ဂုရု..၀မ္းနည္းမွတ္တမ္းေတြ... မေရးခ်င္ေတာ့ဘူး။
က်မ ဒီဘက္ကို စေရာက္တဲ့ည... သူ ေရာက္လာျပီး
ခင္မင္းေဇာ္က ေျပာတယ္။ ငယ္ေပမဲ့ သိပ္ေတာ္ၾကတာ။ သိပ္လည္း မာၾကတာတဲ့။ အဲဒီကတည္းက မိတ္ဆက္ေပးတာ... ဒါ ဂုရု... တဲ့။ ကဗ်ာေရးတဲ့.. စာေတြ သိပ္ဖတ္တဲ့.. အဂၤလိပ္စာ ေကာင္းတဲ့ လူငယ္ေလး။ ေတာခိုလာတုန္းကမွ ဆယ္ေက်ာ္သက္..။ လူငယ္သေလာက္ စိတ္က ခိုင္မာလိုက္တာ..။ သူ႕အသက္ေသြးဟာ ေတာ္လွန္ေရးပဲ။ မ်က္ႏွာေလး မႈန္ကုပ္ကုပ္ ထားတတ္ေပမဲ့ စိတ္က အင္မတန္ၾကည္တဲ့ လူငယ္ေလး။ က်မေမာင္ေလး အငယ္ဆံုးနဲ႔မွ သူက ရြယ္တူ။ ေနာက္ပိုင္းက်မွ သူနဲ႔ ရင္းႏွီးေတာ့မွ က်မတို႔ ဘာသာစကား တူတာ..။ စိတ္ထားေကာင္းတာေတြကိုပါ သိေတာ့တာ။ တေလာတုန္းကေတာ့ သူက "အမရယ္.. ခုလိုေတာ့လည္း ဘ၀ဆိုတာက သာယာသား" တဲ့..။ က်မ စိတ္ခ်မ္းသာရေသး။
ခုေတာ့ ရိုးသားမႈသာ ခ်မ္းသာတဲ့... ေမတၱာတရားသာ ခ်မ္းသာတဲ့... ကဗ်ာေတြသာ ခ်မ္းသာတဲ့... အမွန္တရားခ်စ္စိတ္သာ ခ်မ္းသာတဲ့... ကိုယ့္ေျမကို ခ်စ္တဲ့.. အတၱကို စြန္႔ရဲတဲ့... အဲဒီ ရဲေဘာ္... လမ္းခုလတ္မွာ.. ခြဲသြားခဲ့ရျပီ။
သူခြဲထြက္သြားပံုက သူေရးခဲ့တဲ့ ကဗ်ာတပုဒ္ထဲကလို
စီးေမ်ာသြားပုံက
ေကာင္းကင္တခုလုံး
ခ်က္ခ်င္းပ်က္သြားသလုိ
ရုန္းရင္းဆန္ခတ္။
သူနဲ႔ ပတ္သက္ျပီး ဒီဘေလာ့ေလးတခု က်န္ရစ္ခဲ့တာကိုေတာ့ က်မ တကယ္ပဲ ေက်းဇူးတင္မိပါတယ္။ က်မ ေတြးေနမိပါတယ္။ တကယ္လို႔ သူသာ သူ႔ေနာက္ဆံုးခ်ိန္မွန္း သိခဲ့ရင္...
ခရီးမတ္တပ္ လမ္းခုလပ္မွာ
လို႔
ကိုယ္လြတ္ေရွာင္ခြာ ခဲြရပါ၍
အားနာခဲ့ေၾကာင္း ေျပာပါေလ .... ဂုရုေရ... အမတို႔မွာ ဆံုးရႈံးရတာေတြ သိပ္ မ်ားေနျပီ။
ဂုရု(ဖိုးေဇ) ေကာင္းရာသုဂတိ လားပါေစ..။
3 comments:
ဟမ္... အန္တီ၊ ကိုဖိုးေဇ ဘယ္လိုျဖစ္တာလဲ။ ဘေလာ႔ဂ္ေရးတဲ႔ ကိုဖိုးေဇလား အန္တီ။:(
ဝမ္းနည္းပါတယ္တီ.. စိတ္ညစ္စရာေတြ သိပ္မ်ားေနလို႔ ဘာေျပာရမွန္းေတာင္ မသိေတာ့.. ဘေလာ့ဂါေကာင္းတစ္ေယာက္ ဆံုးရံႈးသြားတာဟာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေရွ႕ေရးအတြက္ လူေတာ္တစ္ေယာက္ ေျပာက္သြားသလိုပါပဲ ..
သူ႔ရဲ႔ ခ်စ္ခင္သူ မိသားစု မိတ္ေဆြ ရဲေဘာ္ရဲဘက္ေတြနဲ႔ ထပ္တူ ထပ္မွ် စိတ္ထိခိုက္ ေၾကကြဲရပါတယ္။
ဒီလိုေခတ္ႀကီးရွိေနလို႔ ဒီလိုလူမ်ိဳး ရခဲ႔တာပါလား..
Post a Comment