ထြက္ေျပးခဲ့တာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ..
ေျပးထြက္ခဲ့တာပဲ ျဖစ္ျဖစ္..
တို႔ေတြခ်င္းက ခ်စ္ခဲ့ဖူးၾကသူေတြပါ..။
အဲဒီ ပန္းပြင့္ေတြ..
အဲဒီ ေလေျပ ..
အဲဒီ စီးဆင္းျမစ္ေရေတြ…
အဲဒီ ေတာင္စဥ္ေတာင္တန္းေတြ..
အဲဒီ ရသာရနံံ႔ေတြ..
တို႔ အတူတူ စားသံုးခဲ့ၾက..
ဘာေၾကာင့္ ခု မုန္းၾကမလဲ..။
ဟုတ္ပါျပီကြာ….
ငါက အေ၀းကေန ပူေလာင္ျပ
မင္းက အနီးမွာ ပူေလာင္ရ…
အဲေတာ့ ဘာျဖစ္သလဲကြာ..
ငါတို႔အတူစီးဆင္းခဲ့တဲ့ ေသြးေတြက
အဲလို လားလားမုန္းထားၾကဖို႔လား…။
ငါ့လက္ေတြ အပင္ေတြ ပ်ိဳးဆဲ…
နင့္လက္ေတြလည္း အပင္ေတြ ပ်ိဳးဆဲ ..
ငါ့နံေဘးမွာ အဆင္းတူ ပန္းနီျပာ၀ါေတြ ေဖြး
နင့္နံေဘးမွာလည္း အခ်င္းတူ ပန္းျဖဴျပာ၀ါေတြ ေမႊး
ရင္ခုန္သံ တူသေရြ႕ အိပ္မက္ေတြတူ..
အခ်စ္ေတြ တူသေရြ႕ အႏွစ္ေတြတူ..
အျပံဳးေတြ တူသေရြ႕ အဆံုးေတြတူ..
ျမစ္ဖ်ားခံရာ တူ..
လွ်ိဳေျမာင္ေတာင္တန္း ျဖတ္သန္းရာလည္းတူ…
လာ.. ဟိုးေရွ႕မွာ ခရီးဆံုး ပင္လယ္..
အတူတကြ ဆက္ စီးဆင္းလိုက္ၾကဖို႔ပဲ လိုမယ္…။
No comments:
Post a Comment