May 2, 2012

အိမ္ဆီသြားတဲ့ လမ္း…

 


အဲဒီေန႔က က်မ ေမာ္လျမိဳင္-သံျဖဴဇရပ္လမ္းေပၚ ခဏ ျပန္ေရာက္သြားတယ္။
ျပီး ခဏၾကာေတာ့ ပင္းဒယ-ေတာင္ၾကီးကားလမ္းေပၚ ေရာက္သြားျပန္ေရာ…။
ေဟာ ဟိုးမွာ ေတာင္တန္းအလႊာေတြလား..၊ သစ္ပင္ေတာအုပ္အဆင့္ဆင့္ေတြလား။
အစိမ္းရင့္.. အစိမ္းႏု၊ အညိဳရင့္.. အညိဳႏု၊ မီးခိုးရင့္- မီးခိုးႏု။ တခ်ိဳ႕ေနရာေတြမွာ လိမ္ေမာ္ေတြ အနီေတြ က်န္ေနေသးတယ္။ Fall တုန္းက လက္က်န္ေတြလား… ဒါမွမဟုတ္.. သူ႔ရဲ႕ ရြက္သစ္လဲတဲ့ ရာသီကိုက Spring လား။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္.. သဘာ၀က ဖန္ဆင္းတဲ့ ရႈခင္းပန္းခ်ီထဲ အေရာင္စံုေအာင္ ထည့္ေပးထားသလို..။


 ဒီေန႔က်ကာမွ နည္းနည္း အေအးပိုေပမဲ့ ေကာင္းကင္ကေတာ့ ၾကည္စင္လို႔။ တိမ္ေတြ ကလည္း အရုပ္ေတြထင္ေလာက္ေအာင္ အထူသားနဲ႔။ ငယ္ငယ္က ရွမ္းျပည္ေျမာက္ပိုင္း ေက်ာက္မဲျမိဳ႕နားက နမ့္ဟူးေတာင္းမွာ ေမာ့ၾကည့္ခဲ့ရတဲ့ တိမ္ေတြလိုပါပဲ။ ေဟာ.. က်မ နမ့္ဟူးေတာင္းလည္း ေရာက္သြားျပန္ျပီ။ တခ်က္တခ်က္မွာ ကားက ေတာင္ျမင့္ျမင့္ေတြေပၚ တက္ရင္ ေဘးမွာ ေခ်ာက္ေတြ နဲ႔ ေခ်ာက္ေတြေအာက္ ခပ္လွမ္းလွမ္းမွာ ေခ်ာင္းေတြ ျမစ္ေတြ ပတ္စီးေနတာကို လွမ္းေတြ႔ ပါတယ္။ ေဟာ.. အဲဒါ လားရိႈးသြားရင္ ျဖတ္ရတဲ့ ဂုတ္တြင္းေပါ့..။ ဂုပ္ထိပ္တံတားကို ေတြ႔ခ်င္ရင္ေတာ့ Shenandoah River ဘက္သြားရင္ေတာ့ West Virginia ရဲ႕ ျပည္နယ္သေကၤတ တံတားၾကီးကို ေတြ႔မွာ။ ဂုတ္ထိပ္တံတားနဲ႔ ခပ္ဆင္ဆင္ေပါ့။


ဟုတ္တာေပါ့.. တကယ္ေတာ့ က်မ သြားေနတာ West Virginia ကိုပါ။ က်မေနတဲ့ Maryland ကေန ၂နာရီေက်ာ္ေလာက္ ကားေမာင္းသြားရင္ ေရာက္ႏိုင္တဲ့ အဲဒီ ေဒသ ေလးက က်မကို ခ်င္းေတာင္တန္းေတြ.. ရွမ္းေတာင္တန္းေတြနဲ႔ မြန္ျပည္နယ္ က သစ္ပင္အုပ္ေတြၾကား ျဖတ္သြားရတဲ့ အေ၀းေျပးလမ္းေတြဆီကို ေရာက္သြားေစတာပါ။ အေ၀းၾကီးက ေတာင္တန္းေတြကလည္း ဘယ္သူေတြ ဘာပဲေျပာေျပာ က်မ ခံစားရ တာကေတာ့ ရွမ္းေတာင္တန္းေတြ.. ဒါမွမဟုတ္လည္း ခ်င္းေတာင္တန္းေတြ ပါပဲ။ အလႊာလိုက္ အထပ္လိုက္..၊ တခ်ိဳ႕ေနရာေတြမွာ ေလွကားထစ္ေတြလို ထစ္ျပီး စိုက္ဖို႔ ပ်ိဳးဖို႔ ေျမေတြ ျပင္ထားတာလည္း ေတြ႔တယ္။ စိုက္ရာသီကို ေစာင့္ေနၾကတာေလ..။

ေျမကြင္းျပင္ က်ယ္ေတြ ျဖတ္ရင္ေတာ့ ႏြားေတြ သိုးေတြ အုပ္လိုက္..၊ သန္မာ ေတာင့္တင္းတဲ့ ေရႊညိဳေရာင္ ျမင္းေတြနဲ႔ သပ္ရပ္ ၾကီးမား ခိုင္ခံ့တဲ့ အိမ္ၾကီးေတြ..။
စိုက္ခင္းေတြ.. ပ်ိဳးခင္းေတြ.. ပန္းခင္း တခ်ိဳ႕..။ စိတ္ထဲ မခ်င့္မရဲနဲ႔ ကားတံခါး ဖြင့္လိုက္ေတာ့ ေလရဲ႕ ရနံ႔က ေမႊးလိုက္တာ။ တိတ္ဆိတ္ေအးခ်မ္းလွတဲ့ ၀န္းက်င္။ သာယာလွပတဲ့ သဘာ၀။ လမ္းတေလွ်ာက္ အေကာက္အေကြ႔ေတြ ဂံုံုးတက္ ဂံုးဆင္းေတြ.. သစ္ပင္ ေတာအုပ္ေတြက ကိုယ့္နံေဘးမွာ…။ ေနျခည္ေတြက သစ္ပင္ေတြၾကားထဲ ထိုးစိုက္က်..။ တိုက္ခတ္တဲ့ ေလက ေအးျမ..ေမႊးျမ..။
အင္း ဒါေၾကာင့္လည္း John Denver က

♩ ♪ ♫ ♬    
Almost heaven,
West Virginia Blue ridge mountains,
Shenandoah river
Life is old there, older than the trees
Younger than the mountains,
growing like a breeze ♩ ♪ ♫ ♬

လို႔ ဆိုေပတာပဲ…။

+++++



 
လမ္းတေလွ်ာက္မွာ ေတြ႔ခဲ့ရသမွ်နဲ႔ ေျပာရင္ေတာ့ က်မတို႔ ျဖတ္ခဲ့တာက ေက်းလက္ ေဒသ ပါ။ အဲဒီမွာ ေနသူေတြက စိုက္ပ်ိဳးေရး ေမြးျမဴေရးေတြ လုပ္ၾကမယ္။ ဒါမွမဟုတ္.. ပိုင္ရွင္ေတြက ျမိဳ႕ျပမွာ ေနျပီး အပန္းေျဖဖို႔ ဒါမွမဟုတ္ ရင္းႏွီးျမွဳပ္ႏွံတဲ့အေနနဲ႔ ဒီ ေျမေတြ အိမ္ၾကီးေတြကို ၀ယ္ထားၾကျပီး အိမ္ေစာင့္ေတြက စိုက္ပ်ိဳးေမြးျမဴတာလည္း ျဖစ္ႏိုင္ပါ တယ္။ တခ်ိဳ႕အိမ္ေတြက သူတို႔ ေျမေတြ က်ယ္လြန္းေတာ့ အိမ္ေရွ႕မွာ ကန္ၾကီးေတြ တူးထားတယ္။ ကန္ထဲမွာ ၀မ္းဘဲေတြ.. ငန္းေတြက ေရကူးလို႔။ တခ်ိဳ႕ေနရာေတြမွာ ေတာ့ သိုးအုပ္ေတြ နဲ႔ သိုးထိန္းေခြးေတြ ေျပးလႊား။ တကယ့္ ေက်းလက္။ တကယ္တမ္းက်ေတာ့ အဲဒီေနရာက ျမိဳ႔ေတာ္ ၀ါရွင္တန္ဒီစီနဲ႔ ဆိုရင္ အလြန္ဆံုး ၂နာရီေက်ာ္ ၃ နာရီေလာက္ပဲ ကားေမာင္းရင္ ေရာက္တဲ့ ေနရာ။ ျပီးေတာ့ ေစ်းခ်ိဳခ်ိဳနဲ႔လည္း ေျမက်ယ္က်ယ္ အိမ္ၾကီးၾကီးေတြ ရႏိုင္တဲ့ ေနရာ။

ညဆို အဲဒီ အိမ္ၾကီးေတြထဲ ေအးေအးေဆးေဆး ေႏြးေႏြးေထြးေထြး ေနႏိုင္ပါေသး။
သားသမီးေတြ မရွိေတာ့တဲ့ ပင္စင္စားအဖိုးၾကီး အဖြားၾကီး ႏွစ္ေယာက္တည္းဆိုလည္း တူတူ ရုပ္ျမင္သံၾကားၾကည့္ရင္း ၀ိုင္တခြက္ စီ ေသာက္၊ ဒါမွမဟုတ္ ျခံထြက္ ႏြားႏို႔ေလး ေသာက္၊ လွ်ပ္စစ္မီး အျမဲရတဲ့ႏိုင္ငံမို႔ ႏြားႏို႔ ပူပူေလးကို မပင္မပန္းေသာက္ႏိုင္လိမ့္မယ္။ သားသမီးေတြ ကိုယ့္ဆီ လာမေနလည္း မပူေတာ့ပါဘူး ေလ.. အရြယ္ေရာက္ သားသမီးေတြက သူတို႔ဘ၀ သူတို႔ ထိန္းေက်ာင္းႏိုင္မယ့္ ႏိုင္ငံမွာ ရွိေနတာမို႔ မိဘေတြမွာ ပူဖို႔ တာ၀န္မရွိ။ မိဘ မို႔ သူတို႔ေလးေတြကို လြမ္းတာ ေတာ့ ရွိမွာေပါ့။

ဒါေပမဲ့ ဒါကလည္း ဓမၼတာမို႔ အဆန္းတၾကယ္ ခံစားရမယ့္ကိစၥမဟုတ္။ သားသမီးေတြ လက္လြတ္သြားတဲ့ အခ်ိန္မ်ိဳးက်ရင္ေနဖို႔ တကယ္ေရြးသင့္တဲ့ ေနရာလို႔ က်မ ခံစားေနမိတယ္။ ဘယ္ေလာက္ စိတ္ေအးခ်မ္းေျမ့ ရွိလိုက္မလဲ..။

 +++++

ဆက္ေျပာရင္ က်မ ဘယ္ေလာက္ တကိုယ္ေကာင္းဆန္တယ္ဆိုတာ ေပၚလာေတာ့မယ္။ က်မက ကိုယ့္ဇာတိေျမရဲ႕ အေ၀းၾကီး တိုင္းတပါးႏိုင္ငံမွာ ေပ်ာ္ေနႏိုင္.. စိတ္ေအးခ်မ္း ႏိုင္တဲ့ တကိုယ္ေကာင္း ဆန္သူေပါ့..။ ဟုတ္တယ္မို႔လား။ ဒါေပမဲ့ မတတ္ႏိုင္ပါဘူး။ ဟုတ္ပါတယ္.. က်မ တကယ္ပဲ ခု က်မ ေနရတဲ့ဘ၀မွာ ေပ်ာ္ပါတယ္။ စိတ္ခ်မ္းသာပါတယ္။ တခ်ိန္မွာေတာ့ အဲလို စိုက္ခင္းေျမ အက်ယ္ၾကီး ပါတဲ့ ေနရာေဒသ မ်ိဳးေလးမွာ က်မ ခင္ပြန္း အင္မတန္၀ါသနာပါတဲ့ စိုက္ပ်ိဳး ေမြးျမဴေရး အလုပ္ကို လုပ္ရင္း .. က်မက စာေတြေရး စာေတြဖတ္နဲ႔ ဘ၀မွာ ေဇာက္ခ် ေနသြားနိုင္ခ်င္တယ္လို႔လည္း စိတ္ကူးေနေသး တာပါ။

John Denver ကေတာ့ ဆိုတယ္..
♩ ♪ ♫ ♬
Country roads, take me home
To the place I belong West Virginia,
mountain momma
Take me home, country roads…  ♩ ♪ ♫ ♬

က်မအတြက္လည္း ေလာေလာဆည္မွာေတာ့ ခဏေလးသြားခဲ့ရတဲ့ West Virginia ခရီးတိုေလးက အိမ္ဆီေရာက္ေအာင္ ျပန္ေခၚသြားသလိုပါပဲ။



ဟုတ္ပါတယ္.. အဲဒီလမ္းေတြက က်မကို အိမ္ဆီ ေရာက္ေအာင္ ေခၚသြားခဲ့ၾကတယ္..။
ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ က်မအတြက္
အိမ္ဆိုတာက..
ေရာင့္ရဲ တင္းတိမ္မႈေတြနဲ႔
စိတ္ခ်မ္းသာ ကိုယ္က်န္းမာ..
လြတ္လပ္ေပါ့ပါး…
ေနခြင့္ရတဲ့ ေနရာတခုသာ ျဖစ္လို႔ပါပဲ။

♩ ♪ ♫ ♬ 
I hear her voice in the mornin' hour she calls me
The radio reminds me of my home far away
And drivin' down the road
I get a feelin' That I should have been home yesterday, yesterday
Country roads,
take me home To the place
I belong West Virginia,
mountain momma Take me home,
country roads ♩ ♪ ♫ ♬

 ++++++

 ေမလ ၁ ရက္၊ ၂၀၁၂။

12 comments:

ညီလင္းသစ္ said...

လွလိုက္တာ အမေရ..၊ Almost heaven တဲ့လား၊ ဂြ်န္ဒင္းန္းဗားက လြမ္းမယ္ ဆိုလည္း လြမ္းေလာက္စရာပါပဲ၊ သစ္ေတာေတြ၊ ေတာင္တန္းေတြက ဘယ္ႏိုင္ငံက ဟာပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ၾကည့္ရတာ ဘယ္ေတာ့မွ ႐ိုးသြားတယ္လို႔ကို မ႐ွိ ပါဘူးဗ်ာ..။

Nge Naing said...

ေမာ္လၿမိဳင္ သံျဖဴဇရပ္ကို ခဏျပန္ေရာက္သြားတယ္ဆိုတာနဲ႔ စထားေတာ့ ျမန္မာျပည္မွာ အဲဒီဘက္က ဒီေလာက္ေတာင္ လမ္းေကာင္းေနၿပီလားဆိုၿပီး အံ့ၾသသြားတယ္။ ေနာက္ဆက္ဖတ္ၾကည့္မွပဲ သိေတာ့တယ္။ အဲလို ခရီးသြားရင္း ရႈခင္းေလးေတြ ဓာတ္ပံု ရိုက္ရတာ ကၽြန္မလည္း ေတာ္ေတာ္ ၀ါသနာပါၿပီး အဲလိုျပန္တင္ျပတာ သေဘာက်တယ္။

လြင္ျပင္လႈိင္းငယ္ said...

လွလိုက္တဲ႔ ရႈ႔ခင္းေလးေတြ

Thetmar said...

ေကာင္းလိုက္တဲ့အေရးအသားေလး "လမ္းေတြက က်မကို အိမ္ဆီ ေရာက္ေအာင္ ေခၚသြားခဲ့ၾကတယ္" တဲ့.
အနာဂတ္စိတ္ကူးနဲ့ တကယ္သြားေနတဲ့ေနရာေလးကို ေပါင္းစပ္ထားတယ္ေနာ္.
အိမ္ဆိုတာေလးကို အဓိပယ္ ဖြင့္ထားလည္းၾကိဳက္သြားတယ္။

Anonymous said...

ဆက္ေျပာရင္ က်မ ဘယ္ေလာက္ တကိုယ္ေကာင္းဆန္တယ္ဆိုတာ ေပၚလာေတာ့မယ္။ က်မက ကိုယ့္ဇာတိေျမရဲ႕ အေ၀းၾကီး တိုင္းတပါးႏိုင္ငံမွာ ေပ်ာ္ေနႏိုင္.. စိတ္ေအးခ်မ္း ႏိုင္တဲ့ တကိုယ္ေကာင္း ဆန္သူေပါ့..။ ဟုတ္တယ္မို႔လား။ ဒါေပမဲ့ မတတ္ႏိုင္ပါဘူး။ ဟုတ္ပါတယ္.. က်မ တကယ္ပဲ ခု က်မ ေနရတဲ့ဘ၀မွာ ေပ်ာ္ပါတယ္။ စိတ္ခ်မ္းသာပါတယ္။

နားလည္ပါတယ္ အစ္မရယ္...
ဒီပိုစ္ေလးဖတ္ရတာလည္း စိတ္ခ်မ္းသာမိပါတယ္။

အိမ့္ခ်မ္းေျမ့ said...

ဆက္ေျပာရင္ က်မ ဘယ္ေလာက္ တကိုယ္ေကာင္းဆန္တယ္ဆိုတာ ေပၚလာေတာ့မယ္။ က်မက ကိုယ့္ဇာတိေျမရဲ႕ အေ၀းၾကီး တိုင္းတပါးႏိုင္ငံမွာ ေပ်ာ္ေနႏိုင္.. စိတ္ေအးခ်မ္း ႏိုင္တဲ့ တကိုယ္ေကာင္း ဆန္သူေပါ့..။ ဟုတ္တယ္မို႔လား။ ဒါေပမဲ့ မတတ္ႏိုင္ပါဘူး။ ဟုတ္ပါတယ္.. က်မ တကယ္ပဲ ခု က်မ ေနရတဲ့ဘ၀မွာ ေပ်ာ္ပါတယ္။ စိတ္ခ်မ္းသာပါတယ္။

နားလည္ပါတယ္ အစ္မရယ္...
ဒီပိုစ္ေလးဖတ္ရတာလည္း စိတ္ခ်မ္းသာမိပါတယ္။

အိမ့္ခ်မ္းေျမ့ said...

အေပၚက me က မေလးပါ။ အစ္မ ဖ်က္လိုက္လို႔ရပါတယ္။

ေမျငိမ္း said...

ဘေလာ့မွာ စာမေရးျဖစ္တာၾကာလို႔ အားေပးေနက် ေဘာ္ေဘာ္ေတြကို အားနာေနတာ.. ခု ျပန္တင္ေတာ့လည္း တခုတ္တရ လာဖတ္ၾကလို႔မို႔ ေက်းဇူးတင္ရပါတယ္။ :)

Sint Si said...

Nice!!
http://sphotos.xx.fbcdn.net/hphotos-snc6/180945_1646564248536_1369813493_31613248_3242256_n.jpg

သက္ေဝ said...

ဆက္ေျပာရင္ က်မ ဘယ္ေလာက္ တကိုယ္ေကာင္းဆန္တယ္ဆိုတာ ေပၚလာေတာ့မယ္။ က်မက ကိုယ့္ဇာတိေျမရဲ႕ အေ၀းၾကီး တိုင္းတပါးႏိုင္ငံမွာ ေပ်ာ္ေနႏိုင္.. စိတ္ေအးခ်မ္း ႏိုင္တဲ့ တကိုယ္ေကာင္း ဆန္သူေပါ့..။ ဟုတ္တယ္မို႔လား။ ဒါေပမဲ့ မတတ္ႏိုင္ပါဘူး။ ဟုတ္ပါတယ္.. က်မ တကယ္ပဲ ခု က်မ ေနရတဲ့ဘ၀မွာ ေပ်ာ္ပါတယ္။ စိတ္ခ်မ္းသာပါတယ္။

ထပ္တူ နားလည္တယ္ အမ... ကိုယ့္လက္ရွိဘဝကို ကိုယ္တိုင္ ေက်နပ္ ေပ်ာ္ရႊင္ေနရတာ ဘယ္ေလာက္ ေကာင္းသလဲ... း)

NSA said...

စာေလး တစ္ေၾကာင္းဖတ္ၿပီး..
အေပၚဆံုးပံုက ေကာ့ကရိတ္ ျမဝတီလမ္းထင္ေနတာ..
ခ်က္ခ်င္း ျပန္သတိရသြားတယ္..
ငါ့ႏွယ္ မွားတတ္လိုက္တာလို႕.. ဂ ငယ္ေကြ႕ႀကီးပါ သတိရသြားတယ္...။

သိ င်္ဂါ ရ said...

သဘာ၀ ရဲ႕ ရႈခင္းေတြက စိတ္ကို ၿငိမ္းခ်မ္းေစတာ အမွန္ပါပဲ ခင္ဗ်ာ ... ခရီးထြက္ရတဲ႔အခါ ... စိတ္က သဘာ၀ ကို ထိေတြ႕ရတဲ႔အခါတိုင္း အားေတြ ျပည့္လာသလို ၊ လန္းဆန္းသြားသလို ခံစားမိပါတယ္ ...။