အခ်စ္ကိစၥ

မေန႔ကတင္တဲ့စာကို ခ်စ္စိတ္လို႔နာမည္ေပးျဖစ္ေတာ့ ခ်စ္စိတ္ဆိုတဲ့စကားလံုးကို ဒီေန႕ဆက္ေတြးေနမိပါတယ္။ တကယ္ေတာ့၊ခ်စ္စိတ္ဆိုတာကိုက အင္မတန္သာယာနာေပ်ာ္ဖြယ္ရွိတဲ့ စကားလံုးေလးပါ။ တခ်ိန္ထဲမွာပဲအခ်စ္၊ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာဆိုတာေတြ ဒီဘက္ေခတ္ထဲမွာရွားပါးလာေနျပီလားဆိုတာကိုပါ ဆက္ေတြးမိသြားရင္းနဲ႔ပဲ အခ်စ္ ဆိုတာကို က်မ သတိရသြားပါတယ္။

ျပည္တြင္းမွာတုန္းကက်မလံုးခ်င္း၀တၳဳေတြ၊ကဗ်ာေတြေရးတဲ့အခါ အမ်ားစုကအခ်စ္၀တၳဳေတြျဖစ္ပါတယ္။ တကယ္တမ္း ကိုယ္စြဲစြဲလန္းလန္းၾကိဳက္ေလ့ရွိတာကလဲ အခ်စ္၀တၳဳ၊အခ်စ္ကဗ်ာ၊အခ်စ္သီခ်င္းေတြပါပဲ။ ဒါနဲ႔ပဲ က်မ သူငယ္ခ်င္း မင္းထက္ေမာင္နဲ႔အတူ စီစဥ္ျပီး ကဗ်ာဆရာ၉၈ေယာက္ရဲ႕ အခ်စ္ကဗ်ာ ၉၈ပုဒ္ကို ၁၉၉၈မွာ ထုတ္ခဲ့ပါတယ္။

အဲဒီတုန္းက တိုင္းျပည္ထဲမွာ လူေတြအနာဂတ္ေပ်ာက္ေနတာမ်ိဳး စၾကံဳလာေနၾကရျပီ။ အထူးသျဖင့္ လူငယ္ေတြ ၾကားထဲမွာ ေငြေၾကးကသာအေရးၾကီးဆံုးဆိုတာမ်ိဳး ျဖစ္လာေနျပီးေတာ့ ကိုယ္က်င့္တရား..ေမတၱာတရား.. အနုပညာ နဲ႔ အခ်စ္ဆိုတာေတြ ေမွးမွိန္စျပဳလာေနတာကို ေတြ႔ေနရပါတယ္။အထူးသျဖင့္.. ၉၆ ေက်ာင္းသား လႈပ္ရွားမႈေၾကာင့္ တကၠသိုလ္ေတြ ရက္ရွွည္ပိတ္ထားျပန္တဲ့ အခ်ိန္မို႔ လူငယ္ေတြၾကားမွာ စိတ္ေလလြင့္မႈလိႈင္းေတြ ရိုက္ခတ္ အားေကာင္းေနတဲ့အခ်ိန္။ျပီးေတာ့ လူလတ္ပိုင္းအရြယ္ေတြၾကားမွာ စီးပြားေရးျပႆနာ၊ အလုပ္လက္မဲ့ျပႆနာေတြမ်ားလာတဲ့အခ်ိန္။

အဲဒီ ၁၉၉၆ေနာက္ပိုင္းကာလတ၀ိုက္တုန္းက က်မပတ္၀န္းက်င္မွာ ဘိန္းျဖဴစြဲတဲ့လူငယ္ေတြ၊ ရာဘ လို႔ေခၚတဲ့ စိတ္ၾကြေဆးတမ်ိဳးစြဲေနတဲ့ လူငယ္ေတြမ်ားလာတယ္။စစ္အစိုးရရဲ႕ စနစ္တက်ဖ်က္ဆီးမႈေအာက္မွာ မူးယစ္ေဆး၀ါးနဲ႔အရက္ေသစာဟာ အင္မတန္ေပါတဲ့ေဖ်ာ္ေျဖေရးပစၥည္းေတြလို ျဖစ္လာေနတယ္။အဲဒီအခ်ိန္.. မိန္းကေလးေတြဟာ သူတို႔ရဲ႕ခ်စ္သူေတြ ၊ အိမ္ေထာင္ဘက္ေတြကို အဲဒီ မူးယစ္ေဆးေတြ၊ အရက္ေသစာေတြနဲ႔ ယွဥ္ျပိဳင္ျပီး ခ်စ္ေနၾကရတယ္။အဲလိုပဲ မိဘေတြ၊ညီအကိုေမာင္ႏွမေတြဟာလဲ သူတို႔သားခ်င္းေတြကိုမူးယစ္ေဆး ေတြ အရက္ေသစာေတြဆီကေန ျပန္လုယူေနၾကရတယ္။

အရင္ေခတ္ေတြနဲ႔ယွဥ္ရင္ အဲဒီကာလအပိုင္းအျခားမွာ လူငယ္အေတာ္မ်ားမ်ားဟာ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာေတြကို မူးယစ္ေဆးေတြနဲ႔ လဲေနၾကတဲ့အခ်ိန္ျဖစ္ပါတယ္။ မိသားစုဘ၀ေတြ၊ ခ်စ္သူဘ၀ေတြဟာ မူးယစ္ေဆးေၾကာင့္ ယိုယြင္းလာေနတယ္။ (က်မကိုယ္တို္င္ရဲ႕ လက္ေတြ႔ဘ၀ အပါအ၀င္…)။ စိတ္က်တယ္ဆိုတဲ့စကားလံုးကို အသံုးမ်ားလာၾကတယ္။

အဲဒီအခါ…အခ်စ္ေတြဟာေပါ့ပ်က္ပ်က္ျဖစ္လာတယ္၊ပ်က္စီးလာေနတယ္။ေသခ်ာတာကေတာ့.. ခ်စ္ျခင္းေမတၱာ ရဲ႕ မြန္ျမတ္လွတဲ့ တန္ဖိုးေတြ က်ဆင္းလာတာပါပဲ။ ဒါဟာ အနာဂတ္ကာလရဲ႕ ျငိမ္းခ်မ္းေရးအတြက္ စိတ္ပူစရာ လို႔ က်မ ခံစားရပါတယ္။

ေရွာလမုန္သီခ်င္း အခန္းၾကီး၈အခန္းငယ္၆(ေရွာလမုန္၈း၆)
က်မကို ကိုယ္ေတာ္၏ႏွလံုးေပၚမွာ တံဆိပ္ခတ္ေတာ္မူပါ။
လက္ရံုးေတာ္ေပၚမွာ တံဆိပ္ခတ္ေတာ္မူပါ။
အေၾကာင္းမူကား..
ေမတၱာသည္ ေသျခင္းႏွင့္အမွ် တန္ခိုးၾကီးပါ၏။
ခင္ပြန္းကို မယံုေသာစိတ္သေဘာသည္ မရဏႏို္င္ငံႏွင့္အမွ် ခက္ထန္ပါ၏။
သူ၏အရွိန္သည္ မီးအရွိန္၊လွ်ပ္စစ္အရွိန္ျဖစ္ပါ၏။

ဒါနဲ႔ပဲ က်မ.. အခ်စ္ကဗ်ာစာအုပ္ ထုတ္ျဖစ္ခဲ့တာပါပဲ။ အဲဒီတုန္းက..က်မေရးခဲ့တဲ့ ကဗ်ာ..

အေရာင္ဆြံ႔

ရင္ထဲ တင္းတင္းက်ပ္က်ပ္နာက်င္
ေၾကကြဲတမ္းတ ေန႔မ်ား ညမ်ား
တရြတ္တိုက္ ေမ်ာပါ ေရြ႕လ်ား
ေျပးလႊားလာၾကသမွ် ဓါးသြားလွံခ်က္ေတြ
ငိုေၾကြးတိုင္တည္ရာ ေကာင္းကင္ျပင္ျမင့္မား
အေ၀းၾကီးကသူ႔ဆီ
ႏွလံုးသားကို ခိုစီးလို႔ လိုက္ပါသြား
ျမင္ရဲ႕လားအခ်စ္ေရ..
မင္းအနားက အရိပ္တစ္ခုကို
အဲဒါ ..ရူးသြပ္ေနတဲ့ ၀ိဥာဥ္
မင္းစြန္႔ပစ္ထားတဲ့ ဆံတစ္ပင္..
မင္းလက္ခံမယူရဲတဲ့ သစ္တစ္ပင္..
မင္း ျဖတ္ေတာက္ခုတ္ထစ္ရမယ့္ ႏြယ္တစ္ပင္။ ။

က်မစိတ္ထင္ေတာ့ အဲဒီအခ်ိန္ဟာ ျမန္မာျပည္က လူငယ္ေတြရဲ႕အနာဂတ္ေတြ အထိပါးအခံရဆံုး အဖ်က္ဆီးအခံရဆံုးအခ်ိန္ေတြပါပဲ။ အဲဒီကာလမွာ ဇနီးမယားေတြ၊ ခ်စ္သူေတြ၊ မိဘသားခ်င္းေတြဘက္က အဆံုးအရႈံး မ်ားခဲ့ပါတယ္။

ေမျငိမ္း(၆ဇြန္)