Oct 17, 2009

တပိုင္းတစႏွင္း....

မိုးခ်ိဳသင္းေျပာတဲ့ "တပိုင္းတစႏွင္း" ..


ေရႊအျမဳေတ မဂၢဇင္း၊ ၁၉၈၉ စက္တင္ဘာလ။


15 comments:

မယ္႔ကိုး said...

ဆရာမေရ ဒီစာေလးကို မဖတ္ဖူးေသးပါဘူး။ စာေလးျပန္တင္ေပးတာ ေက်းဇူးပါ။

Moe Cho Thinn said...

သက္ျပင္းအၾကီးၾကီးခ်မိတယ္ ဆရာမ.. :)

Eaindra said...

မမေရ..

ေမျငိမ္းခေရဇီက ဒီတစ္ပုဒ္က်န္ေနပါလား...

မရေတာ့ဘူးးးးးးး..
ရွိတာေတြ မရိုုက္ႏိုင္လည္း.
အဲလိုေလးေတြျပန္တင္ေပးပါမမရယ္...
ငတ္လြန္းလို႔

Aung Phyoe said...

ေက်းဇူး

pandora said...

ခ်ာမက ခုတေလာ image file ေတြ တင္ေတာ့.. ရုံးမွာက်ေတာ့ ေနရာက privacy နည္းသြားလို႕ ဖတ္မရ.. အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ ခုတေလာ ေကာ္နက္က စုတ္. image ေတြ အကုန္မျမင္ရ... အဟင့္

(နည္းလမ္းရွာၾကံေနတယ္)

Bino said...

Thank a lot May Nyane for your difficulty presentation.

But I've read patiently due to poor connection.

Pandora (နည္းလမ္းရွာၾကံေနတယ္)
I hope that you can find the best way method to upload to blog.

BINO.

Rita said...

ဒီစာေလး မဖတ္ဖူးေသးဘူး။

MANORHARY said...

အမေရ
ဖတ္ဖူးၿပီးသားေပမယ့္ အဲဒီတုန္းက ကိုယ္က ႏွင္း
ခုေတာ့ ကိုယ္က ေမေမ
ရင္ေတြေမာ သက္ၿပင္းေတြခ်လို႔
လြန္ခဲ့တဲ့ ဆယ္ႏွစ္ေက်ာ္က သက္ၿပင္းနဲ႔မတူေတာ့
တာေတာ့အမွန္ပဲ တစ္ပိုင္းတစ္စသက္ၿပင္းေပါ့ း))

Julian said...

ဖတ္ရတာ....ရင္ထဲ..... ဘယ္သူ႔ကို....ဘယ္လိုအားေပးစကား......ေျပာရမယ္မသိ........ ႏွင္းေနရာက......နွင္းေမေမ႔ေနရာက..... ေျပာရင္းကိုယ္မ်ားခ်ိဳတကူးျဖစ္ေနဘီလား......


ဂ်ဴ

ခ်ိဳခ်ိဳ said...

ဆရာမေရ..
ကိုယ့္တုန္းကနွင္းမျဖစ္ခဲ့သလုိ
ကိုယ့္သမီးကိုလဲ နွင္းလုိမျဖစ္ေစခ်င္ဘူး။
အျပင္မွာ အဲ့ဒီအျဖစ္မ်ိဳး တကယ္ျမင္ဖူးခဲ့လုိ႕ပါ။ သူ႕နံမယ္လဲနွင္းပဲ။
အေမကိုခ်စ္စိတ္နဲ႕ ခ်ဥ္းကပ္သူမွန္သမ်ွျငင္းရင္း ျငင္းရင္း အရြယ္လြန္ကာမွ အေနနီးတဲ့ အိမ္ေထာင္သယ္ တဦးနဲ႕ ျဖစ္သြားခဲ့တယ္။ သူကေတာ့ ရုပ္ရည္လဲ သာမန္ပဲဆိုေတာ့ ခ်ဥ္းကပ္သူေတြက အေမစိတ္တိုင္းက်ထဲက မျဖစ္
ခဲ့ဘူး။ အေမကေတာ့ အေဖမရိွေတာ့တဲ့ တဦးတည္းေသာသမီးမို႕ ခ်စ္စိတ္နဲ႕ ေတာ္ေတာ္ၾကီးေစ်းတင္ မွန္းခဲ့တာေပါ့၊ ခုေတာ့ အသက္ေတြၾကီးကာမွ သူမ်ားအငယ္အေနွာင္းဘ၀ကို
မထင္မွတ္ပဲေရာက္ရရွာတယ္။ အေမလဲ ဘာမွမေျပာေတာ့နုိင္ေတာ့ဘူး
သူ႕မွာေရွ႕လဲ တိုးဖုိ႕ခက္၊ ေနာက္လဲျပန္မဆုတ္နိုင္၊ မေထြးနုိင္မအန္နိုင္ျဖစ္ျပီး ေနာက္ဆုံးသီလရွင္
၀တ္သြားျပီ။ ပညာေတာ္ျပီး တသက္လုံးဗိုင္းေကာင္း
ေက်ာက္ဖိေနခဲ့တဲ့သူပါ။ ဒီ၀တၴဳတိုေလးဖတ္ျပီး သူ႕ကိုအရမ္းသတိယမိလိုက္တယ္။

Sint Si said...

Well...no mother can keep their children under their wings for ever. So..the best we can do is, teach them to be independent, strong and humble.

တန္ခူး said...

မ ေရ… တပိုင္းတစနွင္းကို စဖတ္ခဲ့တုန္းက အဆံုးမွာ မ်က္ရည္က်ဖူးခဲ့တာ ခုျပန္ဖတ္ေတာ့ သတိရသြားတယ္…
အဲဒီတုန္းက စည္းကမ္းၾကီးတဲ့၊ ေယာက်ၤာေလးသူငယ္ခ်င္းထားတာ လံုး၀မၾကိဳက္တဲ့ အေဖရဲ့ ပံုစံခြက္ထဲက ကိုယ့္ဘ၀နဲ ့ခပ္ဆင္ဆင္မို ့ (ကိုယ္ကေတာ့ မိစံုဖစံုနွင္းပါ) သိပ္ခံစားခဲ့ရတဲ့ ၀တၳဳတိုေလးပါ… အဆံုးသတ္မွာ နွင္းကို အားမလိုအားမရျဖစ္ျပီး သိပ္သနားမိတာပဲ… တစံုတေယာက္ကို ခ်စ္တယ္ဆိုတာ ကိုယ္ခ်စ္တဲ့အဲဒီတစံုတေယာက္စိတ္ခ်မ္းသာျငိမ္းခ်မ္းေအာင္ ဖန္တီးေပးနိုင္မွ တကယ္ခ်စ္ရာၾကသလားလုိ ့ေလ… တည့္မတ္ေပးတာက တျခား…လြွမ္းမိုးတာက တျခားေပါ့… နွင္းေမေမမ်ား မရွိေတာ့ရင္ ေလာကၾကီးမွာ ခုိကိုးရာမဲ့ေနမယ့္ နွင္းဘ၀ကို နွင္းေမေမ မစဥ္းစားခဲ့ဘူးေနာ္…

Unknown said...

Sayama yay,

Your Hnin is not brave ( soft Hnin ).

Anonymous said...

ကူးယူထားလိုက္ပါတယ္။
ေျဖးေျဖးခ်င္းဖတ္မလို႕ပါ။

ကိုခ်စ္ေဖ said...

မေမျငိမ္းကေတာ့ နွင္းကေလးရဲ့ေမေမလိုမ်ိဴး မဟုတ္ပါ
ဘူးဗ်ာ.လြန္ခဲ့တဲ့ နွစ္(၂၀)က မေမျငိမ္းကို က်ေနာ္ရင္နဲ႔
ၾကည့္ေနမိတယ္.