ဒီ၀တၳဳေလးကို ကိုေအာင္ျဖိဳးေလးက တင္ေပးဖို႔ ေျပာေနတာ ၾကာပါျပီ။ က်မကလည္း Scan ဖတ္ဖို႔ကိုေတာင္ ပ်င္းပ်င္းေနတာနဲ႔။ ခုေတာ့ ၾကာေလ.. စာရြက္ေလးေတြက စုတ္လုစုတ္ခင္နဲ႔ ထိန္းသိမ္းရခက္လာတာမို႔ အခ်ိန္ရတုန္းေလးေတာ့ လုပ္ဦးမွပါလို႔.. အားေမြးရပါတယ္။ ဒီေတာ့မွ ျပန္ၾကည့္ေတာ့ ႏွစ္ ၂၀အတြင္း က်မေရးခဲ့တဲ့ ရွားရွားပါးပါး ၀တၳဳအပုဒ္ ၁၀၀၀န္းက်င္ေလာက္က လက္ထဲမွာ အပုဒ္ သံုးေလးဆယ္ပဲ ရွိေတာ့တာ ေတြ႔ရပါတယ္။ ငွားဖတ္ျပီး ျပန္မေပးၾကတာနဲ႔.. ဟိုညပ္ ဒီညပ္ ေပ်ာက္တာနဲ႔..။ အဲဒီေတာ့လည္း ႏွေမ်ာသားပါ။ (တလက္စတည္း က်မရဲ႕ မဂၢဇင္း ၀တၳဳတိုေဟာင္းေလးေတြ ေတြ႔မိလို႔မ်ား Scan လုပ္ျပီး ပို႔ေပးၾကရင္ သိပ္ကို ေက်းဇူးတင္မွာပါ..။ :))
ဒီ၀တၳဳေလးက ၁၉၈၈ ဇန္န၀ါရီလ ေရႊအျမဳေတ မဂၢဇင္းမွာ ပါခဲ့တာပါ။ ဒီ၀တၳဳေလး ဘာလို႔ ေရးမိတယ္ဆိုတာေတာ့ ေျပာေတာ့ပါဘူး :P ..။ (တမ်ိဳးေတြ ေလွ်ာက္မထင္ၾကနဲ႔ေနာ္...။ အဲလိုမ်ား ျဖစ္တတ္ေလမလားလို႔ ေတြးမိရာကေန ေရးျဖစ္ခဲ့တာပါ။)
No comments:
Post a Comment