ေမြးတဲ့ေန႔

လြန္ခဲ့တဲ့ ေလးဆယ့္ႏွစ္ႏွစ္တုန္းက.. အဲဒီညမွာ
လျပည့္ေန႔မို႔ လမင္းကလဲ ျပည့္ျပည့္၀၀ၾကီးသာေနတာတဲ့။
ျပီးေတာ့ နယုန္လမို႔ အဲဒီညမွာ မိုးကလဲ ရြာေနေသးတာတဲ့။
စံပယ္ပန္းနံ႔..ညေမႊးပန္းနံ႔..ဇြန္ပန္းနံံ႔ေတြကလဲ ေမႊးပ်ံ႕လို႔တဲ့။
အဲဒီလိုညမ်ိဳးမွာ အေမက ဂႏၶီေဆးရံုၾကီးရဲ႕ ေကာ္ရစ္ဒါမွာ
ျပတင္းေပါက္သံဇကာေတြကို တင္းတင္းဆုပ္ကိုင္ရင္း…
လမင္းကို ေမာ့ၾကည့္လိုက္…
အဂၤုလိမာလသုတ္ ေမတၱာသုတ္ ခႏၶသုတ္ေတြရြတ္လိုက္နဲ႔
ေခၽြးေစးေတြျပန္ေလာက္ေအာင္ ဗိုက္နာေနခဲ့တာ။
သားဦးျဖစ္ျပီး ကေလးက ထြားလို႔တဲ့..
အေမ့ခမ်ာ..အံၾကိတ္..လက္သီးဆုပ္..ဒူးေတြေတာင္ဆတ္ဆတ္တုန္သတဲ့။
ဆက္တိုက္ဗိုက္နာေနတာ ၅နာရီေလာက္ၾကာျပီးမွ အဲဒီ လျပည့္ညမွာ
က်မကို ေမြးခဲ့ပါတယ္။(အရပ္ ၅ေပပဲရွိတဲ့ အေမ့ခမ်ာ
၈ေပါင္ေက်ာ္ရွိတဲ့ သားဦးက်မကို ေတာ္ေတာ္ပင္ပန္းျပီးမွ
ေမြးခဲ့ရေၾကာင္းကို က်မကိုယ္တိုင္ ၈ေပါင္ခြဲရွိတဲ့ သားၾကီးကိုေမြးရမွပဲ
ေသခ်ာသိခဲ့တာပါ။)အေမကေတာ့ ဒီေလာက္ဗိုက္နာေနတာေတာင္
နယုန္လျပည့္ညရဲ႕ မိုးေအးေအးထဲေမြးျပီး..တနလၤာေန႔လဲ ျဖစ္လို႔
ေယာက်္ားေလးပဲေမြးေမြး မိန္းကေလးပဲေမြးေမြး..
ျငိမ္း ဆိုတာပါေအာင္ေပးမယ္လို႔ စဥ္းစားေနခဲ့တာတဲ့။

အဲဒီညက …
အေမ ေမြးခန္းထဲ နာက်င္ပင္ပန္းေနခ်ိန္မွာ..
အေဖကေတာ့ ေကာ္ရစ္ဒါမွာ စိတ္တပူပူေပါ့။
ေနာက္ေတာ့ ေမြးခန္းမွာ သူနာျပဳေတြ ၀င္ခ်ည္ထြက္ခ်ည္..
အေျပးအလႊားနဲ႔ ေအာက္ဆီဂ်င္ဗူးအသင့္ျပင္။

အဲဒီျမင္ကြင္းေတြ ျမင္ေနရတဲ့အေဖ့မွာ ..ေနလို႔ထိုင္လို႔မရ။
ခဏၾကာလို႔ ေမြးခန္းထဲက ကေလးငိုသံၾကားလိုက္ရတဲ့အထိေတာင္
အေမအတြက္ပူစိတ္နဲ႔ စိတ္က ဒုန္းဒုန္းမက်ေသးဘူးတဲ့။
ေနာက္မွ.. က်မနဲ႔ အေမ့ကို ေတြ႔ရမွ..ရယ္ႏုိင္ျပံဳးႏို္င္သတဲ့။
ဒါေတာင္.. က်မက ညွပ္ဆြဲ(Forceps)ေမြးမို႔ ဥာဏ္မေကာင္းမွာကို
ပူေနခဲ့ေသးတာတဲ့။ေနာက္ေတာ့ အေဖက အေမ့ကို ..
ဒီေလာက္ေမြးရခက္တဲ့ေကာင္ကို တနလၤာသမီးလဲ ျဖစ္ေတာ့
ခက္ လို႔ နာမည္ေပးမယ္ကြာလို႔ ေျပာသတဲ့။
အေမက..အာ.. မလုပ္ပါနဲ႔..ငါ့သမီးဘ၀မွာ ခက္ေနပါမယ္တဲ့။
တကယ္ေတာ့ အဲဒီတုန္းက ခက္ဆိုတဲ့နာမည္ကို
ေခတ္မီတယ္ထင္ျပီး အေဖက ၾကိဳက္ကို ေနတာတဲ့။
ဒါနဲ႔ ခက္လို႔ပဲ နာမည္ေပးဖို႔ အေမ့ကို အရအမိေျပာတာတဲ့။
အေမကလဲ ျငိမ္းမွ ျငိမ္း..
အေဖကလဲ ခက္ မွ ခက္။
ေနာက္ေတာ့မွ ႏွစ္ေယာက္သေဘာတူမႈရသြားၾကျပီး
က်မနာမည္ကို ျငိမ္းခက္ခက္္ လို႔ အတည္ျပဳလိုက္ေတာ့တာ။
(ေနာက္ေတာ့ ျငိမ္းဖို႔ခက္ရတဲ့အထဲ ထိန္းဖို႔လဲခက္တဲ့
အဲဒီေခါင္းမာမာသမီးကို
အေဖနဲ႔ အေမ ဒုကၡခံေမြးခဲ့ရတာ.. တသက္လံုး…)

လြန္ခဲ့တဲ့ ၁၀ႏွစ္တုန္းက အေမ၊က်မနဲ႔ အေဖ..

က်မကေတာ့…
အဲဒီနာမည္ဟာ ျငိမ္းဖို႔ခက္တယ္ဆိုတာမ်ိဳး
အဓိပၸါယ္ရေနတယ္လို႔ ထင္တာမို႔ (တကယ္လဲ ျငိမ္းဖို႔ခက္ခဲ့)
ငယ္ငယ္ကတည္းက စာအုပ္ေတြမွာ နာမည္ထိုးတိုင္း
နာမည္ရဲ႕ေအာက္မွာ
Peace is not easy to get.
But I conquer…
လို႔ ကေလးအေတြးနဲ႔ ကိုယ့္ဘာသာ ေရးေရးထားခဲ့တာ။

က်မက ဂ်ဴးလိယက္ဆီဇာရဲ႕
I come,
I see,
And
I conquer….. ဆိုတာကိုလဲ သေဘာက်တာကိုး။

စာေရးေတာ့မယ္လို႔ ကေလာင္နာမည္စဥ္းစားတဲ့အခါမွာေတာ့
နာမည္အရင္းက မာေရေက်ာေရႏိုင္တယ္လို႔ ထင္တာနဲ႔ပဲ
နည္းနည္းမ်ားႏူးညံ့သြားမလားလို႔ ေမျငိမ္းလို႔ ေရြးခဲ့တာ..။
မထင္မွတ္ဘဲ အတည္ျဖစ္သြားရာက ေမျငိမ္းကိုေတာ့
၁၉၈၆ မွာ ေမြးဖြားခဲ့ပါတယ္။

အင္း…လြန္ခဲ့တဲ့ ၇၉ႏွစ္..၁၉၂၈ခုႏွစ္ရဲ႕ ဒီေန႔လို ဇြန္၁၄မွာေတာ့
ေတာ္လွန္ေရးေလာကမွာ သူရဲေကာင္းတစ္ဆူျဖစ္လာမယ့္
(က်မအင္မတန္ေလးစားရတဲ့)
ခ်ီ ( Che Guevara)ကို အာဂ်င္တီးနားႏို္င္ငံမွာ ေမြးခဲ့တယ္။

အဲဒီေနာက္ ၁၈ႏွစ္အၾကာ.. ၁၉၄၆ခုႏွစ္ရဲ႕ ဇြန္၁၄က်ေတာ့
စီးပြားေရးေလာကထဲ သမားတစ္ဆူျဖစ္လာမယ့္
Donald Trump ကို အေမရိကမွာ ေမြးခဲ့တယ္။

၁၉၆၉ ခုႏွစ္ရဲ႕ ဇြန္၁၄မွာေတာ့
တင္းနစ္ေလာကထဲ ခ်န္ပီယံတစ္ဆူျဖစ္လာမယ့္
Steffi Graf ကို ဂ်ာမနီမွာ ေမြးခဲ့တယ္။

ဒီလူေတြကေတာ့ နယ္ပယ္တခုမွာ အထင္ကရျဖစ္သူေတြေပါ့။
အင္တာနက္က မွတ္တမ္းတင္ရတဲ့ အေက်ာ္အေမာ္ေတြ။
ဒါျဖင့္ ဇြန္၁၄ဖြားေတြထဲမွာ အဆိုးေတြ အဖ်င္းေတြေရာ
မပါဘူးတဲ့လား… ပါမွာေပါ့။ဒါေပမဲ့ ေလာက သဘာ၀အတိုင္း
အေကာင္း အမြန္ကိုသာ မွတ္တမ္းတင္လိုေပလိမ့္မယ္။
ေနာက္ထပ္ေသခ်ာတာတခုကေတာ့
အဲဒီေက်ာ္ၾကားသူမ်ားဟာ မွတ္တမ္းတင္ခံရဖို႔ဆိုတာထက္
ေလာကထဲ အသံုး၀င္ေအာင္ အသံုးက်ေအာင္ေနရင္းက
အထင္ကရျဖစ္သြားၾကတာပါပဲ။ဆိုေတာ့…
သူတို႔လို မေက်ာ္ၾကားခဲ့၊မွတ္တမ္းတင္မခံခဲ့ရေတာင္မွပဲ
ကိုယ့္၀န္းက်င္က ကိုယ့္ကိုလိုအပ္ေနေအာင္ အသံုးက်ေနရင္
ေကာင္းေလစြလို႔ ေတြးမိပါတယ္။
ဒါမွလဲ..ပင္ပင္ပန္းပန္းေမြးခဲ့ဖြားခဲ့ရတဲ့
အေဖနဲ႔ အေမ့ခမ်ာလဲ ေမြးရက်ိဳးနပ္ရွာမယ္..
ျပီးေတာ့ က်မဘက္ကလဲ
မိဘရဲ႕ေမြးေက်းဇူးကို ငဲ့ရာက်ေပလိမ့္မယ္။
ျပီးခဲ့တဲ့ ၆ႏွစ္၊ အေဖဆံုးပါးတဲ့အခ်ိန္ထိ..
ဒီသမီးအတြက္ အေဖစိတ္မျငိမ္းရေသး…
(အေဖ့ခမ်ာ သူ႔သမီးၾကီးက်မနဲ႔ပတ္သက္ရင္စိတ္ခ်မ္းသာစရာဆိုလို႔
က်မ ေမျငိမ္းျဖစ္လာတာပဲရွိပါတယ္။အေဖက က်မ တကၠသိုလ္မွာ
ဆရာမျဖစ္တာထက္ ေမျငိမ္းျဖစ္လာတာကို ေက်နပ္သူ..
အေမကေတာ့ ဆရာမျဖစ္တာကိုေက်နပ္။
ဒါကေတာ့ က်မဘ၀မွာ ေျဖသာစရာ။)
ၾကည့္ပါဦး…ခုပဲ.. ၄၂ႏွစ္ရွိခဲ့ျပီ။
က်မ မိဘအေပၚ ဘယ္ေလာက္မွ ေက်းဇူးမသိရေသး။
(ကိုယ့္ဘ၀ကေတာင္ ခုခ်ိန္ထိ ဘာတခုမွ ေသခ်ာတာမရွိေသးတာမို႔
ေနာက္ ဆိုတာကလဲ ဘယ္ေလာက္မွ မေသခ်ာ..)

ဒါေပမဲ့
လံုး၀ေသခ်ာတာတစ္ခုကေတာ့..
ဒီကေန႔မွာ အေမကေတာ့
မ်က္ေစ့ေအာက္ကေန ေပ်ာက္သြားခဲ့တဲ့
သမီးၾကီးက်မအတြက္…
အိမ္ကဘုရားမွာ ဆြမ္းကပ္ရင္း..
တေနရာရာမွာ အလွဴဒါနလုပ္ရင္း..
(ျပီးေတာ့ တိတ္တိတ္ကေလး မ်က္ရည္က်ရင္း)
ဆုေတာင္းေပးေနမွာကေတာ့ .. ေသခ်ာလွပါတယ္။
က်မမွာကေတာ့ အေမ့ေက်းဇူးေတြအတြက္ ျပန္ေပးစရာ…….

အေမေရ..
ေလာေလာဆယ္ေတာ့
ကိုယ့္၀န္းက်င္ေလာကေလးမွာ.. အနည္းဆံုး
အားေဆးတစ္ခြက္ေလာက္ေတာ့အသံုး၀င္ေအာင္…
အဆိပ္ရည္အျဖစ္ တစ္စက္မွ်ေတာင္မျဖစ္ရေအာင္..
ၾကိဳးစားတည္ေဆာက္ေနေနတာကပဲ..
ေမြးတဲ့မိဘအတြက္ သမီးတတ္ႏိုင္သေလာက္
ေက်းဇူးဆပ္ေနတာလို႔သာ စိတ္ေျဖပါရေစေတာ့ေနာ္..အေမ။

ေမျငိမ္း(ဇြန္၁၄-အမွတ္တရ)