ေနာက္က် ေမြးေန႔ အမွတ္တရ

ျပီးခဲ့တဲ့ ရက္ေတြတုန္းက ဆူဆူညံညံ ပူပူေလာင္ေလာင္ႏိုင္လွတဲ့ ျမိဳ႕ေတာ္ၾကီးတခုထဲမွာ က်မ ပိတ္မိေနခဲ့ တယ္။ အင္တာနက္ကေဖးက ျမန္မာေဖာင့္မရွိ။ ကိုယ့္ Laptop ေလး သံုးမယ္လို႔ ခြင့္ေတာင္းဖို႔လည္း ဘာသာစကားျပႆနာေၾကာင့္ အဆင္မေျပ။ ဒီလိုနဲ႔ က်မ အားခဲထားခဲ့တဲ့ ခ်စ္သူငယ္ခ်င္းေမြးေန႔ ၂၁ရက္ေန႔ မွာ......... ေမြးေန႔ဆုေတာင္းေလးမွ မေရးႏိုင္ခဲ့။ သူ႔ Blog က စီဗံုးမွာပဲ ဘိုလို ဆု၀င္ေတာင္း ေပးရံုသာ တတ္ႏိုင္ခဲ့။ အဲလိုပဲ ၁၉ရက္ေန႔မွာ က်ေရာက္တဲ့ ခ်စ္တဲ့ အန္တီစုရဲ႕ ၆၃ႏွစ္ျပည့္ ေမြးေန႔ အတြက္လည္း အမွတ္တရ post ေလးမွမတင္ႏိုင္ခဲ့။

သူကေတာ့ က်မေမြးေန႔က်မယ့္ ဇြန္၁၄ရက္မွာ ဦးဦးဖ်ားဖ်ားဆုေတာင္းဖို႔ ၁၃ရက္ေန႔ည ၁၂နာရီေက်ာ္ထိ ေစာင့္ျပီး သူ႔ Blog မွာ က်မအတြက္ ေမြးေန႔ဆုေတာင္း post တင္ခဲ့တာ။ ခုေတာ့ က်မရဲ႕ ေနရပ္ကို ျပန္ေရာက္ျပီ။ သူ႔အတြက္ တကယ္တမ္း ေနာက္က်ေနေပမဲ့ (သိပ္ၾကီးေနာက္မက်ေသးတဲ့ :P ) ေမြးေန႔ ဆုေတာင္းကို ေရးႏိုင္ျပီေပါ့။

သူက က်မထက္ တပတ္တိတိ ငယ္တဲ့အတြက္ က်မက အျမဲ အစ္မၾကီးလုပ္ေလ့ရွိေပမဲ့ တကယ္တမ္းက်ေတာ့ က်မမွာ ရႈပ္ရႈပ္ေထြးေထြးျပႆနာရွိတိုင္း အရာရာ ဘာေလးမဆို သူနဲ႔တိုင္ပင္ျပီးမွသာ ဆံုးျဖတ္ႏိုင္တာပါ။ ျပီးေတာ့ က်မထက္ သူက တပတ္တည္းသာ ငယ္ေပမဲ့ ေတာ္ေတာ္ ငယ္တယ္လို႔ ထင္ရတာ (အဲလို လူေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ားက ေျပာၾကတယ္.. အဲဒီအခါက်ရင္ သူက သြားၾကီးျဖီးျပီး တဟဲဟဲနဲ႔ေပါ့.. က်မက မ်က္ေစာင္း တထိုးထိုးနဲ႔ေပါ့ :D )

သူ႔မွာရွိတဲ့ က်မအၾကိဳက္ဆံုး သေဘာအက်ဆံုး အတုယူရတဲ့ အခ်က္က မဟုတ္မမွန္တာကို နည္းနည္းမွ လက္ပိုက္ၾကည့္မေနႏိုင္တာပဲ။ အထူးသျဖင့္ ႏိုင္ငံေရးမွာေပါ့..။ ျပီးေတာ့ အဲဒါကို ကာယကံရွင္ကို ေျပာင္ ေျပာျပီး ေထာက္ျပတာပဲ။ (က်မကက်ေတာ့ အဲလိုမဟုတ္ဘူး။ မဟုတ္တာလုပ္ရင္ အဲဒီလူကို အထင္ေသးျပီး အဆက္အဆံ မလုပ္္ေတာ့တာ၊ ျပီးေတာ့ အဲဒီလူမဟုတ္တာလုပ္ေၾကာင္း ပတ္၀န္းက်င္သိေအာင္ ေျပာတာ.. ဟီးး ဆိုးတယ္ေနာ္..) တကယ္ေတာ့ သူ႔လိုလုပ္တာကသာ အျပဳသေဘာေဆာင္တာပါ။ ဟဲဟဲ.. စြာတာကေတာ့ ႏွစ္ေယာက္စလံုး လက္ရည္တူ..။ သူကေတာ့ က်မက သူ႔ထက္စာရင္ ေပ်ာ့ေျပာင္းတယ္ ဆိုပဲ..။ သူကေတာ့ ပါးစပ္ဆိုးတယ္ဆိုပါေတာ့.. ဒါဆို က်မကေတာ့ ေပ်ာ့ေပ်ာ့ေလးနဲ႔ တြယ္တဲ့ သူ.. ခိခိ။

တကယ္တမ္းက်ေတာ့.. သူက လက္ေတြ႔က်သူ.. က်မက စိတ္ကူးယဥ္ဆန္သူ..။ သူက ခိုင္မာျပတ္သားသူ.. က်မက ေတြေ၀ေပ်ာ့ညံ့သူ..။ သူက စြန္႔လႊတ္စြန္႔စားရဲသူ.. က်မက တုန္လႈပ္ပူပန္တတ္သူ။ ကိုယ့္ငါးခ်ဥ္က တကယ္ခ်ဥ္တာပါေနာ္.. :) ။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္.. က်မတို႔ႏွစ္ေယာက္ ခ်စ္ခဲ့ၾကတာ ၾကာျပီ။ ခုခ်ိန္ထိ တရံတဆစ္ ေတာင္ စိတ္အခန္႔မသင့္ မျဖစ္ဖူး..။ တခုခု ကြဲလြဲရင္ ဖြင့္ေျပာၾကတာမို႔ ဘာ အခုအေတးမွ မရွိ။ က်မတို႔ မိသားစု ႏွစ္စု အိမ္ေသးေသးေလးထဲ တစ္လေလာက္တူတူေနခဲ့တဲ့ ရက္ေတြတုန္းကမ်ား ေပ်ာ္စရာ ေကာင္းလိုက္တာ..။

ဘ၀ထဲမွာ ေျခကုန္လက္ပမ္းက်စရာၾကံဳရတဲ့အခါ.. တခ်ိဳ႕ကိစၥေတြက ကိုယ့္ ခင္ပြန္းကိုလည္း ေျပာလို႔မရ.. သားသမီးကိုလည္း ေျပာလို႔မရ.. အမိအဘ ညီအကို ေမာင္ႏွမေတြကိုလည္း ေျပာလို႔မရ..။ အဲဒီအခ်ိန္မ်ိဳးမွာ ကိုယ္နဲ႔ ထပ္တူ ခံစားနားေထာင္ျပီး အၾကံေပးတတ္တဲ့.. တကယ္ျဖဴစင္တဲ့ေမတၱာ ကိုယ့္အေပၚထားတဲ့.. တကယ္ ေစတနာရွိတဲ့ သူငယ္ခ်င္းတေယာက္ ရွိေနတာ... ဘယ္ေလာက္ စိတ္အားရွိစရာေကာင္းလိုက္လဲ..။ က်မ အတြက္ေတာ့ ဒါဟာ ဘုရားေပးတဲ့ လက္ေဆာင္ေတြထဲက တစ္ခုပါပဲ။ အဲဒါ သူေပါ့..။ သူ႔ကို လူေတြက ခ်စ္စႏိုးနဲ႔ 'တရုတ္မ'လို႔ ေခၚၾကတယ္။ အဲဒီ တရုတ္မၾကီးက ျမန္မာျပည္ကို ျမန္မာလူမ်ိဳးကို ခ်စ္တာေတာ့ ဗမာမ က်မထက္ အမ်ားၾကီးပိုသာ..။

ကဲ.. အဲဒီ က်မသူငယ္ခ်င္း ဘယ္ေလာက္ခ်စ္စရာေကာင္းလဲ.. ေနာ္။

အဲဒီေလာက္ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့ သူငယ္ခ်င္း ခင္မင္းေဇာ္.. သူခ်စ္တဲ့ ကိုမင္းေဇာ္.. သားသား ပိုင္ပိုင္ အပါအ၀င္ သူခ်စ္တဲ့ မိသားစုနဲ႔.. သူခ်စ္တဲ့သူေတြနဲ႔ သူေပ်ာ္တဲ့ ပတ္၀န္းက်င္မွာ စိတ္လက္ခ်မ္းသာ ေပ်ာ္ရႊင္စြာ အရွည္အၾကာ ေနခြင့္ရပါေစ..။ သက္ရွည္ က်န္းမာ အနာမဲ့ပါေစ..။ ဘ၀တေလွ်ာက္ ပိုျပီး ေအာင္ျမင္ အႏိုင္ရပါေစ..။

(သူငယ္ခ်င္းေရ.. ေမြးေန႔ Cake မမီလို႔ ပန္းေတြပဲ ပို႔လိုက္ေတာ့တယ္ေနာ္)

ခ်စ္တဲ့ - ေမျငိမ္း၊ ရာေက်ာ္၊
သားၾကီး ေမာင္ထူးျမတ္၊
သမီး က်ဲက်ဲ၊
သားငယ္ေလး မင္းညိဳ။

ျဖန္႔ေ၀ျခင္း

အရင္အတုိင္းရန္ကုန္

ရန္ကုန္ဟာ က်မရဲ႕ ေမြးရပ္ေျမ...။
စည္ကားတဲ့လမ္းေတြေပၚ မက္မက္ေမာေမာ ေလွ်ာက္ခဲ့တာပဲ။
ျမိဳ႕လယ္ေခါင္ကစ ဆင္ေျခဖံုးျမိဳ႕သစ္ေတြဆီအထိ... ခ်စ္ခဲ့တာပါပဲ။
ျပီးေတာ့ ေက်ာင္းတက္ခဲ့ရာ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္၀င္း၊ ဆရာမ လုပ္ခဲ့ရာ လိႈင္တကၠသိုလ္၊ ေနခဲ့ဖူးတဲ့ စက္မႈတကၠသိုလ္၀င္း... အားလံုးဟာ စြဲလန္းစရာ..။

ဒီလိုပါပဲ... ဘယ္သူမဆို ကိုယ့္ဇာတိေျမကို ရွာၾကံစြဲလန္းၾကမွာပါပဲ..ေနာ္။

ရန္ကုန္ရဲ႕ဘ၀ထဲ မြန္းက်ပ္မႈေတြ ဘယ္အခ်ိန္ေလာက္က စေရာက္လာခဲ့သလဲ.. မမွတ္မိခ်င္ေတာ့။ သတိထားမိတဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ အံု႔မိႈင္းေမွာင္ေ၀ေနတဲ့ နိမိတ္ပံုကို ေတြ႔လိုက္ရျပီ။
ရပ္တည္ရာ ဘ၀အခန္းက်ဥ္းေလးေတာင္ ေမွာင္လို႔..........

(here)

"ငါ့အခန္းေလးထဲမွာ အလင္းတန္းမ်ား ေပ်ာက္ကြယ္...
ၾကာလာရင္ အေမွာင္နဲ႔ ေနသားက်ေတာ့မယ္...
ငါ့အခန္းထဲကေန အျပင္ကို ထြက္...
ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ႀကီးလည္း ငါ့အတိုင္းပဲ..."

စာသင္ခန္းထဲက တပည့္ေတြမ်က္လံုးက ေအးစက္ေမွာင္မိုက္..
သူတို႔က ပညာရခ်င္တာမဟုတ္ဘဲ ဘြဲ႕တခုသာ ရခ်င္ၾကတာတဲ့။
ဒါဟာ တန္ဖိုးမဟုတ္ဘူးလို႔ က်မေျပာတဲ့အခါ သူတို႔က လက္မခံခ်င္ၾက။
စာေမးပြဲအေျဖလႊာေပၚမွာ ေမးခြန္းေတြ ခ်ည္း ေရးကူးေပးလိုက္တဲ့ ေက်ာင္းသားလည္း စာေမးပြဲေအာင္ပါတယ္။
န၀ေဒးရဲ႕ကဗ်ာေျဖခိုင္းတာကို နတ္သွ်င္ေနာင္ကဗ်ာေရးထည့္ထားလည္း စာေမးပြဲ ေအာင္ပါတယ္။ အဂၤလိပ္ျမန္မာ ပထမစစ္အေၾကာင္းေမးတာကို ဒိုင္အာခီအုပ္ခ်ဳပ္ေရးပဲရလို႔ ေျဖခဲ့တယ္ဆိုတဲ့သူကိုလည္း အေအာင္ေပးရမယ္တဲ့။

ေနာက္ေတာ့ ေအာင္စာရင္းထြက္တဲ့အခါ မေျဖႏိုင္ခဲ့တဲ့ေက်ာင္းသားေတြက ေအာင္စာရင္းေပၚက သူတို႔နာမည္ ေတြကို ေအာ္ဖတ္ျပီး ဆရာမေတြေရွ႔မွာ ေလွာင္ေတာင္ေတာင္ ရယ္ၾက။
အဲဒီအခါ က်မရဲ႕ ကိုယ္ပိုင္အခန္းေလးက ေမွာင္အတိက်..။
ကိုယ့္ရဲ႕ဆရာမဘ၀ထဲ..ရွက္ရြံ႔ေၾကကြဲလာ..။
ဒါျဖင့္ က်မရဲ႕ နံေဘး၀န္းက်င္မွာေကာ..။
က်ဴရွင္တ၀ိုင္း တစ္သိန္း... ရံုးးေတြမွာလည္း အဆင္ေျပခ်င္ရင္ တစ္သိန္း.. ေဆးရံုမွာလည္း တစ္သိန္းေလာက္ ေတာ့ေပး..။ ဘာပဲ မဟုတ္တာလုပ္လုပ္ရတယ္.. ေပး(x)သိန္း..။ ဒီလိုနဲ႔ အေမွာင္ထုက တျဖည္းျဖည္းသိပ္သည္း ၾကီးစိုးလာခဲ့။
ရိုးသား ၾကိဳးစားမႈက ထမင္းလာ မေကၽြးဘူးဆိုပဲ..။
အဲဒီအခါ က်မကိုယ္တိုင္ အေမွာင္နဲ႔ က်င့္သားရမွာ ေၾကာက္လာခဲ့။

+++++

"ငါ့အတၱကို အိတ္နဲ႔ ထုပ္လုိက္တယ္...
လူမျမင္ေအာင္ ယူကာ အမႈိက္ပံုးေလးထဲထည့္...
ကြဲသြားတဲ့ ငါ့ရင္ခုန္သံေတြ ျပန္႔က်ဲ...
ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ၾကီးးလည္း ဒီအတုိင္းပဲ..."

ရိုးသားဖို႔ ၾကိဳးစားတဲ့အခါ ဘ၀ထဲမွာ ေရဆာရတာ.. ထမင္းဆာရတာေတြ မ်ားလာတယ္။
ေက်ာင္းသားေတြက "ေရာ့ဆရာမ..က်ဴရွင္လခ" လို႔ ခပ္ျပံဳးျပံဳးေပးတဲ့အခါေတြမွာ
အတၱက တကယ္ပဲ အမိႈက္ပံုးထဲ ေရာက္ေရာက္သြားတယ္။
ရွက္စရာေကာင္းလိုက္တဲ့ဘ၀လို႔ ခံစားရတဲ့အခါ အေမွာင္ထဲ တိတ္တဆိတ္ ေၾကကြဲ...။
အတၱတခုလံုး အမိႈက္ပံုးထဲ ေရာက္သြားခ်ိန္မွာ လူကေတာ့ စိန္ေရာင္ေရႊေရာင္ ျပိဳးုျပိဳးျပက္ျပက္ လက္ပ..လို႔၊ ရန္ကုန္ျမိဳ႔ၾကီးရဲ႕ လမ္းေတြေပၚ ပပလႊားလႊားေလွ်ာက္ခဲ့..။
ကဲ... အဲဒါကေကာ တကယ္ပဲ ေက်နပ္၀င့္ၾကြားစရာလား။
(ရင္ထဲမွာေတာ့ တိတ္တိတ္ အသည္းကြဲေနခဲ့ရတာ ကိုယ္သာ အသိဆံုးေပါ့)

+++++

"အခ်ိန္ေတြ ျဖဳန္းတီးပစ္ခဲ့တယ္...
တမင္တကာ ကာရံထား...
ဒီတံတိုင္းမ်ား ျခားရင္းနဲ႔...
ဘ၀ရဲ့ ထြက္ေပါက္အေျဖမွန္ကို ရွာဆဲပဲ...
ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ၾကီးလည္း နာဖ်ားဆဲ..."

ႏွစ္ေလးဆယ္..။
ရန္ကုန္ျမိဳ႕ၾကီးဆီမွာ မြန္းက်ပ္လြန္းလို႔ဆိုျပီးေတာ့ ..
သူ႔ဆီကေန မၾကာခဏ ခြာျပီး ျမန္မာျပည္တနံတလ်ား.. သြားသြားလာလာ..လည္လည္ပတ္ပတ္။
အိမ္ျပင္ ခဏဘ၀ထဲ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပိုက္ပိုက္ေနခဲ့။
ျပီးေတာ့လည္း အခ်ိန္တန္ရင္ အိမ္ရွိရာ ရန္ကုန္ျမိဳ႕ၾကီးဆီကို ျပန္..။ ကိုယ့္အခန္းက်ဥ္းေလးဆီကို ျပန္..။
ဘ၀က်ဥ္းေမွာင္ေမွာင္ေလးဆီ ျပန္..။
ခပ္မွိန္မွိန္အျပံဳးေတြဆီကို ျပန္...။
က်ပ္က်ပ္သိပ္သိပ္ရယ္သံေတြရွိရာ ပလက္ေဖာင္းေတြဆီကို ျပန္..။

+++++

"ငါအခ်ိန္ေတြ ျဖဳန္းတီးပစ္ခဲ့တယ္...
အိမ္အျပင္မွာ လံုျခံံဳလည္း အိမ္ထဲက ႏွင္းက်တယ္...
ဘ၀ရဲ့ ထြက္ေပါက္ အေျဖမွန္ကို ရွာဆဲပဲ...
ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ႀကီးလည္း အရင္အတုိင္းပဲ.."

ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္.. ရန္ကုန္ကို စနစ္တက် ခင္းက်င္းေပးဖို႔ ၾကိဳးစားခဲ့ဖူးပါတယ္။
တကယ့္အလွဆိုတာနဲ႔ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာေစတနာဆိုတာေတြကသာ ေလာကကို အလွဆင္နိုင္မယ္ဆိုတာကို လူငယ္မ်ိဳးဆက္ေတြနားလည္လက္ခံဖို႔ ျပင္ဆင္ျပသခဲ့ဖူးပါတယ္။

ဗင္ဂိုးက ခ်စ္ျခင္းေမတၱာအတြက္ နားရြက္ျဖတ္ခဲ့တာဟာ.. ေလွာင္ေျပာင္ရယ္ေမာစရာ မဟုတ္တဲ့့အေၾကာင္း..၊
ျမိဳ႕မျငိမ္းက လူေတြက သူ႔ဦးေႏွာက္နဲ႔ မတန္ေတာ့ဘူးလို႔ ခံစားရတာေၾကာင့္ပဲ ေမာင္းလာတဲ့ကားေအာက္ ေခါင္းထိုးထည့္ခဲ့ေလသလားဆိုတာေတြ ေတြးျပီး အႏုပညာရွင္ရဲ႕တန္ဖိုးကို နားလည္သင့္တဲ့အေၾကာင္း...၊
ရိုးသားလို႔ ဆင္းရဲရတာဟာ ႏွာေခါင္းရႈံ႕စရာမဟုတ္တဲ့အျပင္ ထုတ္ေဖာ္ခ်ီးက်ဴးဖို႔ေတာင္လိုတယ္ဆိုတဲ့အေၾကာင္း..။
ေကာက္က်စ္ယုတ္မာမႈကို ကိုယ္တိုင္မျပဳေပမဲ့ ဒီအတိုင္းလက္ပိုက္ၾကည့္ေနတာဟာလည္း အလိုတူရာေရာက္ေၾကာင္း..၊
"ျပည္သူဟာ ကိုယ္နဲ႔တန္တဲ့အစိုးရကိုပဲ ရတယ္"ဆိုတဲ့စကားအတြက္ 'ဒီေန႔လူငယ္ေတြမွာတာ၀န္ရွိတယ္ဆိုတဲ့ အေၾကာင္းေတြ... အမ်ားၾကီး ေျပာျပီးတဲ့ေနာက္မွာေတာ့.... ရယ္သြမ္းေသြးသံေတြၾကားထဲက ထြက္ေျပးခဲ့ရ။
အဲဒီအခါ.. လက္ေတြ႔ဘ၀အိမ္ခန္းက်ဥ္းေလးထဲမွာ... ႏွင္းမုန္တိုင္းေတြ သည္းသည္းက်..။

+++++

"လူတုိင္းကမင္းကို ခ်စ္ေတာ့ခ်စ္ၾကမယ္...
ျပန္အဆင္ေျပမွာပါ စိတ္မေကာင္းမျဖစ္နဲ႔ကြယ္...
မင္းအျပစ္မဟုတ္ခဲ့တာ ငါတို႔ နားလည္...
ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ႀကီးရယ္ မငိုလုိက္နဲ႔..."

က်မကိုယ္တိုင္ေတာင္ ရန္ကုန္ျမိဳ႕ၾကီးက စိတ္ပ်က္စရာလို႔ ညည္းညဴျငိဳျငင္ဖူးခဲ့ပါတယ္။
ၾကည့္ပါဦးး... က်မလည္း သူ႔အေပၚမွာ ရက္စက္ေစာ္ကားခဲ့တာပဲ..။
တကယ္မွာေတာ့ သူ႔ခမ်ာက လူေတြျပဳသမွ် ႏုရသူ။
ဗိုလ္ေအာင္ေက်ာ္.. ဗိုလ္ခ်ဳပ္တို႔ ေသြးေတြ ေပက်ံခဲ့ရရွာတာလည္း သူ..။
၆၂ေသြးေတြလည္း သူ႔ဆီမွာပဲ က်ခဲ့။
၇၄..၇၆ ေသြးေတြေခၽြးေတြလည္း သူ႔ဆီမွာပဲ က်ခဲ့။
ရွစ္ေလးလံုးေသြးေတြလည္း..
ေရႊ၀ါေရာင္ေသြးေတြလည္း...
နာဂစ္ရဲ႕ေသြးေတြလည္း...
ျပည္သူေတြရဲ႕ ဘ၀ထဲ ငတ္ရသမွ် မ်က္ရည္ေတြကလည္း သူ႔ဆီမွာပဲ က်ခဲ့..။
ေတာ္လွန္ေသြးေတြလည္း သူ႔အေပၚမွာပဲ က်ခဲ့။
ျမန္မာျပည္ၾကီးရဲ႕ ခ်စ္လွတဲ့ ရင္ေသြးရင္ႏွစ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ရဲ႕သမီးေလးကိုလည္း သူ႔ဆီမွာပဲ သိမ္းထားခဲ့ရ..။
ဒီေလာက္ပုန္ကန္တဲ့ျမိဳ႕ ပ်က္သြားေအာင္ ပစ္ထားလိုက္ၾကစမ္း.. ဆိုတဲ့ အာဏာရူးေတြရဲ႕အမုန္းကလည္း သူ႔အေပၚမွာပဲ က်ေရာက္ခဲ့..။

+++++

ခုေတာ့ ...
သစ္ပင္အက်ိဳးအေၾကေတြ... ယင္တေလာင္းေလာင္းအမႈိက္ပံုုေတြ.. ။
အလုပ္လက္မဲ့ ေလလြင့္ လူငယ္ေလးေတြ.. ကေလးအလုပ္သမားေလးေတြ..။
ထမင္းငတ္ေနတဲ့ သက္ၾကီးရြယ္အိုေတြ..။ ခိုးစား လုစားေနရတဲ့ ၀န္ထမ္းေတြ..။
မိဘ ဆရာ အႆျပာပူးေပါင္း ကေလးပညာေကာင္း.. ဆိုသလို ပိုက္ဆံကိုပဲ မ်က္ေစ့စံုမွိတ္ၾကည့္ေနရလို႔ အနေႏၱာအနႏၱ ငါးပါးဆိုတဲ့ေနရာမွာ အထိုင္ရခက္ေနတဲ့ ဆရာေတြ..။
စိတ္ညစ္သမွ် ဒါခ်လိုက္ရင္ ေမ့တယ္ ဆိုတဲ့ စိတ္ၾကြေဆးျပားေတြ...။
ပါတီမွာ ဘာေကၽြးမွာလဲ.. ထံုးစံအတိုင္း ၾကယ္သီး(မူးယစ္ေဆးျပား)ေပါ့..တဲ့။
ၾကယ္သီးညေတြထဲမွာ ဘ၀ဆိုတာ ေပ်ာ္စရာ.. ေခါင္းေလးတခါခါနဲ႔ ျငိမ့္လို႔ဆိုပဲ..။
လူစုလိုက္ပါ.. ၁၀ေယာက္ျပည့္ရင္ တ၀ိုင္းစာလုပ္ေပးမယ္ဆိုတဲ့ ကိုယ္လံုးတီး ျမန္မာမ ျပပြဲေတြ..။
'အကို က်မကိုေခၚပါ ေစ်းဦးမေပါက္ေသးလို႔ပါ.. ေလွ်ာ့ေပးပါ့မယ္'ဆိုတဲ့ ေစ်းေရာင္းပြဲေတြ..။
တိုင္းသူျပည္သား ပညာမတတ္ေလ..ဒုကၡေရာက္ေလ.. အုပ္ခ်ဳပ္ရတာ လြယ္ေလဆိုတဲ့ အာဏာရွင္စနစ္ေတြ...။
ရိုးသားေနလို႔ မရတဲ့ေခတ္ဗ်... မရူးစမ္းပါနဲ႔ .. ဆိုတာေတြ။
ကမၻာမီးေလာင္ သားေကာင္ခ်နင္း.. ဆိုတာေတြ။
ေတာ္ပါေသးရဲ႕..၊ သမီးေလးက လွလို႔.. က်မတို႔ အသက္ရွွဴေခ်ာင္ေနတာ.. သမီးရဲ႕ 'စပြန္စာ' က မဆိုးဘူး ဆိုတာေတြ။
အဲဒါေတြကို ရန္ကုန္ျမိဳ႕ၾကီးက ရြက္ထားရတာ..။
သူ႔ခမ်ာလည္း နံေစာ္ေပပြလို႔..၊ ရီေ၀မူးယစ္လို႔..၊ နာက်င္ငိုေၾကြးလို႔ ရွိရွာမွာ..။

+++++

ဒါေပမဲ့
ေလာေလာဆယ္မွာ ဘာမွမတတ္ႏိုင္တဲ့ဘ၀ေတြ..။
က်မ ေမြးဖြားခဲဲ့... ၾကီးျပင္းေနထိုင္ခဲ့... စြန္႔ပစ္ထြက္ေျပးခဲ့တဲ့ ရန္ကုန္..။
သူ႔ဘ၀ ဘာမွမေျပာင္းမလဲ..နာက်င္ေပးဆပ္ .. စြန္႔လႊတ္ေၾကကြဲေနရဆဲ..။

"လူတုိင္းကမင္းကို ခ်စ္ေတာ့ခ်စ္ၾကမယ္...
ျပန္အဆင္ေျပမွာပါ စိတ္မေကာင္းမျဖစ္နဲ႔ကြယ္...
မင္းအျပစ္မဟုတ္ခဲ့တာ ငါတို႔ နားလည္...
ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ႀကီးရယ္ မငိုလုိက္နဲ႔..."

++++

Big Bag Band က က်ားေပါက္(ဟန္ထူးလြင္)ရဲ႕ သီခ်င္းေလးပါ။
AD 3000 ဆိုတဲ့ Album ကို နားေထာင္ရာက အဲဒီ "အရင္အတိုင္းရန္ကုန္"ဆိုတဲ့ သီခ်င္းေလးကို ေတြ႔တာပါ။
က်ားေပါက္က ဘယ္လို ခံစားခ်က္နဲ႔ဆိုတယ္မသိေပမဲ့ ခံစားသူေတြဘက္ကေတာ့ ကိုယ့္အျမင္အေတြးနဲ႔ ခံစားျမဲမဟုတ္လား..။
အဲဒီအခါ က်ားေပါက္ရဲ႕သီခ်င္းကို နားေထာင္ရင္း.. ညည္းရင္း.. က်မခံစားလာရတာေတြကို ခ်ေရးျဖစ္လိုက္တာပါပဲ။

မိုင္တိုင္အမွတ္ ၄၃...

၄၃ တဲ့။ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ ဂဏန္းေလးႏွစ္လံုးက စိတ္၀င္စားစရာ.။ ဒါဟာ.. က်မအတြက္ ေလွ်ာက္ရမယ့္ ခရီးရဲ႕ တ၀က္လား.. ဒါမွမဟုတ္.. သံုးပံုႏွစ္ပံုစာလားး.. ဒါမွမဟုတ္ ခရီးဆံုးကာနီးလား..။ ဘယ္သူမွ မေျပာႏိုင္ပါ။

အင္းး ဒါေပမဲ့ ျဖတ္ခဲ့သမွ် ခရီးတာမွာေတာ့ က်မက ကို္ယ့္ဘ၀ကို ေက်နပ္ႏိုင္ခဲ့တဲ့သူပါပဲ..။
ခုထိေတာ့
ဘ၀ဆိုတဲ့ အခ်ိန္တိုေလးထဲ ကိုယ္လုပ္ခ်င္တာေတြထဲ သူမ်ားအတြက္လည္း ပါေအာင္ လုပ္ရမယ္ဆိုတဲ့ စိတ္နဲ႔ သက္တမ္းတ၀က္ေက်ာ္ လုပ္ခဲ့။
ေနာက္ေတာ့..။
'မျဖစ္ေသးပါဘူး.. တကယ္က ကိုယ့္အတြက္ .. နည္းနည္း သူမ်ားအတြက္မ်ားမ်ား လုပ္ရမွာ..၊ လုပ္ႏိုင္ရမွာ..' လို႔ ေတြးမိ။
(အန္တီစုကေတာ့ ဒီအသက္အရြယ္မွာပဲ ျမန္မာျပည္အတြက္ သူ႔ဘ၀ကို ေပးဆပ္ဖို႔ ဆံုးျဖတ္ခဲ့ပါတယ္)

က်မဆီမွာကေတာ့ 'ဒါေပမဲ့'ေတြ ရွိေနေသး..။

က်မရဲ႕အၾကီးမားဆံုး ခၽြတ္ယြင္းခ်က္က စိတ္ခံစားမႈေနာက္ လိုက္လြန္းတာပဲ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။
ဒါေၾကာင့္ပဲ.. ဘ၀ဆိုတာ ကိုယ္လုပ္ခ်င္တာေလးလုပ္ေနရမွ တန္ဖိုးရွိတာဆိုပီး လုပ္ခ်င္တာေတြ လုပ္ဖို႔ပဲ ရွင္သန္ခဲ့..။ ျပီးေတာ့ ဘ၀ဆိုတာအေပၚ အားေကာင္းတဲ့ ခ်စ္စိတ္ေတြနဲ႔..။
ျပီးခဲ့တဲ့ ေမြးေန႔ေတြမွာ အေဖ့ကို သတိရ.. အေမ့ကို သတိရ..။ မိတ္ေဆြသူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ စားၾကေသာက္ၾက..။
တကယ့္ သမားရိုးက်ပါပဲ..။ ဘ၀ဆိုတာကို တမက္တေမာ ဖက္တြယ္လိုစိတ္ေတြနဲ႔ေပါ့.. ။ ဒါေပမဲ့....

ဒီတၾကိမ္ေမြးေန႔မွာေတာ့..
လူ႔ဘ၀ဆိုတာ... စီရင္ ေရးသားျပီးသား အမိန္႔စာတခုလို႔ ထင္..
လူ႔ဘ၀ဆိုတာ ဆရာေတာ္ဦးဗုဓ္က နန္းမေတာ္မယ္ႏုကို မိန္႔သလို သူ႔ေၾကြးရွိသမွ် အကုန္ဆပ္ၾကရတဲ့ ေနရာ..။
လူ႔ဘ၀ဆိုတာ ေရစပ္နားေမွာက္ခံုေသ.. သစ္ပင္ေပၚတြဲေလာင္းခ်ိတ္ေသ.. ျမစ္ေရထဲ ေမ်ာခ်င္တိုင္း ေမ်ာေသ..။ အစာငတ္ ေရငတ္ေသ..။ အနာေရာဂါျဖစ္ေသ..။
ပညာတကယ္မတတ္ဘဲ ေသ..။ အဖိႏွိပ္အမ်ိဳးမ်ိဳး ခံျပီး ေသ..။ အလိမ္အညာခံျပီးေသ..။ အရက္စက္ခံျပီးေသ..။ လူ႔အခြင့္အေရးဆိုတာကို ငတ္ျပီးေသ..။ ေတာ္လွန္ရင္း ေသ..။ မေသခင္အခိုက္အတံ့ေတာ့ အလူးအလိမ့္ ရင္ဆိုင္ ခံစားၾကေပါ့.. ။
အဲဒီအခါ ဒီတၾကိမ္ေမြးေန႔မွာ က်မက ဒီလိုဘ၀ထဲမွာ ေစာေစာ ေသသြားရတာကမွ ကံေကာင္းေသးလို႔ ေတြးေနမိျပီ။

အဲဒီအခါ ..
ဇာတာထဲက "အသက္၁၂၀ရွည္ေစေသာ္၀္"ဆိုတာကို "ေနခ်င္စိတ္ရွိသေလာက္သာ ေနခြင့္ရေစေသာ္၀္"
လို႔ပဲ ျပင္ခ်င္ေနမိပါေတာ့တယ္။

(ေမြးေန႔ အမွတ္တရ)

ဘုရားသခင္ကို ေစာင့္ေနခဲ့တာၾကာျပီ...

ဒီတေလာ ဘယ္လိုမွ စာေရးမရ..။

က်မစိတ္ေရာ.. ကိုယ္ေရာ.. ဦးေႏွာက္ေရာ.. ေၾကမြေနတယ္လို႔ ခံစားေနရတာပါ..။

... အရာရာကို လက္လြတ္ဆံုးရႈံးလိုက္ရသလို... ခံစားေနရတာ..။

+++++

ဧရာ၀တီတိုင္းဆိုတာ က်မရဲ႕ ႏွလံုးကို အင္မတန္ပူေႏြးေစတဲ့ အမည္နာမပါ..။

က်မအေဖက ပုသိမ္သား၊ အေမက ေက်ာင္းကုန္းသူ.။ ဒါမဲ့ အေမက ပုသိမ္မွာ ေက်ာင္းလာတက္ရေတာ့ ပုသိမ္သူလိုပါပဲ..။ က်မတို႔ ငယ္ငယ္တုန္းက ေႏြေက်ာင္းပိတ္ ဆိုရင္.. ရန္ကုန္ကေန ဗႏၶဳလဆိုတဲ့ ႏွစ္ထပ္ သေဘၤာၾကီး စီးျပီး ပုသိမ္ကိုသြားလည္တာက ပံုမွန္အလုပ္တခုလိုပါ..။ ညေန၄နာရီဆို သေဘၤာစထြက္.. ေနာက္တေန႔ ၁၁နာရီေလာက္ဆို.. ပုသိမ္ေရာက္..။ ငယ္ငယ္ကတည္းက ပုသိမ္သေဘၤာဆိပ္ကို ဆီးျမင္ရတာနဲ႔ ေပ်ာ္တာပဲ..။ က်မအၾကိဳက္ မုန္႔ဟင္းခါး.. ေကာ္ရည္ေခါက္ဆြဲ နဲ႔ ငါးခ်ဥ္ ပုဇြန္ခ်ဥ္ေတြက ပုသိမ္ကို ဘယ္ကမွ မမီ..။ ျပီးေတာ့ ဟလ၀ါ..။ ေနာက္ အိမ္မဲ မုန္႔ဟင္းခါး.. ေျမာင္းျမဆိပ္ကမ္းက အေၾကာ္စံု.....။

တေပါင္းလျပည့္နဲ႔ ၾကံဳရင္ေတာ့ ေမာ္တင္စြန္းဘုရားပြဲ သြားတာေပါ့..။ သိပ္လွတဲ့ ပင္လယ္ထဲက ကၽြန္း..။

ဟိုင္းၾကီးကၽြန္းတ၀ိုက္က သဘာ၀၀န္းက်င္အလွေတြကို ဒါရိုက္တာေမာင္တင္ဦးရိုက္တဲ့ 'တခါက တဘ၀' ရုပ္ရွင္မွာ တ၀ၾကီး ၾကည့္ႏိုင္တယ္..။ အလွတရားနဲ႔အတူ ႏိုင္ငံအတြက္ အစာေရစာေတြ ထုတ္ေပးေနတဲ့ ေဒသၾကီးပါ..။ ခုေတာ့ျဖင့္... ... ... ... ... ။

++++++

ဒီတေလာမွာ ကြယ္လြန္သြားခဲ့ျပီျဖစ္တဲ့ အေဖ့ကို သိပ္သတိရတာပါပဲ..။ အေဖက သူေနရေတာ့ဘူးဆိုတာ သိေတာ့ နာေရးေၾကာ္ျငာကို ကိုယ္တိုင္ ေရးထားခဲ့တာပါ..။ အဲဒီမွာ သူ႔နာမည္ရဲ႕ ေနာက္မွာ ရာထူး ဘြဲ႕ထူး ဘာ ညာ ေတြ လံုး၀မတပ္ဘဲ (ပုသိမ္)လို႔ တပ္ခဲ့တာပါ..။ သူက ဇာတိျမိဳ႕ကို အဲလို စြဲလန္းသလို ဧရာ၀တီတိုင္းကိုပါ စြဲလန္းတာပါ..။ ေရနံ႔ ေျမနံ႔ကကို မတူဘူးဆိုပဲေလ..။ ခုေတာ့ အေဖရွိမေနေတာ့တာဘဲ ေကာင္းသားလို႔ ေတြးေနမိပါတယ္။ သူသာရွိရင္.. ခုလို တစစီ ေၾကမြေပ်ာက္ပ်က္သြားတဲ့ သူ႔ေဒသၾကီးအတြက္ ေတာ္ေတာ္ၾကီး ကို အသည္းကြဲရွာမယ္..။

တကယ္ေတာ့ ဧရာ၀တီတိုင္းဟာ ျမန္မာႏိုင္ငံတႏိုင္ငံလံုးရဲ႕ အသည္းႏွလံုးပါေလ..။ တျပည္လံုးအတြက္ ၀မ္းစာ အဓိကရွာေပးေနတဲ့ ေဒသၾကီးး..။ ေက်းဇူးရွင္ လယ္သမားေတြ ေရလုပ္သားေတြ ရွိရာအရပ္။ က်မတို႔ ဗမာေတြေျပာေလ့ရွိတဲ့ 'ဆားနဲ႔ပဲ စားရ... စားရ' ဆိုရင္ေတာင္ အဲဒီ မရွိမျဖစ္ ဆားေတြကိုလည္း အဲဒီရပ္၀န္းကပဲ ထုတ္ေပးေနတာပါ..။ (ဒါေတာင္ တခ်ိဳ႕က ရက္ရက္စက္စက္ ေျပာေသး.. 'ေတာ္ပါေသးရဲ႕.. ေသသြားတာေတြ အမ်ားစုက ေတာသူေတာင္သား လက္လုပ္လက္စားေတြမို႔လို႔' တဲ့ေလ..။ ေျပာတဲ့သူေတြက အဲဒီ ေတာသူ ေတာင္သားဆိုသူေတြဟာ လယ္လုပ္ငန္းပညာရွင္.. ေရလုပ္ငန္းပညာရွင္.. ဆားလုပ္ငန္းပညာရွင္.. ေမြးျမဴေရး ပညာရွင္ေတြဆိုတာကိုေတာင္မွ နားမလည္္)

ဟိုး ပင္လယ္ကမ္းစပ္မွာ.. အပင္ေတြေပၚမွာ.. လယ္ကြင္း ဆားကြင္းေတြထဲမွာ အတုံးအရုံး၊ ပိုးစိုးပက္စက္ ေသေနၾကရရွာတာ က်မတို႔ရဲ႕ ေက်းဇူးရွင္ေတြ.. က်မတို႔ရဲ႕ မ်ိဳးဆက္သစ္ ေတြပါ..။ အဲသလိုပဲ ျဖစ္ခ်င္ရာ ျဖစ္စမ္းလို႔ .. အပ်က္အစီးပံုေတြထဲ ရက္ရက္စက္စက္ ပစ္ခ်ခံထားရတဲ့ မုန္တိုင္းထဲက ရွင္က်န္ေနခဲ့ရ ရွာသူေတြ ဟာလည္း က်မတို႔ရဲ႕ ေက်းဇူးရွင္ ေတြပါ..။ သူတို႔ခမ်ာ ကမၻာတ၀ွမ္းမွာ စားပြဲတလံုး ကြန္ပ်ဴတာတလံုးနဲ႔ အလုပ္ျဖစ္ေနၾကခ်ိန္..၊ ကမၻာတ၀ွမ္းမွာ စက္မႈပစၥည္းေတြအမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ သက္ေသာင့္သက္သာ စပါးထုတ္.. ဆားထုတ္.. ေကာက္ပဲသီးႏွံထုတ္ေနၾကခ်ိန္မွာ.. ႏြားနဲ႔ ပင္ပင္ပန္းပန္း ဖက္ရုန္းၾကရ.. တာ၀န္ရွိအစိုးရက မပံ့ပိုးတာေၾကာင့္ မလိုအပ္လွပါဘဲနဲ႔ ေနပူက်ဲတဲထဲ ကိုယ္ခႏၶာအားအင္ေတြ စိုက္ထုတ္ သံုးေနခဲ့ၾကရတဲ့ အလုပ္သမားၾကီးေတြပါ..။

သူတို႔ဟာ.. ဘ၀ထဲမွာ အင္မတန္ ေရာင့္ရဲတင္းတိမ္..။ အင္မတန္မွ ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္း ေနတတ္တဲ့သူေတြပါ..။ ျပီးေတာ့ မခိုမကပ္ အလုပ္လုပ္တတ္ၾကသူေတြမို႔ ၀မ္းေရးအတြက္ မပူပင္ခဲ့ရသူေတြပါ..။ တေနကုန္ အလုပ္လုပ္.. ညေန မိသားစု ထမင္း၀ိုင္းထဲ လတ္ဆတ္တဲ့ အစားအေသာက္ေတြ စား.. ညဘက္က်ေတာ့ ကိုယ္ပိုင္ မီးစက္ေလးေတြနဲ႔ ရုပ္ရွင္ေလး ဘာေလးၾကည့္..။ တခ်ိဳ႕က ေရဒီယိုနားေထာင္..၊ စစ္အစိုးရက မေကာင္းဘူး ဆိုတာေတာ့ ေကာင္းေကာင္းသိ.. သူတို႔ကို မပံ့ပိုးတဲ့အျပင္ သူတို႔ဆီက ရသမွ် ညွစ္ယူေန တာေတြေတာ့ သိ..။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္သမီးကိုေတာ့ သူတို႔ ခ်စ္ကို ခ်စ္တာပါ။ စစ္အစိုးရဆိုတာၾကီးက သူတို႔ကို အျပစ္ရွိတယ္လို႔ သတ္မွတ္ျပီး ရက္ရက္စက္စက္ စီရင္ခဲ့တာ ဆိုရင္ေတာင္မွပဲ ေဒၚစုကို ခ်စ္္မိတဲ့ အျပစ္ေလာက္သာ ရွိမယ့္သူေတြပါ..။

သူတို႔ခမ်ာ ဘာမွ မမွားခဲ့။ ဘာအျပစ္မွ မရွိခဲ့။ ဒါျဖင့္.. ကံၾကမၼာကပဲ မွားယြင္းခဲ့ေလသလား..။ ခုေလာက္ ပိုးစိုးပက္စက္ ဆံုးပါးရတာ..။ က်န္ရစ္သူေတြခမ်ာ.. တေျမတည္းအတူရွိေနလ်က္နဲ႔မွ ခ်စ္တဲ့ ခင္ပြန္းကို.. ဇနီးကို.. သားသမီးကို.. အေဆြအမ်ိဳးေတြကို ေျမခ်ခြင့္.. ေကာင္းမႈကုသိုလ္ျပဳခြင့္.. အမွ်အတန္းေ၀ခြင့္.. ေသသလား ရွင္သလား ေရေရရာရာ သိခြင့္ေတာင္မွ မရရွာ..။ ျပီးေတာ့ စားစရာမရွိ.. ေသာက္စရာ ေရေတာင္မွ မရွိ.. ဘာဆိုဘာမွမရွိ...။ ဒါေတာင္ သူတို႔ရွိေနတာက သူတို႔ရဲ႕ အမိေျမေပၚမွာ..။ ကိုယ့္အခ်ဳပ္အျခာ အာဏာပိုင္ပါတဲ့..။ ျပီးေတာ့ သဘာ၀သယံဇာတ ေပါၾကြယ္၀လွပါတယ္ဆိုတဲ့ေျမမွာ..။ ဒါေပမဲ့ စစ္တလင္းျဖစ္ေနသလို ကိုယ့္ၾကမၼာ ကိုယ္ေတာင္ မဖန္တီးရတဲ့ဘ၀ေတြထဲ..။ ဗမာျပည္ဟာ.. ေရွ႕တန္း စစ္မ်က္ႏွာ..။

+++++

အစုလိုက္အျပံဳလိုက္ ၾကမၼာငင္တာဟာ ကံမေကာင္းအေၾကာင္းမလွလို႔ပါတဲ့.. သူတို႔ထဲက တခ်ိဳ႕က ေျပာရွာပါ တယ္။ ျပီးေတာ့.. ထမင္းေလးစားရရင္ ေတာ္ပါျပီ...တဲ့။ သားေတာ့ ေက်ာင္းမတက္ရေတာ့ဘူး ထင္ပါတယ္ တဲ့..။ ကိုယ့္အိမ္၀ိုင္း ကိုယ့္ေျမယာေတာင္ ျပန္ရပါ့ဦးမလားပဲဗ်ာ.. တဲ့၊ မုန္တိုင္းထဲမွာ ဘာလို႔ တခါတည္း ေသမသြားတာပါလိမ့္.. အေမ့ကိုက အကုသိုလ္ၾကီးတယ္ထင္ပါရဲ႕ကြယ္.. တဲ့။ သမီးေမာင္ေလးနဲ႔ ညီမေလးကို ကာကြယ္ဖို႔ သမီးမွာ တာ၀န္ရွိတယ္တဲ့.. စကားေတာင္ မပီခ်င္ေသးတဲ့ ၁၂ႏွစ္ အရြယ္ ကေလးေလးက ေျပာတယ္။ က်ေနာ္တို႔မွာ ႏိုင္ငံသူႏိုင္ငံသားအခ်င္းခ်င္း ဒုကၡေရာက္ေနတာကို တတ္ႏိုင္သေလာက္ ကူညီဖို႔ တာ၀န္ရွိတယ္တဲ့... ေျပာတယ္.. ေျပာတယ္.. ေျပာတယ္..။ က်ေနာ္တို႔ကို ပုဂၢလိကအလွဴရွင္ေတြ လွဴတဲ့ ရတန္သေရြ႕ ပစၥည္းကိရိယာေလးေတြနဲ႔ စိုက္ပ်ိဳးေရးေလးေတြ ျပန္လုပ္ေနပါျပီ.. တဲ့။ ရတာေလးေတြကို ရြာကလူေတြ အားလံုး ေ၀မွ်စားၾကတယ္.. တေယာက္နဲ႔ တေယာက္ ေစာင့္ေရွာက္ဖို႔ တာ၀န္ရွိတယ္ေလ..တဲ့..။ တာ၀န္..တာ၀န္..တာ၀န္...

+++++

တကယ္ေတာ့ သူတို႔တေတြ ယူေနၾကတဲ့ တာ၀န္ဆိုတာ ဘယ္သူကမွ ေပးထားတာ မဟုတ္ပါ၊ လူအခ်င္းခ်င္း ကိုယ္ခ်င္းစာစိတ္.. ေစတနာစိတ္ေတြနဲ႔ ကိုယ့္ထမင္းကိုယ္စား.. ကိုယ္စားေနတဲ့ အထဲက ခြဲေကၽြး.. လုပ္ေနၾက တာပါ..။ တာ၀န္ဆိုတာ လူပီသတဲ့ စိတ္အေပၚမွာ ေပါက္ဖြား လာတာပါ။ မရွက္တတ္သူေတြက မရွက္ေပမဲ့.. တာ၀န္ယူမႈရဲ႕ တန္ဖိုး ဆိုတာကိုေတာင္ နားမလည္ႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ညံ့တဲ့သူေတြက ညံ့ေပမဲ့.. က်မတို႔ လူထုက မညံ့ၾကပါလား။ အဲဒီအခါ.. က်မကေတာ့ ကိုယ္ထိလက္ေရာက္ဘာမွ လုပ္မေပးႏိုင္တဲ့အေပၚ အေ၀းက ေန စိတ္ထိခိုက္.. နာက်င္ေၾကမြ...။ ျပီးေတာ့ အမွန္အတိုင္း၀န္ခံရရင္.. မည္မည္ရရ တာ၀န္ မယူႏိုင္မႈ အေပၚမွာလည္း အရွက္ရေနမိပါတယ္။ တျပိဳင္တည္းမွာ ေနာက္ထပ္ ခံစားေနရတာကေတာ့ ခ်စ္စရာေကာင္းလွ တဲ့ က်မတို႔ရဲ႕ ဧရာ၀တီေဒသကို ႏွေမ်ာတသ ျပန္လည္ ရယူ လိုစိတ္နဲ႔ လြမ္းရတဲ့အလြမ္းပါပဲ ..။

+++++

က်မ ဘာလို႔ ႏွေမ်ာတသ ေနရတာပါလဲ..။ သူခိုးဓါးျပေတြ အုပ္ခ်ဳပ္ေနတဲ့ က်မတို႔တိုင္းျပည္မွာ ဧရာ၀တီ ျမစ္၀ွမ္း ေဒသကို ဧရာ၀တီတိုင္းသူတိုင္းသားေတြအေနနဲ႔ အရင္ကလို ျပန္ျမင္ရခြင့္.. ကိုယ့္ေျမရယ္လို႔ ပိုင္ပိုင္ ေနထိုင္ခြင့္။ ျပန္လည္ ခ်စ္ခင္ေပးဆပ္ခြင့္ေတြမွ ရွိပါ့ဦးမလား..။ ဧရာ၀တီတိုင္းသူတိုင္းသားေတြ ပိုင္တဲ့ ေျမကို ဘယ္သူခိုးဘယ္သူ၀ွက္ေတြက မတရားသျဖင့္ လုယူသိမ္းပိုက္ေလဦးမလဲ..။ အရွက္အေၾကာက္ကင္းမဲ့စြာ မင္းမူ အုပ္ခ်ဳပ္တာကို ခံေနရတဲ့ ဘ၀ထဲမွာ ေနာက္ထပ္ ဘာေတြကို ဘယ္ေလာက္ ဆံုးရႈံးရေလဦးမလဲ..။

+++++

က်မက အားကိုးရာမရွိသလို ခံစားရတဲ့အခါ မျမင္ရတဲ့ သစၥာတရားဆိုတာကို အားကိုး ယံုၾကည္တတ္ပါတယ္။ ျပီးေတာ့ မေကာင္းမႈအတြက္ ျပန္ေပးဆပ္ရတယ္ဆိုတာကို ယံုတယ္။ တရားကို နတ္ေစာင့္တယ္ဆိုတာ ကို ယံုသလိုပဲ တခါတေလမွာ ေလာကမွာ နတ္ဆိုး မင္းမူတတ္တာကိုလည္း ယံုပါတယ္။ အဲသလိုပဲ ေနာက္ဆံုးမွာ မတရားသူေတြဟာ ထိထိခိုက္ခိုက္ဘ၀ေတြနဲ႔ က်ဆံုးၾကရမယ္ဆိုတာကိုလည္း ယံုပါတယ္..။

+++++

ေလာေလာဆယ္ေတာ့.. နာက်င္ေၾကမြတဲ့ စိတ္ႏွလံုးကိုပဲ အားအင္အသစ္အျဖစ္ ေမြးရင္း က်မတို႔ ခ်စ္တဲ့ ျပည္သူေတြကို ၀ိုင္းထူၾကဖို႔...နဲ႔ မတရားအစိုးရကို ေတာ္လွန္ပုန္ကန္ေရး.. မတရားတဲ့ အမိန္႔အာဏာေတြကို ဖီဆန္ေရး... တႏိုင္တပိုင္ျပန္လည္ထူေထာင္ေရးေတြကိုပဲ ကိုယ္စီ ဆက္ၾကိဳးစားသြားၾကရမွာပါပဲ..။

က်မသူငယ္ခ်င္း 'ေယာဟန္ေအာင္'ကေတာ့ " ဒီေနရာကို ဘုရားသခင္စြန္႔သြားခဲ့တာ ၾကာျပီ " တဲ့။ က်မကေတာ့... ဒီေနရာကို ဘုရားသခင္ ပစ္မထားႏိုင္ေတာ့တဲ့အတြက္ ျပန္လာေတာ့မွာလို႔ ယံုျပီး ေစာင့္ေနခဲ့တာ ၾကာျပီ...။

၁၁၊ဇြန္။

ျဖန္႔ေ၀ျခင္း(၁၄)

Thursday, 5 June 2008

နာဂစ္ေၾကာင္ ့..ခံစားေနရ သူေတြ နဲ ့..စံစား ေနရ သူေတြ...

ရသမွ် သစ္ ၊ ၀ါးအတို အစေလးေတြ နဲ့ ပဲ ျဖစ္ သလို ျပန္ေဆာက္ ရ တာ ပဲ ...ဗ်




အရင္ တို ့ ေတြ ဒီ အခ်ိန္ ဆို ေက်ာင္းတက္ ေနရ ျပီ ေနာ္ ......................

ေရွ ့ ကို ဘာဆက္ လုပ္ ရ ပါ ့ မလဲ...........
ဘာကို မွ မေတြး ခ်င္ ေတာ ့ ဘူး.........

အခု လို ကူညီ တာ ႏိုင္ ငံတကာ ကို ေက်းဇူး တင္ ပါ တယ္........ တကယ္ ပါ.....
ပစၥည္းေတြ က ေတာ ့ လိုလို ေသး မရွိေအာင္ ပါ ပဲ...........
ကယ္ဆယ္ ေရးလုပ္ရ တာ ထင္ သေလာက္ မခက္ ပါ ဘူး............

( ဒါၾကီး ကိုေတာ ့ စစ္တပ္ ထဲ ျပန္ ရင္ သယ္ သြားရ မွဆိုေတာ ့ ေသေသခ်ာခ်ာဂရု စိုက္ ရ တယ္..ဗ် )

ယ­­­­ခု ပံ ု မ်ားကို ၾကည္ ့ ပါ နာဂစ္ မုန္တိုင္း ဒါဏ္ ခံ ခဲ့ ရ ေသာ ဒုကၡ သည္ မ်ား အတြက္ ႏိုင္ ငံ တကာ မွေပး ပို ့ လွဴဒါန္း ထားေသာ ကယ္ ဆယ္ ေရး ပစၥည္း မ်ားကို အမွန္ တကယ္ အသံုး ျပဳေနသူ မ်ားက ေတာ ့ ျမင္ ၾက ရ တဲ့ အတိုင္း ပဲ ျဖစ္ ပါ တယ္ …။ ပထမ ေတာ ့ ခိုး ေရာင္း တယ္ …ေနာက္ခိုးေရာင္း လို ့ မရ ေတာ ့ ..ဒုကၡ သည္ ေတြ ကို ေ၀ ဌ မေပး ပဲ ကိုယ္ တိုင္ သံုး စြဲ ျပီ ဇိမ္ ယစ္ ေန ၾက တယ္..။ ဘယ္ မွာ လဲ ကယ္ ဆယ္ ေရးေတြ လုပ္ ေန ပါ တယ္ ဆို တာ …။ အက်ၤ ီ ပူ တိုက္ ေကာ ့ေကာ ့ ေလး နဲ ့ ႏိုင္ ငံ တကာ က ေပး တဲ ့ ရြက္ ဖ်င္ တဲ.. ထဲ မွာ …မိုးေအးေအး နဲ ့ TV ေလး ၾကည္ ့ ျပီး ဟန္ က်ေန ၾကတာ ..။ သူတို ့စစ္ တန္းလ်ား မွာေတာင္ အခု လိုမေန ၾကရ ဘူး ….။

သူတို ့ ပါတ္ ၀န္း က်င္ မွာ ဒုကၡ ေရာက္ လို ့ လာေရာက္ မွီခိုေန တဲ ့ သူေတြ ကိုေတာ ့ အိမ္ေတာ္ ပါ ေက်းကြ်န္ ေတြ မ်ား မွတ္ ေန လား မသိ … အ၀တ္ ေလွ်ာ္ ခိုင္း ရ တာ နဲ ့ ခ်ိဳး ဖို ့ ေရ ခပ္ ခိုင္း ရ တာ နဲ့ ….။ ရြက္ ဖ်င္ တဲ ေတြ ထိုးထားေပ မယ္ ့ ဒုကၡ သည္ ေတြ အတြက္ မဟုတ္ ဘူး…..။ လူၾကီး လာေတာ့ မယ္ ..ႏိုင္ ငံတကာ က အဖြဲ ့ အစည္းေတြ လာ ေတာ ့ မယ္ ဆို ေတာ ့ မွ ၾကိဳ တင္ စီစဥ္ ထား တဲ့ အတိုင္း သူတို ့ နဲ ့ ပလဲ နံ ပ သင္ ့ တ ့ဲ သူေတြ ဆြဲ ရြက္ ဖ်င္ တဲ ထဲ ဆြဲ ထဲ့ ျပီး ..။ သူတို့ သင္ ထား တဲ့ အတိုင္ း ေျပာၾကရ တယ္ …။ ဒီ ပံုေတြ ကို ၾကည္ ့ ျငင္း ခ်င္ ၾကေသး လား…။

ႏိုင္ ငံ တကာ က ေမွ်ာ္ လင္ ့ ထား တာ နဲ ့ တျခား ျဖစ္ ေန တယ္…။တကယ္ ဒုကၡ ေရာက္ တဲ့ သူေတြ ေပး တဲ့ ကယ္ ဆယ္ ေရး ပစၥည္းေတြ ဟာ… စစ္ တပ္ အတြက္ တကယ္ ့ အသံုး ၀င္ တဲ ့ ပစၥည္းေတြ ျဖစ္ ေန တယ္…။ နအဖ ကို စစ္ အသံုး အေဆာင္ ပစၥည္းေတြ ပံ့ ပိုး ေပး သလို ျဖစ္ ေနတယ္ …။ အမွန္ တကယ္ ေလေဘး ဒါဏ္ ခံ ခဲ့ ရ တဲ့ သူေတြ ကို လဲ ဘ၀ အမွန္ ေတြ ကို ႏိုင္ ငံ တကာ က ျမင္ ေတြ ႏိုင္ ေအာင္ ေဖာ ္ ျပလိုက္ ပါ တယ္ ….ေက်ာခ် စရာ တေန ရာ အတြက္မိမိ ဘာသာ ၾကံ ဖန္ျပီး ေန ၾက ရ တာပါ ….။ အခု လဲ အဲဒီ ေန ရာေတြမွာ မေန ၾကရ ေတာ ့ ပါ ဘူး…။ ႏွင္ လြတ္ ေန ပါ ျပီ ..။ သံုးရက္ အတြင္ အျပီး ဖယ္ ေပး ရ ေတာ ့ မွာပါ…။ အဲ ဒီ ေတာ ့ က်ေနာ္ ေျပာပါ ရေစေတာ ….။

က်ေနာ္ တိ ု ့ အျမင္ မွာ ႏိုင္ ငံ တကာ က တစ္ ရာ ဖိုး ေပး လို ့ ဒုကၡ သည္ ေတြလက္ ထဲ တစ္ဆယ္ ဖိုးေရာက္ ရင္ ေတာ္ ပါ ျပီ လို ့ သေဘာ ထား ျပီး ၾကည္ ့ ေန တာ …။အခု ေတာ့ ဒုကၡ သည္ ေတြ လက္ ထဲ ဘာတခု မွေရာက္ မလာ တဲ ့ အတြက္ ႏိုင္ ငံ တကာ အေန နဲ ့ေနာက္ ထပ္ ကယ္ ဆယ္ ေရး နဲ့ပါတ္ သက္ ျပီး ဘာ မွ မပို ့ ပါ နဲ ့ေတာ ့ ..။ ပို ့သမွ် ပစၥည္း မွန္ သ မွ် ဟာ စစ္ တပ္ ကို ေထာက္ ပံ့ သလို ျဖစ္ ေန ပါ ျပီ…။ဒါ ေတြ ကို အသံုး ျပဳ ျပီး … က်ေနာ္ တို ့ ျပည္ သူေတြ ကို ႏွိပ္ စက္ သ မွဳ ့ ျပဳေနၾက ဦး မွာ ပါ ….အမွန္ တကယ္ ေပး ပို ့ ကူ ညီ ခ်င္ ၾကမယ္ ဆို ရင္ ေတာ ့ ကိုယ္ တိုင္ ဒုကၡ သည္ ေတြရဲ့ လက္ ထဲ ေရာက္ မည္ ့ နည္းလမ္း မ်ား ရွာ ၾကံ ျပီး ကူညီ ေပး ပို ့ ၾကပါ လို ့ တိုက္ တြန္း လိုက္ ပါ ရ ေစ……….။

(က်ေနာ ့ ရဲ ့ယခု ပို ့ စ္ ကို လဲ ဘာသာ ျပန္ ျပီး ဘေလာ ့ အသီး သီး မွာ ေဖာ္ ျပေပးၾကပါ ၊ ႏိုင္ငံတကာ က သိ ေအာင္ တင္ ျပၾကပါ လို ့ ဘေလာ ့ညီ အကို ေမာင္ ႏွမ မ်ားကို အႏူးအညြတ္ ေတာင္း ပန္ ပါ တယ္…။) ( ဓါတ္ပံု ေပးပို ့လာေသာ ..တာ၀န္ သိ ညီအကို တဦးအားေက်းဇူး တင္ ရွိပါ သည္...။

Posted by ရန္ကုန္ျပည္သူမ်ား at 06:27

ျဖန္႔ေ၀ျခင္း(၁၃)

email ထဲက လာတဲ့ စာေလးတေစာင္...

ဘယ္ဟာေကာင္းလဲဗ်

First News

နိုင္ငံေတာ္ အာက်ီးအာကဲ အေနျဖင့္ မုန္တိုင္းက်ေရာက္ျပီးသည္နွင့္တျပိဳင္နက္ ေလေဘးသင့္ေဒသမ်ားသို႔ သြားေရာက္ရန္ရည္စူးခဲ့ေသာ္လည္း တပ္မေတာ္၏ အၾကီးအကဲျဖစ္သည္ဆိုေသာၾကီးမားေလးလံလွေသာ တာ၀န္ၾကီးအားထမ္းေဆာင္ထားရသည္နွင့္တျပိဳင္နက္ ပိုးစိုးပက္စက္ေသေနေသာ အေလာင္းမ်ားအား မၾကည့္ရဲျခင္း သရဲေၾကာက္ျခင္းတို့ ေၾကာင့္သာ ျပဴးေၾကာင္ ထိပ္ေျပာင္ ငေပါ သိန္းစိန္အား ေယာင္ေျခာက္ဆယ္ အရင္လုပ္ပါေစဟူေသာ ဆင္ေျခဆင္လက္ျဖင့္ ေဒၚၾကိဳင္ၾကိဳင္၏ ေပါင္ၾကားထဲ၀င္ပုန္းေနခဲ့ကာ အေမွ်ာ္အျမင္ ရွိရွိျဖင့္ နားစြင့္ေနခဲ့သည္ကို မသိနားမလည္ အတင္းေျပာခ်င္ေသာ ျပည္တြင္း ပုဆိန္ရိုး တရုတ္ သားဆိုး ေျမးမိုက္မ်ားအား စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ျဖင့္ "ကဲ ဘာေပါခ်င္ၾကေသးလဲ"ဟုသာ ၀င္းဦး အထာျဖင့္ ေညာင္နာနာ ေမးလိုက္ခ်င္ပါေတာ့သည္။

နံု ငန္းေထာ္ အာကီ်းအာကဲ သည္ သူ၏ က်က္သေရယုတ္စူပုတ္ မဲညစ္ မ်က္နွာမသစ္ေသာစုတ္ခ်ာနံုနဲ႔လွသည့္ ဥပဓိရုပ္ကို ကနခုိႏွစ္ဇြန္းစာ ပါးစပ္ထဲ ျဖဲ ခြံ ့၍ အျပစ္ေပးခံထားရသည့္ ၾကာကူလီရုပ္ခံ ျဖင့္ စူ ပြ ေဖာင္းကား ေသာ ဗိုက္ပူၾကီးအား ႏြားမ ပဋိသေႏၶရင့္ သလို ေလးတိေလးကန္ ေျခလွမ္းမ်ား တလွမ္းျခင္းလွမ္းလွ်က္ ေတြ ့ကရာ လူ၏ မ်က္နွာကို ၾကင္နာသေယာင္ ဟန္ျဖင့္ တေယာက္ျခင္း နွပ္သုတ္ရင္း ဓါတ္ေသ ဓါတ္ရွင္ မွတ္တမ္းမ်ား အရိုက္ခံကာ သူ႔ေနာက္မွ ငယ္ပါကို ေျမြေပြးကိုက္ထားသလား အထင္ရွိရေလာက္ေအာင္ ပ်ာ ေနသည့္ ငဖားမ်ားအား "ေဟ့ေကာင္ေတြ ငါ့ဖို႔ ေခ်ာကလက္ေတြအကုန္ စုထား၊ က်န္တာေတြ ေစ်းတင္ ေရာင္းလိုက္ ဒီဒုကၡသည္ေတြ ဖားငါးရွာစားလို႔ရတယ္ ၾကားသလား"ဟု အေမွ်ာ္အျမင္ရွိရွိ ညႊန္ၾကား ခဲ့ပါသည္။

ခပ္တည္တည္ျဖင့္ ျပဴးေၾကာင္ ထိပ္ေျပာင္ စားျပီးနားမလည္ ၀မ္းၾကီးခ်ဳပ္သိန္းစိန္ကိုယ္တိုင္ အနီးကပ္၍ ေျပာင္ရာ ဆီလူးထားေသာ ဆံပင္ တမွ်င္ နွစ္မွ်င္သာရွိသည့္၊ ျဖဳတ္ နွင့္ ေခြးသန္းထက္ အနည္းငယ္ ေသးငယ္ေသာ မဟာ နဖူးေၾကာၾကီး တင္းသည္ အထိ အဘယ္သုိ႔ ခိုးရမည္နည္း၊ မည္ကဲ့သို႔ မသာအိမ္ဖဲ၀ိုင္း တက္လိမ္ရမည္နည္း ဟူေသာ အၾကံအစည္မ်ားျဖင့္ ဒုကၡသည္တို႔၏ ထိုင္ရွိခုးိအားကိုးမွဳအား စုတ္ခ်ာ သိမ္ဖ်င္း ေသာ ဥပဓိရုပ္မွလြဲလွ်င္ တန္ဘိုးရွိွလွစြာေသာ ဖိနပ္ ယူနီေဖာင္း လက္စြပ္ လက္ပတ္နာရီ တေျပာင္ေျပာင္ျဖင့္ ေလွ်ာက္ျပန္သံေပး လုပ္ေနသည့္အတြက္ ဘိုကြ်တ္ပုၾကီး သန္းေရႊ အေနျဖင့္ အေတြးအေခၚနံုနဲ႔သူပီပီ အားက် ယွဥ္ျပိဳင္လိုစိတ္ကေလးျဖင့္သာ လူထုၾကားသို႔ စိတ္မသက္မသာ ဆင္းလာခဲ့သည္မွာ ေသဆံုးသူမ်ားအတြက္ ဆြမ္းသြပ္ရန္သာ အဆင္ေျပေလာက္ငွဖူလံုၾကေသးလွ်င္ ရက္လည္ဆြမ္းသြပ္ျပီးသည့္ အခ်ိန္ထက္ အနည္းငယ္ပင္ ေက်ာ္လြန္ေနခဲ့ျပီျဖစ္ေသာ ကာလ ျဖစ္ပါသည္။

ဘိုကြ်တ္ပုၾကီးသည္ လိုအပ္သည္မ်ားအျပင္ ပိုပိုလွ်ံလွ်ံ ရရွိေစရန္အတြက္ နိုင္ငံလံုးဆိုင္ရာ အသုဘအား ျပကာ နိုင္ငံတကာသို႔ အေမရိကန္ ေဒၚလာ ၁၁ ဘီလ်ံ ေတာင္း ယူလိုက္သည္အထိ အေမွ်ာ္အျမင္ၾကီးမားပံုကား ယခုထိ အကူအညီမဲ့ တြယ္ရာမဲ့ ေနစရာမဲ့ငတ္ေနရေသာ ျပည္သူလူထုနွင့္ သားစဥ္ေျမးဆက္ အဆက္ဆက္ အမိျမန္မာနိုင္ငံေတာ္အတြက္ ရာသက္ပန္ အမွတ္ရ ဆဲဆို ရြံရွာ ျပက္ရယ္ျပဳရမည့္ မဟာ ေသာက္ရွက္ၾကီး ျဖစ္ေပေတာ့သည္။

နံုငန္းေထာ္ အာက်ီးအာကဲ၏ အဆိုပါ ခရီးစဥ္သည္ အမွန္ပင္ ထူးျခားျပီး အံ့ၾသဖြယ္ အၾကင္နာကင္း ေသာက္ရွက္မဲ့မွဳ တုနွဳိင္းမရွိသည့္ ခရီးစဥ္ျဖစ္ပါေပ၏။ နံုငန္းေတာ အာက်ီးအာကဲ အေပၚ အမိ်ဳးမ်ိဳး ေ၀ဖန္ ကဲ့ရဲ့ ေလွာင္ေျပာင္ေနၾကသည့္ နအဖ နွင့္ ၾကံ့ဖြတ္ အဖြဲ႔အတြင္းမွ တရုတ္ လက္ပါးေစ ပုဆိန္ရိုးမ်ားနွင့္ နိုင္ငံတကာကို လက္ျဖန္႔ေတာင္းစားလိုေသာ ယူနီေဖာင္း၀တ္ သူေတာင္းစားၾကီးမ်ားကို စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ႏွင့္ "ကဲ... ဘာေျပာခ်င္ၾကေသးလဲ" ဟူ၍သာ ေမးလိုက္ခ်င္ပါေတာ့သည္။

2nd news

ႏိုင္ငံေတာ္အႀကီးအကဲအေနျဖင့္ မုန္တိုင္းက်ေရာက္ၿပီးသည္ႏွင့္တစ္ၿပိဳင္နက္ ေလေဘးသင့္ေဒသမ်ားသို႔ သြားေရာက္ရန္ ရည္စူးခဲ့ပါသည္။ သို႔ေသာ္ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ကိုယ္တိုင္ ဦးေဆာင္ၿပီး လုပ္ေနသည့္ ကယ္ဆယ္ေရး လုပ္ငန္းမ်ား အရွိန္အဟုန္ႏွင့္ အင္တိုက္အားတိုက္ ေဆာင္ရြက္ႏိုင္ပါေစေတာ့ ဆိုသည့္ ဆင္ျခင္သံုးသပ္မႈမ်ဳိးႏွင့္ ယခုကဲ့သို႔ လုပ္ငန္းမ်ား အေတာ္အသင့္ ေဆာင္ရြက္ၿပီးစီးသည့္ အေျခအေနေရာက္မွ လာေရာက္ခဲ့ျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ မိမိ၏ ပုဂၢလိကဆႏၵထက္ ဒုကၡသည္မ်ား၏ အေရးကို ဦးစားေပးၿပီး ကယ္ဆယ္ေစာင့္ေရွာက္ေရး လုပ္ငန္းမ်ား အင္တိုက္အားတိုက္ ေဆာင္ရြက္ႏိုင္သည္အထိ ေခတၱေစာင့္ဆိုင္းေပးခဲ့သည့္ ႏိုင္ငံေတာ္ အႀကီးအကဲ၏ ဆင္ျခင္ေတြးေခၚမႈႏွင့္ ရင္တြင္းမွ ေစတနာအမွန္ကို သိလိုက္ရျပန္သည့္အခါ ႏိုင္ငံေတာ္ အႀကီးအကဲအေပၚ အမ်ဳိးမ်ဳိး ေဝဖန္ပုတ္ခတ္ေနၾကသည့္ ျပည္တြင္းပုဆိန္႐ုိးအခ်ဳိ႔ႏွင့္ ျပည္ပမီဒီယာ မ်ားကို စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ႏွင့္ "ကဲ - ဘာေျပာခ်င္ၾကေသးလဲ" ဟူ၍သာ ေမးလိုက္ခ်င္ပါေတာ့သည္။

ျဖန္႔ေ၀ျခင္း(၁၂)

ကိုယ့္အၾကီးအကဲဆိုသူရဲ႕ ဦးေႏွာက္အဆင့္နဲ႔ ေစတနာနည္းပံုကို ရွက္ရွက္နဲ႔ပဲ ျဖန္႔ေ၀လိုက္ပါတယ္။ ထံုးစံအတိုင္း ပံုေပၚ click ျပီးၾကည့္ၾကပါ..။