ဒီ၀တၳဳေလးက ၁၉၈၉ ၾသဂုတ္လ ေပဖူးလႊာ မဂၢဇင္းမွာ ပါခဲ့တာပါ။ က်မေရးဖို႔ စိတ္ကူးေလ့မရွိတဲ့ အေၾကာင္းအရာမ်ိဳးပါ။ ဗမာရုပ္ရွင္ ၀တၳဳေတြထဲ အိမ္အကူအလုပ္သမားေတြနဲ႔ ပတ္သက္ရင္ ခြဲျခားမႈတခုခုနဲ႔ ေဖာ္ျပေလ့ရွိတာ..။ အဲလိုပဲ အိမ္ရွင္ေတြနဲ႔ ပတ္သက္ရင္လည္း အဆိုးျမင္ မ်ားတာေတြ ေတြ႔ရတာကို က်မ သေဘာမက်ပါဘူး။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ေမတၱာတရားဆိုတဲ့ ကိစၥကို ေတြးမိျပီး ဒီ၀တၳဳေလးကို ေရးျဖစ္ခဲ့တာပါ။ အဲဒီ၀တၳဳေလးကိုလည္း ဆရာေအာင္သင္းက အၾကိဳက္ဆံုး၀တၳဳအျဖစ္ ေရြးခဲ့ပါတယ္။ အမွန္အတိုင္းေျပာရရင္ က်မစိတ္ထဲ ကိုယ့္ဘာသာ ေရးျပီး သေဘာတက်က် ျဖစ္ေနရတဲ့ ၀တၳဳထဲမွာ ဒီ၀တၳဳ မပါပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ဆရာေအာင္သင္းေရြးေတာ့ က်ိတ္ျပီး ၾကည္ႏူးေနရတာေပါ့။ (တခါတေလေတာ့လည္း ကုိယ့္ဘာသာေရးျပီး ကိုယ့္ဘာသာ ၾကိဳက္လွခ်ည့္ျဖစ္ေနေပမဲ့ စာဖတ္သူေတြဘက္က ထူးထူးျခားျခားမျဖစ္တဲ့ အပုဒ္ေတြလည္း ရွိပါေသး။)
9 comments:
ဆရာမေရးခဲ႔တဲ႔ ဝထၱဳေတြ အကုန္သိမ္းထားလားဟင္?
ေကာင္းပါတယ္ဆရာမေရ..
ဒါေပမဲ့ ဒီအိမ္ၾကီးရွင္သေဘာထား
ျပည့္ရတာကလဲ သူတို႕သားကရုပ္ဆိုးလြန္းျပီး၊
ကေလးမေလးက လွလြန္းေနလို႕ထင္ပါရဲ႕။
မိန္းကေလးဘက္က သာမန္ရြက္ၾကမ္းေရက်ိဳ၊
သားလုပ္သူက လူေခ်ာလူခန္႕မ်ား ျဖစ္ခဲ့မယ္ဆိုရင္.............
ျဖဴျဖဴ႕ ခံစားခ်က္ေတြ သိပ္ေကာင္းတာပဲ အမ။
၀တၳဳတိုရ႕ဲ အႏွစ္ကိုလည္းေတြ႕ရပါတယ္။
ဆရာမ ေရ အေဟာင္းထဲက အေကာင္းေလးေတြျပန္ ဖတ္ခြင္႔ရတဲ႔ အတြက္ေက်းဇူးပါ။
with love
shwezinu
၀တၳဴေလး လာဖတ္သြားပါတယ္ အစ္မေရ.
တကယ္လို႔ သမီးေလးက အေဖနဲ႔တူၿပီး အေမနဲ႔သိပ္မတူခဲ့ရင္ေကာ.အေမက ခ်စ္ပါဦးမလား.ခ်စ္သြားမွာလား..အညိဳးအေတးေတြကို သမီးေလးက
ဖယ္သြားေပးနိုင္ေတာ့မွာလား...
မေမျငိမ္းေရ
အေဟာင္းေတြဆိုေပမဲ့ က်ေနာ္တို႔ မဖတ္ရေသးပါဘူးေနာက္ ေရးသူကိုယ္တိုင္ အမွတ္တရရွိေနတဲ့ စာ(ပရိသတ္ႀကိဳက္ႀကိဳက္မႀကိဳက္ႀကိဳက္)
ကို ဖတ္ခြင့္ရေနတာမို႔..အေဟာင္းေတြထဲကလည္းဆက္တင္ပါဦးဗ်ိဴ..
မ ေရ… ဒီ၀တၳဳေလး မဖတ္ဖူးဘူး… မိခင္တေယာက္ရဲ့ ေမတၱာက ခံစားမွ ုေတြေတာင္ ေျပာင္းျပန္လွန္ပစ္လုိက္နိုင္ေလာက္ေအာင္ ၾကီးမားျမင့္ျမတ္လွတယ္ဆိုတာ ျဖဴက ေျပာျပေနသလုိပါပဲ….
က်ေနာ့္အျမင္ကေတာ့ ..
ရုပ္ေခ်ာတာေနရာတစ္ကာမွာတစ္ပန္းသာတယ္
လူေတြကစိတ္လွတာကိုေနာက္မွျမင္ၾကတာ မမရဲ့
အေပၚရံသိပ္ၾကည့္တာကိုး ရုပ္ေခ်ာျပီဆိုေနရာတကာမွာေတာ္ေတာ္အဆင္ေျပတာ
ဒီဝထၱဳမွာလည္း မိန္းကေလးကလွလြန္းလို ့ခ်စ္ၾကတာ..
သာမန္မိန္းကေလးဆို ဒီလိုအထိခ်စ္ၾကပါ့မလား
ဲျဖဴကလည္းသူ ့သမီးေလး သူနဲ
့တူုလို ့စိတ္ေျပတာျမန္သြားတာလို ့ထင္တယ္
မည္းမည္းရုပ္ဆိုးေလးထြက္လာရင္ ဘယ္လိုျဖစ္မလဲမသိဘူးေနာ္
မိဘေမတၱာေပမည့္လွတာကိုပိုခ်စ္ၾကတာ ဓမၼတာပဲလို့ထင္ပါတယ္....
ဆရာမရဲ႕ ၀ထၳဳေလးကို ဖတ္ရင္း စိတ္မေကာင္းေတာင္ ျဖစ္မိတယ္။ ေလာကမွာ ဒီလို မိသားစုေတြလည္း ရွိေနပါေသးလား ဆိုတာလည္း သိလာရတယ္။ မေကာင္းတဲ့သူေတြ ကုိယ္ခ်င္းမစာတတ္သူေတြ ရွိသလို မိသားစု စိတ္ထားနဲ႔ ၾကင္နာတတ္သူေတြလည္း ရွိေနႏိုင္တာပဲေနာ္။
ခင္မင္ေလးစားလွ်က္
Post a Comment