ဆဲဗင္းဇူလိုင္ ေနာက္ဆက္တြဲ

လြန္ခဲ့တဲ့ ၄၇ႏွစ္မွာတုန္းက ဒီေန႔လို ၈ရက္ေန႔ မနက္မွာမွ ယူနီယံၾကီး အျဖိဳခ်ခံရ.. ေက်ာင္းသား ေက်ာင္းသူ ေတြကို ပစ္သတ္.. ဖမ္းဆီးတာေတြ အျပင္းထန္ဆံုး လုပ္ခဲ့တာပါ။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ တည္ေထာင္ခဲ့တဲ့ တပ္မေတာ္ကို ေက်ာင္းသားေတြ သိမ္းက်ဳံးျပီး မုန္းတတ္သြားေစတဲ့ အျဖစ္အပ်က္ေတြရဲ႕ အစပါပဲ။ အဲဒီေန႔မွာ ဘက္နက္ဖ်ား ကေန သီသီေလးလြတ္လာခဲ့တဲ့ ဒုတိယႏွစ္ေက်ာင္းသားေလး က်မအေဖဟာ အသက္၅၆မွာ ကြယ္လြန္သြားတဲ့ အထိ စစ္သားကို စစ္တပ္ကို မုန္းသြားခဲ့ပါတယ္။

အဲဒီ 7 July ေနာက္ပိုင္း တကၠသိုလ္နယ္ထဲမွာ ရင္ဖြင့္သံ ႏႈိးေဆာ္သံ ငိုညည္းသံ ကဗ်ာေတြ စာေတြနဲ႔အတူ သီခ်င္း တပုဒ္ကလည္း လြင့္ပ်ံ႔ထင္ရွားလာခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီ သီခ်င္းေလးကို အေဖ ခဏခဏဆိုပါတယ္။ ခု ဒီဘက္ ေရာက္လာေတာ့မွ ဆရာဂ်မ္း(ကဗ်ာဆရာ တင္မိုး)နဲ႔ ေတြ႔ခ်ိန္ေတြမွာ ဆရာက အဲဒီသီခ်င္းကို ဆိုဆိုျပပါတယ္။ ဆရာကပဲ အဲဒီသီခ်င္းကို ရုပ္ရွင္မင္းသားၾကီး ျမတ္ေလးေရးခဲ့တာလို႔ ေျပာျပခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီသီခ်င္းေလး တင္ေပးလိုက္ပါတယ္။

“တကၠသုိလ္ နယ္ေျမတစ္ေနရာ”

တကၠသိုလ္.. ဒုိ႔ေက်ာင္း.. တစ္ေနရာ… အုတ္ပုံ အုတ္ပ်က္ စုလ်က္ ပုံလ်က္ ေနျပန္တာ.. ေျမမွာၿပိဳလဲ.. မသဲကြဲေသာ.. ထုိအခ်င္းအရာ ေသခ်ာၾကည္႔လွ်င္.. အေျဖရွာ.. သိႏိုင္ရာဇ၀င္.. အခုိင္အမာ.. ေက်ာက္စာေမာ္ကြန္း.. ထြန္းလွ်က္ ေပစာ.. မရွိပါ ေသာ္လည္း.. အသဲအက္နာစရာ..(တရံတခါက တကၠေ၀ယံ.. ဘုံပ်ံမဟာ.. ရွိပါေလျငား.. ေက်ာင္းသားယူနီယံ.. အုိးေ၀က်ဴးသံနဲ႔.. ေတာင္းဆုျပဳ.. ညီညီညာညာ မရႊင္ႏွိင္.. ေခြႏြမ္း… လြမ္းစရာ႔အေျခပါ.. စစ္ေျမထုိတလင္း က်င္းရက္ေလရွာ)၂ သံေၾကာ္ေၾကြးလ်က္သာ.. ရုံးစုုလွ်က္ ညီညာၾကရာ.. အျပစ္ရွာ မုိက္လုံးၾကီးတာ.. ေသနတ္ကုိ ေမာင္းတင္.. ႏွင္ေလရွာ..။

မယုံၾကည္ႏိုင္ပါလွ်င္.. ေကာင္းပါလိမ္႔.. ရင္တသိမ္႔သိမ္႔ခုန္ နာက်ည္း ေၾကကြဲဖြယ္ရာ.. အျဖစ္စစ္ အျဖစ္မွန္ ဆုိသည္မွာ ဘယ္ခါမွလဲ.. မလုိက္ေလ်ာပါ.. ႏွိပ္ကြပ္ဟန္႔တား..တင္းတင္းမာမာ.. တေယာက္ဆက္ကာ- တေယာက္ပစ္တာ- ေသြးေတြ ေခ်ာင္းစီးဆင္း.. အေလာင္းခ်င္း ထပ္လ်က္.. ေသရရွာ မလန္းေသာ- သေျပႏြမ္း ေၾကပန္းပမာ.. အသည္းနာစရာ ေျမမွာေလ်ာင္း.. သက္ခႏၶာ ေတာင္ ေျပာင္း… အေၾကာင္းက မေျပလည္ပါ.. ျမတ္ဗုဒၶ.. ထံေတာ္ပါး.. မခြဲ-ခြာပါ.. ေနျငား အသည္းနာစရာ တမင္မ်ား သခင္တပါးရယ္.. သနားငယ္ မညွာ တကၠသုိလ္ေက်ာင္း၀န္းက.. ခ်စ္ေဆြတသင္း.. ဒုိ႔မ်ားခမ်ာ သစၥာေတာ္ထား.. လွစ္ၾကားေနဆဲ ဘာကမွ်.. မသိေလရွာ.. ကံအေျခမြဲသူပါ.. အသည္းနာစရာ.. အေရးရယ္က.. အျမဲစာနာ ေဆြးဘြယ္ပ ျဖစ္ရေလသည္႔- ဆန္းေထြတလာ.. အာဏာမင္းတရား… ပေထြးက.. ေက်ာင္းသားမုိ႔ျဖင္႔.. ဘယ္လုိမွလဲ မသတ္လုိ႔မျဖစ္ပါ.. ကေလးေတြ ျဖစ္လင္႔ကစား ေျပာမရေလက ေဒါပြေခ်သည္မွာ ရာဇဂုဏ္ ေမာက္တဲ့မင္း.. တင္း သည္ခ်ိန္ခါ ေနလုိ လလုိ ဘုန္းသမၻာ.. အရင္႔အမာ… ငါလုိမင္းမွာ ဒင္းတုိ႔က… မာန္ဖီလာ… ေက်ာင္းေျမတလင္းျပင္ထက္မွာ ေသျငား..

(ေဒါသူပုန္ပြားကာ… ေက်ာင္းသားယူူနီယံၾကီးကုိ ျဖိဳကာ… ေသနတ္ႏွင္႔ပစ္ရာ… ေက်ာင္းသားေတြမွာ.. အတုံးအရုံး ေသရွာ )၂။ ကမာၻရန္ အျမဲသာ.. အသည္း.. နာ။

(သက္ဦးဆံပုိင္.. ဘုရင္အလား.. တမင္မသနား ေက်ာင္းသားေတြကို.. အရွင္မထား.. ေက်ာင္းေျမ တလင္းျပင္ ထက္မွာ.. ေသ ျငား.. တကၠသုိလ္၀င္းမွာ.. မေျပးသာ စေတးရွာ ေလေတာ့တာ .. ရုတ္တရက္သာ သတ္ခဲ့တဲ့ ဒီေနရာ ေသြးေတြ ေျမက်သမုိ႔ အသည္းမွာ တကယ္ မခ်မ္းသာ )၂ ။

သင္ၾကဳံႀကိဳက္လုိ႔ ေရာက္တဲ့အခါ လာၾကည္႔စမ္းပါ.. (ယူနီယံအေဆာက္အဦး.. တေနရာ..)၂။ မသဲမကြဲအျမဲရွိမွာ သဲသဲကြဲကြဲရွိလဲရွိမွာ.. ေသြးကြက္ေတြလဲ တ၀က္ တပ်က္ ဆက္လက္ရွိအုံးမွာ.. ဖက္ဆစ္နယ္ေျမ.. သင္ေဖြရွာ.. (ယူနီယံ အေဆာက္အဦး အဲ႔ဒီ တေနရာ- တကၠသုိလ္ ဒုိ႔ေက်ာင္း အဲဒီ တစ္ေနရာ..)၂။

(သက္ဦးဆံပုုိင္.. ဘုရင္အလား.. တမင္မသနား ေက်ာင္းသားေတြကုိ.. အရွင္မထား.. ေက်ာင္းေျမတလင္းျပင္ ထက္မွာ ေသျငား.. တကၠသိုလ္၀န္းမွာ မေျပးသာ-စေတးရွာ ေလေတာ႔သာ.. ရုတ္တရက္သာ.. သတ္ခဲ႔တဲ႔ သည္ေနရာ ေသြးေတြေျမက်သမုိ႔.. အသည္းမွာ တကယ္မခ်မ္းသာ )၂။

သင္ႀကဳံႀကိဳက္လို႔ ေရာက္တဲ႔အခါ.. လာၾကည္႔စမ္းပါ (ယူနီယံအေဆာက္အဦး တစ္ေနရာ)၂။ မသဲမကြဲ.. အျမဲ ရွိမွာ သဲသဲကြဲကြဲ ရွိျမဲရွိမွာ.. ေက်ာက္စာေတြလဲ တ၀က္ တပ်က္.. ဆက္လက္ရွိအုံးမွာ.. ဖက္ဆစ္နယ္ေျမ.. သင္ေဖြရွာ.. တကၠသုိလ္ ဒုိ႔ေက်ာင္း.. အဲဒီ တေနရာ ။

(ဤသီခ်င္းသည္ ဂီတစာဆုိ ကုိေက်ာ႔မွဴး ေရးစပ္၍ တင္တင္ျမသီဆုိေသာ “ပုဂံျမိဳ႔ေဟာင္းတစ္ေနရာ” သီခ်င္းသြားအတုိင္း စပ္ဆုိပါသည္ ။ )

အဲဒီ ၁၉၆၂ကေန ခုခ်ိန္ထိ အမွန္တရားအတြက္ တိုက္ပြဲ၀င္တဲ့သူေတြ ေက်ာင္းသားေတြကို စစ္တပ္အစိုးရက ဘယ္လိုဒုကၡေပးတယ္ဆိုတာ သက္ေသျပေနတဲ့ စာေလးတစ္ေစာင္ကို ၇ဇူလိုင္ အထိမ္းအမွတ္အတြက္ ေနာက္ဆံုးပို႔စ္အျဖစ္ တင္ေပးလိုက္ပါတယ္။

ရန္ကုန္ေထာင္မွ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္

သူငယ္ခ်င္း... ငါအခု ရန္ကုန္ေထာင္မွာ ေရာက္ေနၿပီ။ ငါ- ၀ံပုေလြေတြရဲ့ သားရဲတြင္းမွာ ရက္ေပါင္း(၂၀) တိတိ အၫွင္းဆဲ ခံခဲ့ရတယ္။ ေၾကးစား၀ံပုေလြေတြက သိုးငယ္ကို အျပစ္ရွာသလုိ ငါ့ကို ၀ိုင္းၿပီး စစ္ေဆးၾကတယ္။ ငါ့အဖို႔ ငရဲဆိုတာ ဒါပဲလို႔ ပူပူေႏြးေႏြး အရွင္လတ္လတ္ သိလိုက္ရတာပဲ။ ရက္ေပါင္း(၂၀)အတြင္း ေန႔နဲ႔ညကိိို ငါမသိလိုက္ဘူး၊ ငါ့ေရွ႔မွာ မီးေမာင္းရယ္၊ ယုတ္မာရက္စက္တဲ့ တိရစၧာန္မ်က္ႏွာေတြရယ္တို႔သာ ငါျမင္ရတယ္။

ၾကမ္းၾကဳတ္တဲ့၊ မာေက်ာတဲ့ အၾကင္နာတရားကင္းတဲ့ ေမးခြန္းေတြဟာ ငါ့နားထဲကို သံရည္ပူ ေလာင္းသလိုပဲ၊ ဒီရက္အတြင္း ငါအိပ္လည္း မအိပ္ခဲ့ရဘူး။ “မသိဘူး”ဆိုတဲ့ အေျဖကို အႀကိမ္ေပါင္း တစ္ေထာင္ေက်ာ္ ေအာ္ေျပာ ရင္း ငါ ဗုံးဗံုး လဲက်သြားမွ ငရဲခန္းက လြတ္ေတာ့တယ္။ အခု ရန္ကုန္ေထာင္က်ေတာ့လည္း (စီ)အတန္းမွာ ေနရ တယ္။ (ဘီ)အတန္း မရဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ပဲပင္ေပါက္ဟင္း၊ ေထာင္အေခၚ ႏုိင္လြန္ဟင္းရယ္၊ ပဲဟင္းရယ္၊ လုံးတီး ရယ္၊ သဲရွပ္ရွပ္ ငါးပိစိမ္းစားေတြကိုသာ အာဟာရအျဖစ္ မွီ၀ဲေနရတယ္။ အခုရာသီမွာေတာ့ ဂုံနီအိတ္ဟာ ငါ့အတြက္ ၿခဳံေစာင္ပဲ။ ဒါေပမဲ့ ငါ့စိတ္ကေတာ့ လြတ္လပ္လ်က္ပဲ၊ ငါ့ စိတ္ဓာတ္ကိုေတာ့ ဘယ္သူကမွ အာဏာ မသိမ္းႏို္င္ဘူး။

မင္းတို႔တတ္ႏုိင္ရင္ ငါ့ကို တစ္ခုကူညီပါ၊ ရတဲ့နည္းနဲ႔ ငါ့ထံကို ဗလာစာအုပ္ရယ္၊ ေဆးေပါ့လိပ္ အနည္းငယ္ကုိ ပို႔ေပးပါ။ မင္းတို႔မွာ ေငြမရွိရင္ က်န္ရစ္တဲ့ ငါ့ေဖါင္တိန္ကို ေရာင္းၿပီး ၀ယ္ေပးပါ။ငါ့ႏွမအေဆာင္သြားၿပီး အားမငယ္ဖို႔ သြားေျပာေပးပါ။ ေမ့ေမ့ဆီကိုေတာ့ ငါ့အေၾကာင္း ဘာမွမေရးပါနဲ႔လို႔ သူ႔ကို ေျပာပါ။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ ငါ့အေမမွာ ႏွလုံးေရာဂါရွိေနတယ္။ ခင္ေမာင္အုန္း၊ ခင္ေမာင္ဦးနဲ႔ ကုလားကေလး ငခ်ဳိ တို႔ကို ေတြ႔ရင္လည္း ေျပာလိုက္ပါကြာ၊ မင္းတို႔ အာသာငမ္းငမ္း သြားရည္ တျမားျမား ျဖစ္ေနတဲ့ ဆိုရွယ္လစ္ လမ္းစဥ္ဟာ အရသာ ခါးလွခ်ည္လားလို႔----

အခုေနဆို စခန္းမသာတဲ့ ျမကၽြန္း မသာအိမ္မွာ ကံ့ေကာ္ေတြ ပြင့္ေနေရာ့မယ္ေနာ္။
ေလွခြက္ခ်ည္းက်န္၊ အလံမလွဲစတမ္းေဟ့---

ျမင့္သိန္း
ေခတၱ၊ ရန္ကုန္္္ေထာင္

(ဇူလိုင္၇ အေရးေတာ္ပုံအၿပီး ဖမ္းဆီးခ်ဳပ္ေႏွာင္ခံရေသာ ရဲေဘာ္္တစ္ဦး၏ ေပးစာကို တိုက္ရိုက္ ကူူးယူေဖၚျပ ပါသည္။ )(၁၉၆၃ခုႏွစ္ ဇန္န၀ါရီလထုတ္ ရင္ျပင္နီ ကဗ်ာစာအုပ္မွ)