ဒီတေလာ စိတ္ထဲကေန စာေတြ ေရးေနတာ အမ်ားၾကီးပဲ..။ အားလံုးကေတာ့ အန္တီစုရင္ဆိုင္ေနရတဲ့ ခု အေျခအေနဆီ ဦးတည္တဲ့ အေတြးေတြ ခံစားခ်က္ေတြခ်ည္း ျဖစ္ေနတာေပါ့။ ျပီးေတာ့ က်မက ႏိုင္ငံေရး လႈပ္ရွားမႈေတြကို တစိုက္မတ္မတ္လုပ္လာတဲ့ ႏိုင္ငံေရးသမား မဟုတ္ေလေတာ့ က်မရဲ႕ စဥ္းစားသမွ်က တကယ့္ကို သာမန္ ျပည္သူတေယာက္ရဲ႕ ခံစားခ်က္ေတြပါပဲ။ ဆိုေတာ့.. ေဒါသေတြ… ေမာဟေတြ.. ေသာက ေတြ.. ေလာဘေတြ.. မရင့္က်က္မႈေတြ.. စိတ္လႈပ္ရွားမႈေတြ မ်ားတာေပါ့။ ဒါေပမဲ့ အဲဒါ အားလံုးက ကိုယ့္ရဲ႕ အမွန္ ေတြခ်ည္းသာ။
ဒီတပတ္ထဲမွာ က်မ အသက္ ၄၄ႏွစ္ျပည့္ပါမယ္။ အဲလိုေတြးလိုက္ေတာ့ ဒီအသက္အရြယ္ဟာ အန္တီစု ျမန္မာ့ႏို္င္ငံအေရးထဲကို ေျခစံုပစ္၀င္လိုက္တဲ့အခ်ိန္ပဲလို႔ ေတြးမိပါတယ္။ က်မအသက္ ၄၄ႏွစ္မွာ သားၾကီး ၁၈ႏွစ္.. သမီးလတ္ ၉ႏွစ္.. သားအငယ္ဆံုးက ၆ႏွစ္..။ ခင္ပြန္းက ၃၅ႏွစ္။ ျပီးေတာ့ ခုဆို ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ လံုလံုျခံဳျခံဳ ရွိတဲ့ေနရာမွာ။ ခုအခ်ိန္ေလးမွာ က်မ စိတ္လက္ခ်မ္းသာရွိေနတာ အမွန္ပါပဲ..။ ျပီးေတာ့ က်မ လုပ္ခ်င္တဲ့ အလုပ္လည္း လုပ္ေနရတယ္။ က်မဆက္သင္ခ်င္တဲ့ ပညာေရးလည္း ဆက္ခြင့္ရတယ္။ က်မ ကေလးေတြ ပညာေရးလည္း ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ စိတ္ေအးရျပီ။ ဒါေတြက အတၱဆိုေပမဲ့ သိပ္မ်ားတဲ့ အတၱေတာ့ မဟုတ္ဘူးလို႔ က်မ ယံုပါတယ္။ သာမန္မိခင္တေယာက္ရဲ႕ အတၱကိုးး။ က်မခင္ပြန္းေျပာသလို ကေလးေတြအတြက္ စိတ္ေအးရရင္ ေတာ္ပါျပီ။ ကိုယ္ေၾကာင့္ သူတို႔ခမ်ာ လူျဖစ္လာရတာ မဟုတ္လား..တဲ့။ ဒီကေလးေတြကို ဘယ္အတြက္ ေမွ်ာ္လင့္ထားတယ္ဆိုတာကိုေတာ့ ခုခ်ိန္မွာ မေျပာခ်င္ေသးပါဘူး။ အခ်ိန္ေစာင့္ၾကည့္ၾကရံု.. ကိုယ့္သမိုင္းကို ေရးၾကရံု..။
ေျပာခ်င္တာက အဲဒီလို ကိုယ့္ဘ၀ေလးကို စိတ္ေအးခ်မ္းသာရွိလာခ်ိန္မွာပဲ အန္တီစုကို ပိုသတိရျပီး ကိုယ္ခ်င္းစာ မိတာပါ။ အန္တီစု ၄၄ႏွစ္၀န္းက်င္တုန္းကဆို ခင္ပြန္းသည္ Dr. Michael Aris က ၉လ ငယ္တာဆိုေတာ့ ၄၄ႏွစ္ေတာင္ မျပည့္ေလာက္ေသး။ သားၾကီး Alex ကမွ ၁၆ႏွစ္သား။ သားငယ္ Kim ေလး က ၁၂ႏွစ္သား။ ျပီးေတာ့ တကၠသိုလ္က ပါေမာကၡတေယာက္ရဲ႕ ဇနီးဘ၀မွာ ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္း ေနေနရရံုမက.. အန္တီစု ကိုယ္တိုင္က ပညာရွင္တေယာက္အေနနဲ႔ ရပ္တည္ေနတာ။ ဘယ္ေလာက္ ေက်နပ္စရာေကာင္းလဲ..။ အဲဒီ ဘ၀ကို သူ စြန္႔ခဲ့တာ.. ဘာအတြက္လဲ.. ေဖေဖ့သမီးမို႔ တာ၀န္ရွိသတဲ့။ (ခု စာေရးေနရင္းနဲ႔ကို က်မ မ်က္ရည္ လည္ေနမိပါတယ္။) အန္တီက အဲဒီလို ေျပာေပမဲ့ တကယ္က ဗမာျပည္တျပည္လံုးကို လြတ္ေျမာက္ေစခ်င္တာ.. ထြန္းေပါက္ေစခ်င္တာ.. သာယာ၀ေျပာေစခ်င္တာေတြကလည္း တြန္းအားအေနနဲ႔ ပါလို႔သာ.. ခုေလာက္ထိ ဇြဲခတ္တာေပါ့။ အန္တီကသာ ေဖေဖေျပာတာလို႔ ညႊန္းေပမဲ့ အဲဒါေတြက သူ႔ႏွလံုးသားထဲက လာတာ မဟုတ္လား..။ ဒါေၾကာင့္ပဲ အာဇာနည္ပီပီ အလုပ္ကို ဆံုးခန္းတိုင္ေအာင္လုပ္ဖို႔ သူ႔ပုဂၢလိကဘ၀ကို စေတးႏိုင္ ခဲ့တာေပါ့။ ဘယ္သူ သူ႔လို လုပ္ႏိုင္ပါသလဲ..။
က်မဘ၀မွာ ခုလက္ရွိ အေရးပါဆံုး အထင္ၾကီးဆံုး အျမတ္ႏိုးဆံုး အေလးစားဆံုး သက္ရွိပုဂၢိဳလ္က ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္… ပါပဲ။ အဲဒီအခါ (ႏိုင္ငံေရးလုပ္တယ္လို႔ သူတို႔ကိုယ္သူတို႔ေျပာတဲ့ စာေရးဆရာမ) တခ်ိဳ႕က က်မကို ေျပာဖူးပါတယ္။ ေမျငိမ္းက ႏိုင္ငံေရးကို ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ေလာက္ပဲ သိတာကိုးတဲ့။ (မယံုမရွိပါနဲ႔.. က်မစကားကို က်မ တာ၀န္ ယူပါတယ္)။ က်မက ျပန္ေျပာလိုက္ပါတယ္.. ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ေလာက္ပဲ… လို႔ ေျပာတယ္ဆိုရင္ ဗမာျပည္မွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ထက္.. လို႔ ေျပာလို႔ရမယ့္သူ ဘသူ ရွိလဲဟင္.. ေျပာပါဦးလို႔..။ ဆိုေတာ့... သူတို႔က ဘလာဘလာဘလာေတြ ျပန္ေျပာပါတယ္။ သူတို႔ေျပာတဲ့ နာမည္ ေတြေတာ့ ရယ္စရာေကာင္းလို႔ မေျပာေတာ့ပါဘူး။ သူတို႔က က်မထက္ ပို နီးနီးကပ္ကပ္ အန္တီစုအနား ေနဖူးသူ ေတြ… အန္တီ့အေၾကာင္း သိသူေတြဆိုပဲ..။ အဲဒါ က်မ ထြက္မလာခင္ ၂၀၀၄ ခုႏွစ္တုန္းကပါ။ သူတို႔ အုပ္စုက က်မကို ေဒၚစု ခေရဇီ.. တဲ့။ က်မ စိတ္မဆိုးပါဘူး။ ဂုဏ္ေတာင္ ယူေသး။ ထားပါေတာ့။
အဲဒီတုန္းကတည္းက က်မစဥ္းစားေနမိတယ္..။ သူ႔ကိုယ္က်ိဳး လံုးလံုးမပါဘဲ အနစ္နာခံေနတဲ့ ကမၻာေက်ာ္ သတၱိခဲ အမ်ိဳးသမီးၾကီးကို ဘာလို႔မ်ား အျပစ္တင္ေနၾကသလဲေပါ့။ ၾကံဖန္ျပီး ေျပာၾကတယ္...။ စြာတယ္…၊ ေခါင္းမာတယ္…၊ မာနၾကီးတယ္…၊ အစြန္းေရာက္တယ္… တို႔။ ဟုတ္ျပီ.. ဒါဆို.. ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ဟာ ျပည္သူလူထုနဲ႔ ပတ္သက္ရင္ ဘယ္ႏွခါ စြာသလဲ.. ေခါင္းမာသလဲ.. မာနၾကီးသလဲ.. အစြန္းေရာက္သလဲ.. ဆိုတာ က်မတို႔ စဥ္းစားရမယ္။ ကိုယ္ေရးကိုယ္တာဆန္ဆန္ေတြေတာ့ လာမေျပာနဲ႔ေလ.. ေဆာရီးပဲ..။ ျပီးေတာ့ အဲလို ေ၀ဖန္ေနသူေတြကေရာ ဘာလဲ.. ဘယ္လိုလဲဆိုတာလည္း သိေနရေတာ့ ရယ္စရာေတာင္ ေကာင္းေနတာေပါ့။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ဆိုတာက ဘ၀တခုလံုးကို ျပည္သူေတြအတြက္ ေပးထားတဲ့ ပုဂၢိဳလ္။ အန္တီ့လုပ္ရပ္ေတြနဲ႔ ပတ္သက္ရင္ ျပည္သူလူထုနဲ႔ ပတ္သက္တာကိုသာ က်မတို႔က စဥ္းစားရမွာ ျဖစ္တယ္။ က်မက အန္တီစုနဲ႔ ပတ္သက္ရင္ အန္တီ့ကို သာမန္လူလို႔ မသတ္မွတ္ေတာ့တာၾကာျပီ။ သူေတာ္စင္လို႔ကို သတ္မွတ္ထားတာေလ။ သာမန္လူေတြ သူ႔လို မလုပ္ႏိုင္ေလာက္ဘူး.. လို႔ က်မ ယံုတယ္။ မာသာထရီဇာလို… သူေတာ္စင္… ။
က်မထြက္လာေတာ့ အန္တီစုကို ခ်စ္သေလးဘာေလးနဲ႔ ခုေတာ့လည္း ကိုယ္လြတ္ရုန္းတယ္.. လို႔ စကားတင္း ဆိုၾကပါေသးတယ္။ က်မ ဘာမွ ျပန္ မတု႔ံျပန္ပါဘူး။ ကိုယ့္အေၾကာင္း ကိုယ္ အသိဆံုးကိုး..။ ေျပာရရင္.. စစ္အစိုးရ ဘယ္ေလာက္ လူမဆန္သလဲ က်မ သိတယ္.. ေနာက္ က်မက ဘာမွမဟုတ္မွန္း သိတယ္.. ႏိုင္ငံေရးကို ဦးတည္ လုပ္ဖို႔ လိုတဲ့ အရည္အေသြး က်မမွာ မရွိဘူး.. က်မ သိတယ္။ ဒါျဖင့္ က်မဘာလုပ္နိုင္မလဲ.. တတ္ႏိုင္သေလာက္ ကိုယ့္ပညာ ကိုယ့္ကေလာင္.. ကိုယ့္အေတြ႔အၾကံဳေတြနဲ႔ ရတဲ့ ေနရာကေန ရသေလာက္ လုပ္မယ္ဆိုတဲ့ စိတ္ထားတယ္။ ကုိယ့္မ်ိဳးဆက္ကို ႏိုင္ငံသစၥာေဖာက္ မျဖစ္ေအာင္.. ႏိုင္ငံအက်ိဳးျပဳႏိုင္တဲ့ သူေတြျဖစ္ေအာင္ ၾကိဳးစားေမြးမယ္.. ဒါပဲ ကိုယ္တတ္ႏိုင္တယ္။ ေသခ်ာတာက အန္တီစု အေပၚ.. ကိုယ့္ တိုင္းျပည္နဲ႔ လူမ်ိဳးအေပၚ… ဘယ္တုန္းကမွ သစၥာ မပ်က္။ တခ်ိဳ႕ကိစၥေတြမွာ ျပည္တြင္းမွာတုန္းကထက္ေတာင္ ကိုယ့္တိုင္းျပည္မွာ က်န္ခဲ့တဲ့ ကိုယ့္ ၀န္းက်င္ေလးအတြက္ ပိုလုပ္ေပးႏိုင္ေနတယ္္.. ရျပီ။ ေက်နပ္ျပီ။ ဒီေနရာမွာ အန္တီစု ေျပာတာေလး ထပ္ေျပာခ်င္ပါေသးတယ္။
"If you choose to do something, then you shouldn't say it's a sacrifice, because nobody forced you to do it"
Aung San Su Kyi
+++++
က်မ ျပည္တြင္းမွာ ရွိစဥ္ကတည္းက စစ္အစိုးရနဲ႔ ထပ္တူ အျပစ္ရွိတယ္လို႔ သတ္မွတ္ထားတဲ့ Collaborator ေတြထဲမွာ အစိုးရအရာရွိေတြ အၾကီးပိုင္းေတြ ပါပါတယ္။ က်မက ပညာေရးေလာကကလာေတာ့ အဲဒီ ကိုယ္က်င့္တရားေကာင္းသူေတြနဲ႔ ဖြဲ႔စည္းဖို႔ အေရးၾကီးလွတဲ့ အဲဒီေလာကထဲက အက်င့္ပ်က္ ျခစားတာေတြ.. ၾကီးႏိုင္ငယ္ညွင္း လုပ္တာေတြက တျခားေလာကထက္ ပိုျပီး အႏၱရာယ္ရွိတယ္လို႔ ျမင္ခဲ့တာမို႔ က်မ ဒီဘက္ ေရာက္ေတာ့ အဲဒီကိစၥေတြကို တခုခ်င္း အခ်က္အလက္ အတိအက်နဲ႔ ေဖာ္ထုတ္ပါတယ္။ အဲဒီအခါ က်မကို ဆရာၾကီး ဆရာမၾကီးေဟာင္းတခ်ိဳ႕က ေမျငိမ္းက အျပင္ ေရာက္မွ ေျပာရဲေနလိုက္တာ.. ျပီးေတာ့ ကိုယ့္ဆရာဆရာမေတြ ကိုယ့္လူၾကီးေတြကို သစၥာေဖာက္တယ္.. လို႔ လွမ္းေျပာပါတယ္။ က်မ စဥ္းစားတယ္.. က်မေျပာတဲ့ ကိစၥေတြက လာဘ္ေပး လာဘ္ယူ ျပႆနာေတြ.. အခ်င္းခ်င္းကို ေခ်ာက္ခ်တဲ့ ျပႆနာေတြ.. စာေမးပြဲေတြကို ပစၥလကၡတ္အေအာင္ေပးေနတာဟာ ပညာေရးစနစ္ကို ဖ်က္ဆီးေနတာပဲ ဆိုတာေတြကို အတိအက် ေျပာတာ..။ အမွန္ေတြခ်ည္း.. ျပီးေတာ့ တကယ္ မျဖစ္သင့္တာေတြခ်ည္း..။ ဘာလို႔ မေျပာစရာရွိလဲ..။ ျပီးေတာ့ အျပင္ေရာက္မွ စြာေနတယ္ဆိုေတာ့လည္း ေမျငိမ္းဆိုတဲ့ ေကာင္က အထဲမွာ ကတည္းက အဲလိုကိစၥေတြမွာ စြာလြန္းလို႔ ခဏခဏ သတိေပးခံခဲ့ရတာ သူတို႔ အသိဆံုး။ (ဂုဏ္လုပ္စရာမဟုတ္ပါ.. အျဖစ္ကိုေျပာျပေနတာပါ)။ ျပီးေတာ့ တကယ္လို႔ အျပင္ေရာက္ေတာ့မွ စြာတာဆိုေတာ့ေရာ.. ဘာျဖစ္လဲ.. အမွန္ကို ေျပာေနတာပဲ.. မေကာင္းဘူး လား.. မေျပာသင့္ဘူးလား (မေျပာသင့္ဘူးလို႔ ထင္ရင္ေတာ့ အဲဒီ မေကာင္းမႈကို သူတို႔ အားေပးလို႔ေပါ့)။
တကယ္ေတာ့ အျပင္ေရာက္တာေတာင္ မေျပာရဲပါဘူး.. က်န္ခဲ့တဲ့ မိသားစုကို ဘာလုပ္မွာ စိုးလို႔.. ေရာက္တဲ့ အရပ္မွာ ဒုကၡလိုက္ေပးမွာစိုးလို႔... ဆိုတဲ့သူေတြ အပံု..။ က်မမွာလည္း ပူမယ္ဆိုပူစရာအေမအိုၾကီးနဲ႔ ေမာင္ႏွမေတြ တေထာၾကီးနဲ႔ပါပဲ။ (က်မေျပာေနတာ က်မလို ထြက္လာတဲ့သူေတြပါ။ အလုပ္ထြက္လုပ္သူမ်ား.. ပညာသင္မ်ား မဟုတ္)။ တခ်ိဳ႕ဆို Asylum ခံျပီးေနတာေတာင္ ဘာမွမေျပာဘဲ မွိန္းေနတာ။ တခ်ိဳ႕ဆို စစ္ဘက္က မိသားစု.. မရႉႏိုင္ မကယ္ႏိုင္ ျပႆနာတက္ေတာ့ ေနာက္ဆံုး ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ၾကီးကပဲ ေထာက္ခံျပီး ကယ္လုိက္လို႔ Asylum ရသြားတာေတြ..။ ခုက်ေတာ့ မသိသလိုလိုေတြ လုပ္ေနၾက။ (အဲဒီ လူေတြကိုပဲ တမင္ ရည္ရြယ္ေရးပါတယ္.. ခက္တာက ဒင့္တို႔က စာမဖတ္ ေပမဖတ္ ကိုယ့္ေကာင္းစားေရးပဲ လုပ္ေနတဲ့ဟာေတြ.. ေရးရင္း ေဒါသထြက္လာျပီ)။ ကိုယ္က Asylum နဲ႔ ေနတာ မဟုတ္လို႔ လူပါး၀ျပီး ေျပာေနတာ မဟုတ္ပါဘူး။ ကိုယ့္လိပ္ျပာ ကိုယ္ လံုေအာင္ ေနၾကေစခ်င္တာပါ။ ဒါေၾကာင့္ ဘာပဲေျပာေျပာ ဗိုလ္မႉးေအာင္လင္းထြဋ္ကိုေတာ့ အသိအမွတ္ျပဳရပါတယ္။
+++++
ဒါေတြ ေရးေနျဖစ္တာက ဒီလိုပါ။ အန္တီစုနဲ႔ ေမြးရက္နီးတဲ့ က်မက ေမြးေန႔နားနီးလာေတာ့ အေ၀းၾကီးက အေမအိုၾကီးကို သနားျပီး သတိရမိတယ္။ ဘယ္တုန္းကမွ ေျပာစကား နားမေထာင္တဲ့ သမီးၾကီးအတြက္ ေသာကေတြ ေရာက္ေနေလရွာမလား..။ ဘာျပႆနာေတြ ရင္ဆိုင္ေနရေသးလဲ.. ဆိုတာေတြ ေတြးေနမိပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ေရဒီယိုကေန ကိုယ့္အသံေလး ၾကားေနရင္ေတာ့ ေအာ္.. ငါ့သမီးၾကီး လူ႔ေလာကထဲ ရွိေနပါေသးရဲ႕ လို႔ေတာ့ အေမ ေျဖသာမွာေပါ့ေလ..။ အဲလို ေတြးမိေတာ့ အန္တီစုကို ပိုသတိရပါတယ္။ ေလးစားျမတ္ႏိုးစရာေကာင္းလွတဲ့ ခင္ပြန္း ေနမေကာင္းလို႔မွ မျပဳစုရတဲ့ ဘ၀...။ ခင္ပြန္းဆံုးေတာ့ အန္တီ စာေလးတေစာင္ေရးတာ စိတ္ထိခိုက္စရာ.. ခုၾကံဳတုန္း အမွတ္တရ ေဖာ္ျပေပးခ်င္ပါတယ္။
``On behalf of my sons, Alexander and Kim, as well as on my own behalf, I want to thank all those around the world who have supported my husband during his illness and have given me and my family love and sympathy."
``I am so fortunate to have such a wonderful husband who has always given me the understanding I needed. Nothing can take that away from me.''
Aung San Suu Kyi, March 27, 1999
သားေလးေတြခမ်ာ ဆယ္ေက်ာ္သက္အရြယ္ကတည္းက မိခင္မဲ့ ၾကီးျပင္းရတာ..။ ေနာက္ ဖခင္ပါ မဲ့ၾကရ။ ခမ်ာေလးေတြ မွာ ခု သားသမီးေတြ ကိုယ္စီနဲ႔။ အန္တီကေရာ ေျမးေလးေတြကို မေတြ႔ခ်င္ဘဲ ရွိမလား။ ခုေတာ့ သတင္းေလးေတာင္မွ မၾကားရတဲ့ အေျခအေနမွာ တေယာက္တည္းဘ၀နဲ႔ ေမြးေန႔ရက္ေတြ အန္တီ ျဖတ္သန္း ခဲ့ရတာ ၁၃ၾကိမ္ ရွိေရာ့မယ္..။
ဒီၾကားထဲ တေယာက္တည္းေသာ ေသြးသားရင္းခ်ာ အစ္ကိုျဖစ္သူေၾကာင့္လည္း အရွက္ရ။ (မွန္တာေျပာရရင္ ဦးေအာင္ဆန္းဦးအေၾကာင္းကို က်မ မေရးခ်င္ပါ.. သူ႔အေၾကာင္း ေတြးရင္ သူ႔အစား ရွက္ရွက္လာျပီး စိတ္ထဲ က်က္သေရ ယုတ္တယ္ ထင္မိေတာ့ သြားေလသူ ဗိုလ္ခ်ဳပ္နဲ႔ ေမေမၾကီးေဒၚခင္ၾကည္ကို အားနာလို႔ပါ)။ မေရးဘူးဆိုမွ စိတ္ထဲ ကလိကလိ ျဖစ္လာေသး။ (က်မက သိပ္ရယ္ရတာ.. အဲဒီ က်မ မုန္းတဲ့သူေတြနဲ႔ ပတ္သက္တာဆို နာမည္ေတာင္ စာထဲ ထည့္မေရးခ်င္ဘူး.. စိတ္ထဲ သနတယ္။ သူ႔မိန္းမၾကီးဆို ပိုဆိုးတယ္.. ရြံကို ရြံတာ… (အားေတာ့နာပါရဲ႕)။ ဒါလည္း ထားပါေတာ့
+++++
တကယ္ေတာ့ က်မရဲ႕ ေမြးရက္က Che Guevara နဲ႔ တရက္တည္း။ ဟီး… လူခ်င္းကေတာ့ တျခားစီ..။ ႏိုင္ငံနဲ႔ လူမ်ိဳးအတြက္ စိတ္ဓာတ္ခိုင္က်ည္တာခ်င္း တျခားစီ..။ အဲဒီအခါ ခု ေမြးေန႔ နီးလာခ်ိန္မွာ က်မ ေတြးေနမိတယ္.. က်မက လူေတြကို ဘာနဲ႔ တန္ဖိုးျဖတ္ပါလိမ့္လို႔။ ဒီေတာ့မွ က်မ ေသခ်ာသိလာတယ္။ က်မက အမ်ားအတြက္ တကယ္ အနစ္နာခံၾကိဳးပမ္းတဲ့.. သတၱိရွင္ေတြကို အေလးစားဆံုး..။ ေနာက္တဆင့္.. ကိုယ့္အလုပ္တာ၀န္ကို ေက်ျပြန္ ၾကိဳးစားတဲ့သူ..၊ ေနာက္တဆင့္ စိတ္ျဖဴစင္ရိုးသားျပီး သူမ်ားအေပၚ ခုတံုးမလုပ္ အသံုးမခ်တဲ့သူ..၊ ေနာက္တဆင့္ တတ္ႏိုင္သေလာက္ ကိုယ့္ပတ္၀န္းက်င္ကို ေအးခ်မ္းသာယာေအာင္ ပံ့ပိုးသူေတြ..၊ ေနာက္တဆင့္.. ကိုယ့္မိသားစုအေပၚ စိတ္အားျဖင့္ျဖစ္ေစ.. ကိုယ္အားျဖင့္ျဖစ္ေစ… တာ၀န္ေက်သူ…၊ ေနာက္တဆင့္.. သူတပါး စိတ္ႏွလံုးကို ဒုကၡေရာက္ေအာင္ မလုပ္သူ.. အဲလို လူေတြကို က်မက အထင္ၾကီး ေလးစား သေဘာက် တန္ဖိုးထားတာ ဆိုတာပါပဲ။
+++++
ဆိုေတာ့….
အန္တီစုလို.. တည္ၾကည္.. ေျဖာင့္မတ္.. ကိုယ္က်ိဳးစြန္႔.. အနစ္နာခံ… ပညာတတ္.. ပညာရွိ.. တရားသိ… သတၱိေကာင္း.. ေတာ္မွန္… အဂတိမရွိ… က်က္သေရရွိ(သိပ္အေရးမၾကီးေပမဲ့ အန္တီ့မွာ ရွိေနတဲ့ ဂုဏ္တရပ္မို႔ ထည့္ေျပာတာပါ).. ကမၻာအသိအမွတ္ျပဳ.. လူထုလက္ခံမႈ… တိုင္းရင္းသားအားလံုး ေထာက္ခံမႈ… တိုင္းျပည္ေပၚ ထားတဲ့ ေစတနာ.. ေမတၱာတရား..။ အဲဒီ က်မ လက္လွမ္းမီေလာက္ေလးပဲ ေျပာျပထားတဲ့ အရည္အေသြး ေလာက္ပဲ က်မတို႔ တိုင္းျပည္ထဲက တစံုတေယာက္မွာ ရွိလာတယ္ဆိုရင္ အဲဒီလူကို ေခါင္းေဆာင္လို႔ သတ္မွတ္ လိုက္ဖို႔ က်မကေတာ့ အဆင္သင့္ပါ..။
ကဲ… ၂၀၀၆- ၂၀၀၇ ခုႏွစ္မ်ားဆီတုန္းက “ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို ဖယ္ျပီး စဥ္းစားမွ ျမန္မာျပည္ ဒီမိုကေရစီ ရဖို႔ နီးစပ္မယ္”လို႔ ႏိုင္ငံတကာကို လွည့္ျပီး Lobby လုပ္ စည္းရံုးေျပာေဟာခဲ့သူ ပညာရွင္ဆိုသူမ်ားဆီမွာမ်ား အဲလို ေခါင္းေဆာင္ေကာင္း အရည္အခ်င္းရွိသူ အဆင္သင့္ ရွိေနပါျပီလားရွင္.. ခုလို တိုင္းျပည္အတြက္ အေရးတၾကီး လိုအပ္ေနခ်ိန္မွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကိုယ္စား ဒီမိုကေရစီအေရးကို ဦးေဆာင္ႏိုင္မယ့္သူ ဆိုတာၾကီး…. ထြက္လာဖို႔.. ေဖာ္ထုတ္ျပသေတာ့ဖို႔ အခ်ိန္တန္ေနျပီ မဟုတ္လား ရွင္…။
၁၀ဇြန္။
(မွတ္ခ်က္.. ဒီတေလာ ဗမာျပည္က စစ္ဘီလူးေတြက အန္တီသိကၡာက်ေအာင္ ပံုေတြ ထုတ္ေန.. အကိုလုပ္သူရဲ႕ အိမ္အေမြမႈက တမ်ိဳး.. ဒီၾကားထဲ ေဒၚစုက ဟိုလိုမွမလုပ္တာကိုး .. ဟိုလိုလုပ္ပါလားလို႔ ဒီလို လုပ္ပါလား လို႔ဆိုတာေတြ တိုးတိုး တိုးတိုးၾကားရေတြ.. ေရဒီယုိေတြမွာ ၂၀၁၀ေရြးေကာက္ပြဲ၀င္မယ္ဆိုသူေတြရဲ႕ အၾကားအျမင္ ဗဟုသုတ ေပါခ်ာခ်ာ ေလၾကီးၾကီး ေတြကို သူတို႔အစား ရွက္ရွက္နဲ႔ နားေထာင္ေနရတာေတြ.. ကိုယ့္အခ်င္းခ်င္း အပုပ္လွည့္ခ်ျပီး ကိုယ့္ကိုယ္ကိုေတာ့ ျပန္ၾကည့္ျပီး ရွက္ရေကာင္းမွန္းမသိသူေတြကို စိတ္တိုတိုနဲ႔ ဒီစာကို ေရးမိတာပါပဲ)။
+copy.jpg)
