ေမဓါ၀ီရဲ႕ လိုက္ၾကမလား..သြားရေအာင္ ဖတ္ျပီးကတည္းကပါပဲ။
သူ႔ပို႔စ္ကေပးတဲ့ ခံစားခ်က္အရွိန္ေလးေတြ ျငိမ္တဲ့အထိ ေစာင့္ေနလိုက္တာ။
တဟီတီ..က က်မငယ္ငယ္က ေတာ္ေတာ္ၾကိဳက္ခဲ့တဲ့ကဗ်ာပါ။
ေမေျပာထားသလိုပါပဲ တဟီတီ...ကဗ်ာဟာ အဲဒီေခတ္စာေပနယ္မွာ
ေတာ္ေတာ္ဂယက္ထခဲ့တာပါ။တခ်ိဳ႕က ကဗ်ာဆရာရဲ႕ထြက္ေျပး၀ါဒလို႔ သမုတ္ၾကတယ္။
တခ်ိဳ႔ကေတာ့လဲ (ေမဓါ၀ီကို ကြန္မင့္ေရးေပးထားတဲ့
တဟီတီ..ကို စိတ္ကူးယဥ္၀ါဒ Utopia လို႔ ေျပာၾက.. Emotionalism လို႔ ေျပာၾကနဲ႔ေပါ့။
ဘာေျပာေျပာ က်မကေတာ့ စိတ္ခံစားခ်က္ဖြဲ႔တဲ့ အႏုပညာေတြကို ၾကိဳက္တယ္။
အဲဒီတုန္းကာလေလာက္မွာပဲ စိတ္ကူးယဥ္၀ါဒ စာေရးဆရာလို႔
လူေျပာမ်ားခဲ့တဲ့ ေနာက္တစ္ေယာက္ကေတာ့ ၾကည္ေအး..ပါ။
(ေဒၚ)ၾကည္ေအးရဲ႕
ညၾကီးမင္းၾကီး
ထျပီးထိုင္ေန
ေမြ႔ယာေတြလဲဲ
ေၾကမြတြန္႔လိပ္
သိပ္စိတ္ညစ္တယ္
သတိျပယ္လြင့္
ခိုတြယ္ရာအတည္မက်….လို႔ အစခ်ီတဲ့ တေစၧ ကဗ်ာဆိုရင္
က်မတို႔ေခတ္ လူငယ္ေတြကို အေတာ္လႊမ္းမိုးခဲ့တာပါ။
ကိုယ္တို္င္ စိတ္ခံစားခ်က္ေနာက္လိုက္ျပီးကဗ်ာေတြစာေတြ
ေတာ္ေတာ္ေရးခဲ့ဖူးတာ သတိရသြားတယ္။
မ်ားေသာအားျဖင့္ေတာ့
စာေရးဆရာ ကဗ်ာဆရာ ပန္းခ်ီဆရာဆိုတာေတြက
စိတ္ကူးယဥ္မႈ၊စိတ္လႈပ္ရွားခံစားမႈမ်ားသူေတြမို႔ တခါတေလမွာ
ထြက္ေျပးခ်င္ၾကတာမ်ိဳးရွိပါတယ္။
ခဏေလး အေျပးနဲ႔ တဘ၀စာအေျပးေတာ့ ကြာမယ္ေပါ့။
တဘ၀စာလံုးအတြက္ ထြက္ေျပးသြားခဲ့သူေတြထဲမွာေတာ့..
Virginia Woolf, Sylvia Plath, Vincent Vangoh ,
Ernest Hemingway, Marilyn Monroe, ျမိဳ႕မျငိမ္း…
တို႔က အထင္အရွားေပါ့။
ေဒၚၾကည္ေအးရဲ႕ ႏြမ္းလ်အိမ္ျပန္ ကလဲ ထြက္ေျပး၀ါဒဆန္ဆန္ပါပဲ။
စိတ္ကူးယဥ္စာေရးဆရာမဟုတ္တဲ့ မိုးမိုး(အင္းလ်ား)ေတာင္မွ
လက္ေတြ႔ဘ၀ထဲက ခဏထြက္ေျပးလိုစိတ္နဲ႔ အိမ္ေျပး ဆိုတဲ့
၀တၳဳတိုေလးတစ္ပုဒ္ ေရးခဲ့ဖူးေသးတာပါ။
က်မလဲ လူမႈေလာကထဲ ေနစရာေနရာမရွိေတာ့ဘူးလို႔
ခံစားရဖူးတဲ့တခ်ိန္မွာတုန္းက ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ ေရးခဲ့ဖူးပါတယ္။
ကဗ်ာကို နာမည္ေပးမိတာကိုက ထြက္ေျပးတဲ့အခါ..တဲ့။
ပိတ္ဆို႔လမ္းေတြ က်ယ္ေျပာ
သဲဆူးေတာေတြ ျဖတ္နင္းရင္း
ဟင္းလင္းပြင့္ရင္ကေတာင္ ေလးလံရဲ႕။
မ်က္လံုးမ်ားစြာၾကား
ျပားျပား၀ပ္အက်ဥ္းက်
ပါးစပ္ေပါက္ေတြက ကာဆီးေတာင္တန္း
က်ရတဲ့ မ်က္ရည္ေတြက ပင္လယ္။
နာက်င္ျခင္းေျမြေတြက
ခႏၶာကိုလိမ္ပတ္
ညွစ္သတ္ေတာ့
ခပ္ေလ်ာ့ေလ်ာ့အသက္က
မ်က္လံုးျပဴးမ်က္ဆံျပဴးနဲ႔ ရုန္းထ
သူ႔ဘ၀ကို
ပိုရုပ္ၾကြလာေစျပန္တယ္။
အရိပ္ေတြဟာ
နဂိုထက္ျမန္ျမန္ပိုလိုက္
ဒါနဲ႔ပဲ
မိုက္မဲတဲ့အသည္းက
ေမ့ထားသမွ်ကို
ပို ပို သတိရ
အဲဒီအခါ…
နင္ဟာ အနာတရနဲ႔သာ
ထိုက္တန္တဲ့ေကာင္လို႔
ကိုယ့္ကိုယ္ကို ဆဲေရးရ…။
ထြက္ေျပးရတာကိုက..
ထြက္ေျပးမရ..တာ။
(၁၉၉၆)
တကယ့္အေျဖမဟုတ္ဘူးလို႔ နားလည္ခဲ့တယ္ ထင္ပါရဲ႕။
ေနာက္ပိုင္းေတာ့ တစ္ရက္ျခားေလာက္ပဲ မွန္မွန္တင္မွ ထင္ပါရဲ႕။
ေတာ္ၾကာ..ေမဓါ၀ီလို ဘေလာ့နာက်သြားရင္..အခက္မို႔လား)
5 comments:
ဆရာမႀကီး ေဒၚၾကည္ေအးကို ကၽြန္မ အရမ္းႀကိဳက္ပါတယ္။ ေမာင္ ကိုကို နဲ႔ ျမနႏၵာထဲက ကဗ်ာေလးေတြေလာက္ပဲ ဖတ္ဖူးပါတယ္။။ ေနာက္ ၀တၳဳတိုေပါင္းခ်ဳပ္ထဲက “မျမင္ဖူးခင္က ေမ ရူးၿပီထင္ ” နဲ႔စတဲ့ (ေသခ်ာေတာ့ မမွတ္မိေတာ့ပါ) ကဗ်ာပဲဖတ္ဘူးတယ္။ ၾကည္ေအးရဲ႕ ကဗ်ာေတြ ကၽြန္မ မမွီလို႔ မဖတ္ဖူးလို႔ တကယ္လို႔ ဆရာမမေမၿငိမ္း အလ်ဥ္းသင့္ရင္ ထပ္ေျပာျပေပးပါဦးရွင့္။ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။
ေကာ္မန္႔မေရးျဖစ္ေပမဲ့ ဆရာမရဲ႔ ဘေလာ့ဂ္ကို ကၽြန္မ အျမဲ ၀င္ဖတ္ျဖစ္ပါတယ္။ အသံသစ္ျပတိုက္က စၿပီး ႏွစ္သက္ခဲ့တဲ့ ကိုယ့္ရဲ႕ စာေရးဆရာတစ္ေယာက္ေရးတဲ့ ဘေလာ့ဂ္တစ္ခုကို ဖတ္ရတာ အရမ္း၀မ္းသာပါတယ္။
အားရင္အားသလို စာမ်ားမ်ား ဆက္ေရးပါေနာ္။
ေက်းဇူးပါေမ..
ခုခ်ိန္ထိ က်မ အၾကိဳက္ဆံုး နံပါတ္တစ္စာေရးဆရာဟာ
(ေဒၚ)ၾကည္ေအးပါ။က်မစြဲလန္းတဲ့သူ႔ကဗ်ာေတြကို
ျပန္တင္ေပးသြားခ်င္ပါတယ္။(က်မ အခ်ိန္ယူပါ့မယ္)
ထြက္ေျပးရတာကိုက
ထြက္ေျပး မရတာ … ဆိုတာေလးကို ႀကိဳက္တယ္ အမေရ .. ။
အမ နားလည္သလိုပဲ
ထြက္ေျပးတာဟာ တကယ့္အေျဖမဟုတ္ဘူးလို႔ ညီမလဲ နားလည္ပါတယ္။
တကယ္ ထြက္ေျပးခြင့္မရတဲ့အခါ .. (ထြက္ေျပးလို႔မသင့္တဲ့အခါ) ခုလို စာေတြ ကဗ်ာေတြေရးၿပီးေတာ့ပဲ ခဏတျဖဳတ္ ထြက္ေျပးၾကတာေပါ့ေနာ္။
ေလာေလာဆယ္ေတာ့ ညီမလည္း ဘေလာ့နာက်လိုက္ ေျဖေဆးစားလိုက္နဲ႔ … ႐ုန္းမထြက္ႏိုင္ဘဲ သံသရာလည္ေနေတာ့တယ္။
ညီမေလးေမ..
ေလာေလာဆယ္ေတာ့
ဘေလာ့နာ က်ကာမွက်ေရာ
အမအတြက္ အေကာင္းဆံုးထြက္ေပါက္က
ဘေလာ့ပဲကြယ္
အမေမျငိမ္း.. ဒီကဗ်ာကို က်မ စာေပအိုးထဲ ျပန္လည္ေဖာ္ျပလိုက္ပါတယ္ ။ အရမ္းၾကိဳက္နွစ္သက္လို့ပါ ။
Post a Comment