အလြမ္းဒီဇင္ဘာ

      အဲဒီ ဒီဇင္ဘာမွာ ကံ့ေကာ္ဦးေတြ ပြင့္မွာလား..

အဲဒီကန္ေလးကို ျဖတ္တိုက္လာမယ့္ေလေျပမွာ ႏွင္းေငြ႔ေတြေတာ့ ပါပါေစကြယ္။

အဲဒီ ဒီဇင္ဘာမွာေတာ့ မရွိေတာ့တဲ့ ခ်စ္ခဲ့ရသူေတြကို လြမ္းပါရေစ။

ဒီဇင္ဘာဆိုတာ ခဏတာ ပိတ္ထားခဲ့တဲ့ တံခါးရြက္ေတြ ျပန္အဖြင့္..

တခ်ိဳ႕ရက္ေတြမွာ ႏွင္းေငြ႕ေငြ႕ လူးလြန္႔လို႔ ေလေအးေအးေလးတခ်က္ တိုးတိုက္လိုက္တဲ့အခါ 

အလိုလိုလြမ္းလာမိတဲ့ရင္ခြင္။

မနက္ခင္း အေဆာင္ကင္တီး က ကိုယ္ရယ္ပါ ႏွင္းသက္သက္ေဝ ႏွင္း တဲ့။

ေန႔ခင္းက်ေတာ့ ၾကင္နာသူ ကိုယ့္အနားရွိေနခိုက္ဟာ ဘဝရဲ႕ အသာယာဆံုးအခါ… တဲ့။

ေဟာ.. ညက်ေတာ့ ဒီတစ္ညမွာ ျမင္ရခဲတဲ့ ေမာင့္လျပည့္ဝန္း.. တဲ့။

သာယာခဲ့ၾကတဲ့ ေန႔ေတြ ညေတြ .. ဒီရင္ခြင္မွာပဲ။

လမ္းေတြက ၾကမ္းခဲ့လည္း မွတ္တိုင္ေတြဟာ ထင္ရွားခဲ့ေတာ့ မေမ့ေပ်ာက္ရက္ပါဘူးေလ။

ဟိုဘက္ကမ္းမွာ …

ဟိုဘက္ကမ္းမွာ .. 

နင္တို႔ရဲ႕ ဟိုဘက္ကမ္းဆီမွာ ကဗ်ာေတြ ရွိရဲ႕လား ငါတို႔ မသိေပမဲ့.. 

ဒီဘက္ကမ္းမွာ နင္တို႔ ငါတို႔ရဲ႕ ကဗ်ာေတြ .. အဲဒီ ဒီဇင္ဘာမွာ ေဝရပါေစ့မယ္။

ေရႊအိုေရာင္အုတ္သားေတြက အသံေတြကို စုတ္ယူသိမ္းထားႏိုင္မယ္ဆိုရင္

ငါတို႔ သူ႔နေဘးနားမွာ ကဗ်ာေတြ ရြတ္ၾကမယ္.. 

သူစိမ္းေတြအျဖစ္ ရင္းႏွီးဖူးပါတယ္.. ခိုင္ .. 

ၿပီးေတာ့

လူတစ္ေယာက္ရဲ႕မ်က္ႏွာ .. လည္း ပါမွာေပါ့။

တကယ္ဆို အဲဒီ အမွတ္တရ ဒီဇင္ဘာကို 

အဲဒီ ေရႊေရာင္အုတ္ကြက္ေတြၾကားမွာပဲ ဝွဲခ်ီးက်င္းပေစ့ခ်င္တာ။

မပ်ိဳႏိုင္ေတာ့တဲ့ ေရတမာပင္ေတြၾကား.. ကုကၠိဳရြက္ေၾကြေတြၾကား.. စိန္ပန္းေၾကြေတြၾကား

အဖိုးၾကီး အဖြားၾကီးေလးေတြရဲ႕ ခိုးခိုးခစ္ခစ္ရယ္သံေတြ ေဝေနမွာ။

ေမ်ာက္ရြာအနား အုပ္စုဖြဲ႔လို႔ ေျခရာေတြ ျပန္ေကာက္ရင္း ေပ်ာ္ရႊင္ၾကည္လင္မွာ။

မ်က္ရည္တခ်ိဳ႕ စြန္းေပေနေတာင္မွ အဲဒီ မ်က္ရည္ေတြက ခ်ိဳေနမွာ။

အေရာင္အေသြးစံု ပန္းေတြ လိႈင္လိႈင္ေဝခဲ့တဲ့ ဒီရင္ခြင္မွာ သူ႔ရဲ႕ ခ်စ္သူေဟာင္းေတြ ျပန္လည္သက္ဝင္လို႔

အဲဒီ ဒီဇင္ဘာကို ၾကိဳခ်င္တာ။

အဲဒီ ဒီဇင္ဘာမွာ ကံ့ေကာ္ဦးေတြ ေဝပါကြာ..။

***** ဓာတ္ပံုကို Google ကေန ယူပါတယ္။

ဂၽြန္ရပ္စကင္းကို သတိရ ..

လူမ်ိဳးတမ်ိဳးဟာ ..

ရသ ခံစားတတ္မႈကို ဟာသလုပ္တယ္

အႏုပညာကို သေရာ္ေမာ္ကားျပဳတယ္

ခ်စ္ျခင္းေမတၱာကို လိင္စိတ္လို႔ ျမင္တယ္

မ်ိဳးဆက္အသစ္အတြက္ ဆုိးက်ိဳးဆက္ကို မျမင္တတ္ဘဲ ကိုယ့္ေလာဘတဏွာကို ထုတ္ျပရဲတယ္

ကိုယ့္အမွားကို ဝန္မခံဘဲ တပါးသူရဲ႕ အားနည္းရာကို ထိုးေကၽြးတယ္

သူဟာ ငါ့ထက္တတ္လို႔ ေနရာဖယ္ေပးရေတာ့မယ္ရယ္လို႔ ေတြးၿပီး ရန္မူတယ္

ပညာတတ္ဆိုတာ ေသခ်ာျပင္ဆင္ၿပီး ညာတတ္သူလို႔ အဓိပၸါယ္ရတယ္..

အိမ္ေထာင္ေရးဆိုတာ ေထာင္လို အိမ္ပဲလို႔ စဥ္းစားတယ္

လူမႈေရးဆိုတာ လူအခ်င္းခ်င္း အမႈကိစၥျဖစ္ေရး လို႔ ဦးတည္တယ္

စီးပြားေရးဆိုတာ စီးစီးပိုးပိုးနဲ႔ ပြားမ်ားႏိုင္ဖို႔အေရး ပဲ..

ႏိုင္ငံေရးဆိုတာကေတာ့ အသံထြက္ကေတာင္ ႏိုင္ကန္ေရး လိုလို။

ကာမ ေဖာက္ျပန္မႈကို အရည္အေသြးတစ္ရပ္လို႔ ဗန္းတင္တယ္ ..

ကေလးအေမလည္း မ်က္ႏွာစာအုပ္မွာ ခပ္တည္တည္ ေလာ္လည္ရဲတယ္ ..

သူ ဘာလုပ္ေနေန အေဖ ဟာ အေဖပဲ ၊ အေမ ဟာ အေမပဲ .. ဆိုတဲ့ ပံုသြင္းမႈစနစ္ ရွိတယ္။

ေယာက်္ားဆိုတာ က်န္းမာေရးအတြက္ ပံုမွန္ေသြးသားအသံုးျပဳ စနစ္ရွိရတယ္တဲ့..

မိန္းမ ဆိုတာ.. ေအးရာေအးေၾကာင္း အိမ္မႈကိစၥနဲ႔ ေနသားက်ရမွာ တဲ့။

စာအုပ္ဖတ္ဖို႔ .. ဟုတ္လား.. ပ်င္းစရာၾကီး.. ဘာအေရးၾကီးလဲ.. ကိုယ္က ဝင္ေငြေကာင္းတယ္ တဲ့။

ဒီဘာသာစကား ေမြးကတည္းက ေျပာလာတာ.. ဒီစာ တသက္လံုးဖတ္လာတာ.. 

ဘာခက္လို႔လဲ.. တဲ့ ..။

ေၾသာ္.. ဒီ အလုပ္နဲ႔ပတ္သက္တာ နားမလည္လည္း အထက္လူၾကီးနဲ႔ သူ႔ဇနီးကို နားလည္ဖို႔ေတာ့ အေရးၾကီးတယ္။

ကိုလံဘတ္ရဲ႕ ၾကက္ဥျပဳတ္ စားပြဲေပၚေထာင္တဲ့ ဇာတ္လမ္းကလည္း ေခတ္မီေနတုန္းပါပဲ။

သူခိုးက လူ လူ ဟစ္ ဆိုတဲ့ ဆိုရိုးကလည္း မရိုးႏိုင္ေသးပါ။

ဘုရားစင္ေပၚ ပန္းေတြ ေဝေနေအာင္ တင္တာ ထီေပါက္ဖို႔အေရးပါ။

အိုးး သိဒၶတၳ ေလ.. အဲဒီ စိန္ေရႊရတနာေတြဟာ အဆိပ္အေတာက္ေတြမွန္းသိလို႔ ထားခဲ့ေပမဲ့

ခုေတာ့ သူ႔ရုပ္ပြားမွာ အဲဒီ တန္ဆာပလာေတြ ပလပြ..

တကိုယ္စာ ျငိမ္းေအးရာ လူတိုင္းရွာေတြ႔တဲ့အခါ ကမၻာျငိမ္းတရားပဲ လို႔ သူေျပာခဲ့ပါလ်က္နဲ႔။

ဂၽြန္ရပ္စကင္းက ေျပာတာေတာ့..

“ လူမ်ိဳးတစ္မ်ိဳးဟာ... စာေပကို အထင္ေသးေနလ်ွင္... သိပၸံပညာကို အထင္ေသးေနလ်ွင္ ..

အနုပညာကိုအထင္ေသးေနလ်ွင္.. ေမတၲာကရုဏာကို အထင္ေသးေနလ်ွင္ ..

ပိုက္ဆံကိုဒီေလာက္မက္ေနလ်ွင္ .. အဲဒီလူမ်ိဳးဟာၾကာရွည္ခံမွာမဟုတ္ဘူး “တဲ့။

ထပ္ ထပ္ေျပာပါရေစဦး.. ..

တန္ဘိုး ဆိုတဲ့ စကားလံုးဟာ တန္ဘိုးအေၾကာင္း နားလည္တဲ့သူေတြ ဆီမွာသာ ဆရာက်တာပါကြာ…။

ေလာေလာဆယ္ေတာ့ နားေထာင္ေနတဲ့ သီခ်င္းက “ပုထုဇဥ္”

“ေပ်ာ္စရာၾကံဳရင္ ေပ်ာ္ပစ္လိုက္.. ငိုခ်င္လာရင္ ငိုလိုက္ဦး.. ခံစားခ်က္အတိုင္းပဲ..

ရင္ခုန္ေနတာ ဘာအတြက္လဲ.. အခ်ိန္ဆိုတာကို ရင္ဆိုင္ဖို႔.. အိုးးး မီးလွ်ံမ်ား…

လက္ခံလိုက္.. လက္ခံလိုက္…”

ေမျငိမ္း ကိုယ္ပိုင္ ျမန္မာစာ ျမန္မာစကား သင္တန္း

လြန္ခဲ့တဲ့ ၅ ႏွစ္ .. ၂၀၁၂ ခုႏွစ္ထဲမွာ အေမရိကန္သံတမန္ေတြကို ဘာသာစကားသင္ေပးတဲ့ ေက်ာင္းၾကီးတစ္ေက်ာင္းမွာ ျမန္မာစာဆရာမ အလုပ္ရခဲ့ရာကေန VOA ျမန္မာပိုင္းမွာ အသံလႊင့္သူ လုပ္ေနတဲ့ အခ်ိန္ပိုင္းအလုပ္ကို စြန္႔ၿပီး ကိုယ့္ဇာတိ သင္ၾကားေရးနယ္ထဲ ျပန္ေရာက္ခဲ့ရပါတယ္။
အဲဒီေက်ာင္းမွာ ၃ ႏွစ္ လုပ္တဲ့ကာလအတြင္း သင္ၾကားေရးဆိုင္ရာ မြမ္းမံသင္တန္းေတြ အပတ္စဥ္ တက္ခြင့္ရခဲ့တာေတြ .. ေက်ာင္းအလုပ္ျပင္ပမွာ နီးစပ္ရာတခ်ိဳ႕ကို online ကေန ျမန္မာစာ ျမန္မာ စကား သင္ေပးခဲ့တဲ့ အေတြ႕အၾကံဳေတြ.. ေစတနာျဖစ္ တည္ေထာင္ထားတဲ့ သေျပညိဳ ျမန္မာစာ ေက်ာင္းက အေတြ႕အၾကံဳေတြ.. လက္ရွိ အလုပ္လုပ္ေနတဲ့ Online ေက်ာင္းၾကီး VL Language School ရဲ႕ ဝန္ထမ္း ျမန္မာစာ ဆရာမအျဖစ္ အဲဒီ ေက်ာင္းရဲ႕ Training ေတြကေန ရတဲ့ online teaching နည္းစနစ္ေတြလည္း ရလာေတာ့၊ ခုခ်ိန္မွာ ႏိုင္ငံျခားသားေတြကို ျမန္မာစာ ျမန္မာစကားသင္ၾကားေရးနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ကိုယ့္ကိုယ္ကို အျပည့္ အဝ ယံုၾကည္မႈ ရွိလာပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ ခုလက္ရွိ online Teaching အလုပ္ကိုပဲ ေသေသခ်ာခ်ာ လုပ္ေတာ့မယ္လို႔ စဥ္းစား ျဖစ္ပါတယ္။ ခုေနာက္ပိုင္းမွာ တျခားျပည္နယ္ေတြ နဲ႔ တျခားႏိုင္ငံေတြမွာ ေနေနနၾကတဲ့ ျမန္မာမိသားစုတခ်ိဳ႕က က်မရဲ႕ သေျပညိဳ ေက်ာင္း အေၾကာင္းကို ၾကားၿပီး သူတို႔ကေလးေတြကိုလည္း ျမန္မာစာ သင္ေပးခ်င္တဲ့ အေၾကာင္း .. ဘယ္လို လုပ္ေပးႏိုင္မလဲဆိုတာေတြ ေျပာလာၾကတာေတြ ရွိပါတယ္။
ကုမၸဏီေက်ာင္းေတြမွာ ဘာသာ စကား သင္ဖို႔ဆိုတာ အဲဒီေက်ာင္းကိုလည္း ေပးရ.. ဆရာ ဆရာမ ကိုလည္း ေပးရတာမ်ိဳးမို႔လို႔ သင္တန္းခ က ေစ်းမ်ား သြား ပါတယ္။ က်မ ကိုယ္ပိုင္ သင္တာဆိုေတာ့ ေက်ာင္းက ျဖတ္ယူမယ့္ စရိတ္စက သက္သာသြားမွာ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒါနဲ႔ ..မွတ္မွတ္ရရလည္း ျဖစ္ရေအာင္ .. မဂၤလာရွိတဲ့သေဘာလည္း ေဆာင္ေအာင္လုိ႔ ရည္ရြယ္ၿပီး ျမန္မာႏွစ္သစ္ကူးေန႔ ကေန က်မ ရဲ႕ ကိုယ္ပိုင္အလုပ္ ကို စ လိုက္ပါတယ္။
ေက်ာင္းသူ ေက်ာင္းသားလည္း ပိုက္ဆံ မ်ားမ်ား မကုန္ဘဲ .. က်မ လည္း စိတ္တိုင္းက် အလုပ္ လုပ္ႏိုင္ဖို႔ ဘာသာစကားသင္ဆရာမ အလုပ္ကို ကိုယ္ပိုင္အလုပ္တစ္ခုအျဖစ္ တႏိုင္တပိုင္ လုပ္ဖို႔ စလိုက္ ပါၿပီ။
(က်မ တစ္ေယာက္တည္းသင္ရမွာမို႔လို႔ေရာ .. ၿပီးေတာ့ က်မက လက္ရွိ ေက်ာင္းတစ္ေက်ာင္းရဲ႕ ဝန္ထမ္းလည္း ျဖစ္ေနေသးတာမို႔လို႔ေရာ သင္တန္းသား လက္ခံတာမွာေတာ့ အကန္႔အသတ္ ရွိမွာျဖစ္ပါတယ္)
အေသးစိတ္သိခ်င္တာရွိရင္email ပို႔ႏိုင္ပါေၾကာင္း...

တနဂၤေႏြ တမနက္

ေဟာ.. ေလတိုးသံ သဲ့သဲ့ေလး.. ငွက္သံသဲ့သဲ့ ေလးေတြ ၾကားတယ္။ အျပင္မွာ ေနျမင့္ၿပီ။

အိပ္ရာေပၚမွာ ျပည့္ျပည့္ဝဝျပံဳးၿပီး ျပတင္းဆီကို ေငးေတာ့ ေနေရာင္ဟာ ျမွဴဆြယ္လိုက္တာ။

ကိုင္းတံရိုးဖ်ားမွာ လာခ်ိတ္ေနတဲ့ ေကာင္းကင္ဟာ တကယ့္ ဆြတ္ဆြတ္ျပာ။

သဘာဝက ပဲ့ျပင္တယ္..

ဘာမွမဆန္းတဲ့ ေနေရာင္ နဲ႔

ဘာမွမခမ္းနားတဲ့ ကိုင္းခက္လက္ေတြ

ဘာမွ မထည္ဝါတဲ့ ဘဝတစ္ခုထဲမွာ

ျမိန္ယွက္စြာ ျငိတြယ္။

မႏိုးတဝက္ ႏိုးတဝက္ ေကာ္ဖီခြက္ထဲ

သဘာဝလို႔ ေျပာတဲ့ ေကာ္ဖီမႈန္႔မ်ားမ်ား

သဘာဝႏြားနို႔ပ်စ္ပ်စ္အေနေတာ္ နဲ႔

သဘာဝပ်ားရည္ခ်ိဳျမ နဲ႔

ေရေႏြးဆူဆူ ဟာ .. သဘာဝက်စြ အရသာ။

တကယ္ေတာ့ ျပည့္ျပည့္ဝဝ ႏိုးထ ၿပီးသားပါေလ…

သိပ္သာယာစရာပဲကိုး..

တင္းတိမ္တတ္သူအတြက္

လြတ္ေျမာက္သြားႏွင့္သူ ဦးဂ်င္မီဟင္းဒရစ္ၾကီးရဲ႕ နတ္ေစာင္းဂစ္တာသံရွိတယ္

လင္းပြင့္တဲ့ မနက္ခင္းေနေရာင္ နဲ႔ အစိမ္းေရာင္သစ္ရြက္ေတြ ရွိတယ္

အနားမွာ ေရာင့္ရဲေအးခ်မ္းတတ္တဲ့ ကိုယ့္ေသြးသားေတြ ရွိတယ္

ပကာသန လံုးဝ လံုးဝ မရွိတဲ့ ဘဝ တစ္ခုမွာ ေပ်ာ္ရႊင္စရာေတြ အျပည့္ .. ယံု။

ယုန္အညိဳေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ေလးက ေတာင္ၾကည့္ေျမာက္ၾကည့္ ၾကည့္ဆဲ..

ရွဥ့္ညိဳေလးက သူ႔ကို ဝင္တိုက္ျဖတ္ေျပးတယ္… ဒါေပမဲ့ သူတို႔ခ်င္း ရန္ျဖစ္မသြားၾက။

ေခါင္းေပၚမွာ အေမာက္နီနီေလးပါတဲ့ ငွက္ကေလး ခ်စ္စရာေကာင္းလိုက္တာ ေငးဆဲ..

ခုန္တဆြဆြ ႏွံေကာင္စိမ္းေလးဟာလည္း ျမင္ကြင္းမွာ သဘာဝက ေပးတဲ့ အလွကေလး..

တိတ္တိတ္ေလး ျငိမ္ေနလိုက္ေတာ့ သစ္ရြက္ခ်င္းျငိသံအၾကားမွာ

ျမဳိ႕မျငိမ္းရဲ႕ ခင့္အိပ္မက္ကို သတိရတယ္..

ငယ္ရြယ္စဥ္ အိပ္မက္ထဲထိ စြဲဖူးခဲ့သူကို ခု နည္းနည္းမွ ရင္မခုန္ေတာ့တာ မဆန္းဘူးလား။

ခုေတာ့ ငယ္ငယ္တုန္းက ဖတ္ဖူးတဲ့ ပံုျပင္ေလးလိုပါ။

သဘာဝမနက္ခင္းဟာ ေရာက္တတ္ရာရာ စိ္တ္ကူးေတြထဲ လွလိုက္တာ။

ဘာမွန္းညာမွန္း ေသခ်ာမသိလည္း ဆဲေရးတိုင္းထြာဖို႔.. ကဲ့ရဲ႕ျပစ္တင္ဖို႔ ..

မမွန္မတရားဖို႔ ဝန္မေလးတဲ့သူေတြနဲ႔ ေဝးရာ ေနရာေလးဟာ သုခဘံုပဲ။

ဝန္တိုမစၦရိယေတြကင္းရာ.. အႏုပညာ သက္သက္သာ ျဖစ္တည္ရာ အယူဝါဒ ဟာ ကိုယ့္ ရဲ႕ ဘာသာေရး ေပါ့။

ဒီမနက္ေတာ့ ဦးဂ်င္မီၾကီးဆီက ရလိုက္တာ.. အႏုပညာ ဆိုတာ အပြင့္လင္းဆံုး တူးေဖာ္လိုက္ရံု။

ဒါနဲ႔ပဲ ဒီတနဂၤေႏြက တန္ၿပီ။

ေႏွာင္တည္းခံ

ဒီ၀တၳဳေလးကို ကိုေအာင္ျဖိဳးေလးက တင္ေပးဖို႔ ေျပာေနတာ ၾကာပါျပီ။ က်မကလည္း Scan ဖတ္ဖို႔ကိုေတာင္ ပ်င္းပ်င္းေနတာနဲ႔။ ခုေတာ့ ၾကာေလ.. စာရြက္ေလးေတြက စုတ္လုစုတ္ခင္နဲ႔ ထိန္းသိမ္းရခက္လာတာမို႔ အခ်ိန္ရတုန္းေလးေတာ့ လုပ္ဦးမွပါလို႔.. အားေမြးရပါတယ္။ ဒီေတာ့မွ ျပန္ၾကည့္ေတာ့ ႏွစ္ ၂၀အတြင္း က်မေရးခဲ့တဲ့ ရွားရွားပါးပါး ၀တၳဳအပုဒ္ ၁၀၀၀န္းက်င္ေလာက္က လက္ထဲမွာ အပုဒ္ သံုးေလးဆယ္ပဲ ရွိေတာ့တာ ေတြ႔ရပါတယ္။ ငွားဖတ္ျပီး ျပန္မေပးၾကတာနဲ႔.. ဟိုညပ္ ဒီညပ္ ေပ်ာက္တာနဲ႔..။ အဲဒီေတာ့လည္း ႏွေမ်ာသားပါ။ (တလက္စတည္း က်မရဲ႕ မဂၢဇင္း ၀တၳဳတိုေဟာင္းေလးေတြ ေတြ႔မိလို႔မ်ား Scan လုပ္ျပီး ပို႔ေပးၾကရင္ သိပ္ကို ေက်းဇူးတင္မွာပါ..။ :))

ဒီ၀တၳဳေလးက ၁၉၈၈ ဇန္န၀ါရီလ ေရႊအျမဳေတ မဂၢဇင္းမွာ ပါခဲ့တာပါ။ ဒီ၀တၳဳေလး ဘာလို႔ ေရးမိတယ္ဆိုတာေတာ့ ေျပာေတာ့ပါဘူး :P ..။ (တမ်ိဳးေတြ ေလွ်ာက္မထင္ၾကနဲ႔ေနာ္...။ အဲလိုမ်ား ျဖစ္တတ္ေလမလားလို႔ ေတြးမိရာကေန ေရးျဖစ္ခဲ့တာပါ။)