခုခ်ိန္ဆို ကိုယ့္တိုင္းျပည္မွာ အိပ္ယာက ထၾကျပီေလ။

+++++

တကယ္ေတာ့ ဟိုးတခ်ိန္တုန္းကလည္း အဲဒီလို ဘ၀အေမာေတြ ေတြးရင္းနဲ႔ အိမ္ျပန္ရတဲ့ ေက်ာင္းဆရာမ တေယာက္ရဲ႕ ပင္ပန္းမႈမ်ိဳးထဲ ႏြမ္းနယ္ခဲ့ရဖူးတာေပါ့။ အဲဒီတုန္းက ခုထက္ပိုျပီး အသက္ရႉရ က်ပ္ခဲ့တယ္ .. စိတ္ ပင္ပန္း ဆင္းရဲခဲ့တယ္လို႔ ထင္ပါတယ္။ ၈၈ ရဲ႕ ေနာက္ပိုင္းကိုးးး…။

+++++

ဘာလိုလိုနဲ႔ ဒီေန႔ဆိုရင္ပဲ ၂၂ႏွစ္တိုင္ခဲ့ျပီ။ (၁၈၊၀၉၊၂၀၁၀)

+++++++

9 comments:

ညီလင္းသစ္ said...

ဟုတ္ပါရဲ႕အမေရ... ေက်ာင္းေလးက လိႈင္တကၠသိုလ္နဲ႔ တူလိုက္တာ...၊

အမ အိမ္ျပန္ခ်ိန္က ၇ နာရီခြဲဆိုေတာ့ ေဆာင္းတြင္း ေရာက္မွာနဲ႔ ေ႐ွ႕ေလွ်ာက္ဆို ေမွာင္ၿပီ၊ အၾကာႀကီးမ်ား တက္ရမွာလား မသိ၊

အဲဒီမွာ လင္ေမွ်ာ္ကုန္းနဲ႔ ေမ်ာက္႐ြာေကာ ႐ွိလားအမ? ႀကံဳရင္ က်ေနာ့္အတြက္ပါ စိုးျမင့္ေက်ာ္တစ္ပြဲေလာက္ စားခဲ့လိုက္ပါဗ်ာ...။ :D

Moe Cho Thinn said...

တသက္လုံး ေက်ာင္းသူပဲ ျဖစ္ခ်င္ပါရဲ႔ ဆရာမရယ္။ စာေမးပြဲေတြေၾကာက္ေပမဲ႔ ေက်ာင္းေတြကို ခ်စ္စိတ္ေၾကာင္႔ပဲ ျဖစ္မွာပါပဲ။
ဆရာမေက်ာင္းေလးက တကယ္ပဲ RC 2 နဲ႔ တူပါတယ္။

kay said...

ဟုုတ္ပါ့..အာစီတူးပဲ..
ရာဘာပင္ေတြပဲ လိုုတယ္..

★သခင္မ်ဳိးေဟ့ဒုိ႔ျမန္မာ★ said...

နအဖကုိ ျဖဳတ္ခ်ဖုိ႔ လမ္းစေပ်ာက္ေနျပီလုိ႔ခံစားေနရရင္ “အျပင္းစားေတာ္လွန္ေရးမွသည္ အုတ္တစ္ခ်ပ္သဲတစ္ပြင့္ ေတာ္လွန္ေရးဆီသုိ႔” ဖတ္ပါ http://myanmartruthers.blogspot.com

★သခင္မ်ဳိးေဟ့ဒုိ႔ျမန္မာ★ said...

နအဖက ကုလားေတြနဲ႔ ေပါင္းျပီး ေရြးေကာက္ပြဲကုိ ကလိမ္ကက်စ္လုပ္ေနပါတယ္။ ဒီမုိငတုံး မေဗဒါကလဲ ကုလားမကုိ ႏုိင္ငံေရး ဇတ္ခုံေပၚမွာ ေနရာရေအာင္ ကူညီေပးေနပါတယ္။ တကမာၻလုံးမွာ ကုလားေတြ ဒုကၡေပးေနတာကုိ အားလုံးျမင္ေနၾကတာပဲ။ အဲဒါကုိ လုံး၀ဂရုမစုိက္ပဲ ဒီမုိနဲ႔ နအဖေတြဟာ ကုလားေတြနဲ႔ေပါင္းျပီး ႏုိင္ငံေရး အျမတ္ထုတ္ေနပါတယ္။ ကုလားကလဲ ႏွစ္ဖက္စလုံးကုိ ညာေပါင္းျပီးခြစားေနပါတယ္။ ကုလားကုိ ေျမွာက္ပင့္ေနတဲ့ ဒီမုိငတုံး မေဗဒါလုပ္ရပ္ကုိ ေကာ္မန္႔ကေန ဆန္႔က်င္ေပးၾကပါ။

http://mabaydar88.blogspot.com/2010/09/blog-post_3555.html
http://www.lanpyakye.org/2010/09/blog-post_25.html




ကုလားေျမွာက္ပင့္သူမ်ားႏွင့္ ကုလားထိရင္ ဆတ္ဆတ္ထိမခံသူမ်ားကုိ ဆန္႔က်င္ေနသည့္
ျမင့္ျမတ္သည့္မဟာျမန္မာ၀ါဒီသခင္ၾကီး Mr. ★ဆရာေဇာ္မ်ဳိး★

★သခင္မ်ဳိးေဟ့ဒုိ႔ျမန္မာ★ said...

သုိ႔
ဒီမုိငတုံးေတြ

မင္းတုိ႔ေတြ ကုလားအတြက္ သိပ္ျပီးနာတတ္တယ္ မဟုတ္လား? ကုလားေစာက္က်င့္ကုိ မသိပဲနာေပးေနၾကတယ္။ သူတုိ႔က ျပည္တြင္းမွာ ေရြးေကာက္ပြဲကုိ ေထာက္ခံေနျပီ။နအဖနဲ႔ လက္တြဲျပီး မင္းတုိ႔ကုိ ႏွိပ္ကြပ္ေတာ့မွာကြ။ မြတ္ဆလင္၀ါဒတြက္ ဆုိရင္ အကုန္လုပ္မွာ.. သေဘာေပါက္ထား။ မင္းတုိ႔ကုိ ကုလားက နဖါးၾကိဳးထုိးျပီး လုိသလုိအသုံးခ်ေနတာကုိ မရွက္ေသးရင္ ကုလားေတြအတြက္ နာေပးၾကဦး။ ေအာက္က ေပးထားတဲ့ေနရာမွာ သြားဖတ္ၾကည့္

http://www.myanmarmuslim.net/news.php?extend.591

ကုလားကုိအႏုိင္က်င့္ရမွ စား၀င္အိပ္ေပ်ာ္သည့္
ျမင့္ျမတ္သည့္မဟာျမန္မာ၀ါဒီသခင္ၾကီး Mr. ★ဆရာေဇာ္မ်ဳိး★

Unknown said...

when I have looked English - Burmese
Dictionary, the mining of( Paradox)is (Wi Yaaw Di).

Problem is I don't know what the meaning of Wi Yaw Di ..
.
.Can you explain in Brumese
the meaning of Wi Yaw Di, please

ေမျငိမ္း said...

၀ိေရာဓိ ရဲ႕ သေဘာကေတာ့ ေ၀၀ါးေနတာ၊ ဆံုးျဖတ္ရခက္တာ၊ ဟိုဟာႏိုးႏိုး၊ ဒီဟာႏိုးႏိုးနဲ႕ ခ်ီတံုခ်တံုျဖစ္တာ မ်ိဳးမွာ သံုးတာပါပဲ..။

[C] ဝိေရာဓိ။ It is a paradox that professional comedians often have unhappy lives.
(က) [C] သမၼဳတိ ဝိေရာဓိ။ ‘more haste, less speed’is a well-known paradox. (ခ) [U] (အေရးအသား စသည္တြင္သံုးေသာ) ဝိေရာဓိသေဘာ။ a work full of paradox and ambiguity. paradoxical /¿pærå'd2ksÇkl/ adj paradoxically /-kli/ adv

Unknown said...

thanks you
very much Sayarma.