ျပည္တြင္းက လူတေယာက္က က်မဆီကို လက္ရွိ ႏိုင္ငံေရးအေျခအေနနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ သူ႔ အျမင္ကို စာေရးျပီး ပို႔လာပါတယ္။
တကယ္ေတာ့ ျပည္တြင္းက လူေတြဟာ က်မတို႔လို တိုင္းျပည္ အျပင္ဘက္ ေရာက္ေနတဲ့ သူေတြထက္ အမ်ားၾကီး ပိုျပီး စစ္အစိုးရေပးသမွ် ဒုကၡေတြကို ရင္ဆိုင္ ခံစားေနၾကရတာပါ။ ဒါေၾကာင့္ က်မကေတာ့ ျပည္တြင္းက လူေတြရဲ႕ အယူအဆေတြ အျမင္ေတြ ေဆြးေႏြးခ်က္ေတြကို အျမဲ အေလးအနက္ ထားပါတယ္။ က်မ Radio Free Asia မွာ အပတ္စဥ္ တင္ဆက္ေနတဲ့ ပညာေရးပိုင္းမွာဆိုရင္လည္း ျပည္တြင္းက ေတာင္းဆိုတဲ့ အၾကံေပးတဲ့ အခ်က္ေတြကို ဦးစားေပးျပီး ေရးပါတယ္။ က်မေျပာခ်င္တာကေတာ့ က်မတို႔ ႏိုင္ငံရဲ႕ အေရးကို ခ်ဥ္းကပ္ရာမွာ လူထုထဲက အသံဟာ ဂရုစိုက္နားေထာင္ရမယ့္ အေရးတၾကီး ကိစၥ ျဖစ္တယ္ ဆိုတာပါပဲ။
ဒါေၾကာင့္ က်မ ခု အဲဒီျပည္တြင္းက ပို႔လာတဲ့စာကို စာေရးသူကိုယ္စား တင္ေပးလိုက္ပါတယ္။
အရာအမ်ားႀကီးကိုလည္း ေမွ်ာ္လင့္တပ္မက္ျခင္းလည္း မရွိပါ။ ကၽြန္ေတာ္ ေမွ်ာ္လင့္လိုလားသည္ မွာ လြတ္လပ္စြာ ေျပာဆုိခြင့္ ႏွင့္ လြတ္လပ္စြာ ေတြးေခၚေရးသားခြင့္မွ်သာ ျဖစ္ပါသည္။ သာမန္ျပည္သူ အမ်ားစု ၏ ေမွ်ာ္လင့္ ျခင္းမွာလည္း ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ သိပ္ကြာျခားလိမ့္မည္မဟုတ္ပါ။
ယခုလာမည့္ စက္တင္ဘာ(၁၈)ရက္ေန႔ဆုိလွ်င္ စစ္အာဏာရွင္တုိ႔၏ အုပ္စုိးမႈသည္ (၁၉)ႏွစ္ တင္းတင္းျပည့္ေပေတာ့မည္။ ၁၉-ႏွစ္ကာလအတြင္း ကၽြႏု္ပ္တို႔ ဒီမိုကေရစီအင္အားစုမ်ား၏ စြမ္းေဆာင္ ေအာင္ျမင္မႈ၊ က်ဆုံးမႈ အခ်ိဳ႕တို႔ကို မေရာ မစြက္ဘဲ ပကတိအျမင္သက္သက္ျဖင့္ ရႈျမင္သုံးသပ္တင္ျပလိုပါ သည္။ မွားယြင္းခဲ့သည္မ်ားရွိေသာ္ ျပင္ေပးၾကပါ။ လိုအပ္ခဲ့ေသာ္ ျဖည့္စြက္ၾကပါ။
၁၉-ႏွစ္ၾကာေသာအခါ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ဒီမိုကေရစီအင္အားစုမ်ား မည္ေရြ႕မည္မွ် ေရွ႕ေရာက္လာခဲ့ပါ သလဲ။
၁။ ျပည္သူလူထုအတြင္း ႏိုင္ငံေရးအသိ ယခင္ကထက္စာလွ်င္ အေတာ္အသင့္ ပြင့္လင္းလာ သည္။
၂။ ႏုိင္ငံေရး ေရခ်ိန္ အနည္းငယ္ ျမင့္လာသည္။
၃။ လူအခ်ိဳ႕တြင္ ေျပာေရးဆိုခြင့္ မဆုိစေလာက္ ပိုုရလာသည္။
၄။ ေရြးေကာက္ပြဲ၌ ျပည္သူ႔ဆႏၵကို အျပည့္အ၀ ထုတ္ေဖၚႏုိင္ခဲ့သည္။
၅။ ကမၻာ့မိသားစု ႏိုင္ငံမ်ားက ျမန္မာ့ျပည္တြင္းေရး အေျခအေနကို ယခင္ကာလမ်ားထက္ ပိုသိျမင္လာၿပီး အေရးစုိက္ လာၾကသည္။
ေရြးေကာက္ပြဲလုပ္ေပးျခင္းသည္ န၀တက ႏုိင္ငံေရးထြက္ေပါက္တစ္ခု ဖန္တီးသြားျခင္းသာ ျဖစ္သည္။ မေမွ်ာ္လင့္ေသာ ရလဒ္မ်ားထြက္ေပၚလာေသာအခါ ေရြးေကာက္ပြဲမတိုင္မီ၊ ေရြးေကာက္ပြဲကာလ အတြင္း ေပးထားခဲ့ေသာ ကတိမ်ား၊ အာမခံခ်က္မ်ားအားလုံးကို အရွက္တရားကင္းမဲ့စြာ မ်က္ႏွာလႊဲပစ္ခဲ့ ၾကသည္။ ေရြးေကာက္ပြဲရလဒ္သည္ ကၽြႏု္ပ္တို႔ အတြက္ အက်ိဳးျဖစ္ထြန္းခဲ့ေသာ အရာမဟုတ္ေပ။ ကမၻာ့ ႏုိင္ငံအသီးသီးက ကၽြႏု္ပ္တို႔ႏုိင္ငံ၏ ျပည္တြင္းေရးကို ပိုမို အေရး စိုက္ လာၾကသည္မွာလည္း အမွန္ျဖစ္သည္။ သို႔ရာတြင္ ထုိအခ်က္သည္လည္း စစ္အုပ္စုကို ျဖဳတ္ခ်ႏုိင္ေရးအတြက္ အဓိက ေမာင္းႏွင္အားဟု မမွတ္ယူ အပ္ေပ။
ကၽြႏု္ပ္တို႔ရရွိခဲ့ေသာ တိုးတက္မႈတို႔မွာ ကၽြႏု္ပ္တို႔ေရာက္လုိေသာ ခရီးဆုံးပန္းတိုင္သို႔ ေျခတစ္လွမ္း စာမွ် တိုးသည္ဟုပင္ မဆုိႏုိင္ေခ်။ ကၽြႏု္ပ္တို႔၏ ပန္းတိုင္ကားေ၀းၿမဲလွ်က္ပင္ ရွိေနေပေသးသည္။
စစ္အာဏာရွင္တို႔ကား ကၽြႏု္ပ္တို႔ ဒီမိုကေရစီအင္အားစုထက္ပို၍ ေအာင္ျမင္သည္ ဟု ဆုိရေပမည္။ အာဏာရွင္တို႔ မွားသည္ ျဖစ္ေစ မွန္သည္ျဖစ္ေစ သူတို႔လိုလားမႈမ်ားကို ၁၉-ႏွစ္ကာလအတြင္း တေရြ႕ေရြ႕ႏွင့္ တည္ေဆာက္သြားႏိုင္သည္ကို ကၽြႏု္ပ္တို႔ လက္ခံရေပမည္။ ထိုအခ်က္ကို အေျခခံၿပီးမွသာ လွ်င္ ကၽြႏု္ပ္တို႔လမ္းသစ္ ဗ်ဴဟာသစ္ကို ရွာေဖြ ခ်မွတ္ ႏုိင္ေပမည္။ စစ္အစိုးရ၏ ေအာင္ျမင္တိုးတက္မႈကား အဘယ္နည္း။
၁။ ႏုိင္ငံတြင္းမွ ႏုိင္ငံေရးအင္းအားစုမ်ားကို တျဖည္းျဖည္း ၿဖိဳခြဲသြားႏုိင္ၿပီ ျဖစ္သည္။
၂။ ေရြးေကာက္ပြဲရလဒ္ကို လုံး၀ လ်စ္လွ်ဴရႈႏုိင္ သြားၿပီျဖစ္သည္။
၃။ Road Map ကိုအေျခခံ၍ အေျခခံဥပေဒကို စိတ္ႀကိဳက္ေရးဆြဲခြင့္ ရသြားသည္။
၄။ ႏုိင္ငံေရး၊ စီးပြားေရး အေျခအေနမ်ားကို အတိုင္းအတာ တစ္ခုအထိ အုပ္စီးမိသြားၿပီျဖစ္သည္။
၅။ စစ္အာဏာရွင္တို႔၏ ရာဇပလႅင္ ပို၍ ခုိင္မာလာသည္။
ကၽြႏု္ပ္တို႔ဘက္၌ အခြင့္အေရးေကာင္းမ်ားရွိခဲ့ေသာ္လည္း အက်ဳိးရွိစြာ အသုံးမခ် ႏုိင္ခဲ့ေသာ အျဖစ္အပ်က္မ်ား ရွိခဲ့ သည္။ အခ်ိန္ႏွင့္ အလုပ္ကို ဟန္ခ်က္ညီညီ မေဖာ္ေဆာင္ ႏိုင္ခဲ့ေသာ ရလဒ္မွာ ယခုထက္တိုင္ မလြတ္ေျမာက္ျခင္းပင္ ျဖစ္ ေတာ့သည္။ စစ္အာဏာ ရွင္တို႔၏ ေသနတ္ကိုင္ေသာ လက္မွ သစၥာတရားကို ေမွ်ာ္လင့္ ယုံစားမိျခင္း သည္ အဓိက အမွားျ ဖစ္သည္။ ယခုအခ်ိန္တြင္ မည္သည့္ အဖြဲ႕အစည္း၊ မည္သူတစ္ဦး တစ္ေယာက္ကိုမွ် အျပစ္ဖြဲ႕စကားေျပာရန္ မရည္ရြယ္ပါ။ မေျပာလိုပါ။ အားလုံးသည္ အေကာင္းဆုံးကို ေရြးခ်ယ္၍ လုပ္ခဲ့ၾကသည္ဟု ယုံၾကည္ပါသည္။ သို႔ေသာ္ ၁၉- ႏွစ္တာကာလ ျဖတ္သန္းၿပီး ေသာ အေတြ႕အႀကဳံမ်ားကို အေျခခံ၍ “စစ္အာဏာရွင္” ဟူေသာ ေ၀ါဟာရ၏ အဓိပၸါယ္ ႏွင့္ အႏွစ္သာရကို သေဘာေပါက္နားလည္ သင့္ၿပီဟုေတာ့ ေျပာလိုပါသည္။
ကၽြႏု္ပ္တို႔ ကိုယ္စြမ္း၊ ဥာဏ္စြမ္းရွိသမွ် ျပဳခဲ့သမွ် အားလုံး၏ အႏၱိမ ရည္မွန္းခ်က္မွာ အရပ္သား အစိုးရလက္ထဲ အာဏာရရွိေရးပင္ျဖစ္သည္ဟု ယူဆပါသည္။ သို႔ေသာ္လည္း ကၽြႏု္ပ္တို႔၏ ပန္းတိုင္ကိုမူ ေရးေရးမွ်ပင္ မျမင္ရေသးေပ။ အာဏာကို ႏိုင္ငံေရးနည္းႏွင့္ ရယူရန္ ႀကိဳးပမ္းျခင္းမွာ ယေန႔လက္ရွိ ျမန္မာ့ ျပည္တြင္းအေျခအေနႏွင့္ သဟဇာတ လုံး၀မျဖစ္ေတာ့သည္ကို သေဘာေပါက္ရန္ လိုပါသည္။ သေဘာေပါက္ ဖို႔ေကာင္းပါၿပီ။ Road Map ကို မဖ်က္ႏုိင္လွ်င္ ကၽြႏု္ပ္တို႔တိုင္းျပည္ အနာဂတ္အလားအလာ မွာ မည္သို႔မွ် ေကာင္းႏုိင္ဖြယ္မရွိေပ။
လူထုအုံၾကြမႈနည္းျဖင့္ စစ္အစိုးရကို ျဖဳတ္ခ်ရန္မွာ ျပည္သူလူထုအတြင္း စုစည္းမႈ၊ စည္းရုံးမႈ အေျခခံေကာင္းမ်ား တည္ ေဆာက္ႏုိင္ရန္ လိုအပ္ေပသည္။ စစ္အာဏာရွင္ မ်ားကလည္း လူထုအုံၾကြမႈ ျဖစ္ေပၚလာခဲ့လွ်င္ အင္အားသုံး ၿဖိဳခြင္း မည္မွာ အေသအခ်ာပင္ ျဖစ္သည္။
လမ္းမွန္လွ်င္ ပန္းတိုင္သို႔ လွ်င္ျမန္စြာ ေရာက္ႏိုင္၍ လမ္းမွားလွ်င္ေတာ့ ပန္းတိုင္ေပ်ာက္ေပလိမ့္ မည္။ ေရြးခ်ယ္ ခဲ့ေသာ ဗ်ဴဟာမ်ား အေကာင္အထည္ေဖာ္ခဲ့ေသာ နည္းဗ်ဴဟာမ်ားကို မွားသည္ဟု မဆုိခ်င္ ေသာ္လည္း မွန္ခဲ့ပါသည္ဟုေတာ့ မေျပာႏုိင္ေပ။ ၁၉-ႏွစ္တာကာလအတြင္း အေျပာင္းအလဲတစ္ခုမွ် ဖန္တီးမေပးႏုိင္ခဲ့ေသာ မဟာဗ်ဴဟာ နည္းဗ်ဴဟာမ်ားကို ကၽြႏု္ပ္တို႔အေနျဖင့္ မွန္သည္ဟု မယူဆလိုေတာ့ေပ။
ေျပာင္းရပါမည္။ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာျဖစ္ေပၚတိုးတက္ေရးဟူေသာ အရာကို မေမွ်ာ္လင့္ ၾကပါနဲ႔ေတာ့။ ေတြ႕ဆုံေဆြးေႏြးေရးမူကို လည္း ေျပာင္းလဲလိုက္ပါေတာ့။ ေျပာင္းရပါမည္။ နည္းဗ်ဴဟာလည္း ေျပာင္းရပါမည္။ မေျပာင္းလွ်င္ မေျပာင္းဘဲ ျဖစ္ေန ပါမည္။ ေျပာင္းမွ ေျပာင္းပါမည္။
ယခုလက္ရွိ အေျခအေနမွာ မူ ျပႆနာသည္ အဓိကမဟုတ္။ လူ ျပႆနာပင္ ျဖစ္သည္။ မူ ေျပာင္း လွ်င္ လူေျပာင္းရမည္ ျဖစ္၍ လူ မေျပာင္းရေသာ၊ လူ မေျပာင္းႏုိင္ ေသာ မူ မ်ားကို ခ်မွတ္ေနျခင္းျဖစ္သည္။ လူ ေျပာင္းပစ္ႏုိင္လွ်င္ မူ ေျပာင္း ႏုိင္သည္။ ေနာက္ တစ္နည္း ရွိပါေသးသည္။ လူ မရွိလွ်င္ေတာ့ မူ ပါမရွိေတာ့ဘဲ လူသစ္ မူသစ္ ႏွင့္ တိုင္းျပည္၏ အနာဂတ္သစ္ကို ထူေထာင္ႏုိင္ပါလိမ့္မည္။
ျပည္သူကို မထိခိုက္ေသာအၾကမ္းဖက္မႈမ်ား စတင္လုပ္ေဆာင္သင့္ၿပီဟု ယူဆပါသည္။ Limited Targets မ်ားခ်မွတ္ လုပ္ေဆာင္ ရပါမည္။ ဤကိစၥကို ျပည္တြင္းမွ စတင္ ေဖာ္ေဆာင္ႏုိင္ဖို႔ ခဲယဥ္းပါသည္။ ျပည္ပအဖြဲ႕အစည္းမ်ားမွ လက္ေရြးစင္မ်ား ေရြးခ်ယ္၍ ေလ့က်င့္ေဖာ္ေဆာင္ စတင္ သင့္ပါသည္။ ျပည္တြင္းမွ ကူညီေဖးမမႈမ်ား ေပးႏုိင္ေအာင္ လည္း လွ်ိဳ႕၀ွက္စြာ စည္းရုံး ေဆာင္ရြက္ သြားရမည္။ မွားလွ်င္ ျပင္ေပးပါ။ လက္ခံႏုိင္ၾကပါလွ်င္ သေဘာတူညီမႈ ရွိလွ်င္ လိုအပ္ခ်က္မ်ားကို ျဖည့္စြက္ေဆြးေႏြးၾကပါ။
ကိုေနညိဳ
တကယ္ေတာ့ ျပည္တြင္းက လူေတြဟာ က်မတို႔လို တိုင္းျပည္ အျပင္ဘက္ ေရာက္ေနတဲ့ သူေတြထက္ အမ်ားၾကီး ပိုျပီး စစ္အစိုးရေပးသမွ် ဒုကၡေတြကို ရင္ဆိုင္ ခံစားေနၾကရတာပါ။ ဒါေၾကာင့္ က်မကေတာ့ ျပည္တြင္းက လူေတြရဲ႕ အယူအဆေတြ အျမင္ေတြ ေဆြးေႏြးခ်က္ေတြကို အျမဲ အေလးအနက္ ထားပါတယ္။ က်မ Radio Free Asia မွာ အပတ္စဥ္ တင္ဆက္ေနတဲ့ ပညာေရးပိုင္းမွာဆိုရင္လည္း ျပည္တြင္းက ေတာင္းဆိုတဲ့ အၾကံေပးတဲ့ အခ်က္ေတြကို ဦးစားေပးျပီး ေရးပါတယ္။ က်မေျပာခ်င္တာကေတာ့ က်မတို႔ ႏိုင္ငံရဲ႕ အေရးကို ခ်ဥ္းကပ္ရာမွာ လူထုထဲက အသံဟာ ဂရုစိုက္နားေထာင္ရမယ့္ အေရးတၾကီး ကိစၥ ျဖစ္တယ္ ဆိုတာပါပဲ။
ဒါေၾကာင့္ က်မ ခု အဲဒီျပည္တြင္းက ပို႔လာတဲ့စာကို စာေရးသူကိုယ္စား တင္ေပးလိုက္ပါတယ္။
လမ္းႏွင့္ပန္းတိုင္
ပထမဆုံး ေျပာခ်င္သည့္အခ်က္မွာ ကၽြန္ေတာ္သည္ မည္သည့္ ပါတီ အဖြဲ႕ အစည္း ကိုမွ် မ၀င္ခဲ့ဖူးသည့္ သူျဖစ္ပါသည္။ မည္သည္အယူ၀ါဒ၏ လက္ေအာက္ခံတစ္ေယာက္လည္း မဟုတ္ပါ။ ဆုိလိုသည္မွာ လြတ္လပ္စြာ ေတြးေခၚသူတစ္ေယာက္ျဖစ္ပါသည္။ ပါတီစြဲကင္းကင္း၊ အယူ၀ါဒစြဲ ကင္းကင္း၊ ပုဂၢိဳလ္စြဲ ကင္းကင္းျဖင့္ ေရးသားတင္ျပျခင္းျဖစ္ပါသည္။အရာအမ်ားႀကီးကိုလည္း ေမွ်ာ္လင့္တပ္မက္ျခင္းလည္း မရွိပါ။ ကၽြန္ေတာ္ ေမွ်ာ္လင့္လိုလားသည္ မွာ လြတ္လပ္စြာ ေျပာဆုိခြင့္ ႏွင့္ လြတ္လပ္စြာ ေတြးေခၚေရးသားခြင့္မွ်သာ ျဖစ္ပါသည္။ သာမန္ျပည္သူ အမ်ားစု ၏ ေမွ်ာ္လင့္ ျခင္းမွာလည္း ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ သိပ္ကြာျခားလိမ့္မည္မဟုတ္ပါ။
ယခုလာမည့္ စက္တင္ဘာ(၁၈)ရက္ေန႔ဆုိလွ်င္ စစ္အာဏာရွင္တုိ႔၏ အုပ္စုိးမႈသည္ (၁၉)ႏွစ္ တင္းတင္းျပည့္ေပေတာ့မည္။ ၁၉-ႏွစ္ကာလအတြင္း ကၽြႏု္ပ္တို႔ ဒီမိုကေရစီအင္အားစုမ်ား၏ စြမ္းေဆာင္ ေအာင္ျမင္မႈ၊ က်ဆုံးမႈ အခ်ိဳ႕တို႔ကို မေရာ မစြက္ဘဲ ပကတိအျမင္သက္သက္ျဖင့္ ရႈျမင္သုံးသပ္တင္ျပလိုပါ သည္။ မွားယြင္းခဲ့သည္မ်ားရွိေသာ္ ျပင္ေပးၾကပါ။ လိုအပ္ခဲ့ေသာ္ ျဖည့္စြက္ၾကပါ။
၁၉-ႏွစ္ၾကာေသာအခါ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ဒီမိုကေရစီအင္အားစုမ်ား မည္ေရြ႕မည္မွ် ေရွ႕ေရာက္လာခဲ့ပါ သလဲ။
၁။ ျပည္သူလူထုအတြင္း ႏိုင္ငံေရးအသိ ယခင္ကထက္စာလွ်င္ အေတာ္အသင့္ ပြင့္လင္းလာ သည္။
၂။ ႏုိင္ငံေရး ေရခ်ိန္ အနည္းငယ္ ျမင့္လာသည္။
၃။ လူအခ်ိဳ႕တြင္ ေျပာေရးဆိုခြင့္ မဆုိစေလာက္ ပိုုရလာသည္။
၄။ ေရြးေကာက္ပြဲ၌ ျပည္သူ႔ဆႏၵကို အျပည့္အ၀ ထုတ္ေဖၚႏုိင္ခဲ့သည္။
၅။ ကမၻာ့မိသားစု ႏိုင္ငံမ်ားက ျမန္မာ့ျပည္တြင္းေရး အေျခအေနကို ယခင္ကာလမ်ားထက္ ပိုသိျမင္လာၿပီး အေရးစုိက္ လာၾကသည္။
ေရြးေကာက္ပြဲလုပ္ေပးျခင္းသည္ န၀တက ႏုိင္ငံေရးထြက္ေပါက္တစ္ခု ဖန္တီးသြားျခင္းသာ ျဖစ္သည္။ မေမွ်ာ္လင့္ေသာ ရလဒ္မ်ားထြက္ေပၚလာေသာအခါ ေရြးေကာက္ပြဲမတိုင္မီ၊ ေရြးေကာက္ပြဲကာလ အတြင္း ေပးထားခဲ့ေသာ ကတိမ်ား၊ အာမခံခ်က္မ်ားအားလုံးကို အရွက္တရားကင္းမဲ့စြာ မ်က္ႏွာလႊဲပစ္ခဲ့ ၾကသည္။ ေရြးေကာက္ပြဲရလဒ္သည္ ကၽြႏု္ပ္တို႔ အတြက္ အက်ိဳးျဖစ္ထြန္းခဲ့ေသာ အရာမဟုတ္ေပ။ ကမၻာ့ ႏုိင္ငံအသီးသီးက ကၽြႏု္ပ္တို႔ႏုိင္ငံ၏ ျပည္တြင္းေရးကို ပိုမို အေရး စိုက္ လာၾကသည္မွာလည္း အမွန္ျဖစ္သည္။ သို႔ရာတြင္ ထုိအခ်က္သည္လည္း စစ္အုပ္စုကို ျဖဳတ္ခ်ႏုိင္ေရးအတြက္ အဓိက ေမာင္းႏွင္အားဟု မမွတ္ယူ အပ္ေပ။
ကၽြႏု္ပ္တို႔ရရွိခဲ့ေသာ တိုးတက္မႈတို႔မွာ ကၽြႏု္ပ္တို႔ေရာက္လုိေသာ ခရီးဆုံးပန္းတိုင္သို႔ ေျခတစ္လွမ္း စာမွ် တိုးသည္ဟုပင္ မဆုိႏုိင္ေခ်။ ကၽြႏု္ပ္တို႔၏ ပန္းတိုင္ကားေ၀းၿမဲလွ်က္ပင္ ရွိေနေပေသးသည္။
စစ္အာဏာရွင္တို႔ကား ကၽြႏု္ပ္တို႔ ဒီမိုကေရစီအင္အားစုထက္ပို၍ ေအာင္ျမင္သည္ ဟု ဆုိရေပမည္။ အာဏာရွင္တို႔ မွားသည္ ျဖစ္ေစ မွန္သည္ျဖစ္ေစ သူတို႔လိုလားမႈမ်ားကို ၁၉-ႏွစ္ကာလအတြင္း တေရြ႕ေရြ႕ႏွင့္ တည္ေဆာက္သြားႏိုင္သည္ကို ကၽြႏု္ပ္တို႔ လက္ခံရေပမည္။ ထိုအခ်က္ကို အေျခခံၿပီးမွသာ လွ်င္ ကၽြႏု္ပ္တို႔လမ္းသစ္ ဗ်ဴဟာသစ္ကို ရွာေဖြ ခ်မွတ္ ႏုိင္ေပမည္။ စစ္အစိုးရ၏ ေအာင္ျမင္တိုးတက္မႈကား အဘယ္နည္း။
၁။ ႏုိင္ငံတြင္းမွ ႏုိင္ငံေရးအင္းအားစုမ်ားကို တျဖည္းျဖည္း ၿဖိဳခြဲသြားႏုိင္ၿပီ ျဖစ္သည္။
၂။ ေရြးေကာက္ပြဲရလဒ္ကို လုံး၀ လ်စ္လွ်ဴရႈႏုိင္ သြားၿပီျဖစ္သည္။
၃။ Road Map ကိုအေျခခံ၍ အေျခခံဥပေဒကို စိတ္ႀကိဳက္ေရးဆြဲခြင့္ ရသြားသည္။
၄။ ႏုိင္ငံေရး၊ စီးပြားေရး အေျခအေနမ်ားကို အတိုင္းအတာ တစ္ခုအထိ အုပ္စီးမိသြားၿပီျဖစ္သည္။
၅။ စစ္အာဏာရွင္တို႔၏ ရာဇပလႅင္ ပို၍ ခုိင္မာလာသည္။
ကၽြႏု္ပ္တို႔ဘက္၌ အခြင့္အေရးေကာင္းမ်ားရွိခဲ့ေသာ္လည္း အက်ဳိးရွိစြာ အသုံးမခ် ႏုိင္ခဲ့ေသာ အျဖစ္အပ်က္မ်ား ရွိခဲ့ သည္။ အခ်ိန္ႏွင့္ အလုပ္ကို ဟန္ခ်က္ညီညီ မေဖာ္ေဆာင္ ႏိုင္ခဲ့ေသာ ရလဒ္မွာ ယခုထက္တိုင္ မလြတ္ေျမာက္ျခင္းပင္ ျဖစ္ ေတာ့သည္။ စစ္အာဏာ ရွင္တို႔၏ ေသနတ္ကိုင္ေသာ လက္မွ သစၥာတရားကို ေမွ်ာ္လင့္ ယုံစားမိျခင္း သည္ အဓိက အမွားျ ဖစ္သည္။ ယခုအခ်ိန္တြင္ မည္သည့္ အဖြဲ႕အစည္း၊ မည္သူတစ္ဦး တစ္ေယာက္ကိုမွ် အျပစ္ဖြဲ႕စကားေျပာရန္ မရည္ရြယ္ပါ။ မေျပာလိုပါ။ အားလုံးသည္ အေကာင္းဆုံးကို ေရြးခ်ယ္၍ လုပ္ခဲ့ၾကသည္ဟု ယုံၾကည္ပါသည္။ သို႔ေသာ္ ၁၉- ႏွစ္တာကာလ ျဖတ္သန္းၿပီး ေသာ အေတြ႕အႀကဳံမ်ားကို အေျခခံ၍ “စစ္အာဏာရွင္” ဟူေသာ ေ၀ါဟာရ၏ အဓိပၸါယ္ ႏွင့္ အႏွစ္သာရကို သေဘာေပါက္နားလည္ သင့္ၿပီဟုေတာ့ ေျပာလိုပါသည္။
ကၽြႏု္ပ္တို႔ ကိုယ္စြမ္း၊ ဥာဏ္စြမ္းရွိသမွ် ျပဳခဲ့သမွ် အားလုံး၏ အႏၱိမ ရည္မွန္းခ်က္မွာ အရပ္သား အစိုးရလက္ထဲ အာဏာရရွိေရးပင္ျဖစ္သည္ဟု ယူဆပါသည္။ သို႔ေသာ္လည္း ကၽြႏု္ပ္တို႔၏ ပန္းတိုင္ကိုမူ ေရးေရးမွ်ပင္ မျမင္ရေသးေပ။ အာဏာကို ႏိုင္ငံေရးနည္းႏွင့္ ရယူရန္ ႀကိဳးပမ္းျခင္းမွာ ယေန႔လက္ရွိ ျမန္မာ့ ျပည္တြင္းအေျခအေနႏွင့္ သဟဇာတ လုံး၀မျဖစ္ေတာ့သည္ကို သေဘာေပါက္ရန္ လိုပါသည္။ သေဘာေပါက္ ဖို႔ေကာင္းပါၿပီ။ Road Map ကို မဖ်က္ႏုိင္လွ်င္ ကၽြႏု္ပ္တို႔တိုင္းျပည္ အနာဂတ္အလားအလာ မွာ မည္သို႔မွ် ေကာင္းႏုိင္ဖြယ္မရွိေပ။
လူထုအုံၾကြမႈနည္းျဖင့္ စစ္အစိုးရကို ျဖဳတ္ခ်ရန္မွာ ျပည္သူလူထုအတြင္း စုစည္းမႈ၊ စည္းရုံးမႈ အေျခခံေကာင္းမ်ား တည္ ေဆာက္ႏုိင္ရန္ လိုအပ္ေပသည္။ စစ္အာဏာရွင္ မ်ားကလည္း လူထုအုံၾကြမႈ ျဖစ္ေပၚလာခဲ့လွ်င္ အင္အားသုံး ၿဖိဳခြင္း မည္မွာ အေသအခ်ာပင္ ျဖစ္သည္။
လမ္းမွန္လွ်င္ ပန္းတိုင္သို႔ လွ်င္ျမန္စြာ ေရာက္ႏိုင္၍ လမ္းမွားလွ်င္ေတာ့ ပန္းတိုင္ေပ်ာက္ေပလိမ့္ မည္။ ေရြးခ်ယ္ ခဲ့ေသာ ဗ်ဴဟာမ်ား အေကာင္အထည္ေဖာ္ခဲ့ေသာ နည္းဗ်ဴဟာမ်ားကို မွားသည္ဟု မဆုိခ်င္ ေသာ္လည္း မွန္ခဲ့ပါသည္ဟုေတာ့ မေျပာႏုိင္ေပ။ ၁၉-ႏွစ္တာကာလအတြင္း အေျပာင္းအလဲတစ္ခုမွ် ဖန္တီးမေပးႏုိင္ခဲ့ေသာ မဟာဗ်ဴဟာ နည္းဗ်ဴဟာမ်ားကို ကၽြႏု္ပ္တို႔အေနျဖင့္ မွန္သည္ဟု မယူဆလိုေတာ့ေပ။
ေျပာင္းရပါမည္။ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာျဖစ္ေပၚတိုးတက္ေရးဟူေသာ အရာကို မေမွ်ာ္လင့္ ၾကပါနဲ႔ေတာ့။ ေတြ႕ဆုံေဆြးေႏြးေရးမူကို လည္း ေျပာင္းလဲလိုက္ပါေတာ့။ ေျပာင္းရပါမည္။ နည္းဗ်ဴဟာလည္း ေျပာင္းရပါမည္။ မေျပာင္းလွ်င္ မေျပာင္းဘဲ ျဖစ္ေန ပါမည္။ ေျပာင္းမွ ေျပာင္းပါမည္။
ယခုလက္ရွိ အေျခအေနမွာ မူ ျပႆနာသည္ အဓိကမဟုတ္။ လူ ျပႆနာပင္ ျဖစ္သည္။ မူ ေျပာင္း လွ်င္ လူေျပာင္းရမည္ ျဖစ္၍ လူ မေျပာင္းရေသာ၊ လူ မေျပာင္းႏုိင္ ေသာ မူ မ်ားကို ခ်မွတ္ေနျခင္းျဖစ္သည္။ လူ ေျပာင္းပစ္ႏုိင္လွ်င္ မူ ေျပာင္း ႏုိင္သည္။ ေနာက္ တစ္နည္း ရွိပါေသးသည္။ လူ မရွိလွ်င္ေတာ့ မူ ပါမရွိေတာ့ဘဲ လူသစ္ မူသစ္ ႏွင့္ တိုင္းျပည္၏ အနာဂတ္သစ္ကို ထူေထာင္ႏုိင္ပါလိမ့္မည္။
ျပည္သူကို မထိခိုက္ေသာအၾကမ္းဖက္မႈမ်ား စတင္လုပ္ေဆာင္သင့္ၿပီဟု ယူဆပါသည္။ Limited Targets မ်ားခ်မွတ္ လုပ္ေဆာင္ ရပါမည္။ ဤကိစၥကို ျပည္တြင္းမွ စတင္ ေဖာ္ေဆာင္ႏုိင္ဖို႔ ခဲယဥ္းပါသည္။ ျပည္ပအဖြဲ႕အစည္းမ်ားမွ လက္ေရြးစင္မ်ား ေရြးခ်ယ္၍ ေလ့က်င့္ေဖာ္ေဆာင္ စတင္ သင့္ပါသည္။ ျပည္တြင္းမွ ကူညီေဖးမမႈမ်ား ေပးႏုိင္ေအာင္ လည္း လွ်ိဳ႕၀ွက္စြာ စည္းရုံး ေဆာင္ရြက္ သြားရမည္။ မွားလွ်င္ ျပင္ေပးပါ။ လက္ခံႏုိင္ၾကပါလွ်င္ သေဘာတူညီမႈ ရွိလွ်င္ လိုအပ္ခ်က္မ်ားကို ျဖည့္စြက္ေဆြးေႏြးၾကပါ။
ကိုေနညိဳ
11 comments:
ျဖန္႔ေ၀ျခင္း (၇) ျဖစ္ရမယ့္ ပို႔စ္ပါ။
အၾကမ္းဖက္မွဳက အၾကမ္းဖက္မွဳ သံသရာကိုသာလည္ေစတယ္လို႔ ျမင္ပါတယ္။
က်ေနာ္ေတာ့ ျငိမ္းခ်မ္းစြာေျဖရွင္းတဲ့နည္းကိုပဲ သုံးသင့္တယ္လို႔ျမင္ပါတယ္။
က်ေနာ့္ သေဘာတရားကေတာ့ မီးကုိေသဖို႔ဆိုရင္ သူနဲ႔ ဆန္႔က်င္ဘက္ ေရ ႏွင့္ပဲ ျငိမ္းသတ္ရမွာပါ။ အၾကမ္းဖက္မွဳေတြကို ခ်ဴပ္ျငိမ္းေစတဲ့ အရာကေတာ့ အၾကမ္းမဖက္လွဳပ္ရွားမွဳပါ။ အဓိကေတာ့ လမ္းေပၚထြက္ျပီး၊အၾကမ္းမဖက္ ျငိမ္းခ်မ္းတဲ့နည္းနဲ႔
ကိုလိုခ်င္တဲ့ပန္းတိုင္ကို ရေအာင္ယူေပးဖို႔ပါ။
ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ကိုေဌးၾကြယ္ေျပာခဲ့သလို
အၾကမ္းမဖက္လွဳပ္ရွားမွဳေတြဟာ လွဳိင္းလို တေျဖးေျဖးတက္လာပါလိမ့္ဆိုတာကိုေတာ့ က်ေနာ္
လုံး၀ ယုံၾကည္ေနပါတယ္။
အၾကမ္းမဖက္ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ ဆိုတဲ့နည္းမွာ အၿမဲတမ္း ငံု႕ခံ၊ လမ္းေလွ်ာက္ေနယံုနဲ႕ ေတာ့ မရႏိုင္ပါဘူး ကိုရဲေက်ာ္ေအာင္၊ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာဆႏၵျပျခင္းရဲ႕ အျမင့္ဆံုးအဆင့္မွာ ကိုယ့္အသက္ကိုေတာင္ ကိုယ့္ယံုၾကည္ခ်က္အတြက္ စြန္႕လႊတ္ျပရတဲ့ အဆင့္ထိ တက္လွမ္းရပါတယ္၊ လမ္းေလွ်ာက္၊ ထုိင္သပိတ္၊ အစာငတ္ခံ စသည္ျဖင့္ အဆင့္ဆင့္တက္လွမ္းၿပီး ျပရပါတယ္၊ ဒီလိုကိုယ္က ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ ျပေနတဲ့အခ်ိန္မွာ ကိုယ့္ဖက္က ဘယ္ေလာက္ရင္းႏိုင္မယ္။ ဘယ္သူေတြပါမယ္ မတြက္ပဲနဲ႕ ကိုယ္တိုင္ တေယာက္ခ်င္းပဲျဖစ္ျဖစ္ ရင္းျပရမယ္ မဟုတ္လား၊ အင္း ဒီလိုနည္းေတြဟာ ေသြးထြက္သံယိုမႈမ်ားတယ္ဆိုတဲ့ လက္နက္ကိုင္ေတာ္လွန္ေရးထက္ အမ်ားႀကီး ပိုခက္ပါတယ္၊ တကယ္စစ္မွန္တဲ့ ၿငိမး္ခ်မ္းစြာ ဆႏၵျပမႈကို က်မတို႕ ေထာက္ခံဖို႕ အဆင္သင့္ပါ၊ တကယ္ တဆင့္ခ်င္းတဆင့္ေတာ့ တက္ဖို႕လိုပါလိမ့္မယ္၊
ေနာက္ လက္နက္ကိုင္ ေတာ္လွန္ေရး ဆိုတာလည္း အၾကမ္းဖက္ျခင္းမဟုတ္ပါဘူး၊ သမိုင္းမွာေတာ့ စစ္ပြဲေတြကို စစ္ပြဲေတြနဲ႕သာ အဆံုးသတ္ခဲ့ရတာပါ၊ အဲဒီအခ်က္ကိုလဲ စဥ္းစားသင့္ပါေသးတယ္၊
ေနာက္ က်မတို႕ ရင္ဆိုင္ေတြ႕ေနရတဲ့ နအဖဟာ လူ႕အခြင့္အေရး၊ လူ လူခ်င္း ေလးစားမႈ လံုး၀မရွိတဲ့ အာဏာရွင္ဆိုတာလည္း မေမ့သင့္ပါဘူး။
တကယ္ေတာ့ သမိုင္းမွာ ၁၉ ႏွစ္ဆိုတာ စာတေၾကာင္းပဲ ရွိပါေသးတယ္၊ စနစ္တခု ေခတ္တခု ေျပာင္းဖို႕ဆိုတာ လြယ္လြယ္ေတာ့ မရႏုိင္ပါဘူး၊
ေမၿငိမ္းေရ အဲဒီကိုေနညိဳကို ေမးေပးပါဦး၊
သူေရာ ျမန္မာျပည္ရဲ႕ အေျပာင္းအလဲအတြက္ ဘယ္ေလာက္ ပါ၀င္ လုပ္ေဆာင္ေပးဖူးပါသလဲလို႕၊ အဲလိုပဲ အျမင္ေလးေတြကို လက္ေတြ႕ကိုယ္တုိင္ အရင္ လုပ္ေဆာင္ၾကည့္ပါဦးလို႕။ ဘာမွ မလုပ္ရဲသူေတာင္ လုပ္ႏိုင္တဲ့ အာဏာရွင္ကို အမွည့္ေခၽြနည္းစာအုပ္ ကိုယ့္အီးေမးလ္ လိပ္စာနဲ႕ ေတာင္းလိုက္ပါလို႕ ၊
ပို႕ေပးလိုက္မယ္၊ အဲဒီမွာ ကိုယ္တေယာက္တည္း လုပ္လို႕ ရတဲ့နည္းေတြ ပါတယ္၊ ဘယ္သူမွ သိစရာမလုိဘူး၊
အေဖာ္မလိုဘူး၊ လူတိုင္း ကိုယ္ႏိုင္သလို လုပ္လို႕ ရတယ္။
အခ်ိန္မလိုဘူး အခုစသိခ်ိန္ကစၿပီး လုပ္လို႕ရပါတယ္၊
မခင္မင္းေဇာ္ခင္ဗ်ား--လက္နက္ကိုင္ေတာ္လွန္ေရးကို ဆိုတာကေတာ့ သူ႔ဘက္ကိုယ့္ဘက္မွ်တတဲ့ အင္အား နဲ႔ ဓနဥစၥာရွိမွ ေအာင္ႏိုင္တာပါ။ လက္နက္ကိုင္ ေတာ္လွန္ေရးဟာ ေငြနဲ႔ လူအင္အား ရွိရပါမယ္။ လက္ကိုင္ေတာ္လွန္ေရးကို က်ေနာ္ မေထာက္ခံတာ မဟုတ္ပါဘူး။ ေထာက္ခံပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ လက္ေတြ႔ ၾကည့္မယ္ ဆိုရင္ ရန္သူကို ယွဥ္ျပိဳင္တိုက္ျပီး၊ ေအာင္ႏိုင္ဖို႔ ဆိုတာ မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူး။ လက္နက္ကိုင္ေတာ္လွန္ေရးကေတာ့ လိုအပ္တာေတာ့အမွန္ပါပဲ။ က်ေနာ့္ ကြန္မင့္ေရးေပးထား တဲ့ အၾကမ္းမဖက္မွဳဆိုတာအခုလက္ရွိ အတြင္းထဲမွာ ရွိတဲ့ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ေတြေဖာ္ေနတဲ့ အၾကမ္းမဖက္ေရးလွဳပ္ရွားမွဳကို နအဖက အၾကမ္းဖက္လွဳပ္ရွားမွဳျဖစ္ေအာင္ေဖာ္ေနတာကို ေျပာတာပါ။ နအဖ အႀကိဳက္ အၾကမ္းဖက္ေရးလမ္းေၾကာင္းဆီကို ေသြဖယ္မသြားေစခ်င္ပါ။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ေျပာ ေနတာကလည္း အၾကမ္းမဖက္ေရးနဲ႕ ျငိမ္းခ်မ္းေရးကိုေျပာေနတာပါ။
က်ေနာ္ေျပာေနတာ ျပင္ပက ေတာ္လွန္ေရးကို မေျပာပါ။
မခင္မင္းေဇာ္ခင္ဗ်ား--‘‘သူေရာ ျမန္မာျပည္ရဲ႕ အေျပာင္းအလဲအတြက္ ဘယ္ေလာက္ ပါ၀င္ လုပ္ေဆာင္ေပးဖူးပါသလဲလို႕’’ အဲဒီ ေရးထားတဲ့ စာကိုေတာ့လုံး၀ဘ၀င္မက်ပါ။ သူလည္းသူ႔အတိုင္းအတာ နဲ႔ သူေတာ့
ပါ၀င္ခဲ့ဖူးတာေတာ့ ရွိမွာပါ။ မပါ၀င္ ရေကာင္းလားဆိုျပီးေတာ့ သူတစ္ပါးကို အျပစ္မတင္သင့္ပါ။ အဲဒီလိုေရးတာ လုံး၀မွားပါတယ္။ ကိုယ္ပါ၀င္ခဲ့တဲ့၊ စြန္႔လြတ္ခဲ့တဲ့ ႏိုင္ငံေရးဟာ တစ္ျခားမလုပ္ႏိုင္တဲ့လူေတြကို မလုပ္ရေကာင္းလားဆိုျပီးေတာ့ အျပစ္မတင္သင့္ပါ။
ကုိယ္စြန္႔လြတ္လုပ္ခဲ့တာေတြအတြက္လည္း ငါလုပ္ခဲ့တယ္၊ စြန္႔လြတ္ခဲ့တယ္ဆိုတဲ့ ေပတံေတြနဲ႔ တုိင္းတာျပီး၊ ႏိုင္ငံေရးမေမာက္မာသင့္ပါ။
ခင္မင္းေဇာ္၇ဲ႔ `သူေရာ ျမန္မာျပည္ရဲ႕ အေျပာင္းအလဲအတြက္ ဘယ္ေလာက္ ပါ၀င္ လုပ္ေဆာင္ေပးဖူးပါသလဲလို႕၊´ ဆိုတဲ့ေမးခြန္းဟာ ျပႆနာ၇ွာတဲ့ေမးခြန္းျဖစ္ပါတယ္။ ျပန္ withdraw လုပ္ဖို႔ေတာင္းဆိုပါတယ္။
ကိုေနညိဳ ၇ဲ႔ အယူအဆ တင္ျပခ်က္ေတြဟာ က်ိဳးေၾကာင္းဆီေလ်ာ္ပါတယ္။ လုပ္ႏိုင္တဲ႔သူေတြလုပ္လ်င္ ေထာက္ခံပါတယ္။
စီးပြားေရး သေဘာတရား နားမလည္ျခင္း၊ အာဏာႏွင့္ လက္နက္ေပၚမွာ မွီခိုလြန္းျခင္း၊ တခ်ိန္တည္းမွာပင္ ရရွိေသာ စည္းစိမ္ေပၚမွာ သာယာယစ္မႈး၍ ၾသဇာခံမ်ားႏွင့္ ေ၀မွ် စားေသာာက္ျခင္း၊ တၿပိဳင္နက္မွာပင္ အတူတူလိုက္၍ ကိုးဆယ့္ကိုး ရာခိုင္ႏႈန္းေသာ ျပည္သူတို႔ ဆင္းရဲငတ္ျပတ္လာျခင္းေၾကာင္း လည္းေကာင္း၊ ေလာက၏ နိယာမအရ တဖက္စြန္းကို နင္းလြန္းအားႀကီးလွ်င္ တျခားတဖက္က ေထာင္ထလာေသာ သေဘာတရားေၾကာင္းလည္းေကာင္း၊ ဖိလြန္းအားႀကီးလွ်င္ ႐ုန္းကန္ႂကြတတ္လာေသာ လူ႔ဗီဇစိတ္ေၾကာင့္လည္းေကာင္း၊ အခ်ိန္တစ္ခုေရာက္လွ်င္ ႐ုန္းရင္းကန္ရင္း လမ္းေပါက္ရွာရင္း၊ အေၾကာင္းစံုမွတ္ေရာက္လာခ်ိန္မွာ အလိုလိုၿပိဳက် ပ်က္စီးသြားလိမ့္မွာပါ။ ယခုအခ်ိန္မွာ စံုမွတ္ေရာက္ရန္ လိုအပ္ေသာအေၾကာင္းမ်ား အနည္းငယ္သာရွိေတာ့သည္။ သပြတ္အူအစိုးရဖို႔ ယခုအခ်ိန္အေျခအေနကို ျပန္လည္ထိန္းသိမ္းရန္ ဥပမာအားျဖင့္ တျပည္လံုး ယိုယြင္းေနေသာ စီးပြားေရး သေဘာတရားကို ျပဳျပင္ရန္ အခ်ိန္ေႏွာင္းခဲ့ၿပီ။ တစ္ခုတည္းေသာ ထြက္ေပါက္မွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ႏွင့္တကြ (မေသခင္ေလး) လိုအပ္ေသာ ျပည္တြင္းျပည္ပ ႏိုင္ငံျပဳလူအေပါင္းႏွင့္ လူသိရွင္ၾကား မွန္မွန္ကန္ကန္ ေဆြးေႏြးမွသာလွ်င္ ယခုအစိုးရဖို႔ အေသလွ အေနလွမည္။
ႏူရာ၀ဲဆြဲ လဲရာသူခိုးေထာင္ ကိစၥမ်ားျဖစ္ေသာ သဘာ၀ေဘးကိစၥမ်ား၊ ေရႀကီးမိုးေခါင္ကိစၥမ်ားလည္း မၾကာခဏလာေတာ့မွာ။ ကမၻာႀကီး ပူေႏြးေနၿပီ။ ၂၀၀၇ ပူ ၂၀၀၈ ပိုပူ၊ ၂၀၀၉ အလြန္ပူ၊ ေရွ႕ေလွ်ာက္ သဘာ၀ ပိုဆိုးမွာ။
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကို ခ်ေကၽြးၿပီးမွ ၄၈လြတ္လပ္ေရးခဲ့သလို၊ ေဒၚစုကို ခ်ေကၽြးၿပီးမွ လိုခ်င္တဲ့ ပန္းတိုင္းမ်ိဳးရ ရမယ့္ အျဖစ္မ်ိဳး ျဖစ္လာမွာကို စိုးရိမ္မိတယ္။
က်မအေနနဲ႕ ေမၿငိမ္းးကို ဒီစာေရးသူ ေမးၿပီးမွ ဒီေကာမန္႕ကို ေရးလိုက္တာျဖစ္ပါတယ္၊ က်မတို႕သာ သိတဲ့သူမို႕ ဒီစာနဲ႕ ပတ္သတ္လို႕ သူ႕ကို ဒီလိုေျပာတာ သူစိတ္ဆိုးမယ္ မထင္ပါ၊ ဘာ့ေၾကာင့္ဆိုေတာ့ .......
က်မက ေမာက္မာတဲ့စိတ္နဲ႕ ေျပာျခင္းမဟုတ္ပဲ...
သူ႕ကို လက္ေတြ႕ပါ၀င္ေစခ်င္စိတ္နဲ႕ ေျပာျပတာပါ။
ေမၿငိမ္းေရာ စာေရးသူ က်မသူငယ္ခ်င္းေရာ သိပါတယ္လို႕ပဲ ေျဖရွင္းျပခ်င္တယ္။
Post a Comment