ရန္ကုန္ဒုကၡသည္စခန္း

က်မရဲ႕ စိတ္ခံစားခ်က္က တခုခုကို ခံစားရင္ တအံုေႏြးေႏြးနဲ႔ ရက္ရွည္ ဆက္ေနတတ္ပါတယ္။ ခုလည္း ရန္ကုန္ေထာင္ပို႔စ္ေလးက တကယ္ေတာ့ ေရးစရာအမ်ားၾကီး၊ တင္စရာဓါတ္ပံုေတြအမ်ားၾကီးကို ေလွ်ာ့လိုက္ရလို႔ေရာ၊ ခ်ဳ႕ံလိုက္ရလို႔ေရာ၊ စိတ္ထဲ အားမရ။ တကယ္က ဒီတေလာ က်မမွာ ေရးခ်င္တဲ့ တျခား အေၾကာင္းအရာေတြက အဆင္သင့္ရွိေနတာ။ ဒါေပမဲ့ စာေရးတဲ့သူေတြရဲ႕ ထံုးစံအတိုင္း ကိုယ့္စိတ္ထဲက ပို ျပင္းျပေနတဲ့တခုကို ေရးမထုတ္လိုက္ရမခ်င္း.. က်န္တာ ဘာမွ လုပ္လို႔မရ။ အဲလိုရွိ ေနတုန္း ဗမာျပည္က ျပန္လာတဲ့ ေမာင္ေလးတေယာက္က သူရိုက္လာတဲ့ ဓါတ္ပံုေတြ က်မဆီ လွမ္းပို႔တာမွာ မေနႏိုင္ေတာ့ဘဲ ခုပို႔စ္ေလးကို ထပ္တင္လိုက္ရတာပါပဲ။

နယ္စပ္တလႊားက ဒုကၡသည္ကေလးေတြအေၾကာင္းကို ျပီးခဲ့တဲ့ ‘ရန္ကုန္ေထာင္’ ပို႔စ္မွာ က်မ ျဖတ္ကနဲ ထည့္ေျပာခဲ့ပါတယ္။ ထိုင္းျမန္မာနယ္စပ္က ဒုကၡသည္စခန္းေတြထဲ ကိုယ့္အပိုင္း(ရပ္ကြက္ဆိုပါေတာ့)ေလး ထက္ ေက်ာ္မသြားဖူးလို႔မို႔ လူ႔ေလာကဆိုတာ ဒါပဲလို႔ ထင္ေနရတဲ့ ကေလးေတြ။

(ထိုင္းျမန္္မာနယ္စပ္က ဒုကၡသည္စခန္းတခု)

( ဒုကၡသည္စခန္းထဲမွာ)

အဲလိုပဲ ျမ၀တီ-မဲေဆာက္ နယ္စပ္က အမိႈက္ေကာက္ အသက္ေမြးရတဲ့ ကေလးေတြ။ ေနာက္ တရုတ္ ျမန္မာနယ္စပ္က ၾကယ္ေခါင္ တ၀ိုက္မွာ ဘိန္းလိုက္ေရာင္းရင္း ကိုယ္တိုင္ ဘိန္းစြဲေနတဲ့ လူမမယ္ေလး ေတြ။ အိႏၵိယ ျမန္မာ နယ္စပ္မွာေတာ့ ေမွာင္ခိုပစၥည္းသယ္ရတဲ့ ကေလးေတြ။ ဒါ.. က်မ ကေလးေတြအေၾကာင္း ခ်ည္းပဲ ေျပာေနတာပါ။ လူၾကီးေတြရဲ႕ ဘ၀ေတြ မပါေသးပါဘူး။

(တရုတ္ျမန္မာနယ္စပ္က ဗမာေတြ)

အဲဒီျမင္ကြင္းေတြဟာ နယ္စပ္ဒုကၡသည္ေတြနဲ႔သာ သက္ဆိုင္တဲ့ ဘ၀ေတြေပါ့။ နယ္စပ္မွာသာ ျမင္ႏိုင္တဲ့ ျမင္ကြင္းေတြေပါ့။ ခုေတာ့ က်မတို႔ မဟာရန္ကုန္မွာလည္း အဲလို ျမင္ကြင္းေတြ ေတြ႔ေနရပါျပီ။

(ရန္ကုန္မွာ အဲဒီအရြယ္ေလးေတြ ငါးေရာင္းေနရျပီ)
(ဓါတ္ပံု-ေကအိုအမ္၀ိုင္အို)

(ဗမာျပည္မွာ ကေလး အလုပ္သမား မရွိပါ.. :( ... )
(ဓါတ္ပံု-ေကအိုအမ္၀ိုင္အို)

(မဟာရန္ကုန္ျမိဳ႔ရဲ႕ လမ္းမၾကီးေပၚမွာပါ)
(ဓါတ္ပံု- ေကအိုအမ္၀ိုင္အို)

(ရန္ကုန္ ဆင္ေျခဖံုးရပ္ကြက္က အိမ္တအိမ္ပါ)

အင္းးး က်မက ရန္ကုန္ေထာင္လို႔ ေရးခဲ့တာ.. ခုေတာ့ ရန္ကုန္ဒုကၡသည္စခန္းလို႔ပါ ထပ္ေျပာရပါျပီ။ ဒါေတြကိုေရာ ဘယ္သူျငင္းဦးမလဲ…။ ျပီးေတာ့ ဘယ္သူေတြက ဘယ္လို ကယ္တင္ၾကမွာလဲ။ ဒါေတြက တကယ္ေတာ့ “စိန္စီေသာည”အေခြ မွာ အကုန္ပါျပီးသား ထင္ထင္ရွားရွားပါ။ ဒါေပမဲ့ ခု က်မ ေမာင္ေလး ပို႔လိုက္တဲ့ ပူပူေႏြးေႏြးပံုေတြကို ေတြ႔ေတာ့လည္း က်မရဲ႕ ဘေလာ့ ပရိသတ္ေတြကို မွ်ေ၀ခ်င္တာနဲ႔ တခ်ိဳ႕ကို ေရြးျပီး တင္ေပးလိုက္ပါတယ္။

ေမျငိမ္း