တကယ္ေတာ့ ပညာတကယ္လိုလားသူေတြရဲ႕ ဘ၀ေတြခမ်ာ
ခုခ်ိန္မွာ မီးခဲ ျပာဖံုးခံေနၾကရတာပါ။
အဲဒီ ျပာပံုေအာက္မွာ ေတာက္မယ့္မီးခဲ တရဲရဲေတြ ရွိမေနဘူးလို႔ ေျပာႏိုင္လား။
လာမယ့္ မ်ိဳးဆက္ လက္ထဲ က်ကာမွပဲ တင္ေနတဲ့ ေၾကြးေတြ ဆပ္ႏုိင္တာမ်ိဳးေရာ
မေမွ်ာ္လင့္ႏုိင္ဘူးလား..။ ၆၂ ထက္ ၈၈ က အားေကာင္းခဲ့သလိုမ်ိဳး…။
ပံုသ႑န္ေျပာင္းျပီးေတာ့လည္း အားေကာင္းႏို္င္ေသးတာပဲ..မဟုတ္လား။
ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့
သည္းခံတယ္ဆိုတာကလည္း အတိုင္းအတာဆရွိတယ္ မဟုတ္လား..။
ခု တင္ေပးမယ့္ကဗ်ာဟာ..
လီနင္ေျပာတဲ့
ဘာမွ လုပ္မရတဲ့အခ်ိန္မွာ ျငိမ္သက္စြာေနျပီး
ေလ့လာတည္ေဆာက္ေနတာဟာလည္း
ေတာ္လွန္ေရးလုပ္ေနတာပဲ.. ဆိုသလို
ခုေခတ္ထဲက အေျခအေနမေပးေသးလို႔ ျငိမ္ေနရတဲ့
မ်ိဳးဆက္သစ္ လူငယ္ကေလးေတြရဲ႕ ရင္ထဲက ေပါက္ကြဲသံေတြနဲ႔
လက္ခေမာင္း တေျဖာင္းေျဖာင္းခတ္ေနတဲ့ အသံေတြကို
ကိုယ္စားျပဳတဲ့ကဗ်ာပါပဲ။
ပန္းပဲဆရာရဲ့ ပန္းပုလက္ရာ
sculptor.jpg)
ညဟာ
ေအာင္ျမင္၀င့္ၾကြားတဲ့ ပုံစံမ်ဳိးနဲ႔ပ
လေရာင္ကို ဖုံးကြယ္ထားတယ္
မီးခဲျပာဖုံးတဲ့ ညေတြမွာ
ငါဟာတစ္ေယာက္ထဲပ
၀ုိင္အရက္ေလာက္မွ မခ်ဳိတဲ့
ေဒါသေတြကို
ႀကိတ္မွိတ္ မ်ဳိသိပ္ရင္းနဲ႔ေပါ့။
ကမာၻႀကီးကုိ ထက္ျခမ္းျခမ္းၿပီး
ခ်ိန္လိုက္ရင္
အတၱဘက္ျခမ္း
အေလးသာလိမ့္မယ္ထင္ရဲ့၊
အတၱမရွိတဲ့ ဘက္မွာ
ဘာမွ မရွိဘူးေလ
လည္ပတ္မႈကလဲ မူမမွန္
၀င္ရုိးမ်ားေကာက္ေနေရာ့သလား?
ဒီလိုနဲ႔
ေကာက္က်စ္မႈကင္းတဲ့ ဘက္ျခမ္းမွာ
ငါရယ္၊ ငါ့အေဖာ္ မီးအိမ္ေလးေတြရယ္
စမ္းတ၀ါး၀ါးလမ္းေလွ်ာက္
ငါတို႔ေျခရာေတြ
ေက်ာက္ျဖစ္မယ့္ေန႔ææကို
ေမွ်ာ္လင့္ရင္းနဲ႔ေပါ့။
ေမွ်ာ္လင့္ရင္းလမ္းေလွ်ာက္
ေခ်ာက္ကမ္းပါးထိပ္ ေရာက္ကာမွ
စာမတတ္ေလတဲ့ သည္ေလျပင္း
အတင္းတုိက္ခတ္ ၿငိမ္းသတ္ခဲ့လို႔
ေလာင္စာမကုန္ခင္
ၿငိမ္းခဲ့ရၿပီေပါ့။
ေလျပင္းရယ္
မီးအိမ္ေလးၿငိမ္းေအာင္
မင္း
ရက္ရက္စက္စက္
တိုက္ရက္ပါေပ့။
ဒါေပမဲ့
အတၱကင္းတဲ့ မ်က္ရည္မီးအိမ္ေတြ
အလင္းေဆာင္ႏိုင္ေသးတာကို
မင္းတေန႔က် ေတြ႔ရမွာပါ။
ေမျငိမ္း (ကိုယ္စား)
No comments:
Post a Comment