Jan 22, 2011

မစိမ္းလန္းႏိုင္တဲ့ ရာသီခြင္



အမွန္တရားဘက္ကပါ.. တဲ့
ျပီးေတာ့ျဖင့္
အမွားတရာကို က်က်နန သိမ္းထုပ္လို႔။
ဒီတေလာ.. ရယ္စရာေတြ မ်ား မ်ား မ်ား
ကိုယ္ပိုင္ ရယ္စရာရွိသူေတြကလည္း
ဟိုမွာ ဒီမွာ ရယ္စရာေတြခ်ည္းဆိုပဲ..
ကိုယ့္ရယ္ရသကြာ.. ။
တေလာကလံုး ရယ္စရာေတြနဲ႔ ဖံုးလို႔။

ဖာတလံုးေခါင္းက်ားကေတာ့
အို.. အသင္ေလာက… တဲ့။
ေလာကၾကီးက မတရားပါဘူးရွင္.. လို႔
ျပည္႔တန္ဆာ မခ်ိဳက “မြန္းတည့္ခ်ိန္တြင္ ေန၀င္သည္”.. မွာ ေျပာတယ္
ဆိုက္ကားဆရာ ကိုေက်ာ္ကေတာ့ ေလာကၾကီးက သူ႔ဘာသူေနတာ အျပစ္မရွိဘူး..
အျပစ္ရွိတဲ့လူေတြကသာ ေလာကၾကီးကို လႊဲလႊဲခ်ေနတာ..တဲ့။

အပင္ေတြ မစိမ္းလန္း
ပန္းေတြ မပြင့္
စမ္းေရလည္း မစီးႏိုင္ေတာ့တဲ့
ခုလို ေအးခဲခဲ ေဆာင္းရာသီဆို
အလိုလို ငိုခ်င္တာပဲ.. စိတ္က်။

အေရးထဲမွာ..
၀န္းက်င္တခိုဆိုတာကလည္း
ျပိဳမလို မိႈင္းရီ…
အို...အသင္ေလာကဆိုတာၾကီးကလည္း
ၾကယ္ျမင္ လျမင္..။

မမ ျပံဳးတာ အားရ ပါးရ.. တဲ့။
တကယ္က
အမုန္းေတြကို လွတ ပတ ျခယ္သထားတာ..။
ဒီလိုကာလၾကီးထဲ..
ဘယ္လိုမ်ား လန္းႏိုင္မလဲကြယ္..။

၂၂ ဇန္န၀ါရီ ၂၀၁၁။


3 comments:

ညီလင္းသစ္ said...

အင္း..အမေတာ့ အေမရိကားရဲ႕ေဆာင္းမွာ အလူးအလွိမ့္ ပဲ ထင္ပါရဲ႕...၊ :)

အင္း...ဒီက ေဆာင္းေတြကေတာ့ မငိုခ်င္တဲ့သူေတာင္ လက္တို႔ခံရရင္ ခပ္မဲ့မဲ့နဲ႔ ႐ွိဳက္ခ်င္ ႐ွိဳက္မိေသးတာ ကလား...၊ ကဗ်ာေလး ႀကိဳက္တယ္အမ...။

zue said...

ဆရာမ
အၿမဲေရာက္ၿဖစ္ပါတယ္..
ကဗ်ာေလး ဖတ္ၿပီး ခံစားသြားပါတယ္..

သိဂၤါေက်ာ္ said...

ႏွင္းေတြ ႏွိပ္စက္လို႕ အရြက္ေတြ မေဝႏိုင္ မစိမ္းႏိုင္တဲ့ ရာသီပဲေနာ္..
ေဆာင္း ျမန္ျမန္ ကုန္ပါေစလို႕ ဆုေတာင္းေနသလား ဆရာမ...