အခ်စ္ဆိုတာ.. ေျပာင္းလဲတတ္သလား… ေဟာင္းသြားတတ္သလား.. အသစ္ျဖစ္ေပၚတတ္သလား… ဆိုတာေတြ ကိုယ့္အသက္အရြယ္အလိုက္ ေတြးမိတာေတြကိုပဲ ေရးခ်င္လာပါတယ္။
အင္းး မေနာ္ (မေနာ္ဟရီ)..ကေတာ့ ေျပာတာပဲ..
“တစ္ခုပဲ…တစ္ခုပဲ…
ဒီေန ့ထိ လူေတြ အယူလြဲေနတဲ့ “အခ်စ္ အေၾကာင္း စစ္စစ္” ကို
ဘယ္လိုိ လူကမွ ေသခ်ာမသိ ေလေတာ့
လက္တမ္းပံုၿပင္ ေတြ တေလတလြင့္ ေရပန္းစားက်န္ခဲ့တာ… မဆန္းပါဘူး”။… တဲ့ေလ။
++++++
အခ်စ္အေၾကာင္းေျပာတဲ့အခါ…
(၁)
(၁)ေျမွးပင့္ကူမွ်င္ ေျပးသင့္ျပီ သူထင္လို႔++++++
မခင္မၾကင္တတ္သူက
အမွ်င္ တမင္ျဖတ္ရင္ေတာ့
ဇြတ္လည္း မတြယ္သာဘု
ကြယ္ရာမွာ မ်က္ရည္၀ဲေတာ့မယ္….
(ၾကည္ေအး-ခြင့္လႊတ္ပါဖုန္း))
စံပယ္ပြင့္ဖတ္ေလးေတြကို အရြက္စိမ္းစိမ္းေလးေတြပါအပါ.. မညႈိးမႏြမ္းေအာင္ စီမံထားတဲ့ ပန္းခ်ီကားေလးက ခုေတာ့ အတိတ္တခုရဲ႕ သက္ေသလို ျဖဴ႔ကို ေျခာက္လွန္႔ေနပါျပီ..။ ပန္းခ်ီကားေလးရဲ႕ ေနာက္ေက်ာကို ၾကည့္လိုက္ရင္ ေမာင့္ရဲ႕ ပန္းခ်ီဆန္တဲ့ လက္ေရးေတြနဲ႔ ေမာင့္ စံပယ္ျဖဴ..သို႔ ဆိုတဲ့ စာတန္းေလး ေတြ႔မွာ..။ မ, က သိပ္ျဖဴစင္တယ္.. အသားေလးလည္း ျဖဴတယ္.. ႏုလည္း ႏုနယ္တယ္.. ဒါေၾကာင့္ ေမာင္က စံပယ္ျဖဴလို႔ပဲ ေခၚခ်င္တာ.. လို႔ ေမာင္ေျပာခဲ့ဖူးသမွ်ကို သတိတရနဲ႔ အဲဒီစာတန္းေလးကို အခ်ိန္တိုင္း ျပံဳးျပီး ၾကည္ၾကည္ႏူးႏူး ၾကည့္မိေနက်…။ ခုခ်ိန္မွာေတာ့ ျဖဴ မၾကည့္ရဲေတာ့ဘူး ေမာင္ေရ..။ နားသယ္စပ္က ဆံစနားမွာ ေလတိုးသလိုပဲ..။ အရင္ကဆိုရင္ေတာ့ ဒါဟာ ျဖဴ႔ ဆံစပ္ကို နမ္းေနက် ေမာင့္ရဲ႕ အသက္ရႈေငြ႔.. ဒါမွ မဟုတ္.. မ.. လို႔ တိုးတိုးေလးေခၚတဲ့ အသံျဖစ္မွာ…။
တိတ္ဆိတ္ေနတဲ့ ဧည့္ခန္းက ျဖဴတေယာက္လံုး ရွိလ်က္နဲ႔ တစျပင္လိုပဲ ေျခာက္ခ်ားစရာ ေကာင္းလိုက္တာ ေမာင္..။ အခါေပါင္းမ်ားစြာ.. ေမာင္ ျဖဴ႔ကို ထားခဲ့ျပီး ခရီးရွည္ေတြ ခရီးတိုေတြ ထြက္ေနက်ေပမဲ့ ဒီတခါမွာလိုေတာ့ ျဖဴ ဘယ္တုန္းကမွ မေျခာက္ခ်ားခဲ့ဖူးပါဘူး ေမာင္ရယ္..။ ျပီးေတာ့ ေမာင္ ဘယ္ေတာ့ျပန္လာမွာလဲလို႔ ေမးမရတဲ့ ခရီးေတြ ေမာင္ အၾကိမ္ၾကိမ္ သြားခဲ့ေပမဲ့ .. ဒီတခါလို ေမာင့္ကို တဘ၀စာ ဆံုးရႈံးရေတာ့မွာလားလို႔လည္း မေတြးမိခဲ့ဖူးပါဘူးကြယ္..။ ေမာင္..ဒါေတြကို သိရဲ႕ မဟုတ္လားဟင္…။ ေမာင္… ျဖဴ႕အခ်စ္ကို မငဲ့ခဲ့ဘူးေနာ္…။
ဇနီးမယားတေယာက္အတြက္ေတာ့ ခင္ပြန္းသည္ကမွ မငဲ့ညွာမေထာက္ထားရင္ အရာအားလံုးဟာ အဆံုးရႈံးခ်ည္းပါေလ…။+++++
ျပတင္းေပါက္က ခန္းစီးစကို မဖယ္ရဲတာေတာင္ ၾကာျပီေမာင္…။ အျပင္မွာ ေမာင္ခ်စ္တဲ့ ႏွင္းေတြ အတိဖုံးေနတာလည္း မျမင္ခ်င္ဘူး..။ ေမာင္က စာခ်စ္ကဗ်ာခ်စ္.. ကိုယ္တိုင္လည္း ကဗ်ာေတြ ေရးေလေတာ့ ပတ္၀န္းက်င္ကို ႏူးႏူးညံ့ညံ့ ခ်စ္တတ္ေလေတာ့ ျဖဴေတာင္ ကဗ်ာဆန္ စာဆန္ ျဖစ္လာရတာမဟုတ္လား..။ ေမာင္ေၾကာင့္ပဲ အထီးက်န္ႏိုင္လွတဲ့ သူစိမ္းတိုင္းျပည္ ေအးေအးခဲခဲၾကီးမွာ ေပ်ာ္၀င္ခဲ့ရတာ.. ေမာင့္ေၾကာင့္ပဲ ႏွင္းေတြကို ခ်စ္ၾကည့္မိခဲ့တာ..။ ေမာင့္ေၾကာင့္ပဲ… သီခ်င္းေတြ ကဗ်ာေတြ.. ပန္းခ်ီေတြကို ခ်စ္တတ္ခဲ့ရတာ…။ ျဖဴျဖဴဆိုတဲ့ ခပ္ရိုးရိုး ခပ္ေအးေအး မိန္းမတေယာက္ကို ကဗ်ာေတြ စာေတြနဲ႔ ေမြ႔ေလ်ာ္ေအာင္ ေမာင္ပဲ တတ္ႏိုင္ခဲ့တာပါေလ…။ ခုေတာ့ ေမာင္ထားခဲ့တဲ့ ဘ၀ထဲမွာ အဲဒီ ေမာင္ထားခဲ့တဲ့ စာပင္လယ္ထဲမွာမို႔ပဲ ျဖဴ လြမ္းစရာရွိလည္း ပိုလြမ္းတတ္.. ေၾကကြဲစရာရွိလည္း ေၾကကြဲတတ္လာခဲ့ရတာ မဟုတ္လား ေမာင္။ ခုေတာ့ ျဖဴက ႏွင္းေတြကိုေတာင္ မၾကည့္ရဲေတာ့ပါဘူးေမာင္ရယ္..။
++++++++
ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္းတည္တည္ျငိမ္ျငိမ္ေနတတ္တဲ့ အသက္ အစိတ္အရြယ္ ေက်ာင္းဆရာမေလး တေယာက္ကို အသက္၂၀အရြယ္ ေကာင္ေလးတေယာက္က ကဗ်ာေတြ ေရးေရးေပး.. စံပယ္ခိုင္ေတြ လာလာေပး.. အိမ္ေရွ႕နား မမ သီခ်င္းေတြ လာ လာ ဆို.. ဆရာမကိုပဲ အသည္းစြဲေအာင္ ခ်စ္မိျပီေတြ လာ လာ ဆို..။ ေနာက္ေတာ့ မ, ကို က်ေနာ္ မခြဲႏိုင္ေတာ့ဘူး..တဲ့။ ခုလိုက္ခဲ့ေတာ့ မ, ရာ… လက္ကို လႊတ္မေပးေတာ့ဘူး… တဲ့။ ဒါနဲ႔ပဲ အရွက္သည္းတဲ့ ျဖဴက ေမာင့္ဆီမွာ အျပီးတိုင္ ရႈံးနိမ့္ခဲ့ရတာ.. လြန္ခဲ့တဲ့ အႏွစ္ အစိတ္ ကတည္းကေန ဒီကေန႔ထိေအာင္ပါပဲ။ ျဖဴ႔အတြက္ေတာ့ မေန႔တေန႔ကလို လန္းဆတ္ဆဲပါ ေမာင္။ အဲဒီကတည္းကပဲ ေမာင္ယံုၾကည္ရာလမ္းကို ေလွ်ာက္ဖို႔ ျဖဴပံ့ပိုးခဲ့ရ.. ေမာင္ ထြက္ရသမွ် ၾကမ္းတမ္းလွတဲ့ ခရီးရွည္ေတြကိုလည္း ပါရမီကူျဖည့္လို႔..။ မ, နဲဲ႔ တူတဲ့ သမီးေလး ေမြးကြာ…. ေမာင္ နဲ႔တူတဲ့ သားေလးတေယာက္ ေမြးဦးတဲ့။ ေမာင္နဲ႔ျဖဴက ကံေကာင္းတယ္.. ေမာင္လိုသမွ်.. ျဖဴ ျဖည့္ေပးႏိုင္ခဲ့တာ…။ ျဖဴ ပင္ပန္းခဲ့ေပမဲ့ မညည္းခဲ့ပါဘူး ေမာင္…။ ေမာင္က ဒီလို ျဖဴပင္ပန္းခဲ့သမွ်အတြက္ ေက်းဇူးစကားေျပာတုန္းက ျဖဴျပန္ေျပာခဲ့သလိုပါပဲ…။ ျဖဴက ေက်းဇူးတင္တာ မလိုခ်င္ပါဘူး..။ ျဖဴ႕ကို ခ်စ္ျမတ္ႏိုးတာပဲ လိုခ်င္ပါတယ္… ဆိုတာ…။
++++++
အသက္ ၅၀အရြယ္ မိန္းမတေယာက္ရဲ႕ အခ်စ္ဟာ မနုပ်ိဳႏိုင္ေတာ့ဘူးလို႔ ေမာင္ ခံစားရေလသလား..။ ဒါေပမဲ့ ေမာင္ရယ္.. ခ်စ္ျခင္းေမတၱာဟာလည္း လင္နဲ႔မယားရဲ႕ ေသြးသား ခ်စ္ျခင္းကို ျပည့္စံုေအာင္ ျဖည့္ဆီး ဖန္တီးေပးႏိုင္တယ္ မဟုတ္ဘူးလား ဟင္..။
ဒါေပမဲ့ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာမွ မရွိေတာ့ရင္ေတာ့…..။
ေမာင့္အျပံဳးေတြ မလိႈက္လဲွေတာ့တာ..
ေမာင့္ႏႈတ္ခမ္းေတြ မေႏြးေထြးေတာ့တာ..
ေမာင့္မ်က္လံုးေတြ အသက္မ၀င္ေတာ့တာ..
ေမာင့္မိန္းမက အသိဆံုးေပါ့ကြယ္…။ ဒါေပမဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ခဲ့ပါေသးတယ္ေမာင္..။
ခုလို သားနဲ႔ သမီး အရြယ္ေရာက္လို႔ အနားမွာ မရွိေတာ့တဲ့အခ်ိန္…
အထီးက်န္လွတဲ့ ပတ္၀န္းက်င္ၾကီးထဲမွာ ျဖဴတို႔ ႏွစ္ေယာက္တည္း တေယာက္ကို တေယာက္ အေဖာ္ျပဳလို႔…
ေမာင္က ကဗ်ာေတြ စာေတြေရး.. ျဖဴက ေမာင္ေရးသမွ် ဖတ္.. ေမာင္ ဖတ္ခိုင္းသမွ် စာေတြ ဖတ္…။
ေမာင့္အနားမွာ ဟိုးအရင္ကလိုပဲ ေရပူေရခ်မ္းကမ္းလို႔..။
ဒါေပမဲ့ ေမာင္က ဒီလို ဘ၀မွာ မေပ်ာ္ပိုက္တတ္ေတာ့ျပီ။ ေမာင့္မ်က္လံုး ေ၀ေ၀သီသီေတြက… ျဖဴ႔ကို မျမင္ေတာ့ျပီ။
ျပီးေတာ့ ျဖဴနဲ႔ သားသမီးေတြ ေရွ႕ေရးပူစရာမရွိေတာ့ဘူး.. ျပည့္စံုျပီ လို႔လည္း ေမာင္ေျပာတတ္ခဲ့ျပီ…။
ျဖဴ ဒါေတြ မမက္ေမာတတ္တာလည္း ေမာင္ သိလ်က္နဲ႔ေလ..။ အဲဒီကတည္းက ေမာင့္ေျခလွမ္းေတြ ယိမ္းယိုင္ခ်င္တာကို ျဖဴရိပ္မိခဲ့တာပါ။ ဒါေပမဲ့ ေမာင့္ျဖဴက ရိပ္မိတာကိုေတာင္မွ ေျပာမထြက္ခဲ့သူပါ..။ အဲဒီအခါ ေမာင္ဖတ္ခိုင္းလို႔ပဲ ဖတ္ရာက ၾကိဳက္လာရတဲ့ ၾကည္ေအးရဲ႕ ကဗ်ာတပုဒ္ကိုပဲ ေမာင့္ကို ရြတ္ျပခ်င္လာပါေသးတယ္..။
လႊင့္ပစ္လိုက္စမ္း++++++
တိမ္တိုက္အျပာ သည္နီလာေတြ
၀ါရည္ႏို႔ခဲ သည္ပုလဲေတြ
ခဲသားရင့္ရင့္ သည္စိန္ပြင့္ေတြ…။
လႊင့္ပစ္လိုက္ေလ..
ေျမျပင္ဟိုဘက္ လိႈင္းပြက္ပြက္ႏွင့္
ေရနက္ထဲႏွစ္ ၾကဲခ်ပစ္လိုက္
မ်က္ရည္စိုႏွင့္ ငိုေတာ့ေမရယ္..
တြယ္တာစရာေမတၱာကင္းမွ
သည္ဘ၀မွာ
ဘာကို မက္ေမာေပ်ာ္မလဲ…။။။
ႏွင္းထုေတြ ေတာင္လိုပံုေနတဲ့ ၾကားက ေမာင္မရွိတဲ့ အိမ္ေလးထဲမွာ ျဖဴ.. ဘယ္ေလာက္ ထိခိုက္ေအးခဲ ေနမလဲ.. ေမာင္ မသိေတာ့ျပီ..။ အေဖကို အေမ့ထက္ ပိုခ်စ္တဲ့ ပိုေလးစားတဲ့ သမီးနဲ႔သား ကိုလည္း ေမာင္ေမ့ျပီ..။ လင္ေယာက်္ားးဆိုတာ ျဖဴ႕အတြက္ကေတာ့ မွီခို အားကိုးဖို႔ ဆိုတာထက္ ခ်စ္ျမတ္ႏိုးဖို႔ပါ ေမာင္ရယ္.. လို႔ ျဖဴေျပာေတာ့ ေမာင္က ရီေ၀ေ၀ ေငးတယ္..။ ဇနီးမယားဆိုတာကေရာ.. ေမာင့္အတြက္ ဘယ္လို သတ္မွတ္ခ်က္နဲ႔လဲလို႔ ျဖဴမေတြးရက္ေတာ့ပါ။ ေမာင္သိလားဟင္.. ဇနီးမယားဆိုတာ.. ဘယ္သူကမွ မေျပာျပလည္း.. ဘာတခုမွ မၾကားရလည္း.. ခင္ပြန္းရဲ႕ သူ႔အေပၚ အခ်စ္ အမုန္း ဥပကၡာ နဲ႔ သံေယာဇဥ္ အတိုင္းအတာေတြကို အလိုလို သိတယ္ဆိုတာ…။ ေမာင္ ယံုလား…။
ဒါေၾကာင့္.. ျဖဴ ေမာင္ ေျဖရခက္မယ့္ ေမးခြန္းေတြ မေမးပါဘူးေမာင္..။
ဒါေပမဲ့ ျဖဴသိပါတယ္ေမာင္..။ ျဖဴ႕ရဲ႕ ႏွလံုးသားက သိေနတယ္..။
ေမာင့္ကို.. ေမာင့္ရဲ႕ အခ်စ္ဆိုတာကို ျဖဴ ဆံုးရႈံးရျပီဆိုတာ…။
ေမာင္က ေမာင္ သြားရဦးမယ္ မ, ရယ္တဲ့…။
ဒီတခါကေတာ့ အရင္ကလို ေမာင့္ယံုၾကည္ခ်က္အတြက္ သြားရမယ့္ ၾကမ္းတမ္းတဲ့ ခရီးရွည္ေတြမ်ိဳး မဟုတ္ဘူး..
ျဖဴ႕အတြက္သာ ႏွလံုးသားကို နာက်င္ပင္ပန္းေစမယ့္ ခက္ထန္လွတဲ့ ခရီးရွည္ပါ…။
ေမာင္က ခြဲခြာသြားတဲ့ ခရီးရွည္…
ျဖဴက ခ်န္ထားခံရတဲ့ ခရီးရွည္….။
ဒီတခါ ေမာင္ ျဖဴ႕ကို တသက္စာႏႈတ္ဆက္တယ္လို႔ ျဖဴ သိေနပါတယ္။
ဒီတၾကိမ္ ခရီးမွာေေတာ့ ျဖဴငိုပါရေစေမာင္..
ျဖဴ သိမ္းဖက္ထားမိတဲ့ ေမာင့္ခႏၶာကိုယ္က ခက္မာေတာင့္တင္းလို႔..။
ကိုယ့္အေပၚ မပူေႏြး မေပ်ာ့ေပ်ာင္းႏိုင္ေတာ့တဲ့ ခ်စ္သူကို တခုခုနဲ႔ ခ်ည္ေႏွာင္ထားရတာမ်ိဳးကို ျဖဴ မယံုၾကည္ပါဘူးေမာင္…။ ျဖဴ ေမာင့္ကို လႊတ္ေပးလိုက္ပါ့မယ္..။ ဒါေပမဲ့ အခ်စ္ေတြကို ဆံုးရႈံးလိုက္ရတဲ့အတြက္ေၾကာင့္ေတာ့ျဖင့္ ျဖဴငိုပါရေစေမာင္.. ဒါဟာ ျဖဴ႕အတြက္ေတာ့ တသက္စာအလြမ္းလည္း ျဖစ္ပါတယ္..။
++++++
သူသြားေတာ့မည္++++++
ေပြ႔ေခ်ာ့ေထြးလည္၊ ၀မ္းနည္းရံုမွ်
မႈန္၀ါးမ်က္ႏွာ ၊ မ်က္ရည္ကာဆီး
ျပန္လာပါဦး၊ ခြဲခ်င္ဘူးကြယ္
မူးယစ္ေ၀ည၊ ေမႊးထံုသဆဲ
ခဏေတြ႔ေမာ၊ ရင္ခုန္ေရာယွက္
ေျပာခ်င္စကား၊ ေမးခြန္းမ်ားစြာ
ေမ့ထားခဲ့ျပီး ျပန္ခ်ိန္နီးမွ
ငိုညည္းတ၀က္၊ မမီလက္ကမ္း
ႏႈတ္ဆက္၀ိုး၀ါး၊ ေျပးထြက္သြားမွ
တံခါးရပ္မီွ၊ ေငးခဲ့ျပီ။
(ၾကည္ေအး-က်န္ရစ္သူအေတြး)
(၂)
ကိုယ္ပိုင္ေကာင္းကင္ ရွိေနခ်င္တယ္+++++
ေနေရာင္ျခည္နဲ႔ လြတ္လပ္၀န္းက်င္သစ္ ရခ်င္တယ္
ရင္ဖြင့္ျခင္း ခြန္အားသစ္နဲ႔
ကိုးကြယ္မႈမ်ဥ္းေၾကာင္း ေျဖာင့္တန္းခ်င္တယ္
က်ိန္းေသတဲ့ ဘ၀ တည္ေဆာက္ဖို႔
ငါ့မွာ ဒဏ္ရာမ်ားစြာရွိတယ္။
(မိေႏွာင္း-ဒဏ္ရာ)
အခ်စ္နဲ႔ ပတ္သက္ရင္ သူ႔ႏွလံုးသားကိုက ပူေႏြးလိႈက္လွဲလြယ္လြန္းပါတယ္။ သူ ေကာင္မေလးကို ခ်စ္မိတဲ့အတြက္ သူ ဘယ္ေလာက္ ခါးသီးတဲ့ ၀န္းက်င္ကို ရင္ဆိုင္ရမယ္ဆိုတာလည္း သူ အသိပါ..။ ျပီးေတာ့ သူရင္ဆိုင္ရမယ့္ အခက္အခဲေတြ အမနာပေတြ..။ အို အဆိုးဆံုးကေတာ့ ခ်စ္ေသာ မ….ကို ရက္စက္ရမယ့္ ကိစၥ နဲ႔ သားနဲ႔ သမီးရဲ႕ ခံစားခ်က္။
ဒါေပမဲ့ သူ မိုက္မဲခဲ့ျပီ။
အေရျပားတေထာက္စာ လို႔ေတာ့ ရက္ရက္စက္စက္ မေျပာၾကပါနဲ႔..။
ျပီးေတာ့ အေသြးအသားရဲ႕ လိုအင္လို႔လည္း ပစ္ပစ္ခါခါ မေျပာၾကပါနဲ႔…။
သူ ေကာင္မေလးကို ျငိတြယ္ခဲ့တာဟာ ေသြးသားဆႏၵျဖစ္ခ်င္ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္..
ဒါေပမဲ့ အခ်စ္ဆိုတာကလည္း တခန္းတက႑ေတာ့ ပါပါတယ္..။ သူက ခ်စ္တတ္သူပါ..။
သူ႔ရင္ထဲမွာ အခ်စ္တို႔က ဘယ္အခါမွ မညိႈးႏြမ္း..။ တခုပဲ.. မ..အေပၚမွာ တပ္မက္ခ်စ္ျခင္းမရွိေတာ့တာကိုေတာ့ သူကိုယ္တိုင္လည္း မလြန္ဆန္ႏိုင္ေတာ့တဲ့ အေျခအေနပါ..။ အသက္ၾကီးသြားတဲ့ ဇနီးမယားမို႔လို႔လားဆိုတာလည္း
သူ မေျပာျပတတ္ပါ။ ေကာင္မေလးကက်ေတာ့ ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္ ေသြးဆူလိႈက္လဲွသူမို႔လို႔လား..။
သူ အေျဖမရွာခ်င္ပါ..။
ဒါေပမဲ့ အေျဖမထုတ္လို႔ မရေတာ့တဲ့ အေနအထားက ေရာက္လာျပီ…။
သူ ေကာင္မေလးကို မခြဲခြာႏိုင္ေတာ့ျပီ။
ဇနီးမ, အနားမွာ ေနရင္းကေန.. ေကာင္မေလးရဲ႕ ရိႈက္ငင္တဲ့ မ်က္ရည္ေတြကိုပဲ သနား လြမ္းဆြတ္ေနမိတာ.. သူ႔ဘာသာလည္း လိပ္ျပာမလံုခ်င္..။
မ, ကိုလည္း အားနာမိတဲ့ၾကားကပဲ ေကာင္မေလးရဲ႕ တမ္းတေခၚငင္သံေတြေနာက္မွာ ေမ်ာပါ….
ကိုကို႔ကို ခ်စ္တာမွာ.. ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ မပါခဲ့ေပမဲ့.. ခုေတာ့ အားကိုးတာေတြ ေမွ်ာ္လင့္တာေတြ မခြဲႏိုင္တာေတြ ပါလာျပီ..တဲ့။ အဓိကကေတာ့ ေကာင္မေလးရဲ႕ မ်က္ရည္ေတြကို မလြန္ဆန္ႏိုင္ရာက.. ပ်ိဳရြယ္တဲ့ ေသြးသားကိုပါ စြဲျငိလာရတာကို
သူ မညာခ်င္ပါ..။
သစၥာတရားဆိုတဲ့ ပုဒ္မအရ..သူ႔မွာ မမအေပၚ အျပစ္ရွိမယ္..။ ဖခင္ေကာင္းဆိုတဲ့ စြဲခ်က္အရ သားသမီးဆီမွာ သူ အျပစ္ရွိမယ္..။ ဒါေပမဲ့ အခ်စ္ဆိုတဲ့ တရားမွာေတာ့ သူက အမွန္တကယ္ နစ္မြန္းစြဲလန္းသူသာ ျဖစ္ပါတယ္..။
အခ်စ္ဆိုတာ အဖန္ဖန္အသစ္ေမြးဖြားတယ္လို႔ ယံုတဲ့ အခ်စ္ကဗ်ာေရးသူ သူဟာ..
အခ်စ္ေတြကို ဇနီးထံမွာသာ အသစ္အသစ္ေမြးဖြားေစခ်င္ခဲ့တာ တကယ္ပါ…။
ဒါေပမဲ့ သဘာ၀တရား နဲ႔ ကံတရားက သူ႔အေပၚမွာ ေသြဖီေလတယ္…။
အခ်စ္ဟာ ေကာ္ဖီတခြက္ မဟုတ္ေပမဲ့ ေကာ္ဖီအမ်ိဳးအစားသစ္ေတြကို အရသာေတြ႔သလို အခ်စ္အမ်ိဳးအစားေတြေရာ မသစ္နိုင္ဘူးလားလို႔ .. ေကာင္မေလးက သူ႔ကို အၾကည့္မွာ သူ ေတြးမိရာကေန…. ကံတရားက သူ႔ကို က်ီစယ္ေတာ့တယ္..။ ျပီးေတာ့ မၾကာပါဘူး ကံတရားက သူ႔ကို ရက္ရက္စက္စက္ ရိုက္ပုတ္ေတာ့တယ္…။ ေကာင္မေလးက ငိုတယ္..
မင္းျပံဳးရင္ ပန္းတို႔ပြင့္တယ္လို႔.. သူဆိုခဲ့တဲ့ သီခ်င္းေနရာမွာ.. မ်က္ရည္မ်ားနဲ႔ မနမ္းပါနဲ႔ အခ်စ္ေရ႕က အစားထိုး၀င္လာတယ္..။ ေကာင္မေလးက သူ႔အတြက္ေတာ့ လန္းစြင့္ေနတဲ့ ႏွင္းဆီနီ.. စိုျမ.. လန္းဆန္း..ရဲပ…။ ရနံ႔ကလည္း ယစ္မူးစရာ…။
စံပယ္ျဖဴေလးကေတာ့ ႏွင္းဆီနဲ႔ ယွဥ္ရင္ ေဖ်ာ့ေတာ့ခဲ့ျပီ။ ခုေတာ့ သူ႔အရြယ္က ႏွင္းဆီနီနီရဲရဲကိုသာ တရိႈက္မက္မက္ နမ္းရိႈက္ခ်င္ခဲ့ျပီ။ ေမာင္္.. အခါခါ ေတာင္းပန္ပါတယ္.. မ..။ မ..ကို ေမာင္ မမုန္းဘူး.. ျပီးေတာ့ မ ခ်စ္ ေတာ့ ပါဘူး…… သနားကရုဏာဆိုတာကို မ.. လည္း မႏွစ္ျခိဳက္ဘူး.. ေမာင္ကလည္း မေပးရက္ပါဘူး..။ အျပစ္တင္ပါ မ…။ အိမ္အိုေဟာင္းကို စြန္႔ရက္သူ…လို႔။ က်ေနာ္ အတၱၾကီးပါတယ္..။ ျပီးေတာ့ မ..ကို မေျပာရက္တာတခု တိုးတိုးေလး ၀န္ခံပါဦးမယ္..။ က်ေနာ္ ေကာင္မေလးကို ခ်စ္တယ္ မမ…။
အဲဒီအခ်စ္စိတ္ကို မထိန္းႏိုင္ေလာက္ေအာင္.. ဘာကိုမွ မေထာက္ထား.. မေလးစားႏိုင္ေတာ့ေလာက္ေအာင္ကို ေကာင္မေလးကို က်ေနာ္ စြဲလန္းပါတယ္။
သူနဲ႔ က်ေနာ္.. ဘ၀တခု ဆိုတာကိုလည္း က်ေနာ္ ရင္ခုန္ပါတယ္..။
သူက က်ေနာ္နဲ႔သူ႔ရဲ႕ ေသြးကေလး လိုခ်င္တယ္တဲ့…။
ဘာဆန္းသလဲ မမ.. ဒါေပမဲ့.. ေကာင္မေလးရဲ႕ အဲဒီအေျပာမွာ ဒီအရြယ္ၾကီးနဲ႔ က်ေနာ္ရင္ေတြ ခုန္ျပီး ႏွလံုးသားေတြ ျပန္ႏူးညံ့လာတာကေတာ့ ဆန္းပါတယ္…။
ဘ၀မွာ ဘာက အေရးၾကီးလဲ မမ…
က်ေနာ္ကေတာ့ အခ်စ္ေတြနဲ႔ ေနထိုင္ခြင့္ရဖို႔သာ အေရးၾကီးတယ္လို႔ တသက္လံုးထင္ခဲ့တာ မဟုတ္လား မမ..။
ဒီေတာ့ ကိုယ္အေရးၾကီးတယ္ထင္တာကို ယူခြင့္ရဖို႔ .. က်ေနာ္ဟာ မိုက္မဲသူ ဆိုပါေတာ့..။
အဲဒီေလာက္ေတာ့ က်ေနာ္ စြန္႔ရေပလိမ့္မယ္…။
မနက္ အိပ္ယာက အႏိုးမွာ ျပံဳးေနတဲ့ေကာင္မေလးက က်ေနာ့ေဘးမွာ…
ေခါင္းရင္းမွာ မနက္ခင္းငွက္ကေလးေတြက က်ီက်ီက်ာက်ာ ေအာ္လို႔.. က်ေနာ္တို႔ အိမ္ကေလးက မမနဲ႔ က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ ႏွင္းေတြၾကားက တိုက္ေလာက္ မခမ္းနား.. မျပည့္စံု..။ ဒါေပမဲ့ ေကာင္မေလးရဲ႕ ခို၀င္တြယ္ကပ္မႈက က်ေနာ့အတြက္ ျပည့္စံုတယ္လို႔ ခံစားရတယ္ မမ..။ ခုဆို က်ေနာ္ နဲ႔ ေကာင္မေလးတို႔ကို ခ်ည္ေႏွာင္တဲ့ ၾကိဳးကေလးတေခ်ာင္းကလည္း တအူ၀ဲ၀ဲ ငိုေနျပီ..။ ဒီဘ၀ ယိုင္နဲ႔နဲ႔ေလးမွာ က်ေနာ္ပင္ပန္းႏြမ္းနယ္ဦးမွာလည္း က်ေနာ္ သိပါတယ္..။ ဒါေပမဲ့ ဒီဘ၀ေလးကို က်ေနာ္ ခ်စ္တယ္…။ ဒီ့အတြက္ ခြင့္လႊတ္ပါ မမ…။
တကယ္လို႔မ်ား.. တခ်ိန္မွာ က်ေနာ္.. ၀ဋ္လည္လို႔ပဲျဖစ္ျဖစ္.. ကံဆိုးလို႔ပဲျဖစ္ျဖစ္.. ဒီအခ်စ္က အဆိပ္သင့္ခဲ့ရင္ေတာင္မွပဲ… ခုအခ်ိန္ ခံစားခဲ့ရဖူးတဲ့ သာယာမႈနဲ႔ ေခ်ႏိုင္မယ္ထင္ပါရဲ႕…။
++++++
သံသရာကို+++++
ဖီလာလြန္က်ဴး၊ သည္မွာျမဴးခ်င္
အရူးစၾက္ာ၊ ရင္ခြင္မွာအပ္
ပ်ားပန္းခတ္ေန
ဘယ္သူေတြလဲ၊ ငါ့ကို ဆြဲေခၚ
မိုးေပၚအေရာက္၊ ေအာက္ကို ပစ္ခ်
ဘ၀အသစ္၊ ဓာတုျဖစ္၏
မ်က္စိဖြင့္လ်က္၊ အိပ္မက္မက္ျပန္။
(မိေႏွာင္း-အိမ္သစ္)
(၃)
ဆြတ္မယ့္သူရယ္+++++
ညႊတ္လွည့္ ဘယ္လိုျမွဴတဲ့
မၾကည္ျဖဴ ရည္တူခ်စ္ႏိုင္ဘူး
ၾကဴလွစ္သည့္ေမတၱာေဖာ္လို႔
သစၥာေတာ္ ခ်စ္ေဖာ္ညွိခ်င္ႏွင့္
ထိလာလွ်င္ ျမရွင္ဆူးေတြပ
ေထြးနီနီေသြးရည္လူးတဲ့ေအာင္
ခူးလိုက္မယ္ေလး.. တဲ့။ ၊
(ၾကည္ေအး-ႏွင္းဆီ)
ေကာင္မေလးအတြက္ကေတာ့ အခ်စ္ဆိုတာက စိတ္ကူးယဥ္စရာမဟုတ္လွပါ။ ဘ၀မွာ ကုိယ့္ကို ဘယ္သူက ခ်စ္မက္ျပီး အရယူမွာလဲ…။ အဲလိုလူကသာ ေကာင္မေလးအတြက္ အခ်စ္ဆိုတာကို ေပးသူလို႔ပဲ ယံုပါတယ္..။ ေကာင္မေလးတို႔ဘ၀က ကိုယ့္ကို စြဲစြဲလန္းလန္း ခ်စ္ပါတယ္လို႔ ဆိုလာတဲ့.. ေျပာရရင္ အားကိုးယံုၾကည္ေလာက္စရာ.. မက္ေမာမွီိုတြယ္စရာလည္းေကာင္းတဲ့ ကိုကို႔လို လူတေယာက္ကို ရဖို႔ဆိုတာ.. အိပ္မက္ဆိုရင္ေတာင္မွပဲ ေဆာင္းတြင္းအိပ္မက္ ကေယာက္ကယက္လို႔ ဆိုရမွာပါ…။
ေျပာရရင္ ကိုကိုက ခ်စ္တယ္လို႔ ေျပာတာကိုေတာင္ သူတို႔လို အရြယ္လြန္ေယာက်္ားေတြရဲ႕ ပံုမွန္ေသြးေလေဖာက္ျပန္မႈပဲလို႔ ထင္ခဲ့တာ…။
ဒါေပမဲ့…..
ကိုကိုက တကယ္ပဲ ေကာင္မေလး စိတ္ကူးယဥ္ခ်င္စရာအခ်စ္ေတြကို ေပးခဲ့တာပါ..။
ႏူးညံ့သိမ္ေမြ႔တဲ့… ဆန္းၾကယ္ပုန္းခိုတဲ့ အခ်စ္မ်ိဳးေတြ…။ ေကာင္မေလးအတြက္ေတာ့ တကယ္ပဲ ဆန္းၾကယ္ခဲ့ပါတယ္..။ ျပီးေတာ့ ကိုကိုက ေကာင္မေလးတို႔လို ဘ၀ေတြက ေမာ္ၾကည့္အထင္ၾကီးရတဲ့ သူလည္း ျဖစ္ေသးတာ…။ ကိုကိုက ေကာင္မေလးကို ခ်စ္တယ္… ေကာင္မေလးဟာ ကိုကို႔အတြက္ေတာ့ ပင္လယ္ထဲ ေမ်ာပါေနရတဲ့ ဘ၀မွာ ေနာက္ဆံုး ဆိုက္ကပ္ခိုနားစရာ ကၽြန္းေျမပါပဲတဲ့။ ကိုကိုက သူ႔ရဲ႕ ခႏၶာကိုယ္ တစိတ္တပိုင္းလို ေကာင္မေလးကို ခ်စ္တာတဲ့..။ ေကာင္မေလးဟာ သူ႔အတြက္ေတာ့ ႏွင္းဆီတပြင့္လိုပဲ ထင္ရွားေပၚလြင္တယ္… လွပရဲရင့္တယ္..တဲ့။ ေကာင္မေလးကေတာ့ ကိုကိုေျပာတာေတြကို သိပ္နားမလည္ေပမဲ့.. ကိုကို႔ ရဲ႕ လႈိက္လွဲတဲ့ စကားသံေတြနဲ႔ နက္ရိႈင္းတဲ့ အၾကည့္ေတြကို ခံစားရပါတယ္..။ အဲဒီအခါ.. ကုိကို႔အနားမွာ မခြဲမခြာေနခ်င္လာတယ္..။ အဲဒီအခ်ိန္မွာမွပဲ ကိုကို႔မွာ ကာမပိုင္နဲ႔ မိသားစုနဲ႔ဆိုတာကို သိလိုက္ရတာပါ။
အခ်စ္ဆိုတာကေတာ့ ေနာက္ဆုတ္လို႔ မရဘူးေလ ကိုကို..။ စည္းတခုေၾကာင့္ ကိုကို႔ကို ေက်ာခိုင္းလို႔ ရရင္ ရလိမ့္မယ္..။ အခ်စ္ဆိုတာကိုေတာ့ ေက်ာခိုင္းလို႔ မရပါဘူး…။ အဲဒီအခါ ကိုကို႔ကို ေက်ာခိုင္းဖို႔ပဲ စဥ္းစားရေတာ့တယ္…။ ေမ့ပစ္ပါ… ဘ၀ရဲ႕ ေနာက္ဆံုးသက္တမ္း အပိုင္းအျခားမွာ ေကာင္မေလးနားေနပါရေစဆိုတာကို ေမ့ပစ္… ။ ကေလးမယံုဘူးလားဟင္.. တို႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕အခ်စ္က အရာရာကို ျဖတ္ေက်ာ္သြားမွာ…ဆိုတာေတြကို ေမ့ပစ္..။ ရင္ေသြးဆိုတာဟာ ကိုကို နဲ႔ ေကာင္မေလးတို႔အတြက္ေတာ့ ေပါင္းကူးတံတားျဖစ္မွာ.. တဲ့…။ ဒါကိုလည္း ေမ့ပစ္တာပါပဲ..။
ဒါေပမဲ့ …
ေကာင္မေလးေရွ႕ကို ကိုကို ေရာက္ေရာက္လာတဲ့အခါ….
ေကာင္မေလးၾကားေအာင္ ရင္ပြင့္စကားေတြ ကိုကို လာ လာ ေျပာတဲ့အခါ…
ေကာင္မေလး ေကာင္းေကာင္းနားမလည္တာေတာင္ သေဘာက်မိရတဲ့ ကဗ်ာေတြ ကိုကို ရြတ္ ရြတ္ျပတဲ့အခါ….
အလုပ္ပင္ပန္းလို႔ ႏြမ္းေလ်ာ္ေနတဲ့ ေကာင္မေလးကို ကိုကို ဟာသေတြေျပာျပီး ရႊင္လန္းေစတဲ့အခါ…
ေကာင္မေလးကို ခြဲထားခဲ့ျပီး ျပန္ရဦးမယ္လို႔ သူ႔ရင္ခြင္ထဲ ေထြးေပြ႔ျပီး ေကာင္မေလးဆံစ ေတြကို မခ်ိတင္ကဲ ကိုကို နမ္းတဲ့အခါ….
ေကာင္မေလးက အူရိုင္းပါ ကိုကို….
ဒီလိုနဲ႔ပဲ.. ခုေတာ့ ကိုကို နဲ႔ ေကာင္မေလးၾကားမွာ ေပါင္းကူးတံတားထိုးမိခဲ့ျပီ..။
သမီးေလးက ခ်စ္စရာေကာင္းလိုက္တာ ကိုကို.. ကိုကို႔ မ်က္လံုးမ်ိဳးေတြနဲ႔.. ကိုကို႔ ဆံပင္ ေခြေခြေလးေတြနဲ႔.. ကိုကို႔လို ဥာဏ္ေကာင္းျပီး ကိုကို႔လို အႏုပညာဆန္မယ့္ သမီးေလး….
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္… ေကာင္မေလးဘ၀မွာ ဒါဟာ ဆုလာဘ္တပါးပါပဲ ကိုကို…။
+++++
ရင္ခြင္ပ်က္မွ်
တပ္မက္သိုသိပ္၊ ျဖစ္တည္ရိပ္ရွည္
ခ်စ္ဆိပ္ျပင္းလာ တုန္ခါလည္ပတ္
လြတ္ထြက္တတ္လွ်င္
ေမာင့္ရင္ခြင္မွ မ်က္ႏွာလွကို
က်နသြန္သင္၊ အခ်စ္၀င္ပူး
ေမာင့္ၾကည္ႏူးမႈ၊ ျဖည့္မႈျပဳခ်င္။
(မိေႏွာင္း-ေႏွာင္း)
++++++
ပံုကို ဒီက ယူပါတယ္။
၂၂ မတ္ ၂၀၁၁။
20 comments:
သူတို႔ ကိုယ္စီေျပာျပၾကတဲ့ အခ်စ္အေၾကာင္းေတြမွာ နားလည္မႈေတြ၊ အနစ္နာခံမႈေတြ၊ ေသာကေတြ၊ ခါးသီးမႈေတြ၊ မိုက္မဲမႈေတြ၊ တမ္းမက္မႈ၊ ၿပီးေတာ့ ရယူပိုင္ဆိုင္လိုမႈေတြနဲ႔အတူ ေၾကကြဲ နာက်င္ျခင္းေတြ စြန္းထင္းလို႔ေနတယ္...
ေနာက္ၿပီး အခ်စ္ဆိုတာ တခါတခါမွာ ရဲရင့္ျခင္းေတြလဲ ေရာေႏွာ ပါဝင္ေနေသးတယ္...
အဲဒီ ခံစားခ်က္ အစံုစံုကို အမရဲ႕ ဝတၳဳေလးက အျပည့္အဝ ေပးစြမ္းႏိုင္တယ္...
အခုလို စိတ္ရွည္လက္ရွည္ ေရးေပးတဲ့ အမကို ေက်းဇူးတင္ ခ်စ္ခင္စြာျဖင့္...
သက္ေဝ
ခ်စ္တာေလး တစ္ခုတည္းေၾကာင့္ ဘ၀ထဲကို အတင္းဆြဲသြင္းႏိုင္ခဲ့သူ။ မခ်စ္ေတာ့တာေလး တစ္ခုတည္းေၾကာင့္လည္း ထားရစ္ႏိုင္ခဲ့သူ။ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာဆိုတာ ႀကိဳးတစ္ေခ်ာင္းမဟုတ္ဘူးလို႕ ဆိုသူ။ အခ်စ္ဆိုတာ အခ်ိန္ကာလ တစ္ခုေရာက္တဲ့အခါ အေရာင္ေျပာင္း ခ်ဳပ္ၿငိမ္း သြားတတ္တာကို မျငင္းဆိုခဲ့ရုံပါ.. တဲ့။ ရက္လြန္အခ်စ္ကို ဟန္ေဆာင္ထိန္းခ်ဳပ္ စားသံုးေနသူေတြထဲမွာ မပါဘဲ ရိုးရိုးသားသား မိုက္မဲခဲ့သတဲ့။ သူ႕အခ်စ္နဲ႕ စိတ္ခံစားမႈအေပၚမွာပဲ သူ႕သစၥာတရားကို ပကတိအတိုင္း ခ်ခင္းထားခဲ့သတဲ့။ ျပတ္ေတာက္နာက်င္ေစျခင္းျဖင့္ လြတ္ေျမာက္ေပ်ာ္ရႊင္ခြင့္ရခဲ့တယ္။ အျခားတဖက္ျခမ္းမွာ ေလာင္ကၽြမ္းေစလိုက္ျခင္းျဖင့္ ဒီဘက္တစ္ျခမ္းက အလင္းေရာင္ကို ထြန္းညွိလုိက္ခဲ့တယ္။ အဲဒီလို အခ်စ္အေၾကာင္းကုိေတာ့ မ်ားမ်ား မေျပာျဖစ္ၾကတာပဲ ေကာင္းမယ္ ထင္ပါရဲ႕ေလ။
၀တၳဳေလး လာေရာက္ ခံစားပါတယ္ ဆရာမေမျငိမ္းရွင့္။ ဇနီးေမာင္ႏွံေတြကို ရာသက္ပန္ ရုိးေျမက် ေပါင္းဖက္တာပဲ ျမင္ေတြ႕ခ်င္မိတယ္။ သစၥာမေစာင့္သိမႈေတြ၊ ျငီးေငြ႕သြားလို႕ စြန္႕ပစ္သြားတာေတြ မရွိရင္ သိပ္ေကာင္းမွာပဲ။
Rose ညီမေရ..
ဒါေတြကို ျမင္ေနၾကားေနရတာ လက္တကမ္းမွာ..
အဲလိုကံအေၾကာင္းေတြ ကိုယ့္ဆီေရာက္မလာပါေစနဲ႔လို႔ ဆုေတာင္းရင္းနဲ႔ပဲ ဒီ၀တၳဳေလး ေရးျဖစ္သြားတာပါ...
ဟုတ္ပါတယ္..။
ရာသက္ပန္ ရိုးေျမက်ပဲ ျဖစ္ေစခ်င္ပါတယ္.။
ဒါေပမဲ့လဲ..
ကံဆိုတာ မေျပာနိုင္ဘူးေနာ္..။
(ဆရာမေရ..ဟိုတခါက ငပိခ်က္လုပ္မစားျဖစ္ေသးဘူး
ျပန္ေမ့သြားျပန္ျပီ..။ဟီးဟီး
အခ်စ္အေၾကာင္းေျပာေနပါတယ္ဆိုမွ
ဘဝအေၾကာင္းက ကန္႔လန္႔ ကန္႔လန္႔ပါလာေသးတယ္..။)
ဟြန္႔ မုန္းလိုက္တာ အဲဒီနွစ္ေယာက္လံုးကို..နားမလည္နိုင္ဘူး...တီတီေ၇..ေျပာခ်င္တာေျပာ ဒါပဲ...
သိေနတယ္...
တီတီသိလား...
မ'ေနရာကခံစားမွဳေလ...သူကအသက္ႀကီးသြားလို႔ အလြယ္တကူ လက္ခံေပးလိုက္နိုင္တာလား...
လက္လြတ္ေပးလိုက္နိုင္တာဟာ အရြယ္နဲ႔ဆိုင္လား..
အခ်စ္ကိုအဓိပါယ္ဖြင္႔ဆိုပံုနဲ႔ဆိုင္သလား..
မာနနဲ႔ဆိုင္သလား..
ေသခ်ာတာတခုကေတာ႔ သမီးႀကံုဘူးတဲ႔ဘယ္မိန္းမမွ အဲလို လြတ္မေပးလိုက္နိုင္ဘူး...
အရြယ္ကြာေနလို႔လား..ငယ္ငယ္ကႀကံုခဲ႔၇တဲ႔ တစ္ေယာက္က သံုးနွစ္ေလာက္ ရူးလိုက္ေကာင္းလိုက္ သံသရာလည္ေနခဲ႔တယ္..
ဟိုးမႀကာေသးခင္ကမွ ႀကၤုခဲ႔၇တဲ႔တစ္ေယာက္ကေတာ႔ သူ႔ကိုေက်ာခိုင္းဆင္းသြားတဲ႔ ေယာက်ာ္း ေလွကားဆယ္ထစ္ေတာင္မျပည္႔ေသးခင္ ရထပ္တိုက္ေပၚက ခုန္ခ်လိုက္တယ္...ေမြးကာစ လသမီးေလး က်န္ခဲ႔တယ္..မိန္းမေတြ အခ်စ္ကိုဆံုးရံွးတဲ႔အခါ တံု႔ျပန္ပံုဟာ အသက္အရြယ္ကိုလိုက္ျပီးေတာ႔ကြာသြားလား...
ေသခ်ာနားမလည္ေပမဲ႔ က်န္နွစ္ေယာက္ရဲ႔ အခ်စ္ဆိုတာကိုလဲ ဘယ္လိုမွနားလည္လို႔မ၇တာခုထိ...
မသိစိတ္၇ဲ႔ ေႀကာက္ရြံ႔ျခင္းကပဲ ေမြးဖြားေပးခဲ႔တဲ႔ မာနေလလား..ဘ၀ပ်က္ေလာက္ေအာင္မခ်စ္ခဲ႔ဘူးလို႔လား မသိ...သမီးကေတာ႔ "ကိုယ္႔ထက္သာတယ္ထင္လို႔သြား..သြား..သူနဲ႔တန္ရာတန္ရာေပါ႔.."
သမီး..
အသက္အရြယ္ေၾကာင့္ေရာ.. တေယာက္ခ်င္းရဲ႕ ခံယူခ်က္သေဘာထားနဲ႔ေရာ.. ဆိုင္လိမ့္မယ္ ထင္တယ္..။ ဒါေပမဲ့ သမီးေျပာသလိုပဲ တကယ္က သူ႔ဘာသာ တန္ရာတန္ရာ သြားလို႔ သေဘာထားတာကေတာ့ အသက္သာဆံုးေပါ့...
ဒါမွမဟုတ္ရင္.. ကိုယ့္ဆီ မေနခ်င္လို႔ သြားတဲ့သူကို လြမ္းေနရတာက ပိုပို ရႈံးမသြားဘူးလားး ပိုနာတာေပါ့..။
မိန္းမႏွစ္ေယာက္လံုးရဲ႕ အျဖစ္မ်ိဳးနဲ႔ မၾကံဳခ်င္ဘူး အဲလိုၾကံဳမွာ သိပ္ေၾကာက္တာဘဲ..
ဒါေၾကာင္႔ အခ်စ္ဆိုတဲ႔ အရာနဲ႔ တေျဖးေျဖး ေ၀းေ၀းလာလိုက္တာ.. လိုက္မမွီေအာင္ ေ၀းသြားျပီ။ ထီထိုးရတာနဲ႔ တူတဲ႕ အခ်စ္လုိ႕ဘဲေျပာရမယ္ထင္ပါတယ္..
ဆရာမရဲ႕ စာေတြကို ဟိုးယခင္စာအုပ္ေတြကတည္းက ၾကိဳက္ခဲ႔ပါတယ္
အမေရ....အခ်စ္အေၾကာင္းေျပာၾကတဲ့အခါ အခ်စ္ရဲ႕ ေထာင့္ေပါင္းစံုကို ျမင္လာေအာင္ ေျပာရမွာပါပဲ....။ ခ်ိဳၿမိန္တဲ့ အေၾကာင္းခ်ည္းပဲ ေျပာေနလို႔က ျပီးျပည့္စံုတဲ့ အခ်စ္တခု ျဖစ္မလာႏိူင္ပါဘူး...။
ခက္တာက အခ်စ္နဲ႔ ယွက္သြယ္ေနတဲ့ တကယ္႐ိွေနတဲ့ တခ်ိဳ႕ေတြရဲ႕ ဘဝထဲမွာ အခ်စ္ဆိုတာဟာ ေဟာ့ဒီလိုပါ လို႔ ခ်ျပလိုက္တဲ့အခါ....။ ခက္တာက အခ်စ္ဟာ သူ႔ခ်ည္းပဲေနရင္ ျပႆနာ မဟုတ္ေပမဲ့ လူေတြ လက္ထဲ ေရာက္သြားတဲ့အခါ အရာင္မ်ိဳးစံု ေျပာင္းလဲ ျဖာထြက္သြားႏိူင္တာမ်ိဳး ဆိုေတာ့.....
ေခ်ာေရ.. ဟုတ္တယ္.. အဲဒီ ထီထိုးရသလိုပဲဆိုတာကို တို႔လည္း တကယ္ လက္ခံတယ္..။ ကိုယ္တိုင္လည္း အခ်စ္နဲ႔ ပတ္သက္ရင္ အေကာင္းအတြက္ေရာ အဆိုးအတြက္ပါ ရင္ဆိုင္ႏိုင္ေအာင္ ၾကိဳျပင္ထားပါတယ္..။
ညီမခ်စ္ေရ...
ေျပာရရင္ တကယ္ကို မေနာ္ဟရီေျပာသလိုပါပဲ.. အခ်စ္..ကို ဘယ္လို သတ္မွတ္လို႔မွ မရ..။ လူေတြရဲ႕ လက္ထဲ အမ်ိဳးမ်ိဳးျဖစ္ေနတဲ့ အခ်စ္ေတြ.. အမမွာ ေရးစရာေတြ ရွိေနပါေသးတယ္...
ေကာမန္႔ေတြပါ ေသခ်ာဖတ္သြားတယ္ အစ္မ။
ဆရာမရဲ႕ အေရးအသားမွာ ေမ်ာပါရင္း ရင္ေတြ နာလာပါတယ္။ ညီမကေတာ့ ဒီအျဖစ္အပ်က္မွာ ေမာင္ တျဖစ္လဲ ကိုကိုဆိုတဲ့ သူကိုပဲ မေက်မနပ္ ျဖစ္မိတာပါပဲ (ကိုယ္က မိန္းမတစ္ေယာက္ ျဖစ္ေနလို႔ ေယာက္်ားတစ္ေယာက္ရဲ႕ ခံစားခ်က္ကို နားလည္မေပးႏိုင္တာမ်ိဳးလည္း ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။)
ဒီလိုဇာတ္လမ္းမ်ိဳးေတြ ဖတ္ရတိုင္း နာက်င္ရပါတယ္... ဒါေတြဟာ အျပင္မွာလည္း တကယ္ျဖစ္ေနတာေတြဆိုတဲ့ သိစိတ္နဲ႔ဖတ္မိလို႔ပါ (Based on the true story ဆိုတဲ့ ရုပ္ရွင္ေတြ ၾကည့္ရတဲ့ ခံစားခ်က္မ်ိဳး ထင္ပါရဲ႕ ဆရာမရယ္)
အခ်စ္ဆိုတာ အခ်ိန္နဲ႔အမွ် vulnerability ပိုပိုျမင့္လာတတ္တဲ့ အရာတစ္ခုလို႔ပဲ ျမင္မိပါတယ္။
ေလးစားလ်က္
ေရႊျပည္သူ
အန္တီေမျငိမ္းရဲ ႔ ၀တၳဳေလး ဖတ္ျပီးေတာ့ တစ္ခု စဥ္းစားမိတယ္.. ကိုယ့္အိမ္ေထာင္ဖက္ အမ်ိဳးသမီးေတြ အသက္ၾကီးလာတဲ့အခါ ေယာက္်ားေတြဟာ ဒီလိုပဲ ေဖာက္ျပန္တတ္ၾကသလား.. ၀တၳဳေတြထဲမွာတင္မက အျပင္မွာပါ အဲလိုဇာတ္လမ္းေတြ ခဏခဏ ျမင္ေတြ ႔ၾကားသိေနရေတာ့ ကိုယ္ဆိုရင္ေကာ ဘယ့္ႏွယ္လုပ္ရပါ့လို႔ ေတြးမိတယ္..
မမေရ..
စိတ္ဆိုတာကိုေတာ့ ဘာနဲ႔တားမလဲ...
လူတစ္ေယာက္ရဲ႕တန္ဖိုးဆိုတာ မျဖစ္သင့္ မျဖစ္ထိုက္တာကို မျဖစ္ေအာင္ ထိမ္းခ်ဳပ္ႏိုင္စြမ္းတဲ့
စိတ္ေနာက္ ကိုယ္ပါ....သြားတယ္ဆိုတာမ်ိဳး....ကိုေတာ့ ဘ၀င္မက်ႏိုင္ဘူး မမရယ္...။
တကယ့္ကို အျပင္မွာလည္း ေတြ႔ခဲ့ဖူးပါတယ္..။
တကယ္ေတာ့ လင္ရယ္မယားရယ္ဆိုတာ တစ္ေယာက္အသုဘ တစ္ေယာက္ခ်ဖို႔ ေတာ္စပ္ထားၾကတာ...။
မိန္းမႀကီးက ကေလးမရႏိုင္လို႔ ကေလးေလးသံေယာဇဥ္ ကေလးေရွ႔ေရးနဲ႔ လက္ထပ္ယူလိုက္ရတယ္ဆိုရင္ေတာင္...
ဗမာလူမ်ိဳးယဥ္ေက်းမႈနဲ႔ အရိပ္က အဲဒီ့ကေလးေလးဆီအထိ လိုက္ဦးေတာ့မွာ...
အခ်စ္ဆိုတာ ဘယ္ေလာက္ခုတ္ခုတ္ အကိုင္းအခက္အသစ္ေတြ ထြက္တတ္တဲ့ အရာမ်ိဳးလို႔ အသစ္ထပ္ထည့္ရမလိုပဲ မမေရ..
( ေနာက္ထပ္တစ္ေခါက္ဖတ္ ေနာက္ထပ္ တစ္ေခါက္မန္႔သြာသည္..။)
သံုးေယာက္စလံုးကေတာ့ အခ်စ္အေပၚ ကိုယ့္ျပဌာန္း ခ်က္နဲ႔ ကုိယ္ ခံစား၊ ေလာင္ကြ်မ္းခဲ့ၾကတာပါပဲ၊ ပတ္ဝန္းက်င္မွာလည္း ဒီလိုအျဖစ္ေတြက ဒုနဲ႔ေဒးဆို ေတာ့ ဒီ မီးေတြက ဆက္ၿပီး ေတာက္ေလာင္ေနဦး မွာပါပဲ၊ တခါတခါ အခ်စ္ဟာ အိုလံပစ္ မီး႐ွဴးတိုင္နဲ႔ တူတယ္၊ အလွ်ံညီးညီး ေလာင္ကြ်မ္းေနေပမယ့္ လက္ဆင့္ကမ္းသယ္မယ့္သူေတြက အမ်ားႀကီး...။ း)
သိပ္ၾကိဳက္တယ္ အစ္မ..
မေမျငိမ္း comment 'ဒါမွမဟုတ္ရင္.. ကိုယ့္ဆီ မေနခ်င္လို႔ သြားတဲ့သူကို လြမ္းေနရတာက ပိုပို ရႈံးမသြားဘူးလားး ပိုနာတာေပါ့..။ ' ကို အျပည့္အဝ ေထာက္ခံပါတယ္။ း)
မ ေရ…. စာမေရးျဖစ္တာလဲၾကာေပါ့… ဘေလာ့ေတြနဲ ့ေ၀းေနတာလဲၾကာေပါ့… မေန ့က အသိေမာင္ေလးတေယာက္က သက္ေ၀တက္ဂ္ထားတယ္ဆိုေတာ့ သက္ေ၀ဆီသြားရငး္ ကိုယ္စိတ္၀င္စားတဲ့ အခ်စ္အေၾကာင္းဆိုေတာ့ အင္ဂ်င္ေတြနဲနဲနိူးျပီး မ ဆီအရင္ေရာက္လာေတာ့တာပဲ…
မ ေရ… ခုေလာေလာလတ္လတ္ၾကီးကို အရမ္းနီးစပ္တဲ့ပတ္၀န္းက်င္မွာ အဲဒီအထဲကအျဖစ္မ်ိဳး အရွင္လတ္လတ္ေတြ ့ျပီး ကာယကံရွင္ကိုယ္စား နာနာက်င္က်င္ၾကီးခံစားေနရတုန္း ျပဳန္းကနဲ မ ေရးထားတာဖတ္လုိက္ရေတာ့ နွလံုးသားေတြ ႏြမ္းက်သြားတာပဲ မ ရယ္…
အမွန္ေျပာရရင္ မ ဇာတ္ေကာင္ေတြထဲက ပူး၀င္ခံစားမိတာက မမေနရာပါပဲ… တျခားေနရာေတြကို ဘယ္လိုမွ ပူး၀င္ခံစားလို ့မရေတာ့ … အင္းးးးး… သူတို ့ခံစားမွဳကိုလဲ ဘယ္လိုမွ နားလည္ေပးလုိ ့မရဘူး မ ရယ္… ကိုယ္က်င့္တရားေဖာက္ျပန္မွဳကို အခ်စ္ဆိုတဲ့ နာမည္လွလွေလးသံုးျပီး ထန္းလက္နဲ ့ကာေနသလုိပဲ… အခ်စ္ဆိုတာနဲ ့ အယံုသြင္းျပီး မိန္းမတေယာက္ကို ကိုယ့္ဘ၀ထဲ အတင္းဆြဲေခၚလာ… ကိုယ့္ေသြးသားအရင္းရင္း သားသမီးေလးေတြကို မ်က္နွာလြဲခဲပစ္ျပီး…. အသစ္အဆန္းေနာက္ တေကာက္ေကာက္ပါသြားတဲ့ သစၥာတရားဆိုတဲ့ စကားလံုးကို နဲနဲေလးမွ မေလးစားတဲ့ တာ၀န္မယူတတ္သူ တေယာက္ဆီမွာ အခ်စ္ဆိုတာ တကယ္ေရာရွိပါသလားလို ့ သံသယျဖစ္မိတာ အမွန္ပဲ မ ရယ္… ေသြးသားဆႏၵဆိုတာ အခ်စ္မွမဟုတ္တာလုိ ့ အခ်စ္အေၾကာင္းမေတာက္တေခါက္သိရံုေလးနဲ ့ ျငင္းခ်င္မိတယ္…
အဲဒီဇာတ္ေကာင္၃ေယာက္ထဲက ေကာင္မေလးေလးလို ေကာင္မေလးေတြအတြက္ ကြ်န္မကဗ်ာေလးတပုဒ္ေရးခဲ့တယ္… ေကာင္မေလးဖတ္ဖို ့ဆိုတဲ့ကဗ်ာေလးပါ… ဘ၀ကို အလြယ္ေလးေတြးျပီး ကိုယ့္တန္ဖုိးကို ကိုယ္ကိုယ္တုိင္ရက္ရက္စက္စက္နင္းေျခပစ္လုိက္တဲ့ သူတို ့… ၾကိဳးတန္းေပၚလမ္းေလွ်ာက္ရဲလြန္းတဲ့သူတို ့… သူတို ့လိုေတာင္ အလြယ္ေလးတြယ္ျငိသြားတဲ့ ေယာက်ၤားတေယာက္… ေနာက္သူ ့လိုေကာင္မေလးမ်ိဳးေတြ ့ရင္ မတြယ္ျငိပဲေနနုိင္မလားလုိ ့ေတာင္ စဥ္းစားနိုင္တဲ့ဦးေနွာက္မရွိတဲ့သူတို ့… ကိုယ့္သာယာမွဳေလးအတြက္ သူမ်ားမိသားစုကို ျဖိဳခဲြရက္တဲ့သူတို ့… သူတို ့အနာဂတ္အတြက္ ရင္ေလးမိတယ္ မ ရယ္….
မ ေရ… ဒီေကာ္မန္ ့မွာ emotionေတြ သိပ္မ်ားသြားတာ ခြင့္လြွတ္ပါ… ဒီထဲက မမလုိပဲ ကေလးေလး၂ေယာက္နဲ ့ ခ်န္ထားပစ္ခံရတဲ့ဘ၀မွာ ဒုကၡေရာက္ေနတဲ့ ညီမေလးလုိ ခင္ရတဲ့ ျဖဴျဖဴစင္စင္စိတ္ထားေကာင္းတဲ့ညီမေလးအတြက္ မခ်ိတင္ကဲျဖစ္ေနတုန္း မ ပို ့စ္ေလးနဲ ့တုိက္ဆိုင္သြားလုိ ့ပါ… တခိ်န္က်ရင္ေတာ့ ေစတနာမွန္တဲ့သူက ကိုယ့္ေစတနာအက်ိဳးေပးျပီး ေစတနာမြဲတဲ့သူကလည္း ေစတနာမြဲတဲ့ အက်ိဳးေပးမွာပဲေပါ့…
မတန္ခူးေရ..
ဒီတေလာ အဲဒါမ်ိဳးေတြ ၾကားရလြန္းတဲ့အခါ ရိုးေနတဲ့ အျဖစ္ေတြဆိုေပမဲ့ ေရးခ်င္လာတယ္..။ ခု ဒီစာမွာ ကာယကံရွင္ ၃ေယာက္ ဘယ္လိုေတြးတယ္ဆိုတာကိုပဲ အမ ျပခ်င္ခဲ့တာပါ..။ ဒီအေပၚမွာ ဘယ္လို ဆံုးျဖတ္ၾကမလဲေပါ့..။ တခုေတာ့ ရွိတယ္... အမက ကိုယ္တိုင္လည္း ဇနီးသည္ၾကီးေနရာမ်ိဳးမွာ ရွိေနႏိုင္တာမို႔.. ဘယ္လို ႏွလံုးသြင္းမလဲဆိုတာကိုေတာ့ ဘက္လိုက္ျပီး ေတြးထားတာေပါ့ေလ..။ တကယ္ေတာ့ မတန္ခူးေရ.. သူတို႔ကမွ မငဲ့ညွာ မတြယ္တာရင္.. တို႔ေတြ ဘာမ်ားတတ္ႏိုင္မလဲေပါ့...ျပီးေတာ့ ဒါေတြက ျဖစ္တတ္တဲ့ ျဖစ္ေနတဲ့ ကိစၥေတြမဟုတ္လား...။ ေမာပါတယ္.. မတန္ခူးရယ္...
Post a Comment