Aug 18, 2007

ရင္ဖြင့္တဲ့စာ

ကိုယ္က ႏိုင္ငံေရးပညာကို နားမလည္တာမို႔ ေတာ္ရံုတန္ရံု ႏိုင္ငံေရး ကၽြမ္းက်င္တဲ့ ႏို္င္ငံေရးကို ေသခ်ာ လုပ္ေန တဲ့ သူေတြ လုပ္တာ ကိုင္တာ ေျပာတာ ဆိုတာေတြကို က်မက သာမန္ျပည္သူတေယာက္ အေနနဲ႔ အျမဲ စဥ္းစား ၾကည့္ပါတယ္။ ဒီမိုကေရစီ ဆိုတာကိုက ျပည္သူ႔အုပ္ခ်ဳပ္ေရးဆိုေတာ့ က်မတို႔ ျပည္သူေတြ အဲလို စဥ္းစားဖို႔ လိုတယ္ လို႔ လည္း မွတ္ထားတာကိုး။

က်မ ျပီးခဲ့တဲ့ ႏွစ္ရက္လံုးလံုး စာမေရးႏိုင္တာ.. ျပည္တြင္းမွာ ေလာင္စာေစ်းေတြ ထိုးတက္ သြားတယ္ ဆို ကတည္းကေပါ့။ တေနကုန္ က်မအေတြးထဲ ဒုကၡပါပဲ.. ဘယ္လိုမ်ား ေနၾကပါ့မလဲ ဆိုတာပဲ ဖိစီးေနတာ။ အံ့လည္း အံ့ၾသ ေနမိတာ..။ ဒါနဲ႔ျဖင့္ က်မတို႔ တိုင္းျပည္က Gas ေတြ အမ်ားၾကီး ထြက္လို႔ မထြက္ရွာတဲ့ ႏိုင္ငံေတြကိုေတာင္ ေရာင္းမလို႔ ဆို..။ အဲဒါ ဘာလို႔ အဲဒီ ကိုယ့္ႏိုင္ငံထဲက ထြက္တဲ့ အလကားရတဲ့ Gas ေတြကေရာ ေစ်းတက္ ရ တာ ပါလိမ့္..။ ဒါကေတာ့ Sanction နဲ႔ လံုးလံုး မဆိုင္ဘူးေနာ္..။


ခု အသြား အျပန္ကားခ အနည္းဆံုး ၂၀၀ တဲ့။ ဘုရား..ဘုရား.. က်မ တပည့္မေလး ၂ေယာက္ဆိုရင္.. မိဘကို လုပ္ေကၽြး ေနတာ.. စတိုးဆိုင္မွာ အေရာင္း ေစ်းသည္ လုပ္ၾကရတာ။ တေန႔မွ ၅၀၀ ရတာ..။ ခု ဘယ့္ႏွယ့္လုပ္ပါ့။ ဆိုင္ရွင္ေတြခမ်ာလည္း သိပ္ တတ္ႏိုင္မွာမဟုတ္..။ သူတို႔ ကိုယ္တိုင္လည္း ဒီဒဏ္ကို ခံၾကရမွာေလ..။ အစိုးရ ၀န္ထမ္းေတြေရာ.. အေျခခံလစာကမွ ၃ေသာင္းခြဲ ရတာ။ ခရီးစရိတ္ကပဲ တလ ၅ေထာင္ဆိုရင္ စားစရိတ္နဲ႔ ..။ အိမ္ လခ နဲ႔..။ တစ္ေယာက္တည္းေတာင္ အႏို္င္ႏိုင္ဆိုရင္ မိသားစုကို ဘယ္လိုေကၽြးမလဲ..။ ျပီးေတာ့ ျမိဳ႕ထဲ ၀န္းက်င္တ၀ိုက္မွာ ပန္းရံလုပ္ ကူလီသြားလုပ္ရတဲ့ ျမိဳ႕စြန္က လူေတြ..။ ဒီ့အရင္ကေတာင္ ထမင္းရည္ ေသာက္ေနၾကရတာ..။ အခု ဘယ္လိုလုပ္ၾကမလဲ..။


ဒီလိုနဲ႔ တမိသားစုလံုး ထြက္အလုပ္လုပ္ေနခဲ့ၾကရတာပဲ ၾကာျပီ..။ ေနာက္ဆို ေနရာအႏံွ႔မွာ ကေလးစားပြဲထိုး ေတြ... ကေလးအေရာင္းေစ်းသည္ေတြ... ကေလးအလုပ္သမားေတြ.. အမ်ားၾကီး ပို ေတြ႔လာရေတာ့မွာ ထင္ပါ ရဲ႕။ စာသင္ခန္းထဲ ရွိေနရမယ့္ ကေလးေလးေတြ စာသင္ခန္းေတြရွိရာဆီကို ေငးၾကည့္ရင္း စားပြဲထိုးေန.. ေစ်းေရာင္း ေနရတာေတြ.. ပိုေတြ႔လာ ရေတာ့မယ္။ ကမၻာၾကီးကေတာ့ျဖင့့္ ပညာေခတ္ တဲ့.. Education for all တဲ့ ။ Free Education တဲ့။
..ကမၻာၾကီးမွာက..ဒီေလာက္ အစိုးရက ပံ့ပိုးေပးေနတဲ့ ၾကားကမွ ေက်ာင္းေနရမယ့္ အရြယ္ကေလး ေက်ာင္းမတက္ရတာမ်ိဳး ရွိေနရင္ အဲဒီကေလးရဲ႕ မိဘကို အစိုးရေတြက တရားစြဲမတဲ့။ ဒါျဖင့္.. အခု.. ပညာေရးကို ကမၻာ့အဆင့္မီ လုပ္ေနတာဆိုတဲ့ ျမန္မာႏို္င္ငံမွာေရာ....။




အဲဒီ ညေနမွာ က်မရဲ႕ တပည့္ေလးတေယာက္နဲ႔ စကားေျပာရာက က်မ စိတ္ထိခိုက္သြားခဲ့တာ။ အဲဒီ ကေလးက ခုမွ အသက္ ၂၄ႏွစ္။ မိဘကို လုပ္ေကၽြးေနတဲ့ ကေလး။ တလ ၀င္ေငြ တသိန္း ေလာက္ ရွာႏို္င္တဲ့ ကေလး။ သူက ပညာလည္း ေတာ္ျပီး ၾကိဳးလည္း ၾကိဳးစားတဲ့ ကေလး။ ေတာ္ရံုနဲ႔ စိတ္ဓါတ္ မက်တတ္ သူ။ ခု..သူက ေျပာတာ..။

က်ေနာ္တို႔ ဘာေၾကာင့္ ဒီေလာက္ေတာင္ ကံဆိုးရတာလဲ.. က်ေနာ္တို႔ ဒီေလာက္ ၾကိဳးစား ေနၾကတာေတာင္ က်ေနာ္တို႔မွာ ေနာက္ထပ္ ေရာက္စရာ ဒုကၡေတြ က်န္ေနေသး တုန္းပဲ လား.. မကုန္ႏိုုင္ေတာ့ဘူးလား.. က်ေနာ္တို႔ ဘာလုပ္ရေတာ့မလဲ...
တဲ့။ က်မ စိတ္ထဲ ထိခိုက္ရတာ.. အဲဒီအခ်ိန္မွာ ပိုဆိုးသြားပါတယ္။ လူငယ္ေလးတေယာက္ရဲ႕ အဲဒီ ေၾကမြစိတ္ဟာ အဲဒီေခတ္ရဲ႕ ပဲ့တင္သံပါပဲ..။ အဲဒီ ေခတ္ရဲ႕ ေၾကမြမႈပါပဲ..။ အဲဒါဟာ အနာဂတ္ ရဲ႕ အုတ္ျမစ္ေတြဆီက ေၾကမြမႈလည္း ျဖစ္ပါတယ္။ ကေလးေတြ လူငယ္ေတြက လုပ္လည္း မျဖစ္ေတာ့ဘူး လို႔ ထင္လာတာဟာ အႏၱရာယ္ ၾကီးပါတယ္။ မတရားမႈေတြ သိပ္ ၾကီးစိုးလြန္းတာဟာ က်မတို႕ရဲ႕ ပ်ိဳးပင္ေလးေတြျဖစ္တဲ့ ကေလးေတြ လူငယ္ေတြအတြက္ေတာ့ ပ်ိဳးယူေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ.. ရွင္သန္ဖို႔ အားယူေနတဲ့အခ်ိန္မွာ... ေရေႏြးပူနဲ႔ ေန႔တိုင္း အေလာင္းခံ ေနရသလိုပါပဲ..။ အညြန္႔တုံုး ေစလွပါတယ္။ အဲဒီ အေတြးေတြနဲ႔ က်မ ႏွစ္ရက္လံုး စာမေရးႏိုင္ ခဲ့တာပါ။

ေမျငိမ္း
(ၾသဂုတ္၊၁၇။)

6 comments:

Unknown said...

ဆရာမ ခင်ဗျား
တိုက်တိုက်ဆိုင်ဆိုင်ဒီနေ့ Mizzima ထဲက ဆရာမ Blog ကိုစပြီးဖတ်ရပါတယ်။ ကျွန်တော် ၄၆ နှစ်ရှိပါပြီ။ဆရာမ ခံစားရသလိုပါ ဘဲ။လူထုတစ်ရပ်လုံးလဲခံစားနေကြရမယ်လို့ယုံကြည်ပါတယ်။
ကျွန်တော်ဘ၀င်မကျဖြစ်နေတာက ဒီလောက်ဆိုး၀ါးနေတဲ့အစိုးရကို ပြည်သူတွေဘာကြောင့်သည်းခံနေနိုင်တာလဲ။ ၈၈ တုန်းကထက်တောင်ကြပ်တည်းဆိုး၀ါးလှတဲ့ဒီလိုအချိန်မျိုးမှာ ပြည်သူတွေလမ်း‌ေပါ်ထွက်လာအောင်လုပ်ဖို့မတတ်နိုင်ကြတော့ဘူးလားဗျာ။
ဆရာမရဲ့အမြင်ဖတ်ချင်ပါတယ်။

ရြက္၀ါ said...

စိတ္ပ်က္႐ံုပဲတတ္နိုင္ေတာ့တယ္။ ဘာမွလည္း လုပ္မေပးနိုင္ဘူး။

မိုးေစြ said...

ဆရာမေရ ...
ပညာေရး ဆိုတဲ႕ စကားလံုးနဲ႕ စၿပီးေျပာရရင္ ကြ်န္ေတာ္ ပညာတတ္တစ္ေယက္ မဟုတ္တဲ႕အတြက္ မွားေကာင္းမွား ႏိုင္ပါတယ္ ။ ဘာျဖစ္လို႕လဲ ဆိုေတာ႕ ကြ်န္ေတာ္က ၂၀၀၀ ျပည္႕ႏွစ္မွာ အထက္တန္းနဲ႕ ေက်ာင္းၿပီးခဲ႕လို႕ပါ ။ ဆက္မတက္ ျဖစ္လို႕ဗ်ာ ။ ကိုယ္႕အေၾကာင္းနဲ႕ ကို ...၊ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ ပညာေရးကို အခ်ိန္နဲ႕ ေငြေၾကး မွ်တၿပီး မေပးႏိုင္ခဲ႕လို႕ ျဖစ္ရတာမို႕ ထူးၿပီးေတာ႕ မခံစားခဲ႕ရပါဘူး ။ သို႕ေပမယ္႕ ေက်ာင္းဆိုတဲ႕ အသံၾကားရင္ေတာ႕ ရင္ထဲမွာ ရွတတ ခံစားရတုန္းဗ် ။ ကြ်န္ေတာ္႕ရဲ႕ ေရြးခ်ယ္မႈနဲ႕ ကြ်န္ေတာ္ ပညာတတ္မျဖစ္ခဲ႕တာပါ ။ အခု လူငယ္ေလးေတြ ... အနာဂတ္ ရဲ႕ ေခါင္းေဆာင္ေတြ ...။ ပညာေရး ဆိုတာကို ကြ်န္ေတာ္တို႕လိုေတာင္ ေရြးခ်ယ္ခြင္႕ မရခဲ႕ရင္ ....ကြ်န္ေတာ္ ေတာင္မွပညာတတ္ မျဖစ္ခဲ႕ပါဘူး ... ။ သူတို႕ အနာဂတ္ မေတြးရဲဘူးဗ်ာ ။

ရြက္၀ါ ေရ ....

ဘာဘဲေျပာေျပာ ခင္ဗ်ားတို႕ တေတြေတာ႕ က်ဳပ္အားရတယ္ဗ်ာ ။ လုပ္မေပးႏိုင္တာ မဟုတ္ပါဘူး။ လုပ္မေပးႏိုင္ေသးတာပါ ။ လုပ္ေပးႏိုင္တဲ႕ ေန႕မွာ ခင္ဗ်ားတို႕ ေခါင္းမေရွာင္ဘူး ဆိုတာ ယံုၾကည္တယ္ဗ်ာ ..။

Chit Lay Pyay said...

အမေရ မေတြးရဲဘူး၊ ကိုယ္တိုင္ ခံစားရတဲ့သူ ေတာ့ မေျပာတတ္ဘူး၊ သူတို႕ေတြ ဘယ္လို ေနမလဲ ဆိုတာကုိေတာင္ မေတြးရဲ႕ဘူး အမရယ္ ၊ ေၾကာက္တယ္၊ ဆင္းရဲျခင္း ကင္းႏိုင္ၾကပါေစ လို႕ပဲ ဆုေတာင္းေပးရံုကလြဲ လို႕ ဘာမွ မတတ္ႏိုင္ေသးပါဘူး၊

မိုးကုတ္မီဒီယာ said...

ဒီစာကို ဖတ္ၿပီး က်ေနာ္လဲ ေတာ္ေတာ္ခံစားရပါတယ္..။
ဆရာမတပည့္ေျပာတာ သိပ္မွန္ပါတယ္..။
က်ေတာ္တို႔ဆီက လူငယ္ေတြ အားလံုးရဲ႕ အေျခအေနေတြဟာ အရမ္းဆိုးလွေနပါၿပီ..။
တိုင္းျပည္အတြက္ ဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္မွဳေတြ လုပ္ေနရမယ့္အစား.. ေနရာတကာတိုင္း.. အခက္အခဲေတြ၊ အဆင္မေျပမွဳေတြနဲ႔ လံုးပမ္းေနၾကရပါတယ္..။
အဲဒါေတြကို ႀကိဳးစားေျဖရွင္းေနရတဲ့ အခ်ိန္ေတြကိုက မနည္းပါဘူး..။
စိတ္ဓာတ္ေတာ္ရံုက်ခဲလွတဲ့ လူငယ္ေတြမွာေတာင္ ဖိစီးမွဳေတြနဲ႔ ျပည့္ၾကပ္ေနၾကပါတယ္..။
ရင္နာတတ္တဲ့လူေတြက ဘာမွမတတ္နိဳင္ၾကဘူး..။ တတ္နိဳင္ၾကတဲ့ လူေတြက ရင္မနာတတ္ၾကဘူး..။
သားျဖဴ (မိုးကုတ္မီဒီယာ)

pee said...

nobody start ,u nay win start 8888.