ေနာင္တေမွ်ာ္လင့္

၁၉၉၀ႏွစ္ထဲ... အိမ္ေထာင္သက္ ၃ႏွစ္ၾကာခဲ့ေပမဲ့ ရင္ေသြးယူဖို႔ စိတ္မကူးရဲေသးဘဲ ရွိေနခဲ့တာ..။ ဒီလိုနဲ႔ တခ်ိန္မ်ား ရင္ေသြးယူမယ္လို႔ စဥ္းစားခ်ိန္က်... ရမွ ရပါ့မလားလို႔ ေတြးမိတုန္း ေရးျဖစ္တဲ့ ၀တၳဳပါ။ ကလ်ာမဂၢဇင္းကို ေပးေတာ့ မမ၀င္း(ကလ်ာ- ၀ိဇၹာ သိပၸံ)က သေဘာက်လို႔ဆိုျပီး ပန္းခ်ီ စံတိုးကို Illustration အပ္ေပးတာ။ သရုပ္ေဖာ္ပံုက ၀တၳဳထက္ပိုေကာင္းတယ္ ထင္တာပဲ..။ အဲဒီပံုေလး ၾကိဳက္လြန္းလို႔ ေသခ်ာသိမ္းထားတဲ့ ၾကားကပဲ ေပ်ာက္သြားခဲ့ပါတယ္။ ၀တၳဳေလး ပါခဲ့တာက ၁၉၉၀ ဇြန္လထုတ္ ကလ်ာ မဂၢဇင္းမွာပါ..။

ၾကားၾကားသမွ်...

ႏို၀င္ဘာ ၂၀ရက္ေန႔ Los Angeles ကို ေရာက္ပါမယ္..။ မိုးခ်ိဳသင္းတို႔ အိမ္မွာ ေနထိုင္ျပီးသကာလ ၅ရက္ေလာက္ မနားတမ္း အာလူးဖုတ္ပါမယ္..။ ဘေလာ့ဂါ မ်ားလည္း ဆံုၾကပါဦးမယ္..။ အရွင္သခင္ ဘေလာ့ဂါ ကိုဇာနည္ ကလည္း အေျပးလာေရာက္ျပီး ပါ၀င္ဆင္ႏႊဲမွာပါတဲ့။ ျဖစ္ႏိုင္ရင္ အဲဒီ၀န္းက်င္ ရွိရွိသမွ် သဟာယမ်ားနဲ႔ ေတြ႔ခ်င္ပါတယ္။ ေလာေလာဆယ္.. Hollywood က စယ္လီဘရစ္တီၤမ်ားရဲ႔ appointment ေတြကိုေတာင္ လက္ခံမထားပါ :P ကိုယ့္အခ်င္းခ်င္းေတြကို ဦးစားေပးပါမယ္..။ မိုးခ်ိဳသင္းဆီမွာ Book လုပ္ႏိုင္ပါတယ္.. (ခ်ိဳသင္းေတာ့ မ်က္ခမ္းလႈပ္ေနေလာက္ျပီ :D) ... ။ ေတြ႔ၾကေသးတာေပါ့ ေနာ ... :)

သမုဒယသီခ်င္း

ဒီ၀တၳဳေလးက ၁၉၈၉ ၾသဂုတ္လ ေပဖူးလႊာ မဂၢဇင္းမွာ ပါခဲ့တာပါ။ က်မေရးဖို႔ စိတ္ကူးေလ့မရွိတဲ့ အေၾကာင္းအရာမ်ိဳးပါ။ ဗမာရုပ္ရွင္ ၀တၳဳေတြထဲ အိမ္အကူအလုပ္သမားေတြနဲ႔ ပတ္သက္ရင္ ခြဲျခားမႈတခုခုနဲ႔ ေဖာ္ျပေလ့ရွိတာ..။ အဲလိုပဲ အိမ္ရွင္ေတြနဲ႔ ပတ္သက္ရင္လည္း အဆိုးျမင္ မ်ားတာေတြ ေတြ႔ရတာကို က်မ သေဘာမက်ပါဘူး။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ေမတၱာတရားဆိုတဲ့ ကိစၥကို ေတြးမိျပီး ဒီ၀တၳဳေလးကို ေရးျဖစ္ခဲ့တာပါ။ အဲဒီ၀တၳဳေလးကိုလည္း ဆရာေအာင္သင္းက အၾကိဳက္ဆံုး၀တၳဳအျဖစ္ ေရြးခဲ့ပါတယ္။ အမွန္အတိုင္းေျပာရရင္ က်မစိတ္ထဲ ကိုယ့္ဘာသာ ေရးျပီး သေဘာတက်က် ျဖစ္ေနရတဲ့ ၀တၳဳထဲမွာ ဒီ၀တၳဳ မပါပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ဆရာေအာင္သင္းေရြးေတာ့ က်ိတ္ျပီး ၾကည္ႏူးေနရတာေပါ့။ (တခါတေလေတာ့လည္း ကုိယ့္ဘာသာေရးျပီး ကိုယ့္ဘာသာ ၾကိဳက္လွခ်ည့္ျဖစ္ေနေပမဲ့ စာဖတ္သူေတြဘက္က ထူးထူးျခားျခားမျဖစ္တဲ့ အပုဒ္ေတြလည္း ရွိပါေသး။)

ပိုးထိုးသစ္သီး

စာမေရးခ်င္ (၀တၳဳ ကဗ်ာကို ဆိုလိုတာပါ) ျဖစ္ေနတာ ေတာ္ေတာ္ကို ၾကာပါျပီ။ ျပီးေတာ့ ဒီတေလာမွာ ကိုယ့္၀တၳဳ အေဟာင္းေလးေတြ ထုတ္ထုတ္ဖတ္ေနမိတယ္။ ဖတ္မိျပီးေတာ့လည္း ငါ ဒီတုန္းက ဒီလို ေရးခဲ့ပါလားလို႔ ျပံဳးမိရ.. မ်က္ေမွာင္ၾကံဳ႕မိရ..။ ဘာလို႔ ေရးျဖစ္တယ္ဆိုတာေလးေတြ ဆက္စပ္ေတြးမိရေပါ့။ က်မ စာေတာ္ေတာ္ေရးျဖစ္တဲ့ အခ်ိန္ေတြတုန္းက တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ ဆရာေအာင္သင္းက လစဥ္ထုတ္မဂၢဇင္းေတြ ထဲကေန သူ႔အၾကိဳက္ ေရြးတဲ့ ၀တၳဳေတြကို သံုးသပ္ျပီး"ေအာင္သင္းအၾကိဳက္ဆံုး၀တၳဳတိုမ်ား"ဆိုတဲ့ က႑ သဘင္မဂၢဇင္းမွာ လစဥ္ ေရးေနတဲ့အခ်ိန္။ က်မက ဆရာ ေအာင္သင္းရဲ႕ စာေပေရးရာေဆာင္းပါးမ်ား စာအုပ္ကို ၾကိဳက္လြန္းလို႔ ေခါင္းအံုးအိပ္တဲ့သူဆိုေတာ့ တလတလ ဆရာ ဘယ္၀တၳဳ ညႊန္းပါလိမ့္လို႔ ေစာင့္ဖတ္ေနရတဲ့အခ်ိန္။ တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ ဆရာက က်မ ၀တၳဳတိုေလးေတြကို ေလး ငါးၾကိမ္ အၾကိဳက္ဆံုးအျဖစ္ ေရြးဖူးပါတယ္။ အဲဒီလ ေတြဆို က်မမွာ ေပ်ာ္လို႔။ တခ်ိဳ႕၀တၳဳေတြဆို ကိုယ္ေတာင္ ေရြးမယ္လို႔ ထင္မထားတာေလ။ ဆရာက ဘာလို႔ ေရြးရတယ္ ဆိုတာကိုပါ ေသခ်ာ ရွင္းျပတာဆိုေတာ့ က်မျဖင့္ သေဘာေတြက်လို႔ေပါ့။

ခုတင္ေပးထားတဲ ့၀တၳဳေလးကိုလည္း ဆရာက ေရြးခဲ့ဖူးပါတယ္။ ဒီ၀တၳဳေလးက ၁၉၉၀ ဇြန္လထုတ္ ေပဖူးလႊာ မဂၢဇင္း ထဲမွာ ပါခဲ့တာပါ။ ဒီ၀တၳဳေလး ေရးမိတဲ့အေၾကာင္း ေျပာရရင္ က်မ ငယ္ငယ္ကတည္းက ၾကိဳက္ခဲ့တဲ့ စာအုပ္တအုပ္ရွိပါတယ္။ စာေရးဆရာ နႏၵေရးတဲ့ "မ်ိဳသိပ္စိတ္"ဆိုတဲ့ စာအုပ္ပါ။ စိတ္ေရာဂါရွိတဲ့ ေမခင္ဆိုတဲ့ အမ်ိဳးသမီးတေယာက္အေၾကာင္းကို အေျခခံျပီး ေရးထားတာပါ။ အဲဒီ ၁၉၉၀ တေလာမွာ မ်ိဳသိပ္စိတ္ထဲက ေမခင္ကို သြာသြားျပီး သတိရေစတဲ့ အမ်ိဳးသမီးတေယာက္ကို ေတြ႔ပါတယ္။ (တကယ္တမ္းၾကီး တူလွတာေတာ့လည္း မဟုတ္ပါ) ေျပာရရင္ သူ႔ဆီကေန ရတဲ့ Inspiration နဲ႔ က်မ ဒီ၀တၳဳကို ေရးျဖစ္တာပါ။ ဆရာေအာင္သင္းက ဇူလိုင္လထုတ္ သဘင္မဂၢဇင္းရဲ႕ အၾကိဳက္ဆံုး၀တၳဳတိုက႑မွာ ေရြးခဲ့ပါတယ္။

ခုျပန္ဖတ္ၾကည့္ေတာ့ က်မဇာတ္ေကာင္ျဖစ္တဲ့ အမ်ိဳးသမီးကို သနားျပီး အားနာေနမိသလိုလို.........။

ရသျမစ္ဖ်ား

အဲဒီ ၁၉၉၅တုန္းက တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ အင္တာဗ်ဴးေတြအမ်ားၾကီး လုပ္ျဖစ္တာ.. ခု ျပန္ၾကည့္မွပဲ ကိုယ့္ဘာသာလည္း ျပန္သတိထားမိတယ္။ အဲဒီတ၀ိုက္ စာလည္း အမ်ားၾကီး ေရးျဖစ္ေနခဲ့ပါတယ္။ ခုတင္ေပးထားတဲ့ အင္တာဗ်ဴးက ၁၉၉၅ ေဖေဖာ္၀ါရီလထုတ္ မေဟသီမဂၢဇင္းမွာ စာေရးဆရာမ ခက္မာ က 'နဒီ'ဆိုတဲ့ နာမည္နဲ႔ လုပ္ခဲ့တဲ့ အင္တာဗ်ဴးပါ။ အဲဒီထဲမွာ 'အမ်ိဳးသမီးတေယာက္ အေနနဲ႔ မီးဖိုေခ်ာင္အလုပ္ကို အရည္အခ်င္းတခုလို႔ ျမင္လား'ဆိုတဲ့ ေမးခြန္းအတြက္ က်မရဲ႕ အေျဖက္ို Feminist တခ်ိဳ႕က မေက်မလည္ ျဖစ္ဖူးပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ အဲဒါက က်မရဲ႕ တကယ့္ လက္ခံမႈပါ..။ အမွတ္တရေပါ့..။ (ေျပာရရင္.. စာရြက္ေလးေတြ သိမ္းထားတာ ၾကာေတာ့ ႏြမ္းျပီး ပ်က္စီးခ်င္ေနျပီမို႔ record လုပ္ခ်င္တာေၾကာင့္ scan လုပ္ရင္းသားကေန တင္ေပးလိုက္တာပါ)။