May 19, 2007

အနာသည္

ဒီေလာက္ေ၀းကြာေနတာေတာင္
အဲဒီပူေဆြးေသာက
ငါျမည္းစမ္းလို႔ရတယ္။
ခါးသက္ခါးသီး
ရိုးတံေတြနဲ႔ ခၽြန္ထက္
သူ မင္းကို မ်ိဳခ်ခိုင္းခဲ့တယ္။(phillip largin- British Poet)

ငါယံုပါတယ္...
အဲဒီလမ္းမဲမဲေတြေပၚမွာ
ေခၽြးသန္ေတြ
စိတ္က်ဒဏ္ေတြ
တရႊဲရႊဲနဲ႔ဆိုတာ။

အႏို္င္ရလိုမႈမပါတဲ့
အရက္ခြက္ေတြ
အခ်င္းခ်င္းထိခတ္ေန...
ခ်ီးယာ့စ္ေတြထဲမွာေတာ့
မ်က္ရည္ေတြ စြန္းေပေနေပလိမ့္မယ္။

ဒီမွာ
မင္းရိုက္ခြဲလိုက္တာ
ကားမွန္တခ်ပ္ ...(မဟုတ္ဘူး)
မင္းသူငယ္ခ်င္းရဲ႔ေခါင္း...(မဟုတ္ဘူး)

မင္းနာက်င္ေနတာ
ေလးလံုးစပ္ကဗ်ာ...(မဟုတ္ဘူး)
မင္းတို႔အနားက ထြက္ေျပးသြားတဲ့ငါ...(မဟုတ္ဘူး)

မင္းလိုခ်င္ေနတာ
ခ်ိဳးျဖဴတမန္...(မဟုတ္ဘူး)
သံလြင္တစ္ခက္...(မဟုတ္ဘူး)

မင္းပူေလာင္ေနတာ
ယြတ္ပီေတြအတြက္လား...(မဟုတ္ဘူး)
ဇစ္ပီေတြအတြက္လား...(ဒါလဲ မဟုတ္ေသးဘူး)

တကယ္ေတာ့
အဲဒီထိပ္တံုးၾကီးက
ငါတို႔အားလံုးကို ခတ္ထားတာပါကြာ...
ခုခ်ိန္မွာေတာ့
ေလာင္းထည့္သမွ်ေတြကို
မ်ိဳမ်ိဳခ်ေနရံုကလြဲလို႔။

ေမျငိမ္း
ဇန္န၀ါရီ၊၂၀၀ရ။


ဒီကဗ်ာေလးကို အိုးေ၀စကၤာပူမွာ တင္ခဲ့တာပါ။
X- Generation, Y- Generation, Z-Generation ေတြလို႔ မ်ိဳးဆက္ေတြ ၇ွိတာမွာ ယြတ္ပီဆိုတာက
Y- Generation,ကို ေျပာတာပါ။ ဇစ္ပီဆိုတာက ITေခတ္မွာ ၾကီးျပင္းရတဲ့ Z-Generation ေတြကို ေျပာတာပါ။
က်မတို႔တေတြ အခ်င္းခ်င္း အျငင္းပြားၾက ရန္ေတြျဖစ္ၾကျဖစ္ေနတာ ဘယ္အတြက္လဲ ဆိုတာကို ေတြးမိ ခံစားမိရာကေန ဒီကဗ်ာကို ေရးျဖစ္သြားခဲ့တာပါပဲ။
တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆို္င္ ကလိုေစးထူးကလဲ ဒီအခ်ိန္ေတြမွာပဲ ျငင္းခုန္ျခင္းကိစၥေတြကို ခံစားထားတာေတြ႔လို႔
ဒီကဗ်ာေလးကို တင္လိုက္ပါတယ္။

5 comments:

ကလိုေစးထူး said...

ဟီး.. ဆရာမကေတာ့ က်ေနာ့္ကို ရန္တုိက္ေပးေနၿပီ။
က်ေနာ္ေျပာတဲ့ ေတာ္ရုံလူ နားလည္ပါ့မလားဆုိတာ ကဗ်ာကို မဟုတ္ဘူးေနာ္။ ယြတ္ပီတု႔ိ ဇစ္ပီတုိ႔ကို ေျပာတာ။ :D နားလည္ၿပီးသား လူေတြေတြ႔ရင္ မင္းမသိတာနဲ႔ ငါတုိ႔ပါ မသိျဖစ္ေရာလားကြဆိုၿပီး စာအုပ္ၾကီးေတြ တကုိင္ကိုင္နဲ႔ လာသမေတာ့မွာပဲ။
အခုတေလာ ကံကမေကာင္းတာနဲ႔ အလုိလိုေနရင္းနဲ႔ အဆဲခံေနရလို႔ တယိစ္ယိစ္နဲ႔ အားတင္းေနရတာ။
မည္သုိ႔ပင္ျဖစ္ေစ….
ယိစ္(((((
:D

Anonymous said...

ဆရာမေရ... အနာသည္ဖတ္ၿပီး နာလို႔ ျပန္သြားပါသည္။

ကိုေစးထူးႀကီး ယိစ္ လွ ခ်ည္လား။

စကားမစပ္ ကၽြန္ေတာ္ Technicolor ေဒါင္းဋီကာ တစ္ပုဒ္ စပ္ထားတယ္၊ မတန္မရာလို႔ေတာ့ အေျပာခံရႏိုင္တယ္။ ဒါေပမယ့္ မေနႏိုင္လို႔ ခ်ေရးလိုက္တယ္၊ ေ၀ဖန္ေပးပါဦး။

ေမဓာ၀ီ said...

ဆရာမ ေရ .. ကဗ်ာေလး အရမ္းေကာင္းပါတယ္။
ေနာက္ဆံုးပိုဒ္ေလး အၾကိဳက္ဆံုးပဲ။
ေက်းဇူးပါ ဆရာမ။

sisain said...

ဆရာမ ရဲ့ ဘေလာ့ခ္ဆိုတာ ေကာ့မက္ေတြလိုက္ဖတ္မွ သိလိုက္ရပါတယ္။ အလြန္လဲ ၀မ္းသာသြားပါတယ္။ မ်ားမ်ားေရးႏိုင္ေအာင္ ဆုေတာင္းေပးပါတယ္ခင္ဗ်ာ-
(ရသမတူတဲ့ ကဗ်ာႏွစ္ပုဒ္ကလည္း ဖတ္ရတာ ေကာင္းလိုက္တာ)
ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ဆရာမ-

Yan said...

အႏို္င္ရလိုမႈမပါတဲ့
အရက္ခြက္ေတြ
အခ်င္းခ်င္းထိခတ္ေန...
ခ်ီးယာ့စ္ေတြထဲမွာေတာ့
မ်က္ရည္ေတြ စြန္းေပေနေပလိမ့္မယ္။

အဲဒီ႔အပုိဒ္ကုိ သိပ္ၾကိဳက္တယ္ ဆရာမ…
Paradox ကုိေပၚလြင္ေအာင္ ေရးျပသြားတာပဲ. အရက္ခြက္ကုိ အေရွ႔ကေန အထူးျပဳထားတဲ႔ စကားလုံးေလး သိပ္လွတယ္. ဖတ္ၾကည္႔ေလ အဓိပၸါယ္ ပိုမိုသက္၀င္လာေလပါပဲ

ဆရာမရဲ႔ ဘေလာ႔ဂ္ကုိ မအိမ္႔ခ်မ္းေျမ႔ဆီက ေတြ႔လုိ႔ လာလည္ျဖစ္သြားတယ္. ဆရာမလုိ ပညာရွင္တစ္ေယာက္ ဘေလာ႔ဂါေလာကထဲ ၀င္ေရာက္လာတဲ႔အတြက္ အတိုင္းမသိေအာင္ ၀မ္းေျမာက္ဂုဏ္ယူမိပါတယ္…

ျငင္းခုန္ျခင္းေတြရဲ႔ အသံေတြ နည္းနည္းစဲစျပဳခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ္ ဘေလာ႔ဂ္စေရးျဖစ္ခဲ႔တယ္. ခုခ်ိန္မွာလည္း သူ႔ေနရာနဲ႔သူ ထိၾကျငိၾကတာေလးေတြ ရွိေနတုန္းပါပဲေလ. ဒါကို ဆရာမက ခုလုိ ကဗ်ာေလးတစ္ပုဒ္နဲ႔ သြန္သင္လမ္းျပေပးတဲ႔အတြက္ အားလုံးကုိယ္စား လႈိက္လွဲစြာ ေက်းဇူးတင္ရွိပါတယ္ ခင္ဗ်ာ…

ဆရာမရဲ႔ ဘေလာ႔ဂ္ကိုလည္း လင္႔ခ္ခ်ိတ္ခြင္႔ျပဳပါလုိ႔ ခြင္႔ပန္ပါတယ္..

ေလးစားစြာျဖင္႔
ရန္ေအာင္.