ခ်ိန္သီး

မေန႔ညက အိပ္မေပ်ာ္။
ျပည္တြင္းက အကိုတေယာက္နဲ႔ စကားေျပာရာကေန
စိတ္ေတြ ေလးလံထိုင္းမႈိင္း သြားခဲ့ရတာေၾကာင့္ပါပဲ။

သူကေျပာတယ္..
ေခ်ာက္ထဲကလူေတြကို ကယ္တင္ဖို႔ဆိုရင္
အေပၚက လွမ္းဆြဲတာက အားေပ်ာ့တယ္.. မထိေရာက္ဘူး…
အဲဒီ ေခ်ာက္ထဲကလူေတြနဲ႔ တသားတည္း ရွိျပီး
အတူတူ ပခံုးထမ္းတင္ေပးမွ
ထိထိေရာက္ေရာက္ တြန္းပို႔ေပးႏိုင္မွာ.. တဲ့။

က်မ စဥ္းစားေနမိတယ္..
ေအာက္ကလဲ ပခံုးထမ္းတင္..
အေပၚကလဲ လွမ္းကူဆြဲဆိုရင္ေရာ
ပိုမေကာင္းႏိုင္ဘူးလား.. လို႔။

ေျပာျဖစ္တာေတြကေတာ့ အမ်ားၾကီးပါပဲ။
အတြင္းအျပင္ အယူအဆမတူတဲ့ ကိစၥေတြေပါ့။
တခ်ိဳ႕ သူ မွန္.. တခ်ိဳ႕ က်မ မွန္ ။

သူက ေျပာပါေသးတယ္။
တို႔တိုင္းျပည္မွာသင္ရိုးျပဌာန္းစာေတြ မေကာင္းတာမဟုတ္ဘူး။
ျပဌာန္းစာေကာင္းေကာင္း ေရးမယ့္သူေတြ မရွိတာတဲ့။
လူေတာ္ေတြ မရွိေတာ့တာ… တဲ့။

အဲ..လူေတာ္ေတြ ဘာမွ ျပဌာန္းခြင့္ ေရးခြင့္ မရတာကို ေရာ..
ဘယ္လုိ္ ေျဖရွင္းမလဲ… ဆိုေတာ့..
ရေအာင္ လုပ္ရမွာေပါ့.. ပို ၾကိဳးစားရမွာေပါ့ တဲ့။
အင္းးး
က်မ အမ်ားၾကီး ၾကိဳးစားခဲ့ဖူးတာေတြ …
ဘယ္လိုမွ မရႏိုင္လို႔ ေျခကုန္လက္ပန္း က်ခဲ့ရတာေတြ..
(ကိုယ္ရည္ေသြးတီးလံုးဆန္တာေတြ) ေျပာမျပခ်င္ေတာ့ပါ။
က်မကပဲ ညံ့ခဲ့သလား..
ျပီးေတာ့ စိတ္ေလွ်ာ့ လြယ္ခဲ့ေလသလား..။

အဲဒီေနာက္မွာေတာ့
က်မ တေယာက္တည္း ငူငူၾကီး ထိုင္ေနမိပါတယ္။
ျပီးေတာ့ ကဗ်ာေတြ အမ်ားၾကီး ထိုင္ဖတ္…။
အဲဒီထဲမွာမွ… ကဗ်ာေလးတစ္ပုဒ္က
က်မကို စိတ္သက္သာရာ ရသြားေစခဲ့ပါတယ္။




ခ်ိန္သီး
အေၾကာင္းေၾကာင္းနဲ႔
ေခါင္းေလာင္းသံခ်ိဳ အလြမ္းေျပ
၀လံုးျဖဴျဖဴေတြ ေရးႏိုင္ဦးမလား…
ငါလည္းပဲ
ေသြးနဲ႔ကိုယ္..သားနဲ႔ကိုယ္..။

ေဟာဒီ သတၱဳသိုက္ၾကီးထဲ
လူဆိုတာ..
ကိုယ့္အခ်ိဳးအဆနဲ႔ကိုယ္ ဆင္ႏႊဲရ
ငါကေတာ့…
စိုထိုင္းဆ ခပ္မ်ားမ်ားနဲ႔ ေကာင္ပါ…။

မၾကာခဏ
လူခ်င္းမွား ႏႈတ္ဆက္ၾက…
အခ်စ္ေရ.. လူေတြက
စားသံုးသင့္တဲ့ အာဟာရကို
မေရြးခ်ယ္တတ္ၾကဘူး..။

အေရးၾကီးတာက
ဘယ္လိုအရာေတြ မ်ိဳခ်ခဲ့သလဲ…
ဘယ္လိုစက္ရံု တည္ေဆာက္ခဲ့သလဲ..
ဘယ္လိုရာသီဥတုမွာ ေနထိုင္ခဲ့သလဲ..။

ညလယ္မိုး
(၁၉၉၅ ဇူလိုင္လ-စက္မႈတကၠသိုလ္ထဲမွာ ထုတ္ခဲ့တဲ့
အေမေမွ်ာ္တဲ့မိုး ကဗ်ာစာအုပ္ထဲကပါပဲ..)

ညလယ္မိုးရဲ႕ ေမးခြန္းေတြ ေျဖအျပီး..
ေရွ႕ေလွ်ာက္ကိုယ့္သမိုင္းေလး ဒီ့ထက္ပိုလွေအာင္
ၾကိဳးစားေရးမွပဲလို႔ ေတြးမိျပီးတဲ့ေနာက္မွာေတာ့
က်မ စိတ္လက္ေပါ့ပါးစြာ အိပ္ယာ၀င္ႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။
အျပင္မွာေတာ့ ညအေမွာင္ေတာင္
အေရာင္ေဖ်ာ့လာေနျပီ။
အေရွ႕ဆီမွာ ေရာင္နီလည္း လင္းလုလာျပီ..
အင္းးး အခ်ိန္ကလည္း မနက္ ၃နာရီခြဲေလ..။

ေမျငိမ္း(ဇြန္၂၉)