ေမြးေန႔မွာ မေရးျဖစ္ခဲ့တဲ့ ေနာက္က် သတိတရစာ

ျပီးခဲ့တဲ့ အန္တီစုရဲ႕ ၆၃ႏွစ္ျပည့္ေမြးေန႔မွာ က်မက အလြယ္တကူ ဘေလာ့မေရးႏိုင္တဲ့ ခရီးတခုမွာ ေရာက္ေနခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီေန႔က က်မ သီခ်င္းတပုဒ္ကို အမွတ္တရ ညည္းမိပါတယ္။ အဲဒီသီခ်င္းကေတာ့ က်မအေဖ မၾကာခဏ ညည္းတတ္တဲ့ Beatles ရဲ႕ When I'm 64 သီခ်င္းပါ။ အေဖနဲ႔က်မက အသက္ ၂၀ပဲ ကြာျပီး ေမာင္ႏွမေတြလိုျဖစ္ေနတာမို႔ အဲဒီသီခ်င္းကို အေဖဆိုတဲ့အခါ အေဖက သူစိတ္ကူးသမွ်ကို ေျပာျပတတ္ပါတယ္။ အဲဒီအခါ က်မက အေဖေျပာသမွ် နားေထာင္ျပီး ကိုယ္တိုင္ အဲဒီသီခ်င္းေလးကို စိတ္ကူးတတ္ လာပါတယ္..။ က်မေရာ.. အသက္၆၄ႏွစ္ေရာက္ရင္.. တေန႔တေန႔ ဘာေတြလုပ္မလဲ... ျပီးေတာ့ ဘာေတြျဖစ္ေနမလဲ..။ ဒါေပမဲ့ က်မအေဖကေတာ့ အသက္ ၅၆ႏွစ္ထိပဲ သူ႔ဘ၀ထဲမွာ ေနခြင့္ရခဲ့ပါတယ္။ တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ အေဖနဲ႔ အန္တီစုက တႏွစ္ထဲမွာေမြးတာပါ။ အေဖက ၁၉၄၅ ေဖေဖာ္၀ါရီလ.. အန္တီစုက ဇြန္..။ အန္တီစုနဲ႔ က်မအေဖက သေဘာထားေတြ အမ်ားၾကီး တူပါတယ္။ ေတာ္ရံုလူကို အထင္မၾကီးတတ္ မေလးစားတတ္တဲ့အေဖက အန္တီစုကိုေတာ့ အင္မတန္ ေလးစားပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္က်မက အေဖ့အေၾကာင္း စဥ္းစားရင္ အန္တီစုကို ပူးတြဲသတိရမိသလို အန္တီစုအေၾကာင္း ေတြးမိရင္လည္း အေဖ့ကို သတိရမိတာပါပဲ..။

ဒီေတာ့ ခု အန္တီစု ၆၃ႏွစ္ျပည့္ျပီဆိုတဲ့အခါက်ေတာ့ က်မအေဖသာရွိရင္ ညည္းေနမွာျဖစ္တဲ့ ဒီသီခ်င္းေလးကိုပဲ အန္တီစုအတြက္သာဆိုရင္လို႔ သတိရေနမိပါတယ္။ ေသခ်ာတာကေတာ့ ဂီတကို ခ်စ္တတ္ ခံစားတတ္တဲ့ အန္တီစုဟာ ဒီသီခ်င္းေလးကို ညည္းခဲ့ဖူးမွာပါပဲ။

++++++

၆၄ႏွစ္ဆိုတာ...။
အလုပ္ခြင္ကေန အနားယူေတာ့မယ့္အရြယ္ေပါ့ေနာ္..။ အဲဒီအရြယ္ဆို အိမ္ေထာင္ရွိသူေတြအဖို႔ေတာ့ သားသမီး ေတြ.. ေျမးေတြနဲ႔ေပါ့..။ အနီးအပါးမွာ လက္တြဲေဖာ္တေယာက္ ရွိေနေသးမယ္ဆိုရင္ေတာ့ ေတာ္ေတာ္ ျပည့္စံုမယ့္ဘ၀ ျဖစ္လိမ့္မယ္။ အဲဒီအခါ ဘ၀ေဖာ္ႏွစ္ေယာက္ အတူတူ ဘာေတြ လုပ္ျဖစ္ၾကမလဲ..။

When I get older losing my hair many years from now Will you still be sending me a valentine, Birthday greetings, bottle of wine? If I'd been out til quarter to three would you lock the door? Will you still need me, will you still feed me, when I'm sixty-four?

အန္တီေရ...
အန္တီေရာ ဆံပင္ေတြ ကၽြတ္ေနျပီလား..။ အန္တီက က်န္းမာေရးဂရုစိုက္ျပီး တရားလည္း မွန္မွန္ ထိုင္တာဆိုေတာ့ အဲေလာက္ၾကီးဆံပင္ေတြ ကၽြတ္ခ်င္မွကၽြတ္မွာေနာ္..။ အန္တီ့အတြက္ ေမြးေန႔ဆုေတာင္း ေပးမယ့္ အန္ကယ္လ္ Dr. Micheal Aris မရွိေတာ့ေပမဲ့ အန္တီ့ရဲ႕ သားကေလးႏွစ္ေယာက္အပါအ၀င္ တကမၻာလံုးက အန္တီ့မိတ္ေဆြေတြ.. လုပ္ေဖာ္ ကိုင္ဖက္ ေတြ.. သားသမီးေတြကေတာ့ အန္တီ့အတြက္ ေမြးေန႔ဆုေတာင္းကို လိႈက္လိႈက္လွဲလွဲ ေတာင္းေပးေနၾကပါတယ္..။ အန္ကယ္လ္သာ ရွိေနေသးရင္.. ျပီးေတာ့ ခုလို ႏွစ္ရွည္ အက်ဥ္းခံဘ၀မွာ မဟုတ္ခဲ့ရင္... အန္တီ့ရဲ႕ ၆၄ႏွစ္မွာ...။

+++++

မနက္ခင္းေတြမွာ..
အန္တီက မီးဖိုေခ်ာင္ထဲ မနက္စာအတြက္ အလုပ္ရႈပ္ေနမွာေပါ့။ သားေတြ ေခၽြးမေတြ ေျမးေတြ စားဖို႔..။ ေန႔လယ္မွာေတာ့ အလုပ္သြားတဲ့သူ ေက်ာင္းသြားတဲ့သူေတြသြားၾကေတာ့ အန္တီ စာဖတ္ဖို႔.. ဒါမွမဟုတ္ စႏၵယားတီးဖို႔.. ဒါမွမဟုတ္ စာေရးဖို႔.. ဒါမွမဟုတ္ သိုးေမႊးထိုးဖို႔ .. ဒါမွမဟုတ္ မိတ္ေဆြေတြနဲ႔ စကားစျမည္ေျပာဖို႔..။ ျပီးရင္ေတာ့ ညေနမေစာင္းခင္ အိမ္ျပန္ေရာက္လာမယ့္ သားေတြ ေျမးေတြကို တံခါးဖြင့္ေပးဖို႔ ေစာင့္ရဦးမွာပဲေပါ့။

+++++

Oh, you'll be older too - Ah And if you say the word, I could stay with you

အန္တီ့မွာေတာ့ ေမးရမယ့္သူ မရွိေတာ့ျပီ။ အန္တီ ဘယ္သူ နဲ႔အတူ ရွိခ်င္မလဲ..။ က်မကေတာ့ အတၱၾကီးတဲ့သူပီပီ.. Dr. Micheal Aris အေၾကာင္းစဥ္းစားမိရင္ စိတ္ထဲ ထိခိုက္တုန္း.. ။ က်မစိတ္ထဲ အေဖနဲ႔အေမအပါအ၀င္ ဇနီးေမာင္ႏွံေတြကို အသက္ၾကီးပိုင္းထိ တေယာက္နဲ႔ တေယာက္ အေဖာ္ျပဳရင္း သားသမီး ေျမးျမစ္ေတြနဲ႔ အတူတူ ေနသြားၾကရေစခ်င္တယ္..။ အဲဒီအခါ အန္တီ့ကိုယ္စား ၀မ္းနည္း ေၾကကြဲေနမိပါတယ္။

+++++

I could be handy mending a fuse when your lights have gone
You can knit a sweater by the fireside,
Sunday mornings, go for a ride
Doing the garden, digging the weeds, who could ask for more?
Will you still need me, will you still feed me, when I'm sixty-four?

အန္တီ ၆၄ႏွစ္မွာ.....

အဲဒီအိမ္အိုၾကီးထဲမွာပဲ ပိတ္ခံေနရဦးမွာလား... မေျပာႏိုင္ပါ။
ဥပေဒမရွိတဲ့ အာဏာရွင္တိုင္းျပည္မွာက ဘာတခုမွ မေရရာ မေသခ်ာ..။
အဲဒီအိမ္မွာ ႏွစ္မ်ားစြာ ပိတ္ေလွာင္ခံထားရတဲ့ သံမဏိသူရဲေကာင္း အမ်ိဳးသမီးၾကီးတေယာက္ ရွိေနတာ။ အိမ္ေခါင္မိုးက မိုးမလံုေတာ့။ အိမ္ေထာင္ပရိေဘာဂေတြ ေဟာင္းႏြမ္းေဆြးေျမ့..။

ဒါဟာ တန္ဖိုးရွိတဲ့ ဂုဏ္သိကၡာရဲ႕ ျပယုဂ္တမ်ိဳးလည္း ျဖစ္တယ္။

အန္တီ့အတြက္ကေတာ့ မီးမွန္မွန္မလာႏိုင္တဲ့ တိုင္းျပည္မွာ ကိုယ့္အိမ္က မီးေတြ မလင္းလည္း မထူးေတာ့။ သူ႔ဘ၀က မီးမလာႏိုင္တဲ့ ျပည္သူေတြနဲ႔ တသားတည္းက်။ အဲသလိုပဲ မီးလင္းဖိုနားထိုင္ျပီး စိတ္ေအးလက္ေအး ဆြယ္တာထိုးေနႏိုင္ဖို႔လည္းမလြယ္..။ သူ႔စိတ္ထဲ ျပည္သူလူထုရဲ႕ ပူပန္ေသာကက ဖိစီး... ဘယ္လိုမ်ား ေအးေအးေနႏိုင္မွာတဲ့လဲ..။

ဒါေပမဲ့... ပန္းခ်စ္တဲ့ အန္တီက အဲဒီ ျခံက်ယ္ၾကီးထဲ ပန္းပင္ေလးေတြေတာ့ ေရေလာင္း ေပါင္းသင္ စိုက္ေပ လိမ့္မယ္။ ပန္းပင္ေလးေတြ ပ်ိဳးေထာင္ရင္းနဲ႔ သူ႔တိုင္းျပည္ကို ဘယ္လို ပ်ိဳးေထာင္ရပါ့လို႔ ေတြးေန ေပလိမ့္မယ္။

Will you still need me, will you still feed me, when I'm sixty-four?

ေနာက္ထပ္ေသခ်ာတာကေတာ့ အဲဒီ ၆၄ႏွစ္အရြယ္မွာလည္း က်မတို႔ တိုင္းျပည္ကေတာ့ အန္တီ့ကို လိုအပ္ေနဦးမွာ ဆိုတာပါပဲ။

+++++

Every summer we could rent a cottage in the Isle of White, If it's not too dear We shall skimp and save, grandchildren on your knees, Vera, Chuck, and Dave

ခ်စ္တဲ့ခင္ပြန္းရွိစဥ္တုန္းက ေႏြရာသီဆို အန္တီတို႔ မိသားစု ဘယ္ကို သြားေလ့ရွိလဲဟင္..။ အဲဒီသီခ်င္းထဲကလို ကၽြန္းကေလးတကၽြန္းေပၚ သြားဖို႔ အခ်ိန္ေပးခဲ့ဖူးရဲ႕လား..။ ဒါမွမဟုတ္.. ေမေမၾကီး ေဒၚခင္ၾကည္ဆီ အခ်ိန္လုျပီး လာၾကရတာမဟုတ္လားေနာ္။

တကယ္ေတာ့ အန္တီ့ ၆၄ႏွစ္မွာလည္း ျမန္မာျပည္က မခြာႏိုင္တဲ့ သူတို႔အေမ သူတို႔အဖြားကို ေတြ႔ဖို႔ သားေတြ ေျမးေတြက လာၾကရမွာေပါ့ေနာ္..။ ခုဆို Kim ေလးကေတာင္ အန္တီ့အတြက္ ေျမးကေလးႏွစ္ေယာက္ ေမြးထားျပီ။ အဲဒီေျမးေလးေတြ သူတို႔အဖြားေပါင္ေပၚမွာ ဘယ္ေတာ့ ထိုင္ခြင့္ရမွာလဲ..။

+++++

Send me a postcard, drop me a line stating point of view
Indicate precisely what you mean to say,
Yours sincerely, wasting away
Give me an answer, fill in a form, mine forever more
Will you still need me, will you still feed me, when I'm sixty-four?

အဲဒီအသက္ ၆၄ႏွစ္မွာ... အန္တီ့ဆီ ပို႔စ္ကဒ္ေတြ.. ပန္းစည္းေတြသာ ပို႔ခြင့္ရျပီဆိုရင္.. တကၠသိုလ္ရိပ္သာလမ္းက ျခံနံပါတ္ ၅၄ေရွ႕မွာ ပန္းေတာင္ကုန္း နဲ႔ စာတိုက္တခု ျဖစ္သြားလိမ့္မယ္။ အားလံုးဟာ အန္တီ့အတြက္ ရိုးသားျဖဴစင္လွတဲ့ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာသက္သက္နဲ႔သာ..။
အန္တီ့ကို အျမဲ လိုလားေနၾကတဲ့ အေၾကာင္း လြမ္းခ်င္းေတြေပါ့။

+++++

၂၀၀၈ ဇြန္၁၉ အမွတ္တရ။