Jul 31, 2009

တာရာမင္းေ၀ အမွတ္တရ

တကယ္ေတာ့ ခု post တင္ဖို႔ လုပ္ေနတဲ့ အခ်ိန္ဟာ ဗမာျပည္မွာ အန္တီစုကို စီရင္ခ်က္ခ်ဖို႔ ေစာင့္ေနတဲ့ အခ်ိန္ပါ။ က်မ မအိပ္ႏိုင္ပါဘူး။ မအိပ္ႏိုင္မယ့္အတူတူ...
++++
တကယ္ေတာ့ ဇူလိုင္ ၃၁ဆိုတာ က်မတို႔ ဗမာျပည္အတြက္ ၾကယ္ေတြ အမ်ားဆံုး ေၾကြတဲ့ ၾသဂုတ္လကို ေရာက္ေတာ့မယ့္ ရက္။
ၾသဂုတ္လရဲ႕ ၅ရက္ေန႔မွာ တာရာမင္းေ၀ဆိုတဲ့ ၾကယ္တပြင့္.. ေၾကြတယ္..။
ၾသဂုတ္လရဲ႕ ၁၄ရက္ေန႔မွာ ထူးအိမ္သင္ ဆိုတဲ့ ၾကယ္တပြင့္ ေၾကြတယ္..။
ၾသဂုတ္လရဲ႕ ၁၅ရက္ေန႔မွာ မင္းသု၀ဏ္ဆိုတဲ့ မဟာၾကယ္တပြင့္ ေၾကြတယ္..။
အဲဒီၾသဂုတ္လထဲမွာ.. ရွစ္ေလးလံုးအထိမ္းအမွတ္လို႔ တြင္ရတဲ့ ၾကယ္ေတြ ေၾကြတယ္..။
နက္ဖန္..အဲဒီ ၾသဂုတ္အၾကိဳ ဇူလိုင္ ၃၁မွာ .. က်မ အလင္းေရာင္နိမိတ္ေတြကိုပဲ မွတ္တမ္းတင္ခ်င္ပါတယ္။
+++++

ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္.. အိပ္မရတဲ့အတူတူ.. ဒီညမွာ က်မတို႔ႏိုင္ငံ ေဒါင္းအလံကို ပန္းလို ပန္လို႔ လွဖို႔ နိမိတ္အေနနဲ႔..
စာေရးဆရာ တာရာမင္းေ၀ ကြယ္လြန္ျခင္း ၂ႏွစ္ျပည့္အထိမ္းအမွတ္အေနနဲ႔ VOA ကေန က်မ စီစဥ္ အသံလႊင့္ခဲ့တာေလးကို တင္ေပးခ်င္ပါတယ္။ အဲဒီအစီအစဥ္လုပ္ခ်ိန္မွာ က်မစိတ္ထဲ အင္အားေတြ ပူး၀င္ေနသလို ခံစားေနခဲ့ရတာလည္း ထူးဆန္းပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ က်မစိတ္ထင္ က်မအသံေတာင္ မာေနတယ္ ထင္ပါရဲ႕။ အဲဒီေန႔က က်မကို ကဗ်ာကူရြတ္ေပးတဲ့ ကိုသားညြန္႔ဦး ကလည္း အၾကိမ္ၾကိမ္ ကဗ်ာရြတ္ေပးခဲ့ဖူးသမွ် ခုတၾကိမ္ဟာ အပီျပင္ဆံုးပါ။ အဲသလိုပဲ က်မ အပူကပ္လို႔ ကဗ်ာကူရြတ္ေပးတဲ့ ကဗ်ာဆရာ ႏွင္းခါးမိုးကလည္း မအားတဲ့ ၾကားက တကူးတက လုပ္ေပးရ.. ျပီးေတာ့ တကယ့္ ခံစားခ်က္အျပည့္နဲ႔။ တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ သူတို႔ ႏွစ္ေယာက္စလံုးကလည္း ႏိုင္ငံေရးအမႈနဲ႔ပဲ တာရာမင္းေ၀နဲ႔ အတူ ေထာင္ထဲမွာ ေနခဲ့ရဖူးသူေတြ...။

ဒီ Piece ေလးကို လုပ္တာမွာ အခၽြတ္အေခ်ာ္ေလးတခ်ိဳ႕ရွိေနေပမဲ့ ကိုေရႊဘုန္းအတြက္ အဲလို လုပ္ေပးလိုက္ရတာကို က်မ ေက်နပ္ပါတယ္။ တခုခုမ်ား လိုေနခဲ့တယ္ဆိုရင္.. အဲဒါဟာ က်မရဲ႕ ခ်ိဳ႕ယြင္းခ်က္သာျဖစ္ပါတယ္..။
+++++

Get this widget | Track details | eSnips Social DNA

ေက်ာင္းသားအတၳဳပၸတၱိ
(၁)
မင္းရဲ႕ ႐ုပ္အေလာင္းဟာ
ျခေသၤ့ဂူထဲမွာ ႐ွိလိမ့္မယ္
အေမွာင္စုန္းစုန္းမွာ
အရာအားလံုး ေမ့ေဖ်ာက္ပစ္
ေနာက္တစ္ေခတ္ မင္းေအာင္ျမင္ေစကြယ္

အက္ကြဲေနေသာလက္မ်ားနဲ႔
ဘုရားသခင္ထံ ငါတို႔ဆုေတာင္း
မင္း.. ေကာင္းရာသုဂတိလားပါေစ..လို႔
ငါတို႔ရဲ႕
ေသြးတစ္စက္ကို ထက္၀က္ခြဲ
မင္းခံတြင္းထဲ
တဲတဲေလးေလွ်ာခ်ၾကည့္ရင္
ႏႈတ္ခမ္းေသမ်ားက
ဖြဖြတိုးတိုးေလး လႈပ္႐ွားေအာ္ျမည္
ဒီ..မို..က..ေရ..စီ..
ဒီမိုကေရစီလို႔ .. ဆိုလိမ့္မယ္
ညီေလးရယ္
ရႏိုင္မယ္ဆိုယင္
မင္းရဲ႕အ႐ိုးတစ္မႈံကို
နိဗၺာန္ဘံုအထိယူၿပီး
ဘုရား႐ွင္ကို ျပၾကည့္ခ်င္တယ္..
မင္းဟာ သူရဲေကာင္းေလးျဖစ္တယ္
မင္းဟာ အာဇာနည္ေလးျဖစ္တယ္
မင္းဟာ ဗမာေက်ာင္းသားေလး.. ျဖစ္တယ္ေလ။

(၂)
ေရငတ္သလို.. ငတ္ခဲ့ရတဲ့
ဗမာျပည္က “လူ႔အခြင့္အေရး”ဟာ
အက်ဥ္းေထာင္ထဲမွာ
သခ်ၤဳ ိင္းေျမမွာ
တရား႐ံုးရဲ႕ ရာဇ၀တ္မႈေတြထဲမွာ.. ႐ွိေနတယ္..
မင္း.. စြန္႔ခြာခဲ့တဲ့
စာသင္ေက်ာင္းကေလး
မင္းသတင္းေတြ ေမးေနၿပီ
မင္းရဲ႕ စာအုပ္ေဟာင္းထဲမွာ
ဆရာမရဲ႕ မွတ္ခ်က္...
မင္းအတြက္...
“ေနာက္ထပ္စာအုပ္အသစ္လဲပါ” တဲ့
စာအုပ္ မလံုေလာက္မႈ
ေဖာင္တိန္ မလံုေလာက္မႈ
မုန္႔စားဆင္းခ်ိန္မွာ ေက်ာင္းခန္းထဲအိပ္ေနမႈ.. စတဲ့
လူမႈကိစၥအ၀၀
မင္းခ်ည္းမွ မဟုတ္ခဲ့ပါဘူးကြယ္…
တိုက္ပြဲမွာ
ခၽြန္ျမစြာ ေတာင္းဆိုႏိုင္ဖို႔
ေခါင္းေလာင္းအိုႀကီးကို ႏႈတ္ဆက္
ခ်ီတက္လာတဲ့ အာဇာနည္ေလးေရ..
ခြပ္ေဒါင္းရဲ႕
တစ္ေၾကာင္းစာခၽြန္
သမိုင္းစဥ္္ကို ထမ္း
ရာဇ၀င္ၾကမ္းခက္ ေသြးစက္႐ႊဲစို
ခုေတာ့..
မင္းရဲ႕ ခံုနံပါတ္ေလး “ငို” ေနၿပီ... ။

(၃)
ေ႐ႊဘုန္းေရာင္လက္၀င္းတဲ့
ႏွင္းျပာျပာမနက္ဦးမ်ားမွာ
ဒို႔ ကမၻာကို
ျပန္လာဦးမွာလား.. ဟင္...
“အမ်ဳိး ဘာသာ သာသနာအတြက္
သား .. ႏႈတ္ဆက္ခဲ့ပါတယ္” တဲ့
မင္းထားခဲ့တဲ့ စာတိုကေလး
မင္းတို႔ အိမ္ကို ေပးလိုက္ၿပီ
ယိုင္ယဲ့ က်ဥ္းေျမာင္းေနတဲ့
မင္းတို႔ရဲ႕ အိမ္ကေလးထဲမွာ
မင္းရဲ႕ ေဖေဖဟာ
လက္သီးကို က်စ္က်စ္ပါေအာင္
ဆုပ္ထားတယ္..
မင္းရဲ႕ ေမေမဟာ
အခန္းေထာင့္မွာ
ၿငိမ္သက္စြာထိုင္ၿပီး
မ်က္ရည္စီးေၾကာင္းတစ္ခုကို အေဖာ္ျပဳ
(ရင္ထဲမွာေတာ့)
သား ျပန္ “လု” ေန႐ွာေတာ့မယ္။

“ေကာင္းမြန္စြာ
သၿဂၤဳ ိဟ္ၿပီးစီးပါေၾကာင္း” .. တဲ့
အေလာင္းကိုမွ
မျမင္ရ မေတြ႕ရ
ဘယ္ေနရာမွာ က်ဆံုးခဲ့သလဲ ညီေလးရယ္...
ေဒါင္း႐ုပ္ကေလးလိုပဲ
မင္းရဲ႕ အတၳဳပၸတၱိဟာ
အေတာင္ပံပါတယ္
တိုက္ပြဲ၀င္တယ္
ႏြယ္လိုပတ္ခ်ည္ ခိုင္က်ည္နစ္စူး
ေရာက္ေလရာဘ၀အဆက္ဆက္မွာ
မင္း.. ေမာ္ဖူးရျခင္းမ်ားစြာနဲ႔
ကင္းေ၀းပါလိမ့္မယ္ ... ။

(၄)
အိမ္ထရံမွာ
တခါတခါ မင္းမ်က္ရည္သုတ္တဲ့
စုတ္ခ်ာခ်ာ လြယ္အိတ္ကေလး
ေခတ္ေဘးေခတ္ဒဏ္ သင့္ေန႐ွာတယ္..
“ေခတ္လြတ္လပ္မွ
ေက်ာင္းသားလြတ္လပ္မယ္”
အ႐ြယ္နဲ႔ မလိုက္ေအာင္ေတြး
“ေက်ာင္းသားအေရး”ဆိုတာ
မင္းမွာ မ႐ွိခဲ့ပါဘူး
“ဘုရားေခတ္မွာဆိုယင္
ရဟႏ ၱာျဖစ္တဲ့အထိ လိမၼာမယ္”
ဒါေပမဲ့ ့...
“အေမွာင္ေခတ္မွာေတာ့
အာဏာ႐ွင္ကို ဖီဆန္တယ္”
ညီေလးရယ္ မင္းသိပ္မွန္တယ္..

ခံယူခ်က္ကို
အေျမာက္ဆံလို ပစ္ေဖာက္
အေ၀းဆံုး အျမင့္ဆံုး
ဘ၀တဆံုး မင္းေရာက္ခဲ့တယ္..
စစ္ေမာင္းသံၾကားရင္
ခြာတ႐ွပ္႐ွပ္ျဖစ္ခ်င္တဲ့
ေခတ္ရဲ႕ စစ္ျမင္းကေလးလို မင္းဟာ
ရာဇ၀င္ကို ထိုးခြဲ
တိုက္ပြဲကို ဒုန္းေဖာက္
မီးေတာက္ဆူးျခစ္
ေခတ္သစ္ပူေဇာ္
ေတာ္လွန္တဲ့ ညီေလးေရ
ခြပ္ေဒါင္းအေပါင္းရဲ႕
ေကာင္းခ်ီးၾသဘာသံေ၀
မင္းေရာက္ရာအရပ္က ၾကားပါေစ...

(၅)
ညီေလးေရ
ရာဇ၀င္ေရးရာ စာအုပ္ပိတ္
ေတာ္လွန္ေရးမွာ “အိပ္”ေတာ့ေနာ္
စိတ္ခ်သြားပါ
အရာအားလံုးကို ေမ့ေဖ်ာက္
ေသြးနဲ႔တည္ေဆာက္တဲ့ အုတ္ဂူတစ္လံုး
တေလာကလံုး လင္းေစအားကြယ္..
တိမ္သား႐ိုးရီ
ဒီမိုကေရစီ ေတာင္တက္လမ္းက
ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းေက်ာက္ေလးေတြအျဖစ္
စြဲနစ္က်န္တင္လို႔ .. ေအာင္ျမင္မွာပါ
ဗမာျပည္အတြက္
လိုအပ္တဲ့
“လူ႔အခြင့္အေရးနဲ႔ ဒီမိုကေရစီ”
အေ႐ွ႕ဘက္အရပ္မွာ
ျခေသၤ့ေတြ ခ်ီလာၿပီ
စစ္ျမင္းေတြ ၿပိဳင္လာၿပီ
ခြပ္ေဒါင္းေတြ ပ်ံလာေနၿပီေလ..
ညီေလးရယ္
ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ
ေအးျမစြာ
႐ွင္းသန္႔စြာ
ေနာက္ဘ၀မွာ ျမင္ေယာင္ၾကည့္စမ္းကြယ္
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္
ယမ္းေငြ႕တလူလူၾကားထဲမွာ
မင္းခ်စ္တဲ့ ဗမာျပည္ႀကီးဟာ
ေဒါင္းအလံကို ပန္းလို ပန္လို႔ လွလို႔..
ေၾသာ္..
ေဒါင္းအလံကို ပန္းလို ပန္လို႔
လွလို႔ပါပဲ .. ညီေလးရယ္.... ။ ။

ေ႐ႊဘုန္းလူ


+++++++



14 comments:

Nay Lin said...

ေၿပာၿပစရာ စကားရွာမရပါ..
ခြပ္ေဒါင္းအားလံုးကိုဦးညြတ္လွ်က္..

ေနလင္း

thitkaungeain said...

ကဗ်ာတ၀က္ လႊင့္ထူသြားပါသည္

MANORHARY said...

မနက္ကပို႔လုိက္တဲ့ေမးလ္ထဲကအတိုင္းပါပဲ အမ

ေမ့သမီး said...

ဒီကဗ်ာဖတ္ရတိုင္းမွာ ရင္နင့္ရပါတယ္။

သက္ေဝ said...

ကဗ်ာကို အသံနဲ႕အတူတူတြဲၿပီး နားေထာင္ရတာ ပိုၿပီး ထိခိုက္ေၾကကြဲေစပါတယ္...။
ကဗ်ာေလးအတြက္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ဆရာမ...

ရႊန္းလဲ့ said...

စိတ္မေကာင္းပါဘူး ဆရာမ။

လင္းဒီပ said...

ေလးစားဦးညႊတ္စြာ လာဖတ္ လာနားေထာင္ပါတယ္ ဆရာမ...။
ကဗ်ာရြတ္တာ အသံဖိုင္က တစ္ဝက္နဲ႕ ျပတ္ေနပါတယ္ ။

ေႏြဆူးလကၤာ said...

ဆရာတာရာမင္းေ၀ဟာ ကၽြန္ေတာ္ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ အၿမဲေလးစားေနရမယ့္ ထာ၀ရရွင္သန္သူပါ။

to learn french language said...

ဆရာမေရ..ေရဒီယိုနားေထာင္ေနရင္း ကဗ်ာ ဖတ္ေနရင္း မ်က္ရည္ေတာင္၀ဲမိပါတယ္...
အားမသန္တာေတာင္ မာန္မေလ်ာ႔ပဲ...ဆက္လက္ဆိုက္ပြဲ၀င္ခဲ႔ၾကတဲ႔
၀င္ေနၾကတဲ႔...သူရဲေကာင္းေတြကို ထားရ ေလးစားလ်က္ပါ....

Unknown said...

၈၈ မွာ လူမၿဖစ္ေသးေပမဲ႔...
လူရယ္လို႔ၿဖစ္လာတဲ႔ ၂၀၀၉ မွာ..
ငါတို႔စိတ္ဓါတ္ေတြ ရိုက္ခ်ိဳးခံရၿပီးႏွင္႔ၿပီ....
.....
အာဇာနည္ေသြး.
အာဇာနည္သားလို႔..
အာဇာနည္စိတ္ေတြနဲ႔..
ၿမင္႔ၿမတ္တဲ႔ သူရဲေကာင္း...ငါတို႔..ေက်ာင္းသားတို႔ေရ...

တံခြန္အလံမထူႏိုင္ခဲ႔ေသးေပမဲ႔...
ယိုင္မလဲတဲ႔ မာနခဲေတြ...
ငါတို႔ ႏွလံုးသားထဲမွာထာ၀ရ ကမၺည္ထိုးထားတယ္...
ေၿမမွာဖို႔လို႔...
မီးမွာၿမိဳလို႔..
ၿပီးဆံုးသြားၿပီမထင္ပါနဲ႔....
ငါတို႔ ၿမန္မာၿပည္..ကမၻာမွာ ေနရာယူေနသေရြ႔...
ငါတို႔ ၿမန္မာအမ်ိဳးသားေခါင္းမွာ...မင္းတို႔က အတိုင္းအဆမဲ႔ အာဇာနည္ပါ..
ငါတို႔ၿမန္မာ အမ်ိဳးသားႏွလံုးအိမ္မွာ အသက္ခႏၵာ တည္ေနသမ်ွ....မင္းတို႔က ေခါင္းေဆာင္ပါ..
ငါတို႔ၿမန္မာအမ်ိဳးသားရင္မွာ..အတုမရွိ..စိတ္သေဘာထားၿမင္႔ၿမတ္သူေတြပါ....

ေငြနဲ႔ေပးမ၀ယ္ႏိုင္..
ေရႊနဲ႔လဲမရႏိုင္...
စိန္ရတနာေတြနဲ႔..အဖိုးမၿဖတ္ႏိုင္တဲ႔....အနဂၢအဖိုးထိုက္တန္သူေတြပါ....

ငရဲထက္ပူတဲ႔ မီးေတြ..
မိစၧာေတြ ရွိဳ႔လို႔..
မင္းတို႔ေတြ ေလာင္ၿမိဳက္ခဲ႔ရေပမဲ႔...
မင္းတို႔ေဖါက္ခဲ႔တဲ႔လူ႔ၿပည္ကလမ္းမွာ..
နတ္သၾကားလို႔..ဆင္းေလ်ွာက္ရင္း..သာဓုေခၚမွာပါ....

ေကာင္းရာသုကတိသို႔...လားေနၾကသူမ်ား.....သို႔..

tin min htet said...

ဒီတပုဒ္ေရြးျဖစ္သြားတာကိုး။ အႀကိမ္ႀကိမ္ဖတ္ဖူးေပမယ့္ ဖတ္တိုင္း ခံစားရတဲ့ ကဗ်ာ။ ရြတ္ထားတာလည္း ေကာင္းတယ္။

ကိုလူေထြး said...

ကဗ်ာေလးကို ျပန္လည္ ေဖာ္ျပေပးလို႕ ေက်းဇူးပါ ဆရာမေရ...

တန္ခူး said...

မ ေရ… နွလံုးသားေတြ တစစီ လြင့္စင္သြားသလို ေၾကကြဲခံစားရပါတယ္… ဘယ္ေတာ့မွ ေမ့လို ့မရပါဘူး…

Younggun said...

ေသနတ္ကေလးလည္း မ်က္ရည္စိုတဲ့အထိ ႏူတ္ခမ္းကို ကိုက္မိတဲ့အထိ၊ ခံစားမိရပါတယ္.. ဒါေလာက္ပဲ ေျပာႏုိင္ပါတယ္ ေျပာႏုိင္တာထက္ လုပ္ႏုိင္တာေလးေတြလည္း လုပ္ၾကပါစို႔။