Oct 28, 2009

ကမၻာပ်က္မယ္လား.. (ဖြဟဲ့.. လြဲေစ.. ဖယ္ေစ..)

ညီမေလး အိျႏၵာက ေျပာတယ္..။ တကယ္လို႔ကမၻာပ်က္မယ္ဆိုရင္ေပါ့...ဆိုပါစို႔…တဲ့။

တကယ္ေတာ့ ကမၻာပ်က္တယ္လို႔ ထင္ရေလာက္တဲ့ ခံစားမႈေတြ ဘ၀မွာ အၾကိမ္ၾကိမ္ ခံစားခဲ့ရဖူးေပမဲ့..။ တကယ့္ ရုပ္ေလာကၾကီးပ်က္တာကို ၾကံဳရရင္.. လို႔ ေတြးလိုက္ေတာ့လည္း စိတ္ထဲ ထိထိခိုက္ခိုက္ ျဖစ္လာရျပန္တာပါပဲ။ အဲဒီအခါ က်မဘ၀ထဲက ထူးျခားတာေတြနဲ႔ တိုက္ဆိုင္တာေတြကို ျပန္ေျပာျပခ်င္လာပါတယ္။ (အိျႏၵာ့ post လိုပဲ အပိုင္းတစ္-ႏွစ္ ခြဲဖတ္ၾကပါကုန္…)

က်မမွာ ထူးျခားတာ တခုရွိပါတယ္။ ငယ္ငယ္ေလးကတည္းက မၾကာခဏ(အၾကိမ္ၾကိမ္) မက္တတ္တဲ့ အိပ္မက္ ၃ခုရွိပါတယ္။ ပထမဆံုးတခုက.. အိပ္မက္ထဲမွာ ေနေရာင္ထိန္လင္းေနတဲ့ ရြာလို ေနရာေလးမွာ အိမ္ေရွ႕ ကြက္လပ္ေလးတခု။ အဲဒီေနာက္က အိမ္ေလးက ေျခတံရွည္။ ေလွကားရင္းမွာ ကေလးစီး မိန္းမစီး ဖိနပ္ပါး အ၀ါေလးတရံနဲ႔ ပန္းေရာင္ေလးတရံ ယွဥ္လ်က္ေလး ရွိေနတယ္။ အိမ္၀င္းေထာင့္က ေျမျပန္႔ုျပန္႔မွာေတာ့ အဖြားအိုတေယာက္က စေကာနဲ႔ ဆန္ပ်ာေနတယ္။ ဒါပဲ..။ အဲဒီျမင္ကြင္းေလးကို ကေလးဘ၀ သိတတ္စကတည္းက က်မ မၾကာခဏ မက္တယ္။
ေနာက္ေတာ့ က်မ အသက္ အစိတ္ေက်ာ္မွာ ၀တၳဳေရးဖို႔အတြက္လိုလို႔ သြားၾကည့္ဖိ္ု႔ သန္လ်င္ဘက္ကို အစ္မတေယာက္ လိုက္ပို႔လို႔ ေရာက္တယ္။ အဲဒီတုန္းက သီတာသေဘာၤၾကီးနဲ႔..။ သန္လ်င္ဘက္ကမ္းေရာက္ေတာ့ က်မတို႔ ေလွ်ာက္သြားရင္းနဲ႔ ေမြ႔ႏြန္းကုန္းကို ေရာက္ပါေရာ။ အဲဒီမွာ ဇာတ္လမ္းစတာပါပဲ။ အဲဒီေနရာေတြကို က်မ သိေနတာပါ။ (က်မ ၾကီးမွ သန္လ်င္ကို တခါမွ မေရာက္ဖူးပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ က်မအေဖနဲ႔ အေမ အိမ္ေထာင္ဦး .. က်မကို ကိုယ္၀န္ရွိစဥ္ကေတာ့ သန္လ်င္မွာ ေနခဲ့တာပါ)။ အစ္မရဲ႕ ဦးေဆာင္မႈေနာက္ လိုက္လာတဲ့ က်မက အဲဒီေနရာေတြမွာေတာ့ က်မက ေရွ႔က သြားေနမိပါတယ္။ ေနာက္ေတာ့ က်မ စိတ္ထဲ သိပ္သြားခ်င္ေနတဲ့ ေနရာေတြကို ေျခဦးတည့္ရာေနာက္ ေလွ်ာက္လိုက္သလို သြားေနမိပါတယ္။ က်မ လမ္းတလမ္းထဲ ခ်ိဳး၀င္လိုက္ပါတယ္။ အဲဒီ လမ္းနာမည္ဖတ္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ျမိဳ႕ေဟာင္း ၁ လမ္းတဲ့။
အဲဒီလမ္းထဲက ေနာက္ထပ္လမ္းသြယ္တခုထဲ က်မ အလိုလို ခ်ိဳး၀င္မိျပန္ပါတယ္။ ျမရာပင္ ၁ လမ္းတဲ့။ အဲဒီလမ္းထဲ အိမ္စုတ္ကေလးေတြ အစီအရီ..။ လမ္းအဆံုးထိ က်မေလွ်ာက္၀င္သြားမိပါတယ္။ လမ္းအဆံုးမွာေတာ့ တကယ္ပဲ ျမရာေတာကေလးလိုျဖစ္ေနတဲ့ သစ္ပင္စုစုေလးေတြက ပိတ္သြားပါတယ္။ အဲဒီလမ္းကေလးအဆံုး ဘယ္ဘက္ျခမ္းက ယိုင္နဲ႔နဲ႔ အိ္မ္ကေလးတလံုးကို က်မ ရပ္ၾကည့္ေနမိပါတယ္။ ဖတ္လာတဲ့သူေတြ ရိပ္မိမွာပါ။ ဟုတ္ပါတယ္။ အဲဒါ က်မ အိပ္မက္ထဲက အိမ္ေလးပါပဲ။ ဘိနပ္ေလး ႏွစ္ရံနဲ႔ အဖြားၾကီးေတာ့ ရွိမေနပါဘူး။
အဲဒါကို ေနာက္မွ အေမ့ကို ေျပာျပေတာ့ အေမက သိပ္ကို အံ့ၾသေနပါတယ္။ အေမတို႔ အိမ္ေထာင္ဦးတုန္းက အဲဒီအိမ္ေလးမွာ ငွားေနခဲ့ၾကတာဆိုတာကို က်မကို အေမတို႔ တခါမွေျပာမျပခဲ့ဖူးပါဘူး..။

အဲဒီေနာက္မွာေတာ့ ဘာလို႔မွန္းမသိပါဘူး.. က်မ အဲဒီအိပ္မက္ ထပ္မမက္ေတာ့ပါဘူး။

ေနာက္ထပ္ အဲလိုပဲ မၾကာခဏ မက္တတ္တဲ့ အိပ္မက္တခုကေတာ့ က်မက ၀ါးရံုပင္ေတြ ေဘးဘယ္ညာမွာ ကိုင္းက်ျပီး အုပ္မိုးထားတဲ့ ေတာင္ကုန္းမို႔ေလးေတြၾကားက ေတာလမ္းေလးတခုထဲမွာ ေအးေအးလူလူ ေလွ်ာက္ေနတာ။ က်မကိုယ္မွာ ေခၽြးေလးေတြနဲ႔ ေအးလို႔..။ ဒါပဲ အိပ္မက္က..။ က်မ ၁၀တန္းႏွစ္မွာ ပထမဆံုး က်ိဳက္ထီးရိုးဘုရားဖူး သြားရပါတယ္။ အဲဒီတုန္းက ေတာလမ္းကေန တက္ရတာမို႔ သိပ္ေပ်ာ္တာပါပဲ..။ ဒီလိုနဲ႔ ေရႊရင္ဆို႔အေက်ာ္ တေနရာအေရာက္မွာေတာ့ က်မအိပ္မက္ထဲက ျမင္ကြင္းနဲ႔ တန္းကနဲ တိုးပါေတာ့တယ္။ အဲဒီေနရာေလးမွာ လမ္းေလွ်ာက္ေနတုန္းမွာလည္း တကယ္ပဲ က်မကိုယ္မွာ ေခၽြးေတြေအးလို႔။ အဲဒီလမ္းကေလး ေလွ်ာက္ေနတုန္းမွာလည္း အိပ္မက္ကို တခ်ိန္လံုး သတိရေနခဲ့ပါတယ္။ မွတ္မွတ္ရရ အဲဒီည ေတာင္ေပၚေရာက္ေတာ့ က်မ အျပင္းဖ်ားပါတယ္။
အဲဒီေနာက္ပိုင္းမွာလည္း အဲဒီအိပ္မက္ တခါမွ ထပ္မမက္ေတာ့ပါဘူး။ ျပီးေတာ့ အဲဒီေနာက္ ႏွစ္တုိင္းနီးပါး က်မ က်ိဳက္ထီးရိုးဘုရားဖူး ႏွစ္စဥ္ေရာက္ျဖစ္ပါတယ္။

ေနာက္ဆံုး အိပ္မက္ကေတာ့ ခပ္ငယ္ငယ္ကတည္းက မက္တာေပမဲ့ ေနာက္ဆံုးမက္ခဲ့တာ ၂ႏွစ္ေလာက္ ရွိပါျပီ။ ခုခ်ိန္ထိဆိုရင္ ေလးငါးခါေတာ့ မက္ျပီးသားပါ။ အဲဒီအိပ္မက္ စမက္စဥ္ကအတိုင္းေျပာျပရရင္ အိပ္မက္ထဲမွာ ညဘက္ၾကီး။ က်မက ေရထဲမွာ ေမွာက္ခုန္ၾကီး ေမ်ာေနတာ..။ အဲဒီငယ္ငယ္ေလးမွာ မက္ကတည္းက အိပ္မက္ထဲမွာ က်မက အသက္ၾကီးေနျပီ္။ က်မ ေခါင္းေထာင္ၾကည့္ေတာ့ က်မနားမွာ ရုပ္တုေတြ.. အေဆာက္ဦးေတြက ေရနစ္လက္စ တပိုင္းတစေပၚလို႔။ ဒါပါပဲ အိပ္မက္က..။ (အျပင္မွာဆိုရင္ေတာ့ မျဖစ္ႏိုင္.. က်မက ေရမကူးတတ္ေတာ့ ခ်က္ခ်င္း ပလံုဆို သြားမွာ..) ေနာက္ နည္းနည္းၾကီးလာမွ အဲဒီရုပ္တုေတြထဲမွာ တခုက New York က Liberty ရုပ္ၾကီးလို႔ သိလာတယ္။ ေနာက္ေတာ့ အေဆာက္အဦးကလည္း ၀ါရွင္တန္က ပါလီမန္အေဆာက္အဦးရဲ႕ ေခါင္မိုးလံုးလံုးၾကီးမွန္း သိလာတယ္။ (ကဲ.. ဇာတ္လမ္းကေတာ့ စလာပါျပီ..။ ခု က်မေနတာ ၀ါရွင္တန္ နား..။ က်မရံုးကလည္း လႊတ္ေတာ္ေရွ႕မွာ..။ လစ္ဘာတီရုပ္ၾကီးနဲ႔ေတာ့ ေ၀းပါတယ္။ :P) ကဲ.. ကမၻာၾကီးကေတာ့ ၂၀၁၂ ဒီဇင္ဘာ ၂၁မွာ ပ်က္မွာတဲ့။
က်မမွာလည္း ၾကံဳၾကိဳက္စရာ အိပ္မက္ထဲက ျမင္ကြင္း ဒါပဲ က်န္ေတာ့တာ။
ဆိုေတာ့ ေျပာရရင္ က်မစိတ္ထဲ… ယံုသလိုလို..။(ေက်ာခ်မ္းစရာ မေကာင္းလား.. :D)
++++++

အင္း…. "ကမၻာပ်က္ခါနီး တစ္လေလာက္အလို" တဲ့။

(၁) ဘယ္သူေတြနဲ႔ရွိေနခ်င္လဲ..
တကယ္ေတာ့ ဘယ္သူေတြနဲ႔ပဲျဖစ္ျဖစ္ အေရးမၾကီးေတာ့ပါဘူး။ တကယ္သာဆို အဲဒီအခ်ိန္ေလးမွာ ဘာကိုမွ ေတြးထား ျပင္ထားလို႔မွ မရတာပဲ..။
ဒါေပမဲ့ အိျႏၵာနဲ႔တူတာက…
အျဖစ္ခ်င္ဆံုးက ဘယ္သူေတြ ဘာမွမျဖစ္ခ်င္ ကိုယ္အရင္ဆံုးေသသြားတာမ်ိဳးေပါ့။
ဟုတ္တယ္..တကိုယ္ေကာင္းဆန္တယ္ပဲ ေျပာေျပာ.. ကိုယ္ပဲ အရင္ ေသခ်င္တယ္။

(၂) ဘာေတြခံစားေနရမလဲ..

က်မတို႔ မိဘေတြပဲ ေသကုန္ျပီး ကေလးေတြခ်ည္း က်န္ေနခဲ့မွာကို ပူတယ္။ မေသရခင္စပ္ၾကား အပူအေလာင္ေတြ အနာတရေတြ ေခ်ာက္ခ်ားစရာေတြ ေတြ႔ရမွာကို ေတြးေၾကာက္ေနမိမယ္..။ ေသခ်ာတာေတာ့ ဘုရားစာေတြ ပိုရြတ္ေနျဖစ္မယ္။

(၃) ဘာေတြျပင္ဆင္ထားမလဲ

သားသမီးေတြကို တခုခုျဖစ္ရင္ အတူတူေျပးမယ္.. ေမေမတေယာက္ ေဖေဖတေယာက္ ကပ္ထား။ သားၾကီးက ဗလၾကီးေတာ့ ေရွ႕က ဦးေဆာင္ရမွာပဲဆိုတာေတြ ေျပာထားမွာေပါ့။ အတတ္ႏိုင္ဆံုးေတာ့ မခြဲမခြာ ရင္ဆိုင္ၾကဖို႔…။

(၄) ၀မ္းနည္းမိမွာက

ဘ၀ထဲ ၾကာၾကာမေနလိုက္ရမွာကိုေပါ့။ က်မ စာေတြ ေရးခ်င္ေသးတယ္..။ ပန္းခ်ီလည္း ျပန္ဆြဲခ်င္ေသးတာ..။ ျပီးေတာ့ အေမ့ကို ေျပးေတြ႔လိုက္ခ်င္ေသးတာ။

(၅) ေၾကာက္လန္႔မိတာက..

မေသခင္ ခံစားရမယ့္ ေ၀ဒနာနဲ႔ ေသကြဲ ရွင္ကြဲေတြ အမ်ားၾကီး ၾကံဳဦးမွာကိုေပါ့။

(၆) ေဆာင္ထားခ်င္တာ..

ခုခ်ိန္ထိေတာ့ ကိုယ့္မိသားစုေလးကိုပဲ က်စ္က်စ္ပါေအာင္ ဖက္တြယ္ေဆာင္ထားခ်င္ပါတယ္။

(၇) ဘာေတြေရးမိမလဲ..

အဲဒီအခ်ိန္ေလာက္ဆိုရင္ ေရးႏိုင္ရင္ေတာင္ ေက်ာက္ခ်ပ္လို.. သတၱဳျပားလို.. ေပၚမွာပဲ ထြင္းေရးဖို႔ ၾကိဳးစားမယ္..။

(ဂ) ေတြးမိေတြးရာ အေတြး

တကယ္လုိ႔မ်ား ကမၻာေပၚမွာ ငါတေယာက္တည္း အသက္ရွင္ က်န္ေနခဲ့ရင္.. ဘယ္လို လုပ္ရပါ့..။

(၉) ဂုဏ္ယူခ်င္တာက

အဲဒီအခ်ိန္မွာေတာ့ ဘာကိုမွ ဂုဏ္မယူခ်င္ေတာ့ဘူးထင္တယ္။ စိတ္ေသာကပဲ ဖိစီးေနေတာ့မွာေလ..။ ၾကံဖန္ ဂုဏ္ယူရရင္ေတာ့ ခဏပဲ ရတဲ့ လူ႔ဘ၀ထဲ တန္ေအာင္ ေနခဲ့ရတာ ဂုဏ္ယူပါတယ္။

(၁၀) ရွာႀကံေျဖသိမ့္မိတာက

ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ .. အနားမွာ အားရွိေဖာ္ မိသားစု ၅ေယာက္ေတာင္ အတူရွိေနတာ..။


(၁၁) က်ဴးရင့္ခ်င္တဲ့ ဥဒါန္း

အမွန္အတိုင္း ၀န္ခံရရင္..ဘာ က်ဴးရင့္ရမွန္းကို မသိေတာ့ပါဘူး။
ငါလာတယ္…
ငါျမင္တယ္..
ငါေအာင္ပြဲခံတယ္..
(ဟင္… ဟုတ္ေသးပါဘူး.. ဒါလည္း )
ဒါမွမဟုတ္လည္း.. ေဟးးးး ငါ့အိပ္မက္ မွန္တယ္…. လို႔မ်ားလား…။ 

37 comments:

ကိုရင္ေနာ္ခင္ေလးငယ္ said...

ဆရာမေရ..
သိပ္ကို စိတ္ဝင္စားေနတာမို႔ ခပ္ျမန္ျမန္ ဖတ္လိုက္ပါဦးမယ္ ဖတ္ၿပီးေတာ႔ ထပ္မန္႔မယ္ေပါ႔ဗ်ာ... း)

ကိုရင္ေနာ္ခင္ေလးငယ္ said...

ဆရာမေရ..
ဆရာမရဲ႕ အိပ္မက္ေတြက တကယ္မ်ား ျဖစ္လာမွာလားဗ်ာ..!
ဆရာမႀကံဳခဲ႔သလို အိပ္မက္ထဲက ေနရာေတြ တကယ္ႀကီး ျပန္မေရာက္ဖူးေပမယ္႔.. “သလိုလို” ေတြေတာ႔ ခံစားဖူးတယ္..။

ကမၻာပ်က္တာမ်ိဳးႀကီးကိုေတာ႔ မမက္ရဲေသးဘူး.. တိုက္အျမင့္ႀကီးေပၚက လိမ္႔က်လို႔ ေလဟာနယ္ထဲ လႊင့္ေနတာမ်ိဳး မက္မိလို႔ လန္႔ႏိုးရင္ေတာင္ ျပန္အိပ္ရမွာ ခပ္ေၾကာက္ေၾကာက္.. တကယ္မ်ားသာဆိုရင္..။

ေဒၚအိႁႏၵာ ဒုကၡေပးလို႔ ထိုင္ရမလို ထရမလို ဘုန္းႀကီးပဲ ဝတ္လိုက္ရင္ေကာင္းမလိုလို ကို ျဖစ္လို႔..။

ဆရာမေရ “တကယ္သာ ကမၻာပ်က္ရင္ ကိုယ္တစ္ေယာက္တည္း အသက္႐ွင္က်န္ မေနဖို႔ ဆုေတာင္းရမွာပဲ”

က်ေနာ္ကေတာ႔ “မပ်က္ပါဘူး” ဆိုတဲ႔ဘက္က မရဲတရဲ ေလာင္းေၾကးထပ္ထားတယ္.. း)

ခင္မင္ေလးစားခ်စ္ျခင္းအားျဖင့္

ကိုရင္ေနာ္

ေတာင္ေပၚသား said...

မၾကီးေရ က်ေနာ့္ကုိ ေျခာက္ပါနဲ႕ေနာ့္။ အဲ့ဒီအိပ္မက္ေလး အေကာင္းအထည္ မေပၚပါေစနဲ႕
တကယ္ေတာ့ လူဆုိတာ ေသမ်ိဳးၾကီးပါပဲ တခ်ိန္ခ်ိန္ေတာ့ သြားၾကရမွာပဲေနာ့္ ေၾကာက္ေတာ့ပါဘူး း)

ေလးစားလ်က္
ေတာင္ေပၚသား

Nge Naing said...

ဆရာမရဲ့ ေနာက္ဆံုးအိပ္မက္က တကယ္လားဆရာမ။ အိပ္မက္မွန္တဲ့သူေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ရွိတယ္။ ဒါကိုကၽြန္မ ယံုတယ္။ ကၽြန္မက ကမာၻတေန႔ပ်က္မယ္ ဆိုတာ ယံုေပမယ့္ အခုေလာက္ အေစာႀကီး ပ်က္လိမ့္မယ္လို႔ေတာ့ မယံုတဲ့ဘက္ကပါတယ္။ ဆရာမ အိပ္မက္သာ မွန္ရင္ ၂၀၁၂ ခုမွာ တကယ္ပဲ ကမာၻာပ်က္ေတာ့မယ္လို႔ ယံုရေတာ့မယ္ ထင္တယ္။

ေမျငိမ္း said...

ဟြန္႔ ကိုရင္ေနာ္တို႔ေနာ္...
သူတို႔ကျဖင့္ ေၾကာက္စရာၾကီးေတြတင္ထားျပီးေတာ့..။
ေတာင္ေပၚသားေရ..
အိပ္မက္ကေတာ့ တကယ္ပါ..။ ျဖစ္လာမလားဆိုတာေတာ့ တိ၀ူးေလ..။ ဒါမဲ့ အမွန္အတိုင္းေျပာရရင္ ဒီကိစၥၾကီးက အခ်ိန္မေရြးျဖစ္သြားႏိုင္တာပဲ..။
မငယ္ေရ..
အိပ္မက္က တကယ္ပါ (မေနာက္ပါဘူး။ ဟိုတုန္းကတည္းက အမနဲ႔ ခင္တဲ့သူေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား သိၾကပါတယ္..။ အရင္က မေၾကာက္ဘူး။ ဟီးး ခုမွ ေၾကာက္စရာ ေကာင္းလာတာ..။) ျပီးေတာ့ ဘုရားေဟာအတိုင္း မျမဲတဲ့ တရားေတြအရေရာ.. ဘာမွ မခိုင္မာဘဲ ေလဟာနယ္ထဲ ရွိေနရတဲ့ ၾကယ္ၾကီးေတြ အခ်ိန္မေရြးေၾကြက်သြားနိုင္တာကို တသက္လံုး ျမင္ဖူးေနခဲ့ၾကတာပဲေနာ္..။ တို႔ကမၻာလည္း အဲလို အခ်ိန္မေရြး ေၾကြက် မသြားႏိုင္ဘူးလား..။
အမကေတာ့ ယံုတာ မယံုတာထက္ ျဖစ္မယ္ဆို ျဖစ္ႏိုင္တာပဲလို႔ေတာ့ ေတြးမိတယ္။ (ျပီးေတာ့ ေနာ္ေ၀ဘက္မွာ ေျမေအာက္ျမိဳ႕ေတာင္ တည္ေနျပီဆိုပဲ):(

pandora said...

ေအာင္မယ္ေလး... အစ္မရယ္. အိပ္မက္ေတြနဲ႕ အျဖစ္အပ်က္ေတြကလည္း ၾကက္သီးထစရာ

ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ အခုလို အင္တာနက္ေက်းဇူးနဲ႕ ခ်စ္ခင္ရတဲ့ ေမာင္ႏွမေတြ မိတ္ေဆြ သူငယ္ခ်င္းေတြ ဆံုဆည္းခဲ့ရတာကိုက ေျဖသိမ့္စရာပါေလ။ (ဒါေတာင္ တခ်ိဳ႕က မိုက္မိုက္မဲမဲနဲ႕ ဂ်ီေတာ့ခ္ မ၀င္ေတာ့ဘူး ဘာညာနဲ႕ အဆက္ျဖတ္ခ်င္ေသးတယ္ေနာ္။ ဆုိးလိုက္တာ။ :P )

ဘယ္ဘ၀ေရာက္ေရာက္ပါ။ ေနာင္ဘ၀ကို ေရာက္သြားခဲ့ရင္လည္း “ေျမကမၻာ အလြမ္းေျပ” ဆိုၿပီး စီးရီးစ္လိုက္ စာေတြေရးပါဦးေနာ္။

Jeff said...

ဆရာမရယ္
မထိတ္သာမလန္႕သာ! အိမ္ေထာင္မက်ေသးလို႕မေသပါရေစနဲ႕အုန္း ...
အဲ..အဲ. တကယ္ျဖစ္မယ္ဆိုလဲ တေယာက္ထဲပဲ ေကာင္းပါတယ္။
Jeff

ကုိေပါ said...

ေဒၚေမၿငိမ္း…. မက်ီစားပါနဲ႔ဗ်ာ။

ဒီမွာ ငယ္ငယ္ႏုႏုေလးပဲ ရွိေသးတယ္။ ဒီအသက္အရြယ္မွ ဘ၀ စတယ္ဆုိတဲ့ အသက္အပုိင္းအျခားကုိေတာင္ မေရာက္ေသးဘူးခင္ဗ်။ ဖြဟဲ့… ဆရာမရဲ႕ ေနာက္ဆုံးအိပ္မက္လည္း လြဲပါေစ။

ဒါထက္ က်ေနာ့္မွာလည္း ထပ္ဖန္တလဲလဲ မက္တတ္တဲ့ အိပ္မက္ သုံးခုရွိတယ္။ က်ေနာ့္အဖုိ႔ေတာ့ ဆရာမအိပ္မက္ထက္ေတာင္ ပုိလုိ႔ ေျခာက္ခ်ားစရာ ေကာင္းေသးတယ္ခင္ဗ်။ အိပ္ယာက ႏုိးလာရင္ ေဇာေခၽြးေတြ ျပန္ေနတတ္တယ္။ အဲဒီ အိပ္မက္ သုံးခုစလုံးကုိ ဒီအရြယ္အထိ ထပ္ဖန္တလဲလဲ မက္လုိ႔ေကာင္းတုန္း။

(၁) စာေမးပြဲက မနက္ျဖန္ ေျဖရေတာ့မွာဆုိရင္ ဒီေန႔အထိ ေက်ာင္းစာ (လက္ခ်ာႏုတ္စ္ေတြ) မစုံလင္လုိ႔၊ စာေတြ လုံးလုံးမၾကည့္ရေသးလုိ႔ ေယာက္ယက္ခတ္ေနတဲ့ အိပ္မက္။

(၂) စာေမးပြဲမွာ ေျဖရမယ့္ဘာသာရပ္ကုိ မွားၾကည့္လာၿပီး စာေမးပြဲခန္းထဲေရာက္မွ တျခားဘာသာရပ္အတြက္ ေမးခြန္းျဖစ္ေနတာကုိ သိလုိက္ရတဲ့အခါ ေဇာေခၽြးျပန္ေနတဲ့ အိပ္မက္။

(၃) အလုပ္ျပဳတ္ၿပီးေတာ့ ျမန္မာျပည္ ျပန္သြားၿပီး ကာလအတုိင္းအတာ တခုအထိ ေမ့ေမ့ေလ်ာ့ေလ်ာ့ အလုပ္မလုပ္ဘဲ ဇိမ္နဲ႔ ထုိင္စားေနတယ္။ ကုန္သေလာက္ရွိမွ ဟာ…. ငါစကၤာပူက စီပီအက္ဖ္(စုေဆာင္းေငြေတြ) မထုတ္ခဲ့ရေသးပါလား…. ဆုိတာ သတိရၿပီး စကၤာပူသြားၿပီး ပုိက္ဆံထုတ္ဖုိ႔ ႀကဳိးစားတဲ့ အိပ္မက္။

အိပ္မက္ေတြက ဆရာမလုိ အနာဂတ္ကုိ မွန္းေမွ်ာ္ၿပီး မက္တာ ဟုတ္ပုံမရဘူး။ ငယ္ငယ္က စာမႀကဳိးစားခဲ့လုိ႔၊ အခုေလာေလာဆယ္မွာလည္း အလုပ္ကုိ မႀကဳိးစားလုိ႔ မသိစိတ္က ဒဏ္တပ္တဲ့အေနနဲ႔ မက္တာျဖစ္မယ္။ း-)

Thant said...

အီးးးးေက်ာခ်မ္းလိုုက္တာ....

Vista said...

အဲဒီေတာ့ ၾကမ္းေၾကသြားေအာင္
ေရခ်ိဴးကန္ထဲစိမ္ေနရင္းနဲ့ကမၻာပ်က္တဲ့ ၂၀၁၂ ရုပ္ရွင္ကို ၾကည့္လိုက္မမ..
အိမ္မက္ထည္းကနဲ ့တူေနရင္ေနာက္မမက္ေတာ့ဘူး ဟိဟိ...ဒါငါ့အိမ္မက္ထည္းကလိုပဲဆိုပီးေတာ့..
တကယ္ျဖစ္လာမယ္ဆိုလည္း
မမ အိမ္မက္ထည္းမွာအားလံုးမေသဘူးေပါ့ မမက်န္ေနေသးတယ္လား..
ဒါဆိုရွင္က်န္တဲ့လူေတြလည္းရွိမွာပဲေပါ့
အဲဒါအဆိုးဆံုးပဲ ..ေရေမွ်ာ ငတ္ျပတ္ၿပီးမွေသၾကရမွာေလ ....တစ္ခါတည္းေသလိုက္ျခင္တယ္အျမန္ဆံုး ...

မယ္႔ကိုး said...

အရင္ကေတာ့ သိပ္မယံုတတ္တဲ႔ဘက္ကပဲ ...ဒါေပမယ့္ ဆရာမစာေလးဖတ္ၿပီး သဘာဝေဘးကေတာ့ ျဖစ္လာႏိုင္တယ္ ထင္ေနမိတယ္ :P

ဆရာမကေတာ့ ျမင္မက္တဲ႔သူဆိုေတာ့ လြတ္လပ္ၿငိမ္းခ်မ္းလိိိမ္႔မယ္လို႔ ယံုၾကည္ပါတယ္။

ဒါေပမယ့္ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ေတာ့ ကံနည္းသူ တစိိတ္တေဒသထဲမွာ ပါလိမ့္မယ္လို႔ ထင္ေနမိတယ္။

မိုးခါး said...

အသည္း တယားယားပါလား ဆရာမရယ္
အိပ္မက္ကို ဘေလာ့ေပၚေတာင္ ခ်ေရးလုိက္ပီဆိုမွေတာ့ ၾကိမ္းေက်သြားေလာက္ပါပီ .. (ဒီလိုပဲ ၾကံဖန္ ေတြးရတာ :P)

ေမေလး said...

ဆရာမအိပ္မက္က တကယ္ၾကီးမွန္ေနမွာလားဟင္
တူညားကိုမၿခိမ္းေၿခာက္နဲ႔ေနာ္။
တေန႔ေသမယ္ဆိုတာ သိေပမဲ႔
တကယ္တမ္းေတြးမိရင္ေတာ႔ လန္႔ေနမိတယ္။
ဘာဘဲၿဖစ္ၿဖစ္ေလ ရခဲတဲ႔လူဘဝမွာ
ကမာၻပ်က္တာ ၾကံဳရတာလဲ ကုသုိလ္တစ္မ်ိဳးေပါ႔
(ကိုယ္စိတ္ကိုယ္ေၿဖေတြးေနတာ းP )

MANORHARY said...

အမ
အိပ္မက္ေတြမၾကာခဏၿပန္ၿပန္မက္တတ္ၿပီး
အိပ္မက္ထဲကအတိုင္းၿဖစ္တတ္တာခ်င္းတူေနတယ္
ကမၻာပ်က္တာထက္ဆိုးတဲ့အိပ္မက္ေတြပဲမက္ဖူးတယ္
ကမၻာေတာ့မပ်က္ဖူးေသးဘူး အိပ္မက္ထဲမွာ .. း)

phyoaung said...
This comment has been removed by the author.
phyoaung said...
This comment has been removed by the author.
phyoaung said...

ဘုရား..ဘုရား ...
တက္ဂ္တဲ့ သူကလဲတက္ဂ္..
ေရးတဲ့သူကလဲေရးနဲ႕..
ဒြတ္ခပဲ.. ခုမွသူမ်ားက အခ်စ္နဲ႕စေတြ႕ျပီး ဘ၀ၾကီးတယ္ေနေပ်ာ္ပါလား ေတြးေနတုံးရိွေသးးးး ဆရာမေရ
vistaေျပာသလုိယၾတာ
ျမန္ျမန္ေခ်ပါ။ ေရခ်ိဳးကန္ထဲ ေရနဲနဲထဲ့ျပီး ေမွာက္ခုန္၄၅မိနစ္ေလာက္ေနေရထဲမွာေလဘာတီရုပ္ထုအ
ေသးနဲ႕ တျခားတုိလီမုတ္စ အရုပ္ေလးေတြခ်ိဳးဖဲ့ထဲ့၊၊ ေဘးနံရံမွာအမိုးလုံးနဲ႕ အေဆာက္အဦးပုံတခုကပ္။
ျပီးပါးစပ္က ကယ္ေတာ္မူပါ၊
ကမၻာၾကီးပ်က္ေနျပီဗ်ိဳ႕လုိ႕ ခပ္က်ယ္က်ယ္ေလး ၅မိနစ္တခါေလာက္ေအာ္ေပး။
ဒါဆုိ ယၾတာေက်သြားမွာပဲေနာ္...
ဆရာမးး((( ခုပဲ ၂၀၀၉ကုန္ေတာ့မယ္..ဘုရား..ဘုရား .......လုပ္ပါဗ် ျမန္္ျမန္..

phyoaung said...

ဆရာမေရ မန္႕ရတာ စာလုံးက
ေပ်ာက္ေပ်ာက္သြားတယ္။
ဘာျဖစ္တယ္မသိ..
ဆရာမကိုေနာက္မိလုိ႕မ်ားလား(
ေရထဲမွာထဲ့ဖုိ႕ရာ ေလဘာတီ
ရုပ္ထုေသးေနာ္ဆရာမ..ဟီး
ေတာ္ၾကာ ယၾတာမေအာင္ျမင္ပဲ
ျဖစ္ေနမယ္

ဂ်ဴနို said...

ဘာလဲေတာ့ မသိဘူး ဆရာမရယ္ က်မလည္း အိမ္မက္တခုကို ခဏခဏ မက္တတ္ၿပီး အျပင္မွာလည္း အဲ့အတိုင္း ျဖစ္ျဖစ္ေနတတ္တယ္။

တခါတေလ တကယ္ျဖစ္ခ်င္တာမ်ား မက္ပါေတာ့လားလို႕ေတာင္ ဆုေတာင္းမိတယ္။

မအယ္

Eaindra said...

မမေရ...
လုပ္တုန္းက ဒီလိုပဲ..ဒီသတင္းအတြက္အမွတ္တရဆိုလုပ္လိုက္တာ..
ခုမွသူမ်ားေျခဖ်ားလက္ဖ်ားေတြေတာင္ေအးလာျပီ...

ဖြဟဲ့..လြဲပါေစ..ဖယ္ပါေစ...
ေဒၚေမျငိမ္းရဲ႕အိပ္မက္ မမွန္ပါေစနဲ႔..
တစ္ေန႔အႀကိမ္တစ္ေထာင္ရြတ္ရမယ္...။

ေက်းဇူးတင္ပါတယ္..မမေရ..
ေပါက္ကရေတြေမးတာကို
ေသေသခ်ာခ်ာေလးေျဖေပးတာ...အမွတ္တရေပါ့..

၂၀၁၂ မွာကမၻာမပ်က္ရင္ ဒီဇင္ဘာ၂၂ရက္ေန႔ အိမ္ျဖဴေတာ္မွာ ဆံုၾကမယ္ မမ...းP

Rita said...

ကိုေပါ ကြန္မန္႔ကို ဖတ္ၿပီး ဟားလုိက္ရတာ။
ကိုေပါလိုပဲ အိပ္မက္ ၁) နဲ႔ ၂) ကို ခဏခဏ ျပန္မက္တယ္။ ၃) ေတာ့ မမက္လာေသးဘူး။

အစ္မကို ယၾတာေခ်ခိုင္းေနၾကတာလဲ ရီရတယ္။

(အဲလို ေျပာလို႔ သတိၱေကာင္းတယ္ လို႔ေတာ့ မထင္ပါနဲ႔)

အစ္မရဲ႕ အိပ္မက္ေတြအေၾကာင္းကိုေတာ့ စိတ္ဝင္စားမိတယ္။ အဲလိုမ်ိဳး မျဖစ္ဖူးေတာ့ေလ။ မက္ရင္လဲဲ ဟိုေရာက္ ဒီေရာက္ ခဏပဲ။ အစီအစဉ္တက်လဲ မက္ေလ့မ႐ွိဘူး။

သိပ္ guilty ျဖစ္ခဲ့ဖူးတဲ့ တခ်ိန္ကေတာ့ အဲဒါကိုပဲ version အမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ ဆင္တူယိုးမွားေတြ ခဏခဏ မက္ခဲ့ဖူးတယ္။ ဒါလဲ ကိုေပါေျပာသလို မသိစိတ္က ဒဏ္ခတ္တာေနမယ္။

:P said...

ဖတ္ၿပီးမွ သိပ္မယံုရာကေန.. ေၾကာက္သလိုလိုျဖစ္လာၿပီ...။

မေမၿငိမ္းေကာမန္႔ျပန္ထားတာဖတ္ၿပီး ပိုဆိုးသြားတယ္
"တို႔ကမၻာလည္း အဲလို အခ်ိန္မေရြး ေၾကြက် မသြားႏိုင္ဘူးလား" တဲ့ ။ ကယ္ၾကပါ။

ေမျငိမ္း said...

ဒီတခါ post မွာ comment ေတြ ဖတ္ရတာ သိပ္ေပ်ာ္စရာေကာင္းတာပဲ..။ ခုမွ နည္းနည္း စိတ္ေအးတယ္.. တကယ္ေျပာတာ..။
အရီးပန္..
ေနာင္ဘ၀မွာ ရွင့္အမက အတိတ္ဘ၀ကို သတိရႏိုင္မယ့္ ပါရမီရွင္လို႔ ထင္သေပါ့ေလ..။ တကယ္လို႔ သတိမရႏိုင္ခဲ့ရင္ေတာ့ သတိလာေပးလွဲ႔ဦး :)
ဲJeff ေရ.. စိတ္မပူနဲ႔သား တေယာက္တည္းဆိုေတာ့ လွည့္ၾကည့္စရာမလိုဘူး.. ေျခဦးတည့္ရာသာ ေျပး။ ေျပးရင္းလႊားရင္း ေကာင္မေလးေတာင္ ေတြ႔ႏိုင္ေသး :P
ကိုေပါ.. အဲဒီအိပ္မက္မ်ိဳးေတာ့ က်မလည္း မက္သဗ်.. ခုထိပဲ.. ဥပမာ အိပ္မက္ထဲမွာ အသံလႊင့္ခန္းထဲ ၀င္ရေတာ့မယ္.. ေျပာစရာ အစီစဥ္စာရြက္ေတြ ေပ်ာက္ေနတာ.. သတင္းစာရြက္ေတြ ရွာမရတာ.. ေဇာေခၽြးေတြပ်ံေရာ.. အဲလိုေလ..။ ဟိဟိ။
ဒါမဲ့ နိမိတ္ျပအိပ္မက္ကေတာ့ တပံုစံတည္း ထပ္ကာ ထပ္ကာ မက္တာ.. က်မရဲ႕ ေနာက္ဆံုး အိပ္မက္လိုေပါ့.. ခိခိခိ။
Thant,
ေရထဲ ေမွာက္ခံုၾကီးဆိုေတာ့ ေအာက္ပိုင္းက ပိုခ်မ္းမွာထင္တယ္ေနာ္ :P
Vista..
အဲဒါေၾကာင့္ေျပာတာေပါ့.. တခါတည္းပဲ ေသလိုက္ခ်င္တယ္လို႔။ အဲလိုၾကီးထဲမွာေတာ့ ရွင္က်န္မေနခ်င္ပါဘူးကြယ္..ေနာ။
မယ္ကိုးေရ..
တေယာက္တည္းေတာ့ မျငိမ္းခ်မ္းခ်င္ပါဘူး သမီးရယ္..။ တူတူပဲ ေသခ်င္တယ္။
မိုးခါးေရ..
က်ိန္းပဲ ေက်မလား..။ နိမိတ္ျပသလိုပဲ ျဖစ္မလား.. ေျပာတတ္ေတာ့ပါ၀ူးး ဟူးဟူး
ေကာင္မေလးေရ..
အမေလးေတာ္ ဒါမ်ိဳးၾကီးေတာ့ ၾကံဳဖူးခ်င္ပါဘူး.. ေၾကာက္တတ္ရတဲ့အထဲ..။ :(
မေနာ္ေရ..
အဲလို အိပ္မက္အတိုင္း ျပန္ျပန္ျဖစ္တတ္တဲ့သူေတြ အမလည္း အမ်ားၾကီးေတြ႔ဖူးတယ္ သိလား..။ အင္း အမခမ်ာေတာ့ အဲဒီအိပ္မက္ကို တကယ္လန္႔ေနတာ အမွန္ပါ..။ ခု သတိရရင္ကို ၾကက္သီးထတယ္..။ အဲဒီည.. လၾကီးကလည္း သာေနေသးတာေတာ့္.. သိလား။
PhyoAung ေရ..
ဟုတ္တယ္ေနာ္.. အဲလို လုပ္မွထင္ပါရဲ႕..။
လစ္ဘာတီရုပ္နဲ႔ လႊတ္ေတာ္ ရုပ္တုေတြ ရွာ၀ယ္ဦးမွပါ..။ ဟီဟိ (သေဘာက်တယ္.. အဲဒီအၾကံ)ဒါမဲ့ ၄၅မိနစ္ကေတာ့ မ်ားလြန္းသေအ.. ေတာ္ၾကာ ကမၻာပ်က္လို႔ မေသ.. အေအးပတ္လို႔ ေသပါ့မယ္.. ကတည္း.. :P
မအယ္ေရ..
ဟုတ္ပါ့.. တခါတည္း ေကာင္းတဲ့ အိပ္မက္မ်ားေတာ့ တကယ္မျဖစ္..။ ေျပာခ်င္၀ူး..။
ေဒၚအိျႏၵာ..
စတုန္းက စျပီး.. ဘာခုမွေၾကာက္ပါဘီလဲ.. ဒီက မေျပာခ်င္လို႔ ျငိမ္ေနတာကို.. :P
မရီတာေရ..
ဟုတ္တယ္ဗ်.. ကိုေပါရဲ႕ အိပ္မက္ ၁ နဲ႔ ၂ ကို လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား မက္ဖူးၾကတယ္.. စိတ္ဆရာ၀န္ေတြေျပာတာေတာ့ stress ရွိေနရင္ အဲလို မက္တယ္ ေျပာတာပဲ..။ အမအိပ္မက္မ်ိဳးကေတာ့ မက္ေလ့ရွိတဲ့သူေတြ ေတြ႔ဖူးတယ္... ဒါေပမဲ့ နည္းတယ္...။ စိတ္ညစ္စရာၾကီးပါ ညီမရယ္..

Nay Lin said...

ဆရာမ

လုပ္ေတာ႕မယ္..ဆရာမ က အိမ္မက္ထဲမွာ အသက္ေတာ႕ႀကီးေနၿပီ ဆိုေတာ႕ သိပ္မပူပါဘူး..
ကိုယ္တို႕က သိပ္ငယ္ေသးတယ္ေလ..
ဟီး ဟီး.
jeff ၇ယ္..မင္းကစြံမွာ ေသခ်ာရဲ႕လား..ဆိုင္ကယ္ဖိုး
ပိုက္ဆံကုန္တာေတာင္ အမွတ္မ၇ွိ..:))

ဆရာမ ညီမ ကိုေမးႀကည္႕..သူက 2012 expert. လြန္ခဲ႕တဲ႕ႏွစ္ေတြထဲက ေလ႕လာေနတာ..
အခုေတာင္ ဘယ္ကိုေရြ႕ရင္ လြတ္မယ္လို႕ေၿပာေနတယ္.
:)))

Nay Lin said...

ခ်ုိသင္းေရ..

LA က Basin ထဲမွာ ေနာ္..:))

ကိုခ်စ္ေဖ said...

မေမျငိမ္းေရ
က်ေနာ္လည္း ေနရာတေနရာေရာက္ရင္ ငါဒီေနရာေရာက္ဖူးတယ္ အေျခအေနတခုဆိုလည္းငါျဖစ္ဖူးသလို လို႔ထင္မိတာေနာက္ အိမ္မက္မက္ဖူးတာျဖစ္ျဖစ္ေနတယ္
သူမ်ားေတြလည္း မေျပာျဖစ္ေတာ့ဘူး.ဟိုတေန႔က ေနလည္ဖက္ႀကီး ကိုယ္စီးလာတဲ့ကားကိုေနာက္က၀င္တိုက္တာ ကားထဲမွာညွပ္ျပီးေသေတာ့ ေသေတာ့မယ္လႈပ္လို႔ကလဲမရ ရဲေတြ သူနာျပဳကားေတြကလည္းမလာနဲ႔ မေမျငိမ္းရယ္ လန္႔နိုးလာတယ္ ေနာက္ေနမွသိရတာက အဲ့ဒီေန႔ကက်ေနာ္တို႔ျမိဳ့မွာ တေန႔လံုးကားေတြတိုက္လိုက္တာ စံခ်ိန္အျမင့္ဆံုးပဲတဲ့
ဘာမွန္းလဲမသိဘူး စိတ္ထဲလည္းမစြဲပဲနဲ႔ မေမျငိမ္လိုေရ
ေပၚေမွ်ာတာေတာ့ မမက္ဘူးေသးဘူးဗ်ာ.မက္လာဦးမလားမသိဘူး...က်ေနာ္ေတြးၾကည့္တာေတာ့ ကမၻာႀကီးေပၚမွာေရေတြမ်ားလာရင္ အဲ့ဒီေရေတြက ကမၻာေတာင္ဖက္ျခမ္းကေန အစက္ျဖစ္ျပီး စၾကၤာ၀ဠာထဲ ျပဳတ္က်သြားမလားလို႔.ဟီး..အဲ့ဒါဆိုအကုန္ေတာ့မေသဘူး.ထင္တယ္.တကယ္ေတာ့လည္းေၾကာက္သာေၾကာက္ေနရတာ ေသမင္းက ကိုေနာက္နားေလး ခုေတာင္ေရာက္ခ်င္ေရာက္ေနမွာဗ်ာ..ေသခါနီးကိုယ္ကျပဴးတူးျပဲတဲျဖစ္ေနရတဲ့အခိ်န္မ်ာသူမ်ားေတြလည္း ကိုယ့္လိုျဖစ္ေနမွာကို မကူနိုင္တာကလည္း ျဖစ္ေနက် ၀မ္းနည္းစရာလိုပဲ ျဖစ္ဦးမွာ။

မီယာ said...

အိပ္မက္ေတြ အျပင္မွာ တကယ္ ျဖစ္လာတာ ထူးဆန္းတယ္ေနာ္... ဆရာမရဲ႕ တတိယအိပ္မက္ေတာ့???
၀တၳဳ တပုိဒ္ေရးပါ ဆရာမ အဲ့ဒီ အိပ္မက္ေတြကေန အျပင္မွာ ျဖစ္လာတဲ့ အေၾကာင္းေတြေပါ့...

ထိုိက္ဦး said...

လိုအင္ဆႏၵေတြနဲ႔ေမ်ွာ္လင့္ခ်က္ေတြနဲ႔

ကိုယ္ ိုဘဝရ႕ဲပန္တိုင္ကို..ယံုၾကည္ခ်က္
ေတြနဲ႕ေရ့ွဆက္ေနၾကတဲ့သူေတြက
ေတာ့ကမာၻၾကီးပ်က္မွာေတြးေၾကာက္ေနၾကတာပါ
က်ေနာ္ကေတာ့ဘဝကိုယံုၾကည္
ခ်က္နဲ႔ေရ့ွဆက္ေနတာမဟုတ္ဘူေပး
ဆပ္ရင္နဲ႔ေလႇ်က္ေနတာေလးဒီေတာ့ဘာမွ႔မေၾကာက္ဘူ

ေနသစ္ said...

ဆရာမေရ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ေနၾကတ္ခ်ိန္ေလး အားရေအာင္ ခံစားၾကည့္ၿပီးမွ..

သက္ေဝ said...

တို႔ကမၻာလည္း အဲလို အခ်ိန္မေရြး ေၾကြက် မသြားႏိုင္ဘူးလား...။
ဆရာမ စာေရးေကာင္းလြန္းလို႕ အခု နဲနဲေတာင္ ေၾကာက္ခ်င္လာၿပီ... :D

အိပ္မက္ေတြက နမိတ္ပံုေတြ ျဖစ္တယ္ဆိုတာ သူမ်ားေတြ ယံု မယံုေတာ့ မသိ... ကိုယ္တိုင္ကေတာ့ တကယ္ယံုမိတယ္။ အိပ္မက္ေတြဟာ ကိုယ့္အတြက္လဲ အလြန္မွန္ကန္တဲ့... ၿပီးေတာ့ သိပ္သိမ္ေမြ႕တဲ့ နမိတ္ပံုေတြ မၾကာခဏ ျဖစ္ခဲ့ဖူးတယ္...

ဆရာမရဲ႕ အိပ္မက္ေတြကို အခုလို ေျပာျပတာ ေက်းဇူးပါ...။

ဒ႑ာရီ said...

ဆရာမရဲ႕ အိမ္မက္ထဲေရာက္လာၿပီး မျဖစ္ႏိုင္ဘူးလို႔ေတာ့ မေျပာႏိုင္ေတာ့ဘူး။ ျဖစ္လည္းျဖစ္ေနတာပဲေလ။ အခုလည္း ကမၻာၾကီးဟာ တခုၿပီးတခု ပ်က္စီးေနတာပဲ။ အားလံုးပ်က္မသြားတာပဲ ရွိေသးတာ။ ဆရာမ ေရးသလို တကယ္သာပ်က္ရင္ေတာ့ ေသတတ္ေအာင္ ေလ့က်င့္ရမလိုပဲေနာ္။ ေနတတ္ဖို႔ထက္ ေသတတ္ဖို႔က အေရးၾကီးတာကိုး။ ဒီတဂ့္ပိုစ့္ေလးကို ဒ႑ာရီ လိုက္ဖတ္ေနတာ စာေရးသူ တစ္ေယာက္ခ်င္းစီက မွတ္သားစရာေလးေတြကို စုၿပီး မွတ္သားသြားပါတယ္ေနာ္။
ေၾကာက္ေတာ့ ေၾကာက္သား ဆရာမေရ ...

ခင္မင္ေလးစားလွ်က္

rose of sharon said...

လာဖတ္သြားတယ္ဆရာမ... ေကာ္မန္႔ေတာ႔မေရးေတာ႔ဘူး...

Younggun said...

ဆရာမေရ မဟုတ္ပါဘူးလို႔ ဆုိပါရေစ..လာလည္ဖို႔ ဖိတ္ပါတယ္ ပညာရွင္တစ္ဦးေရးထားတဲ့ အာေဘာ္ကို ဖတ္ၾကည့္ပါဦး ဆရာမ ..

တန္ခူး said...

မ ရယ္… ဒီက ေၾကာက္တတ္ပါတယ္ဆို… သက္ေ၀တက္ဂ္ထားတာ ေၾကာက္စရာမေကာင္းတဲ့ဘက္က လွည့္ေရးမလို ့စဥ္းစားေနတာ… မ ေရးထားတာ ၾကက္သီးေတာင္ထတယ္… ဒါေပမယ့္ မ က အိပ္မက္ထဲမွာ အသက္ရွင္ေနေသးတယ္ဆုိေတာ့ ထင္သေလာက္ေတာ့ မဆိုးဘူးေနာ္… စကားမစပ္ ၾကည္နူးစရာေလးတခု တက္ဂ္ထားတယ္ မ ေရ…

Moe Cho Thinn said...

ဆရာမေရ
အခုမွ ဒီပို႔စ္ကို ဖတ္မိတယ္။ ဆရာမက ခ်ိဳသင္းတို႔ကို သတၱိခဲ ေအာက္ေမ႔လို႔ ေျခာက္ေနတာလား။ ခ်ိဳသင္းက မေကာင္းတာဆို မၾကားခ်င္၊ မျဖစ္ခ်င္ တဲ႔ စိတၱဇ ရွိသူမို႔ ညီမ အိျႏၵာ tag ထားတာေတာင္ မသိခ်င္ေယာင္ ေဆာင္ေနတာပါ ဆရာမရဲ႔။ တရားက်စရာေကာင္းပုံမ်ား ေတြးရမွာေတာင္ လန္႔ပါတယ္။ ျမီ..ျမီ..ျမီ.. လိပ္ျပာ ျပန္ေခၚေနတာ.. :D

ဆရာမ အိပ္မက္ေတာ႔ အရမ္းစိတ္၀င္စားသြားၿပီ။ ခ်ိဳသင္းက အိပ္ၿပီဆို တခ်ိဳးတည္းမို႔ ဘာအိပ္မက္မွ မမွတ္မိဘူးေတာ႔..။

ဒါနဲ႔ ဘာမွ မဆီမဆိုင္ ကိုေနလင္းက ခ်ိဳသင္းတို႔ေနတဲ႔ LA ကို basin ၾကီးလို႔ ေျပာသြားပါလား။ ငါ နင္႔ကို တတ္မယ္၊ အေသတတ္မယ္ သိရဲ႔လား။

မန္ယူဖန္ ကိုတံု said...

ေနာက္ေၿပာင္ၿပီးေရးထားတဲ. ပို.စ္လို.သာယူဆပါေၾကာင္း......အတည္ေရးတာဆိုရင္ေတာ. ခင္ဗ်ားတစ္ခုခုၿဖစ္ေနၿပီ...ေဒၚေမၿငိမ္းေရ.

မန္ယူဖန္ ကိုတံု said...

ေနာက္ေၿပာင္ၿပီးေရးထားတဲ. ပို.စ္လို.သာယူဆပါေၾကာင္း......အတည္ေရးတာဆိုရင္ေတာ. ခင္ဗ်ားတစ္ခုခုၿဖစ္ေနၿပီ...ေဒၚေမၿငိမ္းေရ.