သမီးပ်ိဳအေမရဲ႕စာ (၂)

သမီးပ်ိဳအေမရဲ႕စာ ကို ဆက္ဖို႔က ေတာ္ေတာ္ အားေမြးရပါတယ္..။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ က်မ နဲ႔ တျခား သမီးရွင္ေတြ သေဘာ မတူႏိုင္တာေတြ မ်ားႏိုင္လုိ႔ပါပဲ။ ဒီေနရာမွာ ညီမ ခြန္ျမလိႈင္ ေျပာသလို က်မလို စိတ္ထားႏိုင္ဖို႔ ေတာ္ေတာ္ အားေမြးရမယ္ ဆိုတာေလးက ေခါင္းထဲေရာက္လာပါတယ္။ အဲဒါ အမွန္ပါပဲ။ က်မ ကိုယ္တိုင္ အဲလို စိတ္မ်ိဳး ေမြးႏိုင္တဲ့ အဆင့္ေရာက္ဖို႔ အေတာ္ တပင္တပန္း ျဖတ္ခဲ့ရ လို႔ပါပဲ။ သမီး စျပီး စိတ္ကစားတဲ့အခ်ိန္က အသက္ ၁၅ ႏွစ္ျပည့္ဖို႔ လပိုင္းေလာက္အလို… ေႏြေက်ာင္း ေတြ ပိတ္ထားျပီး အခ်ိန္ ပိုေတြ ရွိေနခ်ိန္မွာပါ။

က်မ စိတ္ထင္ေတာ့ သမီးက ပ်င္းေနတာလည္း ပါပါလိမ့္မယ္။ အျပင္လည္း ထြက္စရာ အေၾကာင္းက မရွိ။ စိတ္ကစားစရာကလည္း ရွိေနဆိုေတာ့.. သမီးက အေၾကာင္း အမ်ိဳးမ်ိဳးျပျပီး လည္ခ်င္ ပတ္ခ်င္..။ အေမက အတိုင္းအတာတစ္ခုနဲ႔ ခြင့္ျပဳေပမဲ့ သမီးက အခြင့္အေရးယူ..။ ဒီေတာ့ အေဖက စိတ္တို ဆူပူ..။ အဲဒီ တေလာမွာ က်မကလည္း သားအဖ ၾကားထဲ စိတ္ညစ္ညစ္.. စိတ္ရႈပ္ရႈပ္.. အလုပ္တဘက္ .. တျခား ဗာဟီရေတြ တဘက္ နဲ႔ လူပင္ပန္း .. ဦးေႏွာက္ ပင္ပန္းတာေတြ တိုက္ဆိုင္ျပီး သားအဖ ႏွစ္ေယာက္ စလံုးကို စိတ္တို ေအာ္ဟစ္တာေတြလည္း ျဖစ္ခဲ့ဖူးေသးတာပါ။

အဲဒီရက္ေတြထဲမွာ အင္တာနက္ထဲက ဆယ္ေက်ာ္သက္ျပႆနာနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့စာေတြ ရွာဖတ္.. ကိုယ္တိုင္လည္း ေခါင္းေအးေအးထား အခ်ိန္ေပး စဥ္းစား..။ ေနာက္ေတာ့မွ က်မ ငယ္ငယ္ တုန္း က… ဆိုတဲ့အခ်ိန္ေတြကို ျပန္ေတြး….။
ဒီေတာ့မွပဲ က်မ နဲ႔ သမီး ေသေသခ်ာခ်ာ ေဆြးေဆြးေႏြးေႏြး  ေျပာျပီး ျငိမ္းခ်မ္းေရး ရသြားေတာ့တာပါ။ သိပ္လြယ္တာေတာ့ မဟုတ္ခဲ့ပါဘူး။ အဓိကကေတာ့ သမီး ေသေသ ခ်ာခ်ာ မသိဖူးတဲ့ က်မ ရဲ႕ ငယ္ငယ္ တုန္းက အေၾကာင္းတခ်ိဳ႕ကို ေျပာျပျဖစ္တယ္..။

အသက္ ၁၈ႏွစ္… တကၠသိုလ္ေရာက္ကာမွ ရည္းစားထားတာေတာင္မွပဲ ရည္းစားက စရိုက္ဆိုးဆိုးမို႔ က်မရဲ႕ နာမည္ ဂုဏ္ သတင္း ထိခိုက္စရာ ၾကံဳခဲ့ရဖူးတဲ့အေၾကာင္း..၊ အိမ္ေထာင္က်ျပန္ေတာ့လည္း ကံအေၾကာင္းက မေကာင္းခဲ့တဲ့အေၾကာင္း…။ မရည္ရြယ္ဘဲ မွားတတ္တဲ့အမွားေတြအေၾကာင္း.. ျပီးေတာ့ မွားမွန္း သိသိ နဲ႔ လည္း ဆက္မွား တတ္တဲ့ အေၾကာင္းေတြ ေျပာျဖစ္ပါတယ္။ သမီး နားလည္ ႏိုင္မယ့္ အရိုးရွင္းဆံုး ဗမာ စကား နဲ႔ အေျပာမွာ ဘယ္လိုအဖြဲ႔အႏြဲ႔မွ မပါေပမဲ့ သမီးက နားေထာင္ရင္း မ်က္ရည္ က်ပါတယ္။ ျပီးေတာ့ ေမေမ သနားပါတယ္.. တဲ့။

ေမေမ ေျပာခ်င္တာက လူ႔ဘ၀မွာ အခ်ိန္ အမ်ားၾကီးရွိတယ္.. ရည္းစားထားတာက ျပႆနာ မဟုတ္ ဘူး။ ဒါေပမဲ့ အခ်ိန္မတန္ေသးဘဲနဲ႔ စိတ္ရႈပ္ရတာ.. အဓိပၸါယ္ မရွိ ဘူး.. ေမေမ့ တုန္းက ခုလို ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ေျပာျပမယ့္ သူ မရွိေတာ့ ေမေမက သိပ္လည္း မစဥ္းစားဘူး.. ။ ခု သမီးမွာ ေမေမ ရွိတာပဲ.. ျပီးေတာ့ သမီးေရွ႕မွာ ကိုကိုၾကီး ဘယ္လိုေနလဲ .. ေတြ႔တယ္ ဟုတ္..။ ေမေမတို႔ မိသားစုမွာ ဘာ စိတ္ဆင္းရဲစရာမွ မရွိဘူး..။ သမီးက ေမေမတို႔အတြက္ Princess ေလး..။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ သမီးက ခိကနဲေတာင္ ရယ္လိုက္ေသး တယ္။ အံမယ္.. ရယ္မေနနဲ႔ တကယ္ေျပာတာ.. လို႔ တမင္ ခပ္တည္တည္ လုပ္ျပီးေျပာရပါတယ္။ တကယ့္ကို ရုပ္ရွင္ေတြထဲကအတိုင္း က်မက ကိုယ့္စိတ္ကို ေသခ်ာ ထိန္းေက်ာင္းျပီး သမီးကို ေလေျပ နဲ႔ ေျပာရတာပါ။ အဲဒီစကား၀ိုင္းေတြရဲ႕ ေနာက္မွာမွ သမီးက က်မကို စကားေကာင္းေကာင္း ေျပာလာ ျပီး က်မကလည္း သမီးကို လိုက္ေလ်ာ သင့္သေလာက္ လိုက္ေလ်ာျဖစ္ခဲ့ေတာ့တာပါ။ ဒါေပမဲ့ ဇာတ္လမ္းက ဆက္ရန္ေတြ ရွိေနပါေသးတယ္။ ခုမွ သမီးက ၁၅ ႏွစ္..ေလ။

++++++

တကယ္ေကာ က်မက ဆယ္ေက်ာ္သက္သမီးနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ ခုခ်ိန္မွာ စိတ္ေအးေနျပီလား..။ ဘယ္ ဟုတ္ပါ့မလဲ..။ ကိုယ္တိုင္ မလိုက္ႏိုင္တဲ့ လိုက္လို႔ မရတဲ့ ေက်ာင္း ပေရာဂ်က္ေတြ ထဲမွာ ပေရာဂ်က္က တကယ္ ဘယ္အခ်ိန္ျပီးသလဲ…။ ေက်ာင္းမွာပဲ တခ်ိန္လံုးမွ ရွိရဲ႕လား။ မၾကာမၾကာ ၾကားဖူးေနတဲ့ အထက္တန္းေက်ာင္းက လြန္က်ဴးၾကတဲ့ ဆယ္ေက်ာ္သက္စံုတြဲ ျပႆနာေတြ နဲ႔ ဆယ္ေက်ာ္သက္ ကိုယ္၀န္ေဆာင္ ျပႆနာေတြ .. ဆယ္ေက်ာ္သက္အခ်င္းခ်င္း ေခ်ာက္တြန္း အေကာက္ၾကံ တတ္တဲ့ ျပႆနာ ေတြ။ ျပီးေတာ့ ေပါမ်ား လွတဲ့ မုဒိန္းမႈ နဲ႔ ျပန္ေပးဆြဲျပႆနာေတြက က်မကို ေန႔တိုင္း ေျခာက္ လွန္႔ေနတဲ့ ပူပန္မႈေတြေပါ့။ သမီး အိမ္ျပန္ေနာက္က်တိုင္း (သမီးက ေက်ာင္းစာ ကိစၥလို႔ ေျပာ ေပမဲ့) သမီး ေက်ာင္းမွာလား..။ ဘယ္သူေတြ ရွိသလဲ…။ ဘယ္အခ်ိန္ျပီးမွာလဲ..။ ဘဘ လာၾကိဳ မယ္ ေနာ္… ဆိုတဲ့ ေမးခြန္းေတြကို မယံုသကၤာဟန္မ်ိဳး မေပါက္ေအာင္ ေပါ့ေပါ့ပါးပါး ဟန္ လုပ္ျပီးေတာ့ ေမး ရပါ တယ္။

ဒီၾကားထဲမွာေတာ့ သူ ေက်ာင္းစာလုပ္ရင္းေတာင္မွပဲ တယ္လီဖုန္းနဲ႔ တခ်ိန္လံုး Text Message ပို႔ေနတတ္ တာ မ်ိဳးကို လႊတ္ထားရပါတယ္။ သူ ေက်ာင္းစာေတြမွာ အဆင့္က် မသြားဘဲ Grade A ရေနတာကို ဂရုတစိုက္ ခ်ီးက်ဴးရင္း.. အျမဲ ေစာင့္ၾကည့္ရသလို.. လစဥ္ ပံုမွန္ရာသီ ေပၚရဲ႕လား ဆိုတာကိုလည္း မသိမသာ ေစာင့္ၾကည့္ေန ရပါတယ္။ က်မ သမီးကို ဘယ္ေလာက္ပဲ ယံုယံု… ဆယ္ေက်ာ္သက္ ပတ္၀န္းက်င္ ရဲ႕ ဓေလ့စရိုက္ လႊမ္းမိုး ရိုက္ခတ္တတ္မႈ နဲ႔ ေသြးသားလႈံ႕ေဆာ္တတ္မႈကိုေတာ့ က်မ သတိမထားဘဲ ေနလို႔ မရဘူး မဟုတ္ လား။ ျပီးေတာ့ အေမက အဲလို မ်က္ေျခမျပတ္တာကိုလည္း သူသိေအာင္ စကားတေျပာေျပာ လုပ္တိုင္း ထည့္ထည့္ ေျပာရပါတယ္။ ေနာက္တခုက က်မတို႔ မျမင္ႏိုင္တဲ့ ကံၾကမၼာဆိုတာကလည္း ဘာမွန္း ၾကိဳသိႏိုင္တာမဟုတ္.. ။ ကဲ.. ဒီေလာက္ဆို ရျပီတဲ့လား။

ဘယ္ဟုတ္ပါ့မတုန္း.. တခ်ိန္တည္းမွာ သမီးအေဖကိုလည္း ႏွစ္သိမ့္ေဆြးေႏြး ပညာေပးေတြ လုပ္ေနရ ေသး တာပါ..။ သမီးက ငယ္ငယ္ကတည္းက အေဖ့သမီးျဖစ္ခဲ့ေတာ့ အေဖလုပ္သူက သမီးကို ကေလး ေလး ပဲလို႔ ထင္တာ..။ ျပီးေတာ့ သမီးကဆို ဘဘ မရွိရင္ သမီးတို႔ ဘယ္လိုမွ ေနလို႔ရမွာမဟုတ္ဘူး လို႔ ခဏခဏ ေျပာတဲ့ သမီး..ေလ။ ဒါေၾကာင့္ သမီးနဲ႔အေဖ နားလည္မႈ မလြဲေစေရးကလည္း သိပ္အေရးပါ ပါတယ္။



ျပီးေတာ့ အေဖက ေယာက်္ားမို႔ မိန္းကေလးေတြ အရြယ္ျမန္ျမန္ ေရာက္တတ္ တာကို သိပ္နားမလည္ႏိုင္ တတ္ တဲ့အခါ သမီးအတြက္ ေတာ္ေတာ္ ခံစား ပါတယ္..။  ေနာက္ဆံုး.. က်မက သမီးအေဖကို ေဆးဆံုး ေပး ထား ရပါ တယ္.. ။ ဒါကလည္း က်မ အေၾကာက္ဆံုး (အေမတိုင္း မိဘတိုင္းအေၾကာက္ဆံုး) ဆိုေပမဲ့ ျပင္ဆင္ ထား ရမယ့္ ကိစၥ ပါ.. တကယ္လို႔ တခုခု မိုက္မိုက္မွားမွား ျဖစ္ျပီး.. သမီးေလး အရြယ္မတိုင္ဘဲ အိမ္ေထာင္က် သြားခဲ့ရင္.. ဒါမွမဟုတ္… ကိုယ္၀န္ရွိတာမ်ိဳး ျဖစ္သြားခဲ့ရင္.. ဘာလုပ္ၾကမလဲ… ဆိုတာ ေတြ အထိ ေတြး ထား ျပင္ထားရပါတယ္။

+++++++

အဲဒီအျပင္ ဘယ္ေနရာမွာပဲျဖစ္ျဖစ္.. ဘယ္အရြယ္မွာပဲ ျဖစ္ျဖစ္.. ကမၻာေလာကၾကီး မျငိမ္းခ်မ္းေသးသေရြ႕ .. အမ်ိဳးသမီးေတြကို အႏိုင္က်င့္စရာလုိ႔ ျမင္သူေတြ ရွိေနေသးသေရြ႔ကေတာ့ သမီး မိန္းကေလးေမြးထားရတဲ့ အပူကို က်မတို႔က ေသတဲ့အထိ သယ္ပိုးသြားရမွာပါပဲ။ က်မတို႔ေမြးလို႔ လူျဖစ္လာရမွေတာ့ က်မတို႔က တတ္ႏိုင္သေလာက္ တာ၀န္ယူရ.. တာ၀န္ေက်ၾကရ မွာေလ။ အဲဒီအခါ.. က်မရတဲ့အေျဖက တစ္ခုတည္း ပါ…။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္… က်မတို႔က သမီးေဘးမွာ အျမဲ မားမားမတ္မတ္ ရပ္ေနရမွာ…… ဆိုတဲ့ အေျဖ တစ္ခုတည္းပါပဲ။

++++++++

ဂၽြန္ ေရ...

ဒီေန႔ေတာ့ သူ႔ကို သတိအရဆံုးေပါ့..။

သူ႔ကို က်မစသိတာက က်မအရြယ္နဲ႔ဆိုရင္ အေတာ္ေစာတယ္ ေျပာရ မယ္၊ ထံုးစံအတိုင္း က်မအေဖဆီက စရေတာ့မွာပဲ။

က်မနဲ႔အေဖက အသက္ ၂၀ပဲ ကြာတာမို႔ တခါတေလ သူငယ္ခ်င္းလိုပဲ..။ က်မ တို႔ေခတ္မွာ ၈တန္းက အစိုးရ စစ္။ အဲဒီမွာ က်မ အဆင့္ေကာင္းေကာင္းနဲ႔ ေအာင္လို႔ ဆိုျပီး အေဖက က်မ ပူဆာထားတဲ့ ဂစ္တာ ၀ယ္ေပး တယ္။ မွတ္မိ ေသးတယ္။ လိုက္၀ယ္ေပးတာက ေဖေဖ့ဌာနမွာ အလုပ္ လုပ္တဲ့ အဆိုေတာ္ စႏၵယား ကြန္းေဇာ္…။ အဲဒီေခတ္ က အင္မတန္ နာမည္ၾကီးတဲ့ က်င္စု အိုး ကိုမွ ၀ယ္ေပးတာ။ ဆိုေတာ့ ဂစ္တာ စသင္တာ စႏၵယား ကြန္းေဇာ္ နဲ႔။ ေနာက္ေတာ့ စာအုပ္ၾကည့္တီးလိုက္.. အစ္ကိုေတြ တီးတာ ၾကည့္ လိုက္ေပါ့။ ဒီၾကားထဲ တခ်ိဳ႕သီခ်င္းေတြ အတီး သင္ေပးတာက ခု တူေဒးစာအုပ္တိုက္ပိုင္ရွင္ ေဒါက္တာ သာထြန္းဦး..။ သူတို႔မိသားစု နဲ႔ က်မတို႔မိသားစုက အေပၚထပ္ ေအာက္ထပ္.. ေဆြမ်ိဳး လို ေန ခဲ့ၾကတာ။ ဆိုပါေတာ့ စိုင္းထီးဆိုင္သီခ်င္းေတြ စတီးေတာ့ သဘာ၀ သီခ်င္းတို႔.. ခိုင္ထူးရဲ႔ စိုးစံစားေစ တို႔ ေပါ့။ ဒီၾကားထဲ ဂစ္တာ လုလုတီးတာက အေဖပါ။ သူက ဂစ္တာအတီး ေကာင္း မဟုတ္ေပမဲ့ အဆိုးၾကီးေတာ့လည္း မဟုတ္ ပါဘူး။ အဲဒီအခ်ိန္ သူတီးတဲ့သီခ်င္းေတြက Linda Ronstadt ရဲ႕ Blue Bayou တုိ႔ .. Beatles ရဲ႕ Yesterday တို႔ဗ်..။ တခါတခါ ဆိုခ်င္လြန္းလို႔ မတီးတတ္ တီးတတ္နဲ႔ တီးတာကေတာ့ ဒီ Imagine ေပါ့။ က်မကေတာ့ အားေပးတယ္.. ေဖေဖ့ Imagine ကလည္း ကင္းတဲက သံေခ်ာင္းေခါက္တာ က်ေနတာပဲလို႔..။ 

တကယ္ေတာ့ အဲဒီအခ်ိန္မွာ က်မကို အိမ္စာလုပ္ခိုင္းျပီး ဂစ္တာကို အေဖက ယူတီးေနလို႔ေလ…။

ေျပာခ်င္တာက အဲဒီတုန္းကတည္းက က်မကိုယ္တိုင္လည္း အိမ္စာလုပ္ရင္း သခ်ၤာတြက္ရင္း အေဖဆိုေနက် သီခ်င္းေတြကို နားရည္၀ျပီး ၾကိဳက္တတ္ခဲ့တာ..။ အေဖက John Lennon ကို သိပ္ၾကိဳက္တာ။ သူ ျငိမ္းခ်မ္းေရး ကိစၥလုပ္တာေတြဆို သိပ္သေဘာက်တာေပါ့။ ယိုကိုအိုႏို နဲ႔ ႏွစ္ေယာက္ ဗီယက္နမ္စစ္ ရပ္စဲေရး ဆႏၵျပၾကတဲ့ ပံုေတြကို Time တို႔ Newsweek တို႔ မဂၢဇင္းေတြထဲကေနျဖတ္ျပီး ပိုစတာေတြလို ပန္းခ်ီကားေတြလို လုပ္သိမ္း တယ္၊ John Lennon က တကယ့္ Artist လို႔ ခဏခဏေျပာတယ္။ ဒီေတာ့ အေဖက ယိုကိုအိုႏို ကိုလည္း သိပ္ၾကိဳက္ ေတာ့တာေပါ့။ က်မကိုလည္း အဂၤလိပ္သီခ်င္းေတြ နားေထာင္တဲ့အခါ တခါတည္း နားလည္ေအာင္ ၾကိဳးစားဖို႔ အျမဲေျပာတာမို႔ က်မခမ်ာ သီခ်င္းေတြကို ေသေသခ်ာခ်ာ နားေထာင္ရေတာ့တယ္။ အေဖက သီခ်င္းစာအုပ္ေတြ လည္း ၀ယ္လာေပးတာမို႔ အဲဒီကတည္းက သီခ်င္းေတြ က်က္ခဲ့တာ။ Imagine ကို ၾကိဳက္ခ်ိန္မွာ Blue Bayou ကို ၾကိဳက္တဲ့ က်မက Country road,Take me home ကိုလည္း ၾကိဳက္တတ္ျပီ။ အဲဒီအခ်ိန္ေတြတုန္းက Grammy  Award ရတဲ့ You light up my life .. သီခ်င္းကိုေတာင္ ခံစားတတ္ေနတာမို႔ အသက္ ၁၅ ႏွစ္မွာ ေကာင္းေကာင္း ရင္ခုန္တတ္ေနျပီဆိုပါေတာ့။

အဲဒီတုန္းကေတာ့ Beatles ေတြ ရဲ႕ သီခ်င္းေတြ အေတာ္ မ်ားမ်ားကို ၾကိဳက္တာ မွတ္မိတယ္။ ေနာက္ ABBA, Boney M , Bee Gees  က်မေခတ္လိုလို အေဖ့ေခတ္ လိုလို နဲ႔ပဲ က်မက အဲလို သီခ်င္းေတြနဲ႔ ေနခဲ့တာ။ ၁၉၈၀ ဒီဇင္ဘာလဆန္းထဲ… က်မ ေကာလိပ္ ပထမ ႏွစ္ တက္ျပီ..။ အဲဒီေန႔က ဒီဇင္ဘာ ၈ရက္ေန႔ ည.. အေဖက တကယ္ၾကီးကို စိတ္ထိထိခိုက္ခိုက္နဲ႔ ေျပာတယ္။ John Lennon အသတ္ခံရတယ္ တဲ့။ အဲဒီည .. အေဖက အိမ္မွာ ကက္ဆက္ေလးနဲ႔ Beatles သီခ်င္းေတြ ဖြင့္တယ္။ က်မ မွတ္မိေနတယ္.. ။ အေဖ အဲလို စိတ္မေကာင္း ျဖစ္တာ အဆိုေတာ္ စိန္လြင္ ေလယာဥ္ပ်က္က်လို႔ ဆံုးတုန္းက တခါ..။ က်မအေဖက အဲလို ခံစားသူ..။

က်မ ကေတာ့ ဂၽြန္မရွိေတာ့တာကို အေဖ့ထက္ ႏွစ္ ၃၀ေလာက္ ေနာက္က်ျပီးမွ ပို စိတ္ထိခိုက္တတ္ လာခဲ့ တာပါ၊

ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ ဂၽြန္႔ကို သတိရလြမ္းဆြတ္ရေလာက္ေအာင္ ဂၽြန္ မုန္းခဲ့တဲ့ စစ္ေတြက က်မတို႔ ၀န္းက်င္မွာ ပိုပိုျပီး ထူေျပာလာတာမို႔ပါပဲ။

ျပီးေတာ့ အဲဒီ စစ္ေတြကို က်မကလည္း သိပ္မုန္းတယ္ေလ.. ဂၽြန္။

ဂၽြန္ကေတာ့ စစ္ေတြကုိ မလိုလားေၾကာင္း ၁၉၇၀ ႏွစ္ေတြကတည္းက ေျပာခဲ့တာပါေလ..။

Imagine there's no heaven 

It's easy if you try

No hell below us 

Above us only sky 

Imagine all the people 

Living for today...

 +++++++

ဂၽြန္ စိတ္ကူးယဥ္သလို ဘာတိုင္းျပည္.. ဘာနယ္နိမိတ္.. ဘာလူမ်ိဳး.. ဘာ ဘာသာေရးအစြဲမွ မရွိတဲ့ ကမၻာ ဆိုရင္ သိပ္ေနလို႔ ေကာင္းမွာပဲလို႔..။ ဒါေပမဲ့ ျငိမ္းခ်မ္းတဲ့ တရားကိုယ္ သေဘာေတာ့ ရွိဖို႔ လိုမွာေပါ့ ေနာ္။ ဒါမွပဲ လူတိုင္းက ဘာကိုမွ မမက္ေမာ.. မလုယက္.. မဖ်က္ဆီး .. မသတ္ျဖတ္ဘဲ ျငိမ္းခ်မ္းျခင္းထဲ ေမြ႔ေလ်ာ္လို႔ အႏုပညာ ေတြသာ ဖန္တီးၾကမယ္.. မေကာင္းဘူးလား..။ အႏုပညာသမားစစ္ရင္ေတာ့ ျငိမ္းခ်မ္းေရးကို ခ်စ္မွာပဲ လို႔လည္း ယံုတယ္..။ ဟုတ္တယ္မို႔လား ဂၽြန္ …။

Imagine there's no country 

It isn't hard to do 

Nothing to kill or die for 

And no religion too 

Imagine all the people 

Living life in peace...

++++++++

အတူတူပါပဲ ဂၽြန္ရယ္.. က်မကိုလည္း ခပ္ေၾကာင္ေၾကာင္ ခပ္ေပ်ာ့ေပ်ာ့ေကာင္လို႔ ေျပာၾကတာပါပဲ..။ ဥပမာ ကိုယ့္ကို ထိပါးရမ္းကားထားသူေတြကိုလည္း အလြယ္ ခြင့္လႊတ္ျပံဳးျပႏိုင္သတဲ့။ ဘယ္လို ဥစၥာ ပစၥည္းမွလည္း မမက္ေမာဘူး တဲ့။ တကယ္ေတာ့ အဲလို ေနႏိုင္ဖို႔ ဘယ္ေလာက္အတိုင္းအတာထိ ရင္းထားခဲ့ရဖူးသလဲ.. နာက်င္ခံခက္ခဲ့ရျပီလဲဆိုတာကို သူတို႔ေတြ နားမလည္ႏိုင္ၾကတာပါ..။ တကယ္လို႔ သူတို႔သာ နားလည္ျပီ ဆိုရင္ေတာ့ က်မတို႔အားလံုး သီခ်င္းတပုဒ္ကို အတူဆိုၾကဖို႔သာ..။

You may say I'm a dreamer 

But I'm not the only one 

I hope someday you'll join us 

And the world will be as one

+++++++

ဒါေပမဲ့ ဂၽြန္ေရ… ခု ကမၻာၾကီးကေတာ့ျဖင့္ ၾကာေလေလ.. ပိုဆိုးေလေလ..။ ျငိမ္းခ်မ္းမႈဟာ ေနရာအႏွံ႔မွာ အျခိမ္းေျခာက္ ခံေနရတယ္ … ။ ေမတၱာတရားက အေစာ္ကား ခံေနရ တယ္..။ ဂုဏ္သိကၡာေတြက အေလွာင္ ေျပာင္ ခံေနရတယ္…။ နည္းပညာေအာက္မွာ အသိပညာေတြက မွိန္ေဖ်ာ့..။ လက္နက္မ်ိဳးစံုေအာက္မွာ လူ႔အသက္တာ ဆိုတာေတြ က စမ္းသပ္ပစ္ကြင္းေတြျဖစ္လာ..။ တန္ဖိုးဆိုတာကလည္း အဖိုးတန္မႈ မဟုတ္ ေတာ့။ အခ်စ္ဆိုတာက အသက္ရႉသံျပင္းျပင္းနဲ႔ ေလာဘ.. လို႔ အဓိပၸါယ္ ထြက္လာျပီ။  ပိုဆိုးတာက တခ်ိဳ႕ အႏုပညာေတြကို ဟားစရာ ရႈတ္ခ်စရာလို႔ သတ္မွတ္လာၾကတဲ့ ကိစၥပဲ.. ။ ေျပာၾကတာေတာ့ ကမၻာၾကီးက ရြာၾကီးျဖစ္လာျပီဆိုပဲ ဂၽြန္ရယ္..။ အင္း က်မျမင္တာေတာ့ ကမၻာၾကီးက ရြာေလာက္သာသာ နီးစပ္လာခ်ိန္မွာ အမုန္မီးေတြ အလြယ္တကူ ကူးစက္လာတာသာ ရွိတာပဲ ျမင္ပါတယ္။ ေမတၱာတရား ကေတာ့ျဖင့္ ကူးစက္ခဲ ေလျခင္း ဂၽြန္ေရ…။ အဲဒီအခါ က်မမွာ ဂၽြန္႔ကို လြမ္းဆြတ္မိတာကလြဲလို႔ ေျဖ ေျပစရာမရွိ…။

Imagine no possessions 

I wonder if you can 

No need for greed or hunger 

A brotherhood of man 

Imagine all the people 

Sharing all the world...

+++++

က်မတို႔ရဲ႕ ဗုဒၶကေတာ့ ေျပာထားတယ္ ဂၽြန္.. ကိုယ္တစ္ဦးခ်င္း ေကာင္းဖို႔ အဓိက လုပ္ပါ တဲ့။ ဟုတ္တာေပါ့ ေနာ္.. အဲလို လူအမ်ားၾကီးက တစ္ဦးခ်င္းေကာင္းဖို႔ လုပ္လာရင္ လူေကာင္းေတြ အမ်ားၾကီး အမ်ားၾကီး ရွိလာ မွာ…။ အဲလိုနည္းနဲ႔ပဲ တစက္တေပါက္ခ်င္းစုရာက ေအးျမတဲ့ ေရျပင္ၾကီး.. သဲတစ္ပြင့္ခ်င္း စုရာက သာယာ ျပန္႔ပ်ဴးတဲ့ သဲေသာင္ျပင္ၾကီးလို… ေပ်ာ္စရာ ကမၻာၾကီး ျဖစ္လာမွာေပါ့ေနာ္..။

အင္း.. ေျပာႏိုင္ပါတယ္..။ က်မတို႔ စိတ္ကူးယဥ္ အိပ္မက္ မက္ေနတယ္.. လို႔။

ဒါေပမဲ့ ဒီလို ျငိမ္းခ်မ္းေရး စိတ္ကူးယဥ္ အိပ္မက္ မ်ိဳးေတာ့ လူတိုင္း လူတိုင္း လူတိုင္း ကိုေတာင္ မက္ေစခ်င္တာပါေနာ္.. ဂၽြန္ရယ္….

You may say I'm a dreamer 

But I'm not the only one 

I hope someday you'll join us 

And the world will live as one

https://www.youtube.com/watch?v=yRhq-yO1KN8

+++++

John Lennon ရဲ႕ ၇၄ ႏွစ္ျပည့္ ေမြးေန႔ (ေအာက္တိုဘာ ၉ ရက္ ၁၉၄၀) အတြက္ သတိတရ…

Photo credit to http://justin-stroh.blogspot.com/2014/06/john-lennons-false-vision-of-peace.html

သမီးပ်ိဳအေမ အေနနဲ႔ ေရးတဲ့စာ

ဒီတေလာေလးမွာ အရင္က ဘေလာ့ဂါအဖြဲ႔သားေတြက ဘေလာ့ေလးေတြကို လြမ္းလြမ္းဆြတ္ဆြတ္နဲ႔ ျပန္ အသက္သြင္းဖို႔ ၾကိဳးစားလာၾကတာ ေတြ႔ပါတယ္။ အရင္ကလိုပဲ Tag လုပ္ျပီး အခ်င္းခ်င္း စာေရးျဖစ္ေအာင္ လႈပ္ႏိႈးၾကပါတယ္၊ က်မကို ေလႏုေအးေလး မတန္ခူး http://laynuaye.blogspot.com/ က လွမ္း Tag လိုက္ေတာ့ သူ႔ရဲ႕ Post 'စာေလးတစ္ေစာင္'ကို ဖတ္ရင္း လက္ေရးစာေလးေတြအေၾကာင္း ေရးခ်င္သြား..။ ေနာက္ေတာ့ ညီမေလး ခြန္ျမလိႈင္ ရဲ႕ 'အေမတစ္ေယာက္ရဲ႕ အႏုပညာ' ကို ဖတ္ရေတာ့ က်မ Facebook မွာ ေရးဖူးခဲ့တဲ့ 'သမီးပ်ိဳအေမ အေနနဲ႔ ေရးတဲ့စာ' ေလးကို Blog မွာ မတင္ရေသးတာမို႔ ဒါေလးပဲ နည္းနည္းပါးပါး မြမ္းမံ တည္းျဖတ္ျပီး တင္ခ်င္လာျပန္။ ျပီးေတာ့ ခြန္ျမလိႈင္လိုပဲ အပိုင္း(၂)ကေလးပါ ဆက္ခ်င္စိတ္ေပၚလာ။ ဒါနဲ႔ပဲ Tag တဲ့ ညီမေတြလည္း စိတ္ခ်မ္းသာ.. ကိုယ္လည္း အလုပ္လုပ္ျဖစ္ရေအာင္ ေလာေလာဆယ္ေတာ့ အပိုင္း(၁) ကေလး အရင္တင္လိုက္ပါတယ္ေနာ္...။

++++++

သားသမီး ၃ေယာက္ ေမြးထားတဲ့ အေမတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ က်မ ကေလးေတြကို ဘာျဖစ္ေစခ်င္ သလဲလို႔ ခုေနမ်ား ေမးလာရင္ က်မမွာ ေျဖစရာတစ္ခုပဲ.. တစ္မ်ိဳး ပဲ ရွိပါတယ္။ “သူတို႔ဘ၀ကို သူတို႔ ေက်နပ္တဲ့
အေနအထားမ်ိဳး ရၾကေစခ်င္တယ္” ဆိုတာပါပဲ။ သူတို႔ လုပ္ ခ်င္တဲ့ အလုပ္မ်ိဳးနဲ႔ ေပ်ာ္တဲ့ ဘ၀.. အဲဒါဆို လံုေလာက္ျပီ။ ဘာျဖစ္လို႔ က်မ အဲလို သေဘာထား ႏိုင္တာလဲဆိုေတာ့ ေဆး တကၠသိုလ္ ရမွ.. အီကိုရမွ လို႔ မရွိခဲ့တဲ့ မိဘေတြေၾကာင့္ က်မ ဘ၀ တေလွ်ာက္လံုး ကိုယ္ၾကိဳက္တဲ့ ျမန္မာစာေက်ာင္းသူ ဘ၀ထဲ.. ခုခ်ိန္ထိ ျမန္မာစာနဲ႔ပဲ သက္ေမြး ၀မ္း ေက်ာင္းေရာ ဂုဏ္သိကၡာေတြကိုပါ ခံစားေနရ တာေတြေၾကာင့္ (ကံတရားေၾကာင့္လည္း ပါတယ္ဆိုရင္လည္း အဲဒီ ကံ တရားကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္)။ အဲဒီလို ကံေကာင္းတာမ်ိဳး က်မ သားသမီးေတြကိုလည္း ရေစခ်င္ တာပါပဲ။

 +++++

ခုတေလာမွာေတာ့ သမီးက သိသိသာသာ အရြယ္ေရာက္လာပါတယ္။ သားၾကီး ၁၄ ႏွစ္သားတုန္းက ကေလးလို ေဆာ့တုန္း။ သမီးကေတာ့ အသက္၁၄ႏွစ္ေက်ာ္လာတာနဲ႔ တကယ့္ ျမီးေကာင္ေပါက္ပံုစံ ျဖစ္လာ ပါတယ္။ သမီးအေဖ ‘ကိုတိက်’ က ျမီးေကာင္ေပါက္သမီးရဲ႕ လြတ္လပ္ပ်ံ၀ဲခ်င္စိတ္ေတြ အမူအရာေတြကို မ်က္ေစာင္းတခဲခဲမို႔ ဟန္႔ထားရပါတယ္။ ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ သမီးတို႔အေဖ ကိုတိက် က တကယ့္ ဗမာအေဖ ပီပီသသ..။ သမီးျမီးေကာင္ေပါက္က အေမရိကန္ဆယ္ေက်ာ္သက္မ..။ ေတြ႔ေတာ့ ေနပါျပီ။ အေမ က်မ ကေတာ့ ကိုယ္တိုင္ ဆယ္ေက်ာ္သက္အရြယ္ ျမီးေကာင္ေပါက္မ အေနအထားကို ေက်ာ္ျဖတ္ခဲ့တာမို႔ေရာ.. က်မက သမီးအေဖထက္ ပိုေခတ္မီတဲ့ အေမ (ေျပာရရင္ ဗမာသိပ္မဆန္တဲ့ အေမ ဆိုပါေတာ့) မို႔ .. သမီးနဲ႔ အေဖၾကားမွာ ညွိႏိႈင္းေရးမႉးလုပ္ရပါတယ္။

သမီးက သူ႔အရြယ္အတိုင္း စိတ္၀င္စားတဲ့ ေကာင္ေလးရွိျပီ။ ဒါကို အေဖက လက္မခံႏိုင္။ သမီး ၁၅ ႏွစ္မ.. ကို ကိုယ္က ကေလးလို႔ ထင္ေနတုန္းမွာ သူ႔အရပ္ ၅ေပ ၆လက္မ နဲ႔ အပ်ိဳစိတ္၀င္တာ ပံုမွန္ပဲ။ သမီး အေဖက.. ညည္းသမီးေတာ့ ငါၾကည့္မရေတာ့ဘူးလို႔ ဗမာအဖိုးၾကီးေတြလို ဗ်စ္ေတာက္ ဗ်စ္ေတာက္.. ။ ျပီးေတာ့ သမီးကို မ်က္ႏွာထားၾကီးနဲ႔ ၾကည့္ ၾကည့္ ေန။ သမီး ‘မအေမရိကန္’ ကလည္း အေဖ သူ႔ကို ျပႆနာ ရွာတယ္ လို႔ ထင္။ ဒါက အဆန္းမွမဟုတ္ဘဲ ေပါ့.. သမီးက High School ေတာင္ေရာက္ေနျပီ လို႔ ပါေသး။ အင္တာနက္ မွာ ၾကည့္ၾကည့္ေမေမ.. ဒီမွာ အသက္ ၁၂ႏွစ္ ေက်ာ္ရင္ Hangout ထြက္လို႔ Date ထြက္လို႔ ရျပီ.. တဲ့။ သူနဲ႔ ခ်ိတ္တိတ္တိတ္ေကာင္ေလးကလည္း ခပ္ တည္တည္ပဲ အိမ္လာလည္.. ျခံထဲ ထိုင္ စကားေျပာၾက..။ ရည္းစား ဟုတ္မဟုတ္ မေသခ်ာေပမဲ့ ကိုယ္ကေတာ့ ၾကည့္ရခက္ေနတာ အမွန္ေပါ့၊ ဒါေပမဲ့ ကိုယ့္မ်က္စိေအာက္မွာေနတာ အေကာင္းဆံုးလို႔ပဲ ႏွလံုးသြင္းရပါတယ္၊ ျပီးေတာ့ ခဏခဏ လာေနတာမ်ိဳးလည္း မဟုတ္ေတာ့ သိပ္မဆိုးပါဘူးေလလို႔ ေတြးရပါတယ္။

ျပီးေတာ့ ေခ်ာ့တလွည့္ ေခ်ာက္တလွည့္နဲ႔  ‘သမီးက ဗမာမိန္းကေလးေနာ္..။ ေမေမတို႔က အတိုင္း အတာ တစ္ခုထိ အလိုလိုက္ထားတယ္ေလ။ ေကာင္ေလး နဲ႔ ႏွစ္ေယာက္တည္း သြားတာမ်ိဳးေတာ့ ခြင့္မျပဳ ဘူး ေနာ္..။ သမီး သူငယ္ခ်င္းေတြပါ ပါရမယ္.. ေဖေဖ လိုက္ပို႔မယ္.. လာၾကိဳ မယ္..။ ေမေမ မုန္႔ဖိုး လည္း ေပး မယ္..။ ျပီးေတာ့ ေက်ာင္းမွာ အဆင့္လည္း မက် ရဘူး..။ အဲဒါ ေမေမ့ကို ကတိေပးရင္ ေမေမ ေဖေဖ့ ကို ေျပာေပးမယ္။ ေသာၾကာ ညေနတစ္ရက္ ေပးထြက္မယ္..” ။ အဲလိုေတြ ညွိရပါတယ္။

+++++++

တကယ္ေတာ့ သမီး က ဆိုးလွတာမဟုတ္ေၾကာင္းေတာ့ သမီးေဖေဖကို ေျပာရပါတယ္၊ ဘာလို႔ဆို က်မ အသက္ ၁၄ ႏွစ္မွာ.. ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ကို ေသေသခ်ာခ်ာ စိတ္၀င္စားတတ္ေနခဲ့တာ ခုထိ မေမ့ပါ။ အဲဒီေကာင္ေလးက အဲဒီအခ်ိန္မွာတုန္းက အေတာ္ဆိုးတယ္လို႔ နာမည္ၾကီးတာမို႔ က်မအေမ ခမ်ာ ေတာ္ေတာ္ စိတ္ပူခဲ့ရတာ မွတ္မိပါတယ္။ က်မက အေမ့ကို စိတ္ေတြေကာက္.. စကားမေျပာႏိုင္ ဘာမေျပာႏိုင္ေတာင္ ရွိခဲ့ေသးတာပါ.။ သမီးကေတာင္ က်မေလာက္ မဆိုးေသး။ ဒီေနရာမွာ ေျပာျပခ်င္ တာက အဲဒီတုန္းက သမီး အျဖစ္ ခံစားခ်က္ ၊ အေတြး နဲ႔ ခု အေမ တစ္ေယာက္ အေနနဲ႔ ခံစားခ်က္ကို က်မ ယွဥ္ၾကည့္မိတဲ့ အေၾကာင္းပါ။

က်မတုန္းက က်မအေမက က်မကို ေတာ္ေတာ္ဆူပူခဲ့တာမွာ အဲဒီေကာင္ေလး ဘယ္လိုဆိုးေၾကာင္း နဲ႔ က်မ ဒုကၡေရာက္သြားမယ္ ဆိုတာေတြေပါ့။ က်မကလည္း စိတ္တိုလိုက္တာ..က်မ ဘာလုပ္မွာ မို႔လို႔ လဲ.. ေပါ့။ အေမက က်မ ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္နဲ႔ ဖ်က္မရႏိုင္တဲ့ အမွားမ်ိဳး တစ္ခုခု မွားသြားမွာ စိုးေနခဲ့မွန္း က်မက သမီး အေနနဲ႔ မသိခဲ့ပါ။ က်မကလည္း အဲဒီအရြယ္မွာ ကိုယ့္ဘာသာ ေသခ်ာေနတာက ဘာမွ ဆိုးဆိုး၀ါး၀ါး မလုပ္ဘူးဆိုတာေပါ့။ ဒီလိုနဲ႔ အေမနဲ႔ က်မၾကား ျပႆနာေတြအမ်ားၾကီး ျဖစ္ခဲ့ၾကတာ.. အေမ့ကိုမ်ားဆို အျမဲတမ္း ရန္လိုလို႔...။ အဲဒီ ၁၄ ႏွစ္ ၁၅ ႏွစ္ အရြယ္ေပါ့။ ေျပာရရင္ က်မက သမီးအလိမ္မာ မဟုတ္ခဲ့ပါ၊

ခုေတာ့ က်မ အလွည့္ေရာက္ျပီ။ ခုခ်ိန္မွာေတာ့ က်မ ေတြးမိတာက သမီးလည္း စိတ္ကစားတဲ့ အရြယ္ မွာမို႔ မိဘက စနစ္တက် ထိန္းတတ္ရင္ ဘာမွ ဆိုးဆိုး၀ါး၀ါး ျဖစ္မသြားဘဲ သိပ္မၾကာခင္ အရြယ္ အေျပာင္း အလဲေၾကာင့္ သူတို႔ခ်င္း ေ၀းလည္း ေ၀းသြားႏိုင္တာပဲ။ အေရးၾကီးတာက သမီးရဲ႕ ပညာေရး ဦးတည္ခ်က္ လမ္းေၾကာင္းေလး ေရြ႕မသြားဖို႔… ေျပာင္းမသြားဖို႔။ ဒါကိုပဲ က်မ ေတြးရပါတယ္။ ဒါက က်မရဲ႕ ဆယ္ေက်ာ္ သက္ အရြယ္ဆီ ျပန္ေတြးျပီး ရတဲ့အသိလည္း ျဖစ္ပါတယ္၊ အဲဒီအခါ သမီးကို နားလည္ေပးႏိုင္ လာပါတယ္၊ သမီးကို ဆြဲေဆာင္ႏိုင္လာပါတယ္၊ ဒီေတာ့ ခုခ်ိန္မွာလည္း သမီးက က်မ နဲ႔ အေနနီးဆဲ..။ နီးကပ္ဆဲ။ က်မ စကားကို လိုလိုခ်င္ခ်င္ လိုက္နာဆဲ။ 

++++++

က်မငယ္ဘ၀တုန္းကနဲ႔ ေနာက္ထပ္ မတူႏိုင္တာက က်မသမီး ၾကီးျပင္း အရြယ္ ေရာက္ရမွာက ‘အေမရိကန္မ’ အေနနဲ႔ ။ အေဖ အေမက ႏွစ္ ၄၀လံုး ျမန္မာျပည္မွာ ၾကီးျပင္းခဲ့သူေတြ အျဖစ္ ဗမာ ပံုစံ တက်…။ ေတာ္ေတာ္ေတာ့ ကြဲလြဲလွပါတယ္၊ ဒါေပမဲ့ ဒါကို အေကာင္းဆံုးျဖစ္ေအာင္ ရင္ဆိုင္ရမွာက က်မတို႔ မိဘေတြရဲ႕ တာ၀န္သာ ျဖစ္ပါတယ္၊ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ က်မတို႔က မိဘ တာ၀န္ကို ယူ ထားတာမို႔လို႔ ပါပဲ။ မိဘဆိုတာ သားသမီး စိတ္ခ်မ္းသာဖို႔ နဲ႔ အစစ ေအာင္ျမင္အဆင္ေျပ ဖို႔ ကိုသာ ျဖည့္ဆည္းေပးရမွာပါ။ ကိုယ့္ခံစားခ်က္ဆိုတာက ေနာက္မွာသာ ျဖစ္ရမွာပါ၊ အဲဒီအခါ သမီး ေဖေဖကို ေျပာျပရပါတယ္ .. ေဖ်ာင္းဖ် ရပါတယ္။ 

“သမီးက ခုထိ စာ သိပ္ေတာ္တယ္..။ Honor အတန္း မွာကိုပဲ အျမဲ Grade A ရေနတုန္း..။ ဒီအရြယ္ စိတ္ကစားတာလည္း ပံုမွန္ပဲေလကြယ္..။ သူ႔ကို လမ္း မွား မသြားဘဲ သူလည္း စိတ္ေပါ့ေပါ့ပါးပါးရွိေအာင္ တခ်ိဳ႕ေနရာေတြမွာ ထိန္း.. တခ်ိဳ႕ ေနရာ ေတြမွာ မသိ ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ ရမယ္ေနာ္..” ဆိုတာေတြ ေျပာရပါတယ္။

တဘက္မွာေတာ့ သမီးကို အျမဲမျပတ္ အကဲခတ္စနစ္နဲ႔ အလိုလည္းလိုက္ရင္း စည္းကမ္းလည္း ကိုင္ရ ပါတယ္၊ ဆုေပးဒဏ္ေပးလည္း လုပ္ရပါတယ္၊ ‘သမီးက ေမေမငယ္ငယ္တုန္းကထက္ေတာင္ လိမ္မာ ေသးတယ္’ လို႔ေတာင္ ေျပာရပါေသးတယ္၊ ျပီးေတာ့ က်မ ငယ္ငယ္တုန္းက အေၾကာင္းေတြ.. အမွား ေတြ ကိုလည္း ေျပာျပပါတယ္။ သမီး နဲ႔ က်မ ဆယ္ေက်ာ္သက္ျပႆနာအေၾကာင္း ရုိက္ျပတဲ့ ရုပ္ရွင္ ေတြ.. ရုပ္ျမင္သံၾကားက လႊင့္တဲ့ နာမည္ၾကီး ပညာေပးစကား၀ိုင္းအစီအစဥ္ေတြ အတူ ထိုင္ၾကည့္ျပီး ေဆြးေႏြး ၾကရင္း သမီးရဲ႕ အယူအဆ ကို ေလ့လာ ရပါတယ္။ ဘယ္စကားက အေမ့အၾကိဳက္ လိုက္ေျပာတာလဲ.. ဘယ္စကားက ညာေျပာတာလဲ.. ဘယ္ စကားက အမွန္လဲ.. ဆိုတာေတြ အကဲခတ္ ရပါတယ္။ 

သမီး မူလတန္းေအာင္စဥ္က Elementary Graduation မွာ Presidential Award ရပါတယ္။ အဲဒီအတြက္လည္း ဂုဏ္ယူေၾကာင္းေျပာျပရသလို သမီးကို ျမင္းေကာင္းခြာလိပ္ ျဖစ္ မသြားဖို႔ လည္း ေျပာျပ ရပါတယ္။ ဒီတိုင္းျပည္က ကေလးေတြက ေမးခြန္းထုတ္က်င့္ရွိသူေတြမို႔ အရာရာကို အက်ိဳး အေၾကာင္း နဲ႔ ေျပာျပ ႏိုင္မွ လက္ခံပါတယ္။ စာေတာ္လို႔ ေအာင္ျမင္တာ ဘာေၾကာင့္ ေကာင္းတယ္.. မေအာင္ျမင္ တာက ဘာေၾကာင့္ မေကာင္းသလဲ ဆိုတာေတြ ေျပာျပရပါတယ္။ ကံေကာင္းခ်င္ေတာ့ က်မတို႔ ၀န္းက်င္ က ျမန္မာမိသားစုေတြထဲမွာ ၾကိဳးစားလို႔ ေအာင္ျမင္တဲ့ နမူနာေကာင္းေတြ အမ်ားၾကီး ရွိေနတာ ပါပဲ..။ ျပီးေတာ့ သမီးေရွ႕မွာ သားၾကီးက မားမားမတ္မတ္ နမူနာျဖစ္ေနေလေတာ့ က်မ ေတာ္ေတာ္ အသက္ ရွဴေခ်ာင္ရပါတယ္။

ေသခ်ာတာကေတာ့ ဒီတိုင္းျပည္က ဆယ္ေက်ာ္ သက္ ေတြဟာ က်မတို႔ဆယ္ေက်ာ္သက္ အရြယ္ ေတြတုန္း ကထက္ အရာရာမွာ အမ်ားၾကီး ပိုသိ.. ပို တတ္ေနတာေတာ့ အမွန္ပါပဲ။ ဒီေတာ့ အသက္ ၁၅ႏွစ္ မျပည့္ေသးတဲ့ သမီးကလည္း က်မ ထင္တာထက္ ပိုျပီး နားလည္ေန တတ္ခဲ့ တာ ေတြ႔ရပါ တယ္။ (ဒီက အလယ္တန္း ေက်ာင္းသင္ရိုး မွာ မိသားစု ပညာေရး (Family Education) ဆိုတာ လည္း သင္ရ တာေၾကာင့္ ထင္ပါတယ္။) ဒါေပမဲ့ အေရးၾကီးတာကေတာ့ သမီးဟာ သူ႔ ဘ၀ ကို သူပဲ ေရြးခ်ယ္ရမွာ.. ရင္ဆိုင္ရမွာ ဆိုတာေတြကို ေကာင္းေကာင္းသိဖို႔ နားလည္ဖို႔ပါပဲ..။ 

အေမတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ က်မ ေတြးမိတာကေတာ့ .. ကံတရား နဲ႔ သမီးရဲ႕ ဆင္ျခင္တံုတရားက အား ေကာင္း ရင္ .. က်မတို႔ သမီးဟာ လွပတဲ့ ဘ၀တစ္ခု ကို အခ်ိန္မွန္မွန္ ေနရာမွန္မွန္နဲ႔ ဖန္တီးႏိုင္ပါလိမ့္ မယ္၊ က်မတို႔ မိဘ ေတြအဖို႔ကေတာ့ သမီးရဲ႕ ပညာေရး.. က်န္းမာေရး.. စား၀တ္ေနေရး နဲ႔ ဥာဏ္ အေျမာ္အျမင္ ရွိဖို႔ ေတြ ကို အစြမ္းကုန္ ေျပာဆို.. ပံ့ပိုး… ကူညီ ေပးသြားဖို႔သာ တတ္ႏိုင္ ပါတယ္။
ေနာက္တစ္ခု က်မ သတိရရမွာက က်မတို႔ရဲ႕ အဲဒီ ဆယ္ေက်ာ္သက္ အရြယ္ ကိုပါ။ ဒါမွပဲ က်မက သမီးကို ကိုယ္ခ်င္းစာ နားလည္ႏိုင္မွာပါ။

မိဘနဲ႔ သားသမီးၾကားမွာ စာနာ နားလည္မႈနဲ႔ ယွဥ္တဲ့ ေမတၱာတရားကသာ အေရးၾကီးဆံုးလို႔ က်မက ယံုၾကည္ပါတယ္။

+++++

က်မရဲ႕ ေက်ာင္းသား အေမရိကန္ေတြက က်မက အရြယ္ေရာက္တဲ့ သား နဲ႔ သမီး ရွိတဲ့ အာရွ အေမမို႔ စိတ္၀င္တစားေမးၾကပါတယ္..။ က်မကေလးေတြကို ဗမာလူမ်ိဳးအခ်င္းခ်င္းပဲ လက္ထပ္ေစခ်င္ သလား တဲ့..။ က်မက .. ငါ အရိုးသားဆံုးေျပာရရင္ အဲလို ဘယ္လူမ်ိဳးနဲ႔မွ.. ဆိုတဲ့ သေဘာထား မရွိတာ အမွန္ ပဲ..။ သူတို႔ခ်င္း ခ်စ္ၾက ေက်နပ္ၾကဖို႔နဲ႔ အတတ္ႏိုင္ ဆံုး အေနအထားမွာ ျပည့္ျပည့္စံုစံု ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ ရွိရင္ ရျပီ.. လို႔ အျမဲ ျပန္ေျဖျဖစ္ပါ တယ္။ အဲဒါလည္း တကယ္ပါ… တပါးတိုင္းျပည္မွာ ေရြးစရာ ရွားတဲ့ အခါ စည္းမ်ဥ္းေဘာင္ ထဲ က်မ သားသမီးေတြကို မက်ဥ္းက်ပ္ေစခ်င္ပါဘူး..။ လူ ပီပီ သသ.. လူစိတ္ရွိရွိ နဲ႔ လူ႔တာ၀န္ေက်တဲ့ သူမ်ိဳးနဲ႔ေတာ့ ေတြ႔ေစခ်င္တယ္ဆိုတဲ့ သေဘာထားပဲ ရွိပါ တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ခုခ်ိန္ ထိ သားၾကီးကိုလည္း ဘယ္လိုလူကို မေရြးနဲ႔ .. ဘယ္လိုလူမွ သေဘာတူႏိုင္ မယ္ ဆိုတာေတြ တခါမွ မေျပာဖူး သလို ေက်ာင္းတက္တာေတာင္မွ ဒါကို မရ အရ လုပ္ရမယ္လို႔ တခါမွ မေျပာခဲ့ဖူးပါ။ လုပ္သင့္ တဲ့ လမ္းေၾကာင္း ခ်ျပရံုသာ လုပ္ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။

တကယ္ေတာ့လည္း မိဘဆိုတာက လမ္းျပ.. နမူနာျပရံုသာ လုပ္သင့္တာပါ။ အမိန္႔ေပး ခိုင္းေစတာမ်ိဳး ကိုေတာ့ က်မကိုယ္တိုင္ မၾကိဳက္တာမို႔ ဘယ္သူ႔ကိုမွလည္း ကိုယ္မၾကိဳက္ တာကို မေပးခ်င္ပါ။

 +++++ 

က်မတို႔ မိသားစု အေမရိကကို ေျပာင္းေတာ့မယ္ဆိုေတာ့ ဇင္းမယ္က သူငယ္ခ်င္းတခ်ိဳ႕က စသလို ေနာက္ သလိုနဲ႔ သတိေပးပါတယ္။ သမီးေမြးထားတာ သတိထားေနာ္.. ‘အမည္း’ ေနာက္ ပါသြား မယ္ တဲ့။ က်မ ကေတာ့ ျပံဳးေနလိုက္ပါတယ္..။ ကိုယ့္ဗမာခ်င္း အိမ္ေထာင္ျပဳ ျပီး စိတ္ဆင္းရဲေနမလား.. လူမ်ိဳးျခား နဲ႔ ယူျပီး စိတ္ခ်မ္းသာေနမလား…။ ဘယ္လိုမွ မေသခ်ာႏိုင္တာေတြ..။ ဒီေတာ့ အတတ္ႏိုင္ ဆံုး အေကာင္း ဆံုးျဖစ္ေအာင္ ၾကိဳးစား တည္ေဆာက္ၾကရံု ကလြဲလို႔ က်မတို႔က ဘာကိုမ်ား တတ္ႏိုင္ မွာပါလဲ..။ ကိုယ့္ကိုယ္ ကို ေတြေတာင္ မပိုင္တဲ့ ဒီလူ႔ဘ၀ထဲ…။

တေလာကမွ ကြယ္လြန္သြားခဲ့တဲ့ ကဗ်ာဆရာ.. စာေရး ဆရာမ အႏုပညာရွင္ ‘မာယာအင္ဂ်လို’ က ေျပာျပခဲ့ တယ္.. ဘ၀ဆိုတာ ျဖတ္သန္း ရယူႏိုင္ရင္ သင္ခန္းစာယူဖို႔ အေကာင္းဆံုးေက်ာင္း.. တဲ့။
အဲလိုပဲ က်မရဲ႕ ကိုယ္ပိုင္အေတြ႔အၾကံဳက သင္ေပးခဲ့တာက ဘယ္အရာကမွ အဆိုးဆံုး မဟုတ္ေသး ဘူး ဆိုတာ နဲ႔  လဲက် ျပီးရင္ ရေအာင္ ျပန္ထ ဖို႔ …။

တရုတ္ စာေရးဆရာၾကီး လူရႊန္႔ ကေတာ့ အိမ္ေထာင္ဖက္ ေကာင္း ရရင္ စိတ္ခ်မ္းသာရမယ္.. အိမ္ေထာင္ဖက္ ဆိုးဆိုးရရင္ေတာ့ အေတြးအေခၚပညာရွင္ (အႏုပညာရွင္) ျဖစ္ႏိုင္တယ္ တဲ့။
အဲဒီအခါ က်မ သားသမီးေတြကို ေျပာျပဖို႔ တစ္ခုတည္းပဲ ရွိပါေတာ့တယ္..။ 

အျမဲတမ္း...  အေကာင္း အဆိုး အရႈံးအႏိုင္ တြဲေနတဲ့ လူ႔ဘ၀ထဲမွာ အေကာင္းကို ၾကံဳရတဲ့အခါ အဲဒီအေကာင္းေလးကို ျမဲႏိုင္သမွ် ျမဲေအာင္ ၾကိဳးစားဖို႔နဲ႔ … အရႈံးကို ၾကံဳတဲ့အခါမွာလည္း အရႈံးထဲကေန အျမတ္တခုခု ရေအာင္ ျပန္ယူတတ္ဖို႔သာ ၾကိဳးစားၾကရလိမ့္မယ္… ဆိုတာကိုေပါ့၊

++++++

ဘီအာရ္

ဘီအာရ္

မင္းကိုခ်စ္တယ္

ဒါေၾကာင့္ ကိုယ္ ရွိတယ္..။

(ခင္ေအာင္ေအး)

ဘာဆန္းသလဲ .. ဒီကဗ်ာ။ ဒါေပမဲ့… က်မ ရင္ထဲ ဒိုင္းကနဲဆို.. ‘ဒါေၾကာင့္’ ဆိုတာေလးက ၀င္လာ တယ္။ ဒါေၾကာင့္.. ေၾကာင့္ ဒါက ကဗ်ာျဖစ္သြားတာေပါ့..။ ဒါေၾကာင့္.. ေၾကာင့္ လူတစ္ေယာက္ကို ေတြ႔ရတာေပါ့..။ အဲဒီလူ... ဘီအာရ္ နဲ႔ .. ဒါမွမဟုတ္.. ဘီအာရ္ေၾကာင့္ ရူးသြပ္ေနတဲ့သူ..။

ဘီအာရ္

အေစာၾကီး

အိပ္ရာက ႏိုးလာခဲ့တယ္

ဟုတ္တယ္

မင့္စိတ္နဲ႔ပါပဲ

(ခင္ေအာင္ေအး)

+++++

၀န္ခံရရင္ ဘာစာမွမဖတ္ခ်င္ .. ဘာစာမွမေရးခ်င္..။ ကဗ်ာေတြပဲ ဖတ္ခ်င္ေနခဲ့တာ... ဖတ္ေနခဲ့တာ.. အေတာ္ၾကာ သြားျပီ။ ဘီအာရ္ကို မေန႔က ရတယ္။ ဒီေန႔တစ္ေန႔လံုး အားတဲ့အခ်ိန္ေတြမွာ ဖတ္တယ္.. ။

ေျပာဖူးပါပေကာ အၾကိမ္ၾကိမ္..။ က်မက အခ်စ္ကိုပဲ ခံစားခ်င္တာ.. အခ်စ္ကိုပဲ ေရးဖြဲ႔ခ်င္တာ.. အခ်စ္နဲ႔ ပတ္သက္သမွ်ကိုပဲ ဖတ္ခ်င္တာ..။ ေနာက္ဆံုး မ်က္ႏွာစာအုပ္က Status ေတြမွာေတာင္ ခ်စ္သူခ်င္း.. လင္မယားခ်င္း ခ်စ္ၾကတဲ့ အခ်စ္ကို ေတြ႔ရေစတဲ့ စာေတြ ေတြ႔ရင္ကို ၾကည္ႏူး ေက်နပ္ တတ္တာပါ။

အနည္းဆံုး ဒါမ်ိဳးေလးေပါ့…

ဘီအာရ္

ခုပဲ ေၾကးနန္းတစ္ေစာင္ ၀င္လာတယ္

မင္းေရွ႕မွာ ႏွင္းဆီပန္းစည္းၾကီးတဲ့

ကဲ…

ယံုျပီမဟုတ္လား… (ခင္ေအာင္ေအး)

+++++

က်မတို႔ ဗမာလူမ်ိဳးအမ်ားစုကေတာ့ အခ်စ္ဆိုတာကို အသက္ အရြယ္ နဲ႔ ပိုင္းဆံုးျဖတ္တတ္တယ္..။ ျပီးေတာ့ တခ်ိဳ႕ကက်ေတာ့ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာစိတ္ နဲ႔ လိင္စိတ္ ဆိုတာကို မကြဲျပန္ဘူး..။ ဒီေတာ့ အခ်စ္ဆိုတာကို ခံစားရင္ပဲ အေကာင္းမျမင္ၾကေတာ့ဘူး..။ အသက္အရြယ္ရတဲ့အထိ အခ်စ္ကို ခံစားေနေသးရင္ပဲ ႏွာေခါင္းရႈံ႕စရာလို႔ ျမင္တတ္တဲ့ လူမ်ိဳးေလ..။ အေရးၾကီးတာက ခ်စ္ျခင္းေမတၱာ.. ဆိုတာကို ဘယ္ေလာက္ ခံစားတတ္သလဲ ဆိုတာပါပဲ။

ဘီအာရ္

မင္း ဟိုဟိုဒီဒီသြားရင္းနဲ႔

ႏွင္းဆီနီနီတစ္ပြင့္ေတြ႔ရင္

အဲဒါ ကိုယ္ပဲလို႔ မွတ္

ႏွင္းဆီေတြ အမ်ားၾကီး

တစုတစည္းတည္း ေတြ႔ရရင္

အဲဒီထဲက တစ္ပြင့္ဟာ

ကိုယ္ပဲလို႔ မွတ္

ႏွင္းဆီတစ္ပြင့္တစ္ေလမွ

မင္းမေတြ႔ရဘူးဆိုရင္ေတာ့

ကိုယ္ ဒီမွာ ေနရင္းထိုင္ရင္း

စိတ္ေဖာက္ျပန္သြားျပီလို႔သာ မွတ္…

(ခင္ေအာင္ေအး)

+++++

အခ်စ္လို႔ က်မတို႔ လြယ္လြယ္ေျပာေနၾကတာက ေမတၱာတရားအေျခခံတဲ့ စြဲျငိတြယ္ေႏွာင္တဲ့ ခံစားမႈ ပါ..။ က်မ မ်က္စိေအာက္ကေန အေတာ္ၾကာၾကာ ေပ်ာက္ရွေနခဲ့တဲ့ ရူးရူးသြပ္သြပ္ အခ်စ္ ကဗ်ာ ... ဖတ္ရျပီ..။ (ကို) ခင္ေအာင္ေအး က ကဗ်ာေတြကို တစ္ပုဒ္စီလို စီေပမဲ့ က်မအတြက္ေတာ့ ကဗ်ာရွည္ၾကီးပါပဲ။ စာအုပ္ေလးကလည္း လုပ္တဲ့သူရဲ႕ ေစတနာနဲ႔ ခ်စ္စရာ သပ္သပ္ရပ္ရပ္ ရွိလွပါတယ္။ ဒီေန႔ေတာ့ က်မက ဘီအာရ္နဲ႔ ေန႔တြက္ကိုက္ခဲ့ျပီ…။

+++++

ဘီအာရ္

ခ်စ္တယ္လို႔ ေျပာဖို႔ရာ

ကိုယ္တစ္ေယာက္တည္း ေျပာေနရတာ

မလံုေလာက္ဘူး

လာ

ကူ

ေျပာ

လွည့္

(ခင္ေအာင္ေအး)

+++++

အခ်စ္ဆိုတာကိုက အဲလို ရိုးရိုးေလးနဲ႔ လွပါတယ္ (လွရပါတယ္)…။

ေမျငိမ္း

၉၊၉၊၂၀၁၄။

အဆိပ္အေတာက္ျဖစ္ေနႏိုင္တဲ့ စာတစ္ပုဒ္

က်မ ငယ္ငယ္က အေဖ့စာအုပ္စင္မွာ ေတြ႔သမွ် စာအုပ္ေတြ ဆြဲဖတ္ရင္း ေပၚလီယာနာ တို႔ .. ထမီကၽြတ္၍ လႊတ္လိုက္မည္ တို႔၊ မပန္ပါနဲ႔ ေၾကြခ်င္တယ္.. တို႔၊ ႏွလံုးသားျမိဳ႕ေဟာင္း တူးေဖာ္ခ်က္ ေနာက္ဆံုး အစီရင္ခံစာ.. တို႔ကေနစလို႔ ၊ စစ္နဲ႔ ျငိမ္းခ်မ္းေရး.. အရင္းက်မ္း.. အာဒိကပၸက်မ္း.. ဘာသာၾကီးေလးမ်ိဳးေပၚ အျမင္.. ဗုဒၶ၀ါဒ ျပႆနာမ်ား.. သိဒၶတၳ .. ဇိနတၳပကာသနီ .. ဗုဒၶဘာသာေကာင္းတစ္ေယာက္.. လာျခင္းေကာင္းေသာအရွင္.. ၅၅၀ ဇာတ္ေတာ္မ်ား လို စာအုပ္ေတြအထိ အမ်ိဳးစံု ဖတ္ခဲ့တာမွာ ဟိုစပ္စပ္ ဒီစပ္ေလးေတြ သိလာပါတယ္။

အထူးသျဖင့္ေတာ့ ဘုရားမရွိခိုးတဲ့.. သူမ်ားကို ပိုက္ဆံ ကူညီျပီး အလႉလို႔ ကင္ပြန္းမတပ္တဲ့၊ သံဃာေတာ္ေတြကို အလႉလုပ္ေပမဲ့ ေရစက္မခ်တဲ့.. ၊ နတ္ကိုးကြယ္မႈကို ဆန္႔က်င္တဲ့.. နတ္ကိုးကြယ္မယ့္ အစား ကိုယ့္မိန္းမကို ကိုးကြယ္တာေတာင္ အက်ိဳး အမ်ားၾကီး ရွိေသးတယ္လို႔ ေျပာတတ္တဲ့.. ၊ က်ေနာ္က မိရိုးဖလာ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ မဟုတ္ဘူး.. ဗုဒၶ၀ါဒီလို႔ ေျပာတတ္တဲ့..၊ ေရႊတိဂံုဘုရားေပၚတက္တိုင္း ဗုဒၶဟူးေထာင့္မွာ ထိုင္ျပီး ျငိမ္ျငိမ္ေလး ထိုင္ျပီး ေရႊတိ၈ံုေစတီေတာ္ကို ၾကည့္ေနရတာ တရားထိုင္ရသလိုပဲ စိတ္အျငိမ္းခ်မ္းဆံုးလို႔ ေျပာတတ္တဲ့ ၊ ျပီးခဲ့တာကို ခ်ထားခဲ့.. ေရွ႕ဆက္ လုပ္.. ခရီးဆံုးေရာက္ေအာင္ ဇြဲနဲ႔သြားဆိုတဲ့ မူကို ၾကိဳက္လို႔ တခါတေလ ဇင္ ဗုဒၶ ၀ါဒီေတြက ပိုျပီး အလုပ္ျဖစ္တယ္လို႔ ေျပာတတ္တဲ့.. အင္မတန္ လက္ေတြ႔က်က် နဲ႔ ဒီကေန႔ ဆိုတာကို တည့္တည့္ ရင္ဆိုင္ျပီး လုပ္စရာရွိ္တာကို လုပ္သြား တတ္တဲ့၊ ေနာက္ဆံုးအခ်ိန္ထိ သတင္းစာထဲထည့္ရမယ့္ ကိုယ့္နာေရးသတင္း ကို ကိုယ္တိုင္္ေရး ထားသြား ခဲ့တဲ့ အေဖနဲ႔  ၾကီးျပင္းခဲ့တဲ့အျပင္ အေဖက က်မကို သားေယာက်္ားေလးလို ေမြးျမဴခဲ့တာမို႔ အေဖ့ အေတြးအေခၚ အယူအဆေတြက က်မဆီ စိမ့္၀င္ေနခဲ့ပံုရပါ တယ္။ (အေမ့အေျပာအရေတာ့ က်မက အေဖနဲ႔ ရုပ္ေရာ စိတ္ပါ အတူဆံုးသမီးလို႔ ဆိုပါတယ္)

က်မက ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္အျဖစ္ သိပ္ေက်နပ္ပါတယ္။ သိဒၶတၳမင္းသား နိမိတ္ၾကီးေလးပါး ျမင္ျပီး တရားရတာ သိပ္ေတာ္တဲ့ မင္းသားပဲ.. ဒီအရြယ္.. ကာမဂုဏ္အာရံုထဲ ဒီေလာက္ေနလို႔ ေကာင္းေနတဲ့အခ်ိန္ ဒါဟာ သုခ အစစ္မဟုတ္ဘူး ..  မျမဲဘူးလို႔႔ ျမင္တာ.. ေတာ္လိုက္တာ.. ။ ျပီးေတာ့ ဆရာရွာမေတြ႔ဘဲ ကိုယ့္ဘာသာ အားထုတ္ ရွာေဖြရတာမို႔ ၆ ႏွစ္ေလာက္ လမ္းလြဲသြားရွာေသးတာ..။ ဟုတ္ျပီ .. ဉာဏ္အလင္းပြင့္ျပီလည္းဆိုေရာ သူသိသမွ်ကို ေ၀ငွေတာ့တာ..၊ ဉာဏ္မီတဲ့သူ ရေပလိမ့္..။ သူ ရွာေတြ႔သမွ် ျငိမ္းခ်မ္းရာျငိမ္းခ်မ္းေၾကာင္းထဲ က်မ ဉာဏ္မီ သမွ်က ရလိုက္တာက သစၥာေလးပါး၊ မဂၢင္ရွစ္ပါး၊ ၃၈ျဖာမဂၤလာ၊ ၂၄ ပစၥည္းျဖစ္စဥ္အဆင့္ဆင့္ နဲ႔ ပ႒ာန္း အက်ယ္ ၊ ျပီးေတာ့ ကိုယ့္ခႏၶာကိုယ္အတြင္း ျဖစ္ပ်က္ေနသမွ် နဲ႔ ဆက္စပ္ေနတဲ့ အဘိဓမၼာ.. ရျပီ။ ဒီေလာက္နဲ႔ ကို ဒီလို အသိတရားထူးကို ထိုးထြင္းသိျမင္ ရွာေဖြေတြ႔ရွိခဲ့တဲ့ လက္ဦးဆရာ သဗၺညဳတပညာရွင္ၾကီးကို က်မ အျမတ္တႏိုးနဲ႔ ဘုရားရယ္လို႔ ၾကည္ညိဳျပီ။

အဲဒီအခါ အၾကည္ညိဳလြန္သူေတြက ဘုရားရယ္လို႔ ရုပ္ပြားေတြ ထုလုပ္ျပီး ၾကည္ညိဳၾကတဲ့အခါ ၊ က်မလည္း အဲလို အမွတ္ထား ၾကည္ညိဳရတာကို ၾကိဳက္ပါတယ္။ အဲဒီအခါ စိတ္ကူး ခပ္ယဥ္ယဥ္ က်မက ၊ ဘုရားက အိႏၵိယႏြယ္ဖြားမို႔ ဒီလိုေလးေနမွာလို႔ ေတြးျပီး ႏွာတံ ခၽြန္ခၽြန္ နဲ႔ ..၊ ျပီးေတာ့ ေရာင့္ရဲတဲ့အက်င့္ကို က်င့္သူမို႔ ဘုရားရွင္ဟာ ခပ္သြယ္သြယ္ျဖစ္မွာလို႔ ေတြးျပီး.. ပိန္သြယ္သြယ္ မ်က္ႏွာက် ေလး ေပၚေပၚနဲ႔.. ၊ ဘုရားရွင္ ကိုယ္ေတာ္ၾကီးက..  ပကာသနဆိုတာ အဆိပ္အေတာက္ေတြပဲလို႔ တရားျပခဲ့သူမို႔  ေရႊေတြအိေနေအာင္ ခ်မထားတဲ့ (အေရာင္လွျပီး သာမန္ထက္ထူးကဲေၾကာင္းေပၚရံုေလး ေရႊေရာင္၀င္းထားတဲ့.. အဲလို ဆင္းတုမ်ိဳး ေတြကို အိမ္မွာ စင္ျမင့္ထက္တင္ျပီး တရိုတေသ ေနရာေပး ကိုးကြယ္ပါတယ္။ ျပီးေတာ့ ဘုရားရွင္ အခ်ိန္ ၾကာၾကာ သီတင္းသံုးေလ့ရွိခဲ့တဲ့ ေဇတ၀န္ေက်ာင္းေတာ္မွာေတာင္ သာယာျငိမ္းခ်မ္းတဲ့ အေငြ႔အသက္ရေအာင္ ပန္းဥယ်ာဥ္ ရွိတာဆိုေတာ့ ဘုရားရွင္နံေဘးမွာ ပန္းေတြ ေ၀ေအာင္ ၾကိဳးစား ဖန္တီးပါတယ္။

++++++

က်မရဲ႕ အဖြားေတြက ေန႔တိုင္း မနက္တိုင္း ဘုရားရွင္ကို သက္ရွိသံဃာေတာ္ေတြကို ဆြမ္းကပ္သလို စားပြဲ၀ိုင္းနဲ႔ အခ်ိဳပြဲ ၊ လက္သုတ္၀တ္ ၊ ဇြန္းခက္ရင္းမက်န္ ဆြမ္းကပ္ပါတယ္။ အိမ္မွာ အျမဲ ဆြမ္းခံၾကြတဲ့ ထိုင္ကိုယ္ေတာ္ ေတြ အနည္းဆံုး ၅ ပါးရွိပါတယ္။ က်မ လည္း အိမ္မွာ ဆြမ္းခံၾကြတဲ့ သံဃာေတာ္ ရွိမွ စိတ္ခ်မ္းသာပါတယ္။ ကထိန္ဆိုရင္ အမ်ားၾကီး မခင္းႏိုင္ေတာ့တာေတာင္ အနည္းဆံုး သကၤန္းလႉ ဆြမ္းကပ္ခ်င္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ က်မက ဘုရားရုပ္ပြားေတာ္ကိုေတာ့ ဆြမ္းမကပ္ပါဘူး။ ဒါက က်မ အယူအဆနဲ႔ က်မပါ။ ဆြမ္းကပ္တဲ့ သူေတြက လည္း သက္ရွိဘုရားရွင္ကဲ့သို႔ သေဘာထားျပီး တရိုတေသ ကပ္္ၾက တာပါ..။ ျပီးေတာ့ တန္ခိုးအာႏုေဘာ္ ရွိေနတဲ့ ရုပ္ပြားေတာ္ဆိုရင္ ဆြမ္းစားရသကဲ့သို႔ ရွိမယ္ဆိုတာကို လည္း ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္ႏိုင္တယ္လို႔ လက္ခံႏိုင္ပါ တယ္။ ဒါကို က်မ ေ၀ဖန္စရာ မရွိပါဘူး။

 ဒါေပမဲ့ အဖြားတို႔က ကိုယ့္နားမွာ စားစရာမရွိတဲ့ အမ်ိဳးေတြကိုေတာ့ မေပးဘဲ ေရႊတိဂံုေစတီ ထီးေတာ္မွာ သူတို႔ရဲ႕ စိတ္နားကပ္ေတြ စိန္လက္စြပ္ေတြ သြားခ်ိတ္တာကိုေတာ့ က်မ လက္မခံခ်င္ပါဘူး။ (အဖြားကို ေျပာေတာ့ အဖြားခမ်ာ က်မကို မိစၦာဒိ႒ိျဖစ္မယ္ရယ္လို႔ စိတ္ပူရွာပါတယ္) ေနာက္.. ကၽြဲေကာ္သီးေတြ အလံုးလိုက္ၾကီး ဘုရားစင္ေပၚတင္ျပီး ဘုရားကို လႉတယ္ဆိုေတာ့.. က်မက အဖြားရယ္.. ဘုရား ဘယ္လို ခြဲစားမလဲလို႔ ေျပာမိပါတယ္..။ က်မသူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ဆို ငွက္ေပ်ာသီးအစိမ္းေတြ အျဖီးလိုက္တင္ေသး.. ျပီးေတာ့ ေနာက္ သံုးေလးရက္ေနရင္ မွည့္ျပီ.. စြန္႔ စားရံုပဲ လို႔ ေျပာေသးတာ.. တကယ္။

ျပီးေတာ့ က်မက ကိုယ္တိုင္ ပရိတ္ၾကီး ၁၁ သုတ္ နဲ႔ ပ႒ာန္းအက်ယ္.. ဓမၼစၾက္ာ ေဒသနာေတာ္ အကုန္ရေပမဲ့ က်မရဲ႕ သားသမီးးေတြကို ၾသကာသ နဲ႔ ငါးပါးသီလက လြဲလို႔ ဘုရားစာ မသင္ျဖစ္ပါဘူး။ ေမတၱာသုတ္ ကိုေတာ့ အႏွစ္သာရ ကို ၾကိဳက္တဲ့ အျပင္ ကေလးေတြလည္း နားလည္ေကာက္ယူႏိုင္တဲ့ အဓိပၸါယ္ ရွိတာေၾကာင့္ အနက္ က အစ (အခ်ိန္တန္တဲ့အခါ) သင္ေပးဖို႔ အစီအစဥ္ ရွိပါတယ္။ ျပီးေတာ့ ဗုဒၶရဲ႕ ျဖစ္ေတာ္စဥ္ကို သူတို႔ နားလည္မယ့္ စကားလံုးေတြနဲ႔ ေသေသခ်ာခ်ာ ေျပာျပပါမယ္။ ဗုဒၶဟာ အသိဉာဏ္ပညာမွာ အႏိႈင္းမဲ့သူျဖစ္ေၾကာင္း..၊ အဲဒီပညာေၾကာင့္ ရွာေတြ႔လာတဲ့ အယူအဆ က ေကာင္းလြန္း.. ျပည့္စံုလြန္း.. စိတ္ေအးခ်မ္းရလြန္းလို႔ လိုက္နာက်င့္ၾကံသင့္ ေၾကာင္း..၊ ဗုဒၶက ရွာေတြ႔ ထားတဲ့ လမ္းကို လိုက္နာက်င့္သံုးလို႔ ဗုဒၶဘာသာလို႔ ေခၚတာျဖစ္ေၾကာင္း..၊ ျပီးေတာ့ ေကာင္းမြန္သင့္ျမတ္တဲ့ အက်င့္ ၈ မ်ိဳး (မဂၢင္ ရွစ္ပါး) နဲ႔ သူတပါးအေပၚ ကိုယ္ခ်င္းစာတတ္ျပီး ေလာကဓံကို ရင္ဆိုင္တတ္ေစဖို႔မွာ အေရးပါလွတဲ့  ျဗဟၼစိုရ္တရားေလးပါး ကို ေျပာျပမယ္။ ဘာျဖစ္လို႔ ကိုယ္က်င့္တရား (၅ ပါးသီလ)က အေရးၾကီးလဲဆိုတာ ေျပာျပမယ္..။ အဲေလာက္ကိုပဲ သားတို႔ သမီးတို႔ က်င့္ႏိုင္ေအာင္ မနည္း ၾကိဳးစား ရ မွာ လို႔ ေျပာျပမယ္။ သူတို႔ လက္ခံယံုၾကည္ရင္ က်မရဲ႕ သားသမီးက ဗုဒၶကို သိျပီ။ (သားၾကီးကေတာ့ သိသင့္ သေလာက္ သိျပီးျပီ  .. သူဘယ္လို လက္ခံသေဘာထားတယ္ဆိုတာ နဲ႔ သူယံုၾကည္တဲ့ ကိုးကြယ္မႈပံုစံက သူ႔ကိစၥ)

ျပီးေတာ့ သူမ်ားရဲ႕ ကိုးကြယ္ယံုၾကည္မႈ နဲ႔ မကိုးကြယ္ မယံုၾကည္မႈကို ကဲ့ရဲ႕တာလည္း မၾကိဳက္ပါဘူး..။ ျပီးေတာ့ ကိုယ့္ဘာာေရးေၾကာင့္ သူမ်ားကို တနည္းနည္းနဲ႔ အေႏွာင့္အယွက္ေပးတာ.. ထိခိုက္နစ္နာေစတာကိုလည္း မၾကိဳက္ပါဘူး။ က်မအတြက္ေတာ့ ဘုရားရယ္လို႔ မဟုတ္ဘဲ အယူအဆကို ၾကိဳက္လို႔ တရားလို က်င့္ၾကံရတာေတြလည္း အမ်ားၾကီးပါ..။ ဥပမာ.. မဟတၱမ ဂႏၶီၾကီး လူငယ္ဘ၀ ရထားစီးရင္း ဘိနပ္တဘက္ ကၽြတ္က်တာမွာ ေနာက္တဘက္ပါ ထားရစ္ခဲ့တာမ်ိဳးက က်မအတြက္ က်င့္ၾကံရတဲ့ တရားပဲ..။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ဆီမွာဆိုလည္း က်မ က်င့္ၾကံရမယ့္ တရားေတြ အပံု..။ John Lennon ရဲ႕ Imagine ကလည္း တရားပဲ..။ Vincent Van Gogh ရဲ႕ Sunflower ကလည္း တရားပဲ။ Mother Teresa ရဲ႕ ပရဟိတေတြကလည္း တရားပဲ.. ။ အဲလိုေတြအမ်ားၾကီးေပါ့..။ အနက္အရိႈင္း ပမာဏသာ ကြာေကာင္းကြာမယ္ေလ။
 
အဲဒီအခါ က်မက ပတ္၀န္းက်င္တခုမွာ နည္းနည္းေတာ့ ျပႆနာရွိႏိုင္ပါတယ္..။ စာေရးဆရာမ ေက်ာင္းဆရာမ ျဖစ္ေလေတာ့ နည္းနည္း ပိုဆိုးႏိုင္တာေပါ့. ေနာ္.. .။

ျမသီလာ.. မိတ္ဆက္

ျမသီလာ.. ကို က်မ စ ေရးတုန္းကေတာ့ ေက်ာင္း၀န္းက်င္ကို လြမ္းရင္းက အမွတ္မထင္ စျဖစ္သြား ရင္းက  အဲဒီထဲ အာရံု၀င္စားျပီး ဆက္တိုက္ ဆက္တိုက္ ေရးျဖစ္သြားတာပါ။ ေက်ာင္းနဲ႔ ပတ္သက္ တဲ့ က်မရဲ႕ ဘ၀ျဖတ္သန္းမႈကို ေရးေနရင္းကပဲ ေက်ာင္းနဲ႔ ဆက္စပ္တဲ့ သမိုင္းေက်ာင္းေလးေတြလည္း ထည့္ဦးမွ.. ပညာေရးကိစၥေလးေတြ လည္း ထည့္ဦးမွ.. အမွတ္ရစရာလူေတြအေၾကာင္းလည္း ထည့္ဦး မွ… ေခတ္နဲ႔ ပတ္သက္တာေလးေတြလည္း ထည့္ဦးမွ.. နဲ႔။ Blog ေပၚမွာ ဘာရယ္မဟုတ္ေရးရာကေန အမွတ္တရ မွတ္တမ္းတစ္ေစာင္ျဖစ္သြားပါေတာ့တယ္။ ဒီေတာ့ ေဆာင္းပါးနဲ႔ မတူ.. ၀တၳဳလည္း မဟုတ္ေလတဲ့ အတၳဳပၸတၱိဆန္ဆန္ ဒီစာအုပ္ေလးက Memoir လို႔ ဆိုပါစို႔။ 

ဒီ Memoir ေလးကို ဘေလာ့ကေန တကူးတက ကူးျပီး က်မကို ခ်စ္တဲ့ ျမန္မာျပည္က က်မရဲ႕ စာဖတ္ ပရိသတ္ သမီးေလး တစ္ေယာက္က အေမရိကမွာ ရွိေနတဲ့ ပန္းခ်ီဒီဇိုင္း ကိုမ်ိဳး ကို အဖံုးဒီဇိုင္း လွမ္းအပ္ျပီး PDF ဖိုင္အျဖစ္ Scribd မွာ တင္ေပးခဲ့ပါတယ္။ က်မရဲ႕ အသက္ ၄၅ ႏွစ္ျပည့္တုန္းက အမွတ္တရ ေမြးေန႔ လက္ေဆာင္ ပါပဲ..။ ဒါေၾကာင့္ တခ်ိဳ႕လည္း Blog ေပၚမွာကတည္းက တခ်ိဳ႕လည္း Ebook ကေလးလို ဖတ္ထားၾက ျပီး သား ျဖစ္ပါလိ္မ့္မယ္။ ဒါေပမဲ့ ေသခ်ာတာက ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ က်န္ခဲ့တဲ့ က်မရဲ႕ မိတ္ေဆြ သူငယ္ခ်င္း ေတြနဲ႔ ပရိသတ္ အမ်ားစုကေတာ့ မဖတ္ၾကရေသးပါဘူး။ ဒီေတာ့ ျမသီလာ ကို ေသခ်ာ ျပန္ မြမ္းမံ တည္းျဖတ္ ျပင္ဆင္ ျဖတ္ေတာက္ ျဖည့္စြက္ျပီး.. စာအုပ္ထုတ္မယ္လို႔ ျပင္ရတာပါပဲ။ 

ျမသီလာထဲမွာ.. က်မဘ၀ထဲက က်မစိတ္ကို ဒဏ္ရာအနာတရ ေပးခဲ့သူေတြထဲက ဘယ္သူ႔ကိုမွ ပုဂၢိဳလ္ေရး မထိခိုက္ေစဘဲ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းကို ထိခိုက္ေအာင္.. လူအမ်ားကို ထိခိုက္နစ္နာေအာင္ လုပ္သူေတြကိုပဲ ထည့္ေရးပါတယ္။  ျပီးေတာ့ က်မရဲ႕ ဘ၀ အေတြ႔ အၾကံဳထဲက သင္ခန္းစာ ယူစရာ.. ခံ၀န္ခ်က္ ေပးစရာေတြနဲ႔ က်မ ျဖတ္သန္းခဲ့ရာ ျမသီလာရဲ႕ ပံုရိပ္ ေတြကို အလြမ္းေျဖမႈေတြ.. ဒီေလာက္ပါပဲ…။ 

ဒီစာအုပ္ေလးကို ထုတ္မယ့္ 2011+ Publishing House က က်မနဲ႔ ေမာင္ႏွမေတြလို ခ်စ္ခင္ရင္းႏွီးတဲ့ သူငယ္ခ်င္း ကဗ်ာဆရာ ေက်ာ္ေဇာခိုင္ နဲ႔ ဘိုဘို၀င္း.. ပါ။ သူတို႔က စက္မႈတကၠသိုလ္ေက်ာင္းဆင္း စာေပ သမား ေတြ ျဖစ္ျပီး ေက်ာ္ေဇာခိုင္နဲ႔ က်မ သူငယ္ခ်င္းေမာင္ႏွမျဖစ္ခဲ့တာပဲ ခုဆို ႏွစ္ေပါင္း ၂၀ ေက်ာ္ျပီ…။ ဒီေတာ့ သူတို႔လုပ္ခ်င္တဲ့ စာအုပ္လုပ္ငန္းမွာ စာအုပ္လုပ္ခ်င္တဲ့ သူတို႔သူငယ္ခ်င္း က်မက စာအုပ္တအုပ္ လုပ္ျဖစ္ေတာ့တာေပါ့။ သူတို႔က စာအုပ္လုပ္ငန္းကို ေသေသခ်ာခ်ာ လုပ္မွာ..။ က်မကလည္း ေရွ႕ေလွ်ာက္ စာအုပ္ေတြ ဆက္ထုတ္ခ်င္တာ..။ အေတာ္ပဲဆိုပါေတာ့..။ 

ဒီလိုနဲ႔ ျမသီလာအလြမ္းေျပ.. ကို မႏွစ္ကစ စီစဥ္ခဲ့ပါတယ္။ စာအုပ္အျပင္အဆင္ကိစၥ ဘယ္သူလုပ္မလဲ ဆိုေတာ့ သူ႔ဘာသာ ဘယ္ေလာက္ အလုပ္ရႈပ္ရႈပ္ က်မကိုေတာ့ ဂရုတစိုက္ကို လုပ္ေပးမွာလို႔ ေသခ်ာတဲ့ သူငယ္ခ်င္း ကိုျမင့္ေမာင္ေက်ာ္ေပါ့..။ သူနဲ႔ကလည္း ပန္းခ်ီဆရာနဲ႔ စာေရးဆရာမအျဖစ္ ဟန္ခ်က္ညီညီ တြဲခဲ့ၾကတာ ႏွစ္ အစိတ္ေတာင္ ရွိေတာ့မယ္..။ ျပီးေတာ့ သူ႔ဆို က်မ ဗိုလ္က်လို႔ ရတာ ေသခ်ာတယ္ေလ..။

ေနာက္ အတြင္းက တခ်ိဳ႕ သရုပ္ေဖာ္ပံုေလးေတြအတြက္ က်မရဲ႕ျမသီလာအခင္းအက်င္းနဲ႔ လိုက္ဖက္တဲ့ ခံစားခ်က္ရွိသူတခ်ိဳ႕ကို အကူအညီလွမ္းေတာင္းပါတယ္...။ အဲလိုနဲ႔ပဲ ခုေတာ့ စာအုပ္ကေလး ျဖစ္ခဲ့ပါျပီ။ စာအုပ္ကေလးကို ျဖန္႔ဖို႔ က်မ အခ်ိန္ေရြးေတာ့ က်မ က်င္လည္ခဲ့ရာ  တကၠသိုလ္ဘ၀တုန္းက စာသင္ႏွစ္ သစ္ တစ္ႏွစ္စေနက် ေဆာင္းဦးရာသီခ်ိန္..  ေအးေအးျမျမ ရွိမယ့္အခ်ိန္.. ။ ကံေကာင္းရင္ ကံ့ေကာ္ေတြ စပြင့္ေလာက္ျပီ...။ ေသခ်ာတာက အင္းလ်ားကန္ေဘာင္မွာ ျမဴေတြဆိုင္းေနမယ့္ ရာသီ..။ က်မကေတာ့ အဲဒီအခ်ိန္ေလးကို အေလးအနက္ထားပါတယ္။

ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ခုေတာ့ ျမသီလာအလြမ္းေျပ... ျမန္မာျပည္က ဆိုင္ေတြေပၚ ေရာက္ေနပါျပီ....