ရန္ကုန္ေထာင္

ဘာလိုလိုနဲ႔ ေရႊ၀ါေရာင္ေတာ္လွန္ေရး သံုးလတိုင္သြားပါျပီ။ မတရားစစ္အစိုးရကေတာ့ ပခုကၠဴကိစၥက မဟုတ္ပါဘူးလို႔ တြင္တြင္ေအာ္ေနဆဲပါ။ ပခုကၠဴကိစၥကလည္း စစ္အစိုးရရဲ႕ ရက္ရက္စက္စက္ ရွာေဖြ ႏိိွမ္နင္း ဖ်က္ဆီးမႈေၾကာင့္ အစေတာင္မထြက္ႏိုင္ျဖစ္ေနရတဲ့ အခ်ိန္။ ရန္ကုန္က သိန္းခ်ီတဲ့ဆႏၵျပလမ္းေလွ်ာက္ခဲ့ၾကတဲ့ သံဃာေတာ္ေတြက အတုအေယာင္ေတြတဲ့။ လူထုၾကီးကလည္း ျပည္ပေသြးထိုးတဲ့ေနာက္ပါခဲ့သူေတြတဲ့။ တကယ္ေတာ့ ျပည္သူလူထုဘက္ကသာ လူ႔အခြင့္အေရးအရ ေျပာေရးဆိုခြင့္ရွိခဲ့ရင္ စစ္အစိုးရကို ျပန္ေခ်ပစရာ အခ်က္အလက္ေတြက အခိုင္အလံုရွိေနတာပါ။ စစ္အစိုးရသာ သတၱိရွိရွိ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ စကားေျပာရဲမယ္ ဆိုရင္ေပါ့။

ဥပမာ- စစ္အစိုးရက ပခုကၠဴကိစၥက အမွန္မဟုတ္၊ လမ္းေလွ်ာက္ေမတၱာပို႔တဲ့ သံဃာေတြက အတုေတြမို႔ ပတၱနိကၠဳဇၨနကံမေျမာက္လို႔ ေတာင္းပန္စရာမလိုဘူးလို႔ ေျပာပါတယ္။ ဒါဆို သူတို႔ ၂၇ရက္ေန႔ေနာက္ပိုင္းမွာ ဂ်ီတီစီေက်ာင္း၀င္းထဲကို ဖမ္းေခၚျပီး ႏွိပ္စက္ေမးျမန္းျပီးမွ လမ္းေလွ်ာက္ပြဲနဲ႔ မပတ္သက္တဲ့ သံဃာအစစ္ေတြမို႔႔ ျပန္လႊတ္တယ္လို႔ တရား၀င္ ေျပာခဲ့တာရွိပါတယ္။ ဆိုေတာ့ အဲဒီသံဃာေတြကို ႏွိပ္စက္တာကေရာ ပတၱနိကၠဳဇၨနကံေဆာင္ဖို႔ မလံုေလာက္ေသးဘူးလား။ ဒါေၾကာင့္ သံဃာေတာ္ေတြရဲ႕ ကံေဆာင္မႈကို သူတို႔ ေတာင္းပန္ေျဖရွင္းရမွာကို ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ သူတို႔ မေတာင္းပန္မခ်င္း သပိတ္လွန္လို႔ မရပါဘူး။ ဒီပြဲၾကီးက မျပီးပါဘူး။ ဒါဟာ ရင္ဆိုင္ေျဖရွင္းမွကို ျပီးမွာျဖစ္ပါတယ္။

က်မက ရန္ကုန္မွာ ေမြး.. ရန္ကုန္မွာ ၾကီးတာပါ၊ က်မသိတဲ့ ရန္ကုန္ဆိုတာ အင္မတန္ စည္ကားသိုက္ျမိဳက္တဲ့ ျမိဳ႕ၾကီးပါ။ စည္ကားလြန္း ရႈပ္ေထြးလြန္းလို႔ က်မဆို စိတ္ေတာင္ ရႈပ္တာပါ။ ဒါေၾကာင့္ က်မရဲ႕ ၀န္ထမ္းဘ၀ အႏွစ္၂၀နီးပါးမွာ ၁၀ႏွစ္နီးပါးကို နယ္ျမိဳ႕ေတြမွာ အခ်ိန္ကုန္ပစ္တာပါ။ ဒါေပမဲ့ အမ်ားစုကေတာ့ ရန္ကုန္မွာ ေပ်ာ္ၾကပါတယ္။ အႏွစ္၅၀ လံုးလံုး ျမန္မာတႏိုင္ငံလံုး ေခ်ာင္ထိုးထားခံခဲ့ရတဲ့ အေျခအေနမွာက ရန္ကုန္ွမွာမွ ဘ၀ရဲ႕ တက္လမ္းေတြ ရွိတာမ်ိဳးလည္း ျဖစ္ေနတာကိုး။ ဒါေပမဲ့ ခုခ်ိန္မွာေတာ့ ျမန္မာတႏိုင္ငံလံုးမွာ လူနဲ႔သူနဲ႔တူေအာင္ (မီးမွန္ ေရမွန္)ေနရတာဆိုလို႔ က်ပ္ေျပးတေနရာပဲ ရွိေတာ့တယ္လို႔ ဆိုရမွာပါ။ ဒါေပမဲ့ အဲဒီေနရာကလည္း သာမန္လူထုေတြ ၀န္ထမ္းေတြအတြက္ကေတာ့ က်ပ္ေျပးဟာလည္း ေထာင္ၾကီးတခုပါပဲ။ ဒီေတာ့ အန္တီေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္စကားနဲ႔ ေျပာရရင္ ျမန္မာတႏိုင္လံုးကကို ေထာင္ၾကီးပါပဲ။

စစ္အစိုးရဟာ လက္နက္မဲ့လူထုရဲ႕ စိတ္အင္အားကို အေၾကာက္လြန္ျပီး တႏိုင္ငံလံုးကို သူတို႔ရဲ႕ ‘သခင္အားရ ကၽြန္ပါး၀ လက္ပါးေစ’ေတြနဲ႔ ေစာင့္ၾကည့္ေနရတာပါ။ နအဖခမ်ာ ေၾကာက္လိုက္ပံုမ်ား ေနရာအႏွံ႔မွာ အေစာင့္ေတြခ်။ ျပည္သူလူထုကို ျခိမ္းေျခာက္တာက လြဲလို႔ သူတို႔လုပ္ႏိုင္တာ ဘာမွ မရွိေတာ့ေလေတာ့ ရွက္စရာေကာင္းမွန္း လည္း မသိေတာ့ဘဲ မဟုတ္တမ္းတရား ဆိုင္းဘုတ္ေတြ ထူ..။

တကယ့္လူဆိုးသူခိုးေတြကို အခ်င္းခ်င္းေစာင့္ေရွာက္တဲ့စိတ္နဲ႔ လႊတ္ေပး။ ရွစ္ေလးလံုးမွာ ပတ္သက္ခဲ့သူ မွန္သမွ် အသက္၄၀တမ္းဆိုရင္ ၈၈မ်ိဳးဆက္ဆိုျပီး ျမင္ျမင္သမွ် လိုက္ဖမ္း။

က်မ ခံစားခ်က္အရဆိုရင္ ရန္ကုန္ကေတာ့ ခုဆို ရဲဘက္စခန္းနဲ႔ေတာင္ တူေနပါျပီ။ တင္းက်ပ္တဲ့ အေစာင့္အၾကပ္ ေတြနဲ႔.. ျပင္းထန္တဲ့ အလုပ္ လုပ္ရတာေတြနဲ႔ .. အႏွိပ္စက္အမ်ိဳးမ်ိဳး ခံရတာေတြနဲ႔.. မတရားတဲ့ အမိန္႔အာဏာေတြကို အခ်ိန္တိုင္းမွာ နာခံေနရတာနဲ႔… ျပီးေတာ့ ေျခာက္သေယာင္းေနတဲ့ ပတ္၀န္းက်င္နဲ႔။ ျပီးေတာ့ ဆံုးရႈံးေနတဲ့ လူ႔အခြင့္အေရးေတြနဲ႔။ အဲသလို အေျခအေနမ်ိဳးက ခဏပဲလို႔ေတာ့ မထင္ၾကပါနဲ႔။ ၁၉၆၂ေနာက္ပိုင္း.. ၁၉၈၈ေနာက္ပိုင္း.. ေတာက္ေလွ်ာက္ ေနခဲ့ၾကရတာပါ။ လူထုအားကို သူတို႔ ေၾကာက္ေလ..တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ပိုဆိုးလာေလသာ ရွိပါမယ္။

ဒီေတာ့.. က်မ စဥ္းစားေနတာ… က်မတို႔ လူထု ဘယ္ေလာက္ၾကာၾကာ.. အဲလို ဆက္ေနမလဲ..။ ပညာသုဥ္း၊ သာသနာသုဥ္း၊ တရားဥပေဒသုဥ္း၊ ေမတၱာတရားသုဥ္းျပီး မေကာင္းမႈေတြသာ ရွင္သန္တန္ခိုးၾကီးေနတဲ့ ေခတ္ၾကီးကို ဘယ္ေလာက္ၾကာၾကာ လက္ခံ ထားမွာလဲ..။ ပိုဆိုးတာက ေနာက္ထပ္ လူထုရဲ႕ သေဘာထားကို ေသေသခ်ာခ်ာ မျပသေရြ႕ေတာ့ ေျပာင္လိမ္ေျပာင္စား စစ္ဗိုမ်ားက တိုင္းျပည္က လူအမ်ားစုဟာ သူတို႔ အုပ္ခ်ဳပ္တာကို ေက်ေက်နပ္နပ္ခံေနတာပါလို႔ ကမၻာကို ေျပာခြင့္သာေနဦးမွာပါ။ ေတာင္းဆို ဆႏၵျပတာက ျပည္ပက ေသြးထိုးေပးလို႔ ပိုက္ဆံရလို႔ လုပ္ၾကတဲ့ လူနည္းစုေလးပါလို႔ ေျပာခြင့္ရေနဦးမွာပါပဲ။ ဒါ့ထက္ ပိုဆိုးတာကေတာ့ ခုခ်ိန္ထိ ေျပးလႊားေရွာင္ပုန္းေနရတဲ့ လူထုေရွ႕ေဆာင္လႈပ္ရွားသူေတြ.. အၾကိမ္ၾကိမ္ အဖမ္းဆီးခံေနရတဲ့ ၈၈မ်ိဳးဆက္ေတြ..။ က်မတို႔ တိုက္ပြဲ မျပီးသမွ်ေတာ့ သူတို႔ဘ၀ေတြက ေပးဆပ္သထက္ ေပးဆပ္.. နစ္နာသထက္ နစ္နာ…။ က်မတို႔ ဘာလုပ္ၾကမလဲ..ဟင္။

က်မ ျမင္ေယာင္ေနပါတယ္။ ေနာင္ သိပ္မၾကာခင္ကာလမွာ ဗမာျပည္သားဆိုရင္… မ်က္လံုးေတြ က်ီးၾကည့္ ေၾကာင္ၾကည့္နဲ႔..၊ အရာရာကို အျမဲ ေၾကာက္လန္႔၊ စဥ္းစားႏိုင္ရည္ေတြလည္း မရွိၾကေတာ့လို႔မို႔ ေအာက္ေျခ အလုပ္ေတြသာ ပင္ပန္းဆင္းရဲစြာ လုပ္ေနၾကရမွာ..။ အဲဒီလူထုရဲ႕ အထက္မွာေတာ့ ဥပဓိရုပ္ေတြက ဘီလူးပံု ေပါက္ေနျပီး လူစိတ္လည္း ကင္းမဲ့ေနတဲ့ စစ္ဗိုေတြက ခါးမွာ ေသနတ္ကို ထိုးလို႔ ဟိုး ေရာမေခတ္က ကၽြန္ပိုင္ရွင္ေတြလို ျမိန္႔ုျမိန္႔ၾကီး ျပံဳးေနတာ ေတြ႔ရလိမ့္မယ္။ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းေတြမွာလည္း တစျပင္ေတြလို တိတ္ဆိတ္ျပီး အာဏာပိုင္ေတြလႊတ္ထားတဲ့ ခါေတာ္မီ သကၤန္းျခံဳေတြက တလႊားလႊားနဲ႔ ေထာက္လွမ္းေရး တာ၀န္ေတြ ထမ္းေဆာင္ေနလိမ့္မယ္။ ဘုန္းေတာ္ၾကီးေတြကေတာ့ အက်ယ္ခ်ဳပ္ခံဘ၀မွာ ညွိဳးခ်ဳံးတဲ့ စိတ္ႏွလံုးနဲ႔ မသက္မသာေနရေပလိမ့္မယ္။

လူငယ္ေတြကေတာ့ စိတ္က်ျပီး အနီးဆံုး ထိုင္းႏိုင္ငံေလာက္ကို ထြက္လာျပီး ကၽြန္ခံၾကရမွာပါပဲ။ သမီး မိန္းကေလးေတြကေတာ့ အေရာင္းစာေရးမေတြ စားပြဲထိုးေတြ လုပ္ရင္လုပ္။ တခ်ိဳ႕ကိုေတာ့ စစ္အစိုးရနဲ႔ လက္ပါးေစေတြက အမိန္႔ေပးျပီး ေဖ်ာ္ေျဖေရးအလုပ္သမအေနနဲ႔ အသံုးခ်ၾကပါလိမ့္မယ္။ ဒါ့ထက္ ကံဆိုးရင္ ေတာ့ အဲဒီသမီးကို အေဖေတြကိုယ္တိုင္ကေတာင္ ခမ္းေဆာင္နီ၀အေရာက္ လိုက္ပို႔ရတဲ့ ဘ၀ကို ေရာက္လာ ေပလိမ့္မယ္။

ေသခ်ာတာကေတာ့ ဒီစစ္အစိုးရသာ ဆက္အုပ္ခ်ဳပ္သြားမယ္ဆိုရင္ ေနာက္ သိပ္မၾကာခင္ ကာလမွာ ရဲရင့္ေတာ္လွန္သူေတြက ေထာင္ထဲမွာ..။ က်န္တဲ့ ျမန္မာႏိုင္ငံသားဆိုတာကေတာ့ မတရားအစိုးရနဲ႔ ေပါင္းေနတဲ့ ၀ိသမေလာဘသားလူတန္းစားရယ္..၊ မတရားတာမွန္သမွ်ကို ငံု႔ခံတတ္တဲ့ ပညာတတ္လူတန္းစား ၀န္ထမ္းေတြရယ္နဲ႔၊ အေျခခံအလုပ္ၾကမ္းသမားလူတန္းစားေတြနဲ႔.. လိင္အလုပ္သမားလူတန္းစားေတြသာ က်န္ေပေတာ့မယ္။ ဒါေတြမွ မဟုတ္ရင္ေတာ့ ျမန္မာဆိုတာ ကမၻာကို လွမ္းေမွ်ာ္ၾကည့္ရေကာင္းမွန္းေတာင္ မသိတဲ့..၊ လူတေယာက္အေနနဲ႔ ကိုယ္ရသင့္တဲ့ အခြင့္အေရးက ဘာလဲဆိုတာေတာင္ မသိတဲ့၊ ခပ္တံုးတံုး လူမ်ိဳးတမ်ိဳးလို႔ ကမၻာက သတ္မွတ္တာကို ခံရေတာ့မွာ အေသအခ်ာပါပဲ။ အဲဒီအခါ ႏိုင္ငံနဲ႔ လူထု လြတ္ေျမာက္ေရးအတြက္ ေခတ္အဆက္ဆက္ အသက္စြန္႔ ကိုယ္က်ိဳးစြန္႔ခဲ့တဲ့ အာဇာနည္သူရဲေကာင္း ေတြကို အားနာဖို႔ ေကာင္းလွတယ္လို႔ ထင္တာပါပဲ။

ေမျငိမ္း(၂၀၊ဒီဇင္ဘာ)